Wiadomość Wyciekł skasowany remake Tomb Raidera

a u mnie się nowy Tomb Raider bardzo przyjął. Wisienką na torcie jest to, że jest to jeden z nielicznych tytułów gdzie upakowano wsparcie stereoskopowego 3D i jeśli ma się telewizor z tą technologią to fajnie się ta gra prezentuje.

Wiadomo, że starsze gry mają przeważnie lepszą grywalność. Nie prowadzą za rączkę.

Pierwsze części z lat 90' ogrywałem po 10 razy i pewnie powrócę do nich nie raz.

Części z lat 2003-2008 po 3 razy przeszedłem poza Underworld

Najnowszą trylogię raz i nie bardzo mam ochotę do nich wracać.

Już szybciej drugi raz ogram Uncharted 4 niż TR2013, RoTR, SoTR.

Stare są dla mnie nieco zbyt toporne, żeby je ukończyć ale pierwsze godziny miło wspominam. Były to gry przygodowe. Nowe TRy to strzelanki.

Ja miałem tak, że nawet po wieloletniej przerwie z miejsca czułem się jak ryba w wodzie. Tzn. nie ginę w nich. Niezwykle rzadko przez przypadek. Gdy ja siadam to wiadomo, że już do końca dobiję TR1 i rozgrywka będzie mega płynna, a za nim poleci TR2 i TR3. Lubię, że starsze gry mają odmienne mechaniki, które trzeba opanować. Nagradzają za to, że ktoś je pozna i opanuje, a karzą słabszych, którzy porywają się z motyką na słońce. A teraz mówi się, że trudność to toporność, bo ktoś zginie 1000 razy, gdy inni mniej niż 10 pokazując, że wcale nie widać tej toporności po opanowaniu mimo tego, że Lara porusza się jakby miała na plecach worek z węglem. Teraz jest tak, że siadasz i od razy wszystko wiesz, bo każda gra łatwa i podobna do siebie. Mniej zależy od gracza.. Gracze sami chcieli widocznie casualowych gier, które nudzą się szybko skoro branża dostosowując się do mas co dekadę upraszczała gry. Zwłaszcza w segmencie AAA i AA. Ostatni bastion, gdzie jeszcze czasem coś jest wyzwaniem jako takim to gry A z niszowymi budżetami.

Zar3011
To szacun, że po tylu latach pierwszy raz zmierzyłeś się z TR 1 i TR 2. A mówią, że ludzie wracają tylko do klasyków, które znają :)

Polecam dograć tekstury HD do TR 1-3. Wyglądają wtedy wyraźnie lepiej od TR 4-5. Jedynka zyskuje bardzo mocno.

TR 2 jest przez wielu uważana za najlepszą część choć jedynka i czwórka też ma faworytów.
TR 2 oczarowała fanów poziomami Great Wall, Venice, Opera, Wrak Maria Doria i słynna świątynia Xian (15 level).

Pozdro

Dharxen
Core Design co roku klepało Larę i mieli dość przy TR4, bo ją uśmiercili. Sami czuli, że pomysły im wyczerpały się najlepsze przy częściach TR 1-4 więc chcieli to godnie zakończyć.

Niestety wydawca zmusił ich do klepania dalej.
Zbędne Chronicles i zbyt szybko wydane Angel of Darkness na nowym silniku, gdzie przywrócili Larę do życia. Słabiej wypadły, a wydawca przekazał serię w ręce Crystal Dynamics, którzy niestety słabiej czuli tą serię. Ale z drugiej strony części 2006-2018 to było coś świeżego i z pewnością lepsze części od Chronicles i niedopracowanego Angel of Darkness.
Ale mimo wszystko seria Uncharted jest bliżej tego co oferowały TR1-4. A już zwłaszcza Uncharted 2 i 4.

Core Design pomysł, że w TR 1 Lara trafi do Peru oraz Egiptu wzięła z ich wcześniejszej gry - Rick Dangerous 1989.

Ciekawe czy kolejna część Tomb Raider to kolejny reboot czy kontynuacja poprzedników, które poniekąd można traktować jak prequele głównej serii skoro mieliśmy tam młodszą Larę i teraz kolejny remake TR1 równie dobrze mógłby powstać. Trudno powiedzieć jak to poprowadzą, a z pewnością dalej będą klepać serię.

Żadna nostalgia. O wiele bardziej lubię ogrywać starsze gry, bo mają inne atuty od nowych gier, które są dla mnie kluczowe.
Nie tylko zaliczam powroty do znanych mi klasyków chętnie, ale dużo bardziej wolę poznać jakąś starszą kultową produkcję jaka mnie ominęła niż nowość, bo mają dużo częściej coś ciekawszego co zaoferowania.

Nostalgię mam do gier z C-64 i Amigi z lat 1982-1995, a nie do gier pc, bo pierwszego Pc miałem późno w 1997, gdy już miałem tysiące gier za sobą. I nie kierowałem się sentymentami.

Każda mi dobrze znana osoba jaką znam w realu, która zaczynała od pierwszych Tomb Raiderów mówi, że nowe części są fajne, ale na raz, a wolą też powracać do pierwszych części. To samo widzę na forum światowym Tomb Raider. Te same argumenty. Nie ma przypadku. Nawet u Youtuberów, którzy nagrywają pierwsze części. Możesz spytać się ich co myślą :)

Stare Tomb Raidery wyróżniają się. Nowe Tomb raidery nie wyróżniają się niczym. Grywalnością klasyki wciągają je nosem.

Obawiam się, że jesteś w tym mocno odosobniony.

Nie do końca tak jest. Przecież do dziś masa osób zagrywa się w hity Amigowe 1985-1995 :)

A co dopiero klasyki z blaszaka 1995-2005.

Sporo znam takich osób w realu, bo zaczynali z grami ok 25-30 lat temu. Z wirtuala też całkiem sporo osób znajdę.
Choćby fora starszych strategii, przygodówek, rpg, Filmweb, Youtube. Sporo osób mi regularnie pisze głównie o klasykach.

To, że większość rzuca się na nowości nie oznacza, że nikt nie gra w klasyczne gry.

To tak jakbyś chciał powiedzieć, że mało ludzi obecnie słucha muzykę Queen, Pink Floyd czy nikt już nie ogląda arcydzieł Bergmana, Kubricka, Kurosawy czy Hitchcocka :)

Wbrew pozorom jest mnóstwo miłośników staroci.

A ja lubię i także znam takich ludzi z realu i wirtual. Nie widzę w tym nic zaskakującego zważywszy jak wielu ludzi narzeka, że nowym grom często brakuje ważnych atutów starszych gier np:
przełomowość, grywalność, zróżnicowanie mechanik, klimat, wyzwanie logistyczne i intelektualne, bo akurat manualne zdarza się do dziś w np: Dark Souls czy Ori.

TR1-4 jak pisałem wyróżniły się grywalnością, klimatem, projektem lokacji, wyzwaniem w wspinaczce i logistyce itd. Każda część ma wiele kultowych poziomów. To najczęściej słyszę o zaletach tych gier od ludzi.

A nowe Tomby niczym nie potrafiły się wyróżnić porównując z konkurencją. Nie widzę nic w nich co wyróżniłoby je od innych gier.

Tomb Raider 1996 to prawdopodobnie najbardziej przełomowa gra 3d w historii.
Ad1) Pierwsza gra w pełnym 3d (środowisko, postać, wrogowie)
Ad2) Pierwsza gra z akceleracją sprzętową jak miałeś Voodoo.

Alone in the dark 1992 miał tylko postacie w 3d
Doom 1993 miał tylko środowisko 3d
Quake 1 1996 miała postacie i środowisko 3d, ale nie miała postaci, którą sterujemy widocznej i zaoferowała mniejsze znacznie poziomy niż Tomb Raider

Przypominam, że kilkadziesiąt gier TPP z lat 1997-2002 naśladowało TR1 w mniejszy lub większy sposób. Mnóstwo znanych gier.

Oczywiście z perspektywy czasu na teraz oceniając wiadomo, że ta grafika zestarzała się, ale dogrywam tekstury HD co daje ogromny bonus wizualny, bo w starszych grach większe różnice robią się na modach. Natomiast animacje są bardziej przestarzałe ze względu, że nikt tego nie ulepszy.
Kiedyś częściej gry bazowały na pomyśle i grywalności, bo miały pewne ograniczenia silnika i mocy przerobowej sprzętu, ale do dziś tak jest i gry to nadal gry z ograniczeniami. Fizyką, SI, mechaniki, możliwości w grach stoją w miejscu od wielu lat. Zdarzają się klasyki z przed 20 lat, które są znacznie bardziej rozbudowane. Co to świadczy o obecnych twórcach ? Obecnie stawia się na grafikę, rozmach, prostotę.
Ale często wieje nudą.

Przecież te argumenty są kompletnie bez sensu. Sentymentalne pierdu pierdu w stylu kurła, kiedyś to...
Gry mają sprawiać przyjemność, być dobrą rozrywką i dawać frajdę. Mają też sprawiać wyzwanie jeśli ktoś go szuka itd. I takich gier w ostatnich dwóch dekadach jest od zatrzęsienia, można równie dobrze grać i grać bez końca nie sięgając po nic z lat 90-tych.
Natomiast jakie znaczenie w 2021 roku ma jakaś "przełomowość" sprzed 30 lat?
"Przełomowość" nie jest synonimem grywalności.
"Przełomowość" nie jest synonimem przyjemności.
Mercedes 260D był przełomowym autem w 1936 roku i może mieć ogromną wartość sentymentalną, ale to nie oznacza, że dziś ludzie chcieliby jeździć nim masowo do pracy i prowadzenie go jest przyjemniejsze od współczesnej Toyoty Avensis.

Duga kwestia to już sam argument, że kiedyś to gry były bardziej przełomowe. Nie trzeba być tytanem intelektu do wydedukowania sobie, że o przełomowe produkcje "odrobinę" łatwiej w czasach gdy branża dopiero raczkuje i z roku na rok następują w niej gigantyczne zmiany technologiczne. Jak szukasz "przełomości" to zainwestuj w gogle VR i przestaniesz jęczeć, że po 30 latach na ekranie trudno znaleźć coś całkowicie nowego.

Procne
A jak ocenia się przełomowość ? Kupuje się wehikuł czasu ?
Przytoczyłem twarde dane na 1996 rok. Co to ma wspólnego z tym, że dla mas coś co jest przełomem z czasem staje się standartem, a za jakiś czas przeżytkiem. To normalna kolej losu. Skoro chcesz oceniać produkcje z 1996 na 2020 rok to czemu produkcje z 2020 nie ocenić na 2044 takim samym sposobem ? Będzie sprawiedliwie.

Ja piszę ze swojej perspektywy, a ty ogólnie, bo większość jara grafika czy cokolwiek innego. Mnie przyciągają cechy jakie spotykam w starszych grach. Nie bardzo mnie interesuje czy kogoś innego też czy nie i preferuje bardziej ktoś to co mamy w nowszych grach. Też lubię pewne nowe gry, ale mniej.

MaBo_s

Pamiętaj, że każdy lubi co innego i cenić może bardziej inne wytyczne.

Ale dlaczego mam nie sięgać po pewne lubiane produkcje z lat 1985-2005 jak przy nich świetnie bawię się czy inni znajomi mają tak samo. Poza tym bardzo często wgrywam mody do swych ulubionych klasyków, jeśli tylko takie są co jeszcze bardziej zachęca do grania.

Z tą przełomowością to racja. Ale przecież to oczywista rzecz, że im więcej wymyślono tym trudniej o kolejne rewolucje. Jednak nie zaprzeczaj, że duże studia z możliwościami i kasą nie są leniwi, bo mają możliwości, by starać się o wiele mocniej co pokazują mniejsze studia, gdy mniejszymi środkami pokażą większy pazur.

Pisałeś kiedyś, że nowsze gry są równie wymagające jak starsze, gdy każdy rozgarnięty wie, że co dekadę gry stawały się co raz prostsze overall. Mają się sprzedać. Nie ma miejsca na finezję. Kiedyś produkowano je tak, że mieli twórcy gdzieś jaki procent je przejdzie, bo mogli sobie na to pozwolić stąd 1/3 gier była jakimś wyzwaniem i to nawet w bardzo znanych grach, gdy obecnie poniżej 5% i same gry segmentu A, bo trudność znaleźć w segmencie AAA i AA to ze świecą szukać. Rzadkość. Crusader Kings 2 i 3 mnie kręci właśnie z powodu rozbudowania.

Stąd kiedyś była znacznie lepsza grywalność, bo gry opierały się na pomyśle, czymś oryginalnym, różnorodności większej, miodności. Takie były czasy. Gry były mniejsze więc mogli skupić się na tym, by bawiły jak najlepiej.

BeF1990
Nowe gry nas rozleniwiły i przyzwyczaiły do wielu uproszczeń. Powroty do ukochanych gier z dzieciństwa i młodości często okazują się bolesne, nie dlatego, że gra się bardzo postarzała, tylko dlatego, że jest toporna, wymagająca i trudna. Dzisiaj często właśnie od tego się odbijamy.

Zgadzam się. Wiele osób boi się klasyków także ze względu na nieprzystępność i trudność. Gdy pójdą na całość, nauczą się mechanik i przejdą często w superlatywach mówią, że rzeczywiście te gry są najlepsze. Ale wiele osób szybko poddaje się przyzwyczajone do obecnej formuły i odbija się jak o mur.

Nie mówię, że ja nigdy nie odbiłem się. Czasem też tak miałem tzn. trzy podejścia musiałem zrobić, by wejść w dany klasyk, który nigdy nie grałem. A myśli z początku "męczarnia mnie czeka", gdy później zmieniłem zdanie.

Oczywiście powody odbicia mogą być inne jak grafika, kiepskie animacje czy fizyka :)

Thief 1 i 2 to fenomenalne gry. Połączenie Dishonored+Styx nie daje takiej frajdy mi jak Thief 1 i 2 :)

System Shock 2 lepszy od Bioshocka 1, który jest wykastrowanym naśladownikiem.

Deus Ex 1 o wiele lepszy od prequeli, ale one też są solidne.

BeF1990
Jest multum gier, wydanych w ostatnich 10 latach, które stawiają na wyzwanie, są trudne i projektowane tak by wynagradzać ilość czasu poświęconego na ich poznanie.
Należy tylko pamiętać o tym, że to nie jest domena gier AAA i nie tam powinieneś szukać takich doznań. W czym nie ma niczego złego bo rynek jest tak szeroki i pojemny, że swoje miejsce znajdą w nim zarówno miliony fanów Assassin's Creed jak i tysiące szukających czegoś co zapewni im większe wyzwanie. Nie widzę żadnego powodu by narzekać na rynek pod tym kątem. Nikt nie zmusza przecież nikogo do grania w blockbustery, a co roku wychodzą kolejne produkcje stawiające na inny rodzaj rozgrywki. Ty zaś i kolega powyżej wypowiadacie się tak jakbyście nie mieli żadnego wyboru.

Jest multum gier, wydanych w ostatnich 10 latach, które stawiają na wyzwanie, są trudne i projektowane tak by wynagradzać ilość czasu poświęconego na ich poznanie.

Ale haczykiem jest to, że znacznie dłużej trzeba ich naszukać się i dotyczą głównie segmentu A, rzadziej AA, a prawie nigdy AAA. O to mi chodzi cały czas. Gdy na takie produkcje trafiam to jedynie przypadkiem, że ktoś co odkryje i poleci. Na gry-online głównie piszą o znanych produkcjach.

A co do nowszych gier to niezłą frajdę mi zapewniły nawet duże produkcje np:
Wiedźmin 3, Uncharted 4, Divinity - Original SIn II, KCD, Persona 5, RDR2 itd.

Wiedźmin
Jakie naszukać? Błagam, przestań. Znalezienie gier, które dokładnie odpowiadają twoim preferencjom nigdy nie było prostsze niż teraz. Od czego masz przeglądarkę/wyszukiwarkę/youtube/reddit/fora? Wklepanie kilku wyrazów w google nagle okazuje się takim wielkim wyzwaniem?

Tak jak wyżej - wypowiadasz się jakby jedyną alternatywą było granie w jakieś starocie lub w "każualowe" blockbustery z ostatnich lat. Gdy tymczasem masz masę nowszych produkcji, które formą rozgrywki odpowiadają temu o czym piszesz.
I nikomu nie zabraniam grać w stare gry. Sam ogrywałem w ostatnim roku Betrayal at Krondor żeby przypomnieć sobie klasyka gatunku. Natomiast za idiotyczną uważam postawę, która sugeruje że dzisiaj to już nie ma trudnych gier i jakieś "stare wygi" to wyzwania muszą szukać w starociach z lat 90-tych. Brzmi jak jakiś smutny elitaryzm. W ogrywaniu starych gier nie ma nic elitarnego, bo finansowy próg wejścia jest śmiesznie niski i zrobić może to niemal każdy, ludziom się po prostu nie chce.
W latach 90 te "nieprzystępne i trudne" gry potrafiły przechodzić kilku/kilkunastoletnie dzieci często nie znając nawet języka, w którym je ogrywały. I dziś nic się nie zmieniło, też by potrafiły... tylko wcale nie muszą bo mają znacznie więcej alternatyw.
Poza tym może czas już zauważyć, że rynek zmienił się również pod tym kątem i dziś dzieciaki szukają wyzwań gdzie indziej? Miliony gra w sieciowe strzelanki, które nie są niczym innym niż formą wyzwania i rywalizacji właśnie. I to, że są łatwe w podstawach nie ma znaczenia, bo ich opanowanie w stopniu mistrzowskim to wyzwanie znacznie dłuższe i trudniejsze niż jakiekolwiek Tomb Raidery. Możesz sobie i 20 razy przejść klasycznego DOOMa, a przeciętny 13-latek zagrywający się w Fortnite/CS/Warzone i tak pozamiata tobą podłogę w sieciowej strzelance.

Nie rozumiem czemu ktoś mający kilka szarych komórek w ogóle oczekuje od dużych deweloperów jakiegoś pływania pod prąd i robienia czegokolwiek innego niż teraz? Przecież to wbrew ich własnym interesom. Im większe pieniądze tym mniejsza chęć ryzyka, na co się tu obrażać? Masz wybór przecież. Zamiast oglądać się na Cyberpunki czy inne Valhalle odpal sobie Hadesa, Dead Cell, Cuphead, Vigil, AoD, Stellaris, Faster then Light, Broforce, Hollow Knight, Sea Salt, Darkest Dungeon czy masę innych gier, które stawiają na wyzwanie.

Na koniec - gry AAA nie są i nie będą z założenia niszowe, bo wielkie pieniądze inwestuje się po to żeby przyniosły odpowiednie zyski, a nie żeby zadowolić grupkę fanów jakiejś niszowej produkcji. Tak samo jak w kinie, muzyce czy jakiejkolwiek innej gałęzi rozrywki. Co jest trudnego w zrozumieniu prostych zależności?
Ważne, że masz alternatywę i dostęp do masy mniej mainstreamowych produkcji.

Ale ja bym chciał byś to ty mi podał te liczne nowe produkcje w których nie można zapisać stanu gry i przejść całą grę od A do Z i w razie 1-3 zgonów powtarzać wszystko od początku.

Takich gier starszych są tysiące.

Jak podasz to chętnie sprawdzę.

Proponuję jeszcze listę gier, które na starcie wyłączają monitor żeby sprawić większe wyzwanie. Przecież te twoje "wymagania" są absurdalne bo nikt nie próbuje tu walczyć o żadną palmę najtrudniejszej gry tylko dyskutujemy o produkcjach sprawiających wyzwanie. Trudna pozycja to tylko ta, w której nie ma możliwości zapisu? Czy cała "magia" kurła, kiedyś to było sprowadzała się do tego, że nie można było sobie zapisać gierki? Rozumiem, że produkcje wymagające kilkuset godzin grania jako prawilny hardkor ogrywałbyś w pampersie?

Jak już przejdziesz na najwyższych poziomach trudności

to wróć, chętnie podam kolejną listę i będziesz sobie grał dalej. Tyle, że ostrzegam - może ci zabraknąć czasu na wracanie do "starych perełek" i jęczenie, że starym wyjadaczom brakuje wyzwań w nowszych grach ;)

Eh... Czasem zastanawiam się, czy to że sam jestem w stanie grać w wiele staroci po raz pierwszy po wielu latach, to powód do dumy czy nie.
Nie, stare Tomb Raidery nie są lepsze od nowych. Są inne. Obiektywnie patrząc, te stare są gorsze technologicznie - gorsze (toporne) sterowanie, gorsza oprawa audio/wideo, mniejsze, mniej skomplikowane poziomy, które są wyzwaniem głównie przez... To sterowanie. Przyznam, że DLA MNIE jest tam pierwiastek przyjemności, głównie ze względu na klimat jaki w grze panuje, bo... Przypomina mi o starych czasach, gdzie za gówniaka ogrywałem masę staroci z perspektywy obecnych czasów. To po prostu nostalgia.

To, że kocham Gothica 1 i 2 całym serduszkiem i są jednymi z moich top gier wszechczasów, nie znaczy że nie mogę spojrzeć na te gry z perspektywy dzisiejszego gracza. Są pewne ELEMENTY tych gier, które nie zostały pobite do dzisiaj (naprawdę żyjący świat, naprawdę satysfakcjonujący system progresji, projekt świata, który stawia nam bariery w naturalny sposób), ale jako całość nie dorastają do pięt dzisiejszym tytułom. I przez archaizmy oraz ograniczenia technologiczne stwierdzam, że jest nikła szansa, by nowy gracz dzisiaj zasiadł do Gothica i dobrze się bawił. Są wyjątki, które potwierdzają regułę, takie jak ja, ale większość szybko by wyrzuciła te gry do kosza.
Tak samo jak mimo moich najszczerszych chęci, nadal nie mogę przejść Morrowinda i dziwię się ludziom, którzy twierdzą że to gra ponadczasowa, tak dobra że nawet dzisiaj zmiata Skyrima. Przykro mi. Ja wolę idiotycznego Skyrima, bo dostarcza mi więcej frajdy, a mniej topornych mechanik i technologii, która cholernie źle się zestarzała. Ba, mój kumpel, którego dzieciństwem był Morrowind, sam mówi że ten TES źle się zestarzał. On go kocha całym serduszkiem jak ja Gothica, ale potrafi przyznać, że głównie nostalgia trzyma go przy grze.

I tak jak panowie wyżej, "przełomowość" nie ma znaczenia. Ona nie sprawi, że tzw. "tank controls" z pierwszych Tomb Raiderów będą przyjemne, a lokacje lepiej zaprojektowane, z większą ilością detali czy rzeczy do zrobienia. Mi też lepiej się gra w nowe Tomby, mimo że klimat bardziej odpowiada mi tych pierwszych. Mogę się zgodzić, że dzisiejsza Lara to bardziej Nathan Drake, aniżeli oryginalna Lara, ale... Ile można wałkować ten sam pomysł na rozgrywkę? Późniejsze gry z panią Croft zaczęły eksperymentować ze swoją formułą właśnie ze względu na to, że była już przerobiona do znudzenia. Ludzie chcieli czegoś nowego. Przy Dark Angel im nie wyszło, Crystal Dynamics z rebootem w 2013 już tak. Bo przykro mi to stwierdzać, ale jesteś w mniejszości. Znaczącej mniejszości. Kontynuacje rebootu powstały ze względu na jego sukces.

MaBo_s
Słynne brak zapisu oraz 1 czy 3 życia na przejście gry było wizytówką gier z lat 80'. Myślałem, że wiesz. Ale czasem był trainer na nieskończoną ilość żyć. W emulatorach jest taka możliwość dodana do każdej gry "unlimited lives", a nawet możliwość zapisu.

W latach 90' był już zapis czy nawet większa ilość żyć, ale logistyka, różne mechaniki czy samo sterowanie było największą przeszkodą.

Opanować dobrze sterowania w "Prince o Persia 3d" z 1999 nigdy nie udało się mi. Kaleczyłem całą grę. A powrót do niej był również katorgą. Kiedyś też były bardzo złe gry :)

A za listę dzięki. Chętnie skorzystam :)

Legend of Grimrock 1 i 2 to może być świetne.

Pytanie mam jedno. Hydro usunął konto ?

MineBeziX
Morrowind jedynie gram na Overhaul 3.0. Bez tego dość brzydko wygląda. I ta mgła. O wiele dłużej trzeba szukać wszystkiego bez Overhaul 3.0

Początek mojego posta nawiązywał jedynie do tego, że brak możliwości zapisu sam w sobie nie jest żadnym czynnikiem, który wyznacza jakość produkcji. To, że kiedyś nie miały go tysiące gier nie oznacza, że każda z nich była dobra. A jego nieobecność często gęsto nie spowodowana była żadnym przemyślanym projektem rozgrywki tylko brakami technologicznymi.
Co do sterowania to temat często wypływający także przy pierwszych Tom Raiderach czy Gothicach i kolega wyżej ładnie to wypunktował - toporność starych gier, którą dzisiaj część graczy na forum traktuje jako jakiś elitaryzm (trudne w nauce) wcale nie była intencją ich twórców tylko wynikała z ograniczeń w technologii/umiejętnościach.

Nie wiem czy Hydro usunął konto, jeśli tak to mnie to cieszy. Jego posty w tematach kart graficznych uważałem za wyjątkowo szkodliwe bo próbował doradzać wszystkim wokoło nie mając zielonego pojęcia w tematach technologicznych i często opowiadając kompletne bzdury.

Edit: Fanowi Gothiców poleciłbym też Outward. Fabuła pretekstowa, ale jeśli chodzi o rozgrywkę i warstwę RPGową to taki Gothic do kwadratu z podobnym pomysłem na eksplorację świata i krzywą trudności, ale lepszym sterowaniem i ciekawszym systemem magii.

Morrowind jedynie gram na Overhaul 3.0. Bez tego dość brzydko wygląda. I ta mgła. O wiele dłużej trzeba szukać wszystkiego bez Overhaul 3.0
A ja uważam wręcz przeciwnie, Overhaul wygląda paskudnie. Ani krzty w tym klimatu Morrowinda, który - uwaga - także po części był zasługą ograniczeń technologicznych. Z wulkanicznej wyspy pokrytej popiołem Overhaul robi jakąś dżunglę, wszędzie zielono i żywo. No i wygląda to jakby autor/autorzy wpisali w Googlu "grass/dirt/stone 4K" i walnęli do gry, bo spójności artystycznej nie ma co tu szukać.
A sam do Morrowinda używam tylko MGE XE, do obsługi normalnych rozdzielczości i by pozbyć się mgły właśnie.

Tu się zgadzam. Brak zapisu w grach był irytujący.
Uczenie się gier wręcz na pamięć. To było pozornie fajne, ale nerwowi potrafili rozwalić monitor, komputer czy Joystick ze złości. Byłem świadkiem tego na żywo jak kuzyn z irytacji tak zrobił przy grze Green Beret z C-64 :)

Co do sterowania to Tomb Raider 1-4 czy Gothic 1-2 wiadomo, że gdy teraz to ocenię to porusza się postać jakby miała worek z węglem na plecach. Wielu naśladowników Tomb raider miało już lepszą animacje poruszania się postaci choćby Shadow man 1999 czy Heavy Metal F.A.K.K. 2 2000, ale też pojawiły się kilka lat później.

Dla mnie trudną grą jest Stalker - Zew Prypeci z modem Misery 2.2. Ale też jest to tylko dla cierpliwych, którzy nudzą się czystą wersją. Nigdy nie poleciłbym komuś tego, jeśli wcześniej nie ograł podstawy, bo pewnie odbiłby się, gdy jeden strzał w głowę to zawsze trup.

Hydro był zabawny i lubiłem go, bo często gadał o grach z C-64 i Amigi czy starociach Pc z lat 90'
Ale poza tym to gadał bzdury lub trollował :)

BeF1990
Wiesz jak rozmowa jest kulturalna bez epitetów czy obrażania się to zawsze jest fajna atmosfera. I można wymieniać się spostrzeżeniami czy upodobaniami lub podać jakieś warte ogrania tytuły.

Z pewnością masz rację, że o wiele łatwiej jest znaleźć z 500 świetnych klasyków z lat 1985-2005 i wyłapać wszystkie największe perełki niż wśród kilkuset tysięcy indyków złapać na radar rzeczywiście akurat te najlepsze skoro portale z grami mało interesują się takimi grami, gdy wszystkie najważniejsze klasyki 1985-2005 były opisywane w magazynach komputerowych jak Top Secret, Secret Service itp. Kiedyś rocznie powstawało też mniej gier.

Różnica podstawowa między najlepszymi najwyżej cenionymi klasykami, a cenionymi indykami:
Klasyki najlepsze wybiły się nie tylko grywalnością przez duże G, ale też pomysłem oryginalnym. A jak wiadomo ciężko obecnie, by gry nie były naśladownikami czegoś z przeszłości.
Te najlepsze klasyki na rok swych premier miały często najlepszą grafikę na swe czasy i możliwości lub przynajmniej przyzwoitą, a indyki często mają celowo grafikę jak z lat 80' czy samego początku lat 90' upodabniając się na styl retro co jest dla mnie słabe. Choć nie zawsze. Niektóre wyglądają dobrze, a nawet ślicznie.

GOG bardzo lubię. Jeśli nie ma do starszej gry modów, fixów, a nawet nie idzie odpalić Scumm, czy dgVoodoo to jedynym ratunkiem pod Win10 jest wersja cyfrowa mimo, że posiadam już pudełkową. Bo, nie lubię odpalać DosBox. Lepiej jak z GOG ma to już wbite gra. Wadą wersji cyfrowych często jest to, że nie posiada polskich napisów, a pudełkowa ma i trzeba samemu je wgrywać. Ale nie zawsze się uda.
Ale to też zmora remasterów do których często też nie ma polskiej lokalizacji, a pierwotna pudełkowa bądź zarówno pudełkowa/cyfrowa miała.
Nie mówiąc o całkiem nowych grach i braku naszego języka.
Zły znak czasów skoro polskie lokalizacje najlepiej się miały w strategiach, przygodówkach, cRPG w latach 1998-2006, a dobie cyfryzacji mamy regres, gdy to teraz jest o wiele więcej konsumentów niż kiedyś. I problemem są nawet napisy, gdy wcześniej nierzadko napisy+dubbing PL.
Mimo tego, ze nie potrzebuję polskiego języka wystarczy mi angielski to zawsze wolę polski.

Ale to o czym piszecie nie jest kwestią braku wymagających tytułów w ostatniej dekadzie/dwóch ani też ich jakości. To raczej wynik tego, ze duże portale skupiają się na tym co popularne, bo to przynosi większe wyświetlenia, zyski z reklam itd. Nic w tym zdrożnego. Właśnie po to macie takie wynalazki jak youtube z masą kanałów poświęconych tego typu produkcjom. Macie reddita i inne fora, gdzie grupują się ich fani. Macie Steam'a z niezłą wyszukiwarką, systemem ocen i algorytmem wyszukiwania podobnych produkcji. Macie Game Passa z mnóstwem dobrych, niezależnych gier. Serio, pisanie o tym, że kiedyś gry stanowiły wyzwanie i wymagały od graczy jakichś zdolności/pomyślunku i jednoczesne narzekanie, że w 2020/2021 roku ciężko znaleźć jest dobrą, wymagającą produkcje brzmi absurdalnie. Tak jakby wpisanie kilku słów w przeglądarce i przejrzenie paru kanałów na youtube czy forów przerosło "starych wyjadaczy" i wymagało więcej pomyślunku niże te wszystkie stare gry.
Poza tym, narzekanie, że duże portale nie piszą o niszowych grach ma tyle samo sensu co narzekanie, że Polsat puszcza w święta Kevina, a nie filmy Bałabanowa.

To także kwestia tego, że porównujecie produkcje które istnieją w świadomości graczy kilka miesięcy/lat do tytułów dostępnych od lat 20-stu/30-stu. Przecież to oczywiste, że te wraz z upływem czasu kształtuje się pewna hierarchia i sposób postrzegania "ulubionych" tytułów.
Odbijając piłeczkę - jestem absoltunie pewien, że za 15/20 lat na takim czy podobnym forum również znajdą się grupki graczy, którzy opisywać będą lata 2000-2020 jako wspaniałą erę klimatycznych produkcji i z rozrzewnieniem wspominać jakie to cudowne były lata ich młodości, gdy na Steamie można było ogrywać setki niszowych produkcji z każdego gatunku a gry miały "to coś". Tak samo jak wy będą stękać, że kiedyś to było, teraz to się wszystko spauperyzowało i to w ogóle se ne vrati :P

Wiadomo, że za 20 lat też będzie gadanie, kiedyś było lepiej.
I kolejne wojenki. Taka kolej rzeczy.

Wśród nowszych gier też każdy znajdzie coś dla siebie, a do klasyki zawsze można wracać sobie. Jest tego tak dużo, że i tak nikt nie ogra wszystkiego, bo to niemożliwe i każdy selekcjonuje jak się da.

Co do dużych gier i kupowaniem ich na premierę jestem bardzo uczulony na duże cRPG z powodu ich złożoności. Prawie pewne jest, że przy premierze będzie mnóstwo bugów. Wiadomo, że pierwsze wrażenie jest ważne więc nie lubię sobie psuć. Cierpliwie czekam zawsze na definitywną wersję po tym jakie rozczarowanie było przy Gothic 3 przy premierze.
Jedyne wyjątki do KCD ograne pierwszy raz 6 miesięcy od premiery, ale i tak wróciłem do gry, gdy była już maksymalnie połatana. No i teraz z cyberpunk 2077 połasiłem się, ale widząc po kilkunastu godzinach jak jest skupiłem się tylko na fabule głównej i grzecznie odstawiłem na półkę "poczekać sporo"

The Secret of Monkey Island, Monkey island 2, Curse of Monkey island znam bardzo dobrze. Podobne są z nowych Deponia 1-4.

Procne
No i właśnie stare TR1-4 są lepsze dla mnie tu i teraz od nowszych w grywalności, klimacie, projekcie lokacji zapadającym mocno w pamięć- wiele kultowych poziomów, wyzwaniu - brak znaczników czy wspinaczka, a to wszystko przekłada się na to, że te gry ogrywałem chętnie po 10 razy i nie raz do nich jeszcze wrócę, a środkową trylogię grałem po 3 razy, a najnowszą raz. Rozumiem, dlaczego wielu ludzi na świecie ma tak samo. I mówi, że nowsze części są ok, ale na raz, a wracają do najstarszych. I to samo mówią mi znajomi w realu, Youtuberzy czy z forum polskiego czy światowego serii Tomb Raider. Pamiętaj, że bonusem są tekstury HD do TR1-3, które wiele zmieniają w odbiorze także moim, bo mocno cieszy, gdy ulubione gry wyglądają o wiele lepiej. Przeskok wyglądzie TR1 masz bez akceleracji (pikseloza) i z akceleracją. A idzie dzięki modom mieć wyższe rozdzielczości ekranu do 4K, gdy kiedyś gra miała ledwie 640x480 więc kolejny progres. Kolejnym i największym są tekstury HD, gdzie TR1 wygląda wyraźnie lepiej od TR4 i TR Chronicles, a jak odpalisz czystą wersję TR1 wiesz dobrze, że wygląda wyraźnie gorzej nie tylko od TR4, ale także od TR 2 i TR 3. Mody graficzne i remastery oczywiście mają niebagatelny wpływ również na przedłużanie żywotności gier. Gdy raz posmakowałem już nie wracam do czystych wersji. Wyobrażasz sobie, że miałbym teraz grać w TR 1-3 bez tekstur HD ? Re2 1998 bez Seamless HD Project, gdzie jest najlepsza jakość filmików, soundtracku, lepsze tekstury i poprawione mocno tła. Albo G2NK bez Returning 2.0, Dx11, Alternative Balance. Czy Skyrim bez 500 modów. To już niemożliwe. Mam zmodowanych blisko 300 gier. I ponad 50 remasterów. Podrasowanie wizualne bez zmiany gry czyli przechodzi się wszystko identycznie daje kopa klasykom. Wrogo jestem nastawiony do remaków, bo to nie te same gry tylko inne twory, które często tracą ważne atuty klasyków oraz wycinają zawartość zamiast zostawić i jeszcze rozbudować. Takie żerowanie na wielkości oryginalnych gier, by jeszcze raz zarobić na kolejnym pokoleniu. Ale zaletą jest, że można zobaczyć kultowe lokacje z ukochanych gier w super grafice jak np: komisariat z Re2. Ideałem remaku dla mnie jest Resident evil 1 remake 2002 z Gamecube, który nic nie popsuł co było świetne w Re1 1996. Zadziwił mnie tym. Wszystkie atuty zostawione + ulepszenia. A gra w wersji zremasterowanej dopiero po 13 latach przestała być exem i trafiła na inne platformy.

Co do nowszych części czy ogólnie nowych gier to nie jest tak, że nie podobają się mi, bo w każdej dekadzie pojawiły się dobre gry. Mają często inne atuty nie posiadając tych, które najmocniej cenię. Zwłaszcza z segmentu AAA. Pisałem jednak, że Uncharted 4 na 2016 jest najbliższy temu co oferowało TR1-4 na lata 1996-1999 poza tym, że jest łatwiejszy logistycznie i wspinaczce oraz nie ma tak upiornego klimatu, ale dorównuje grywalnością, klimatem, egzotycznymi krainami, emocjami, poczuciem wspaniałej przygody oraz ma lepszą fabułę i wiele smaczków jak ta z Crash Bandicoot. Wadą Uncharted 4 też i w ogóle serii Uncharted jest zbyt dużo strzelanin w grze co też charakteryzuje nowe Tomb raidery, które wielu nazywa strzelankami, a starsze Tomby przygodówkami zręcznościowymi.

Czy Uncharted 4 na 2016 rok ma lepszą grafikę, fizykę, animacje niż Tomb Raider na 1996 ? Nie sądzę. Gdyby Uncharted 4 został wydany na Piecu mógłby być jeszcze lepszy, ale mimo wszystko jestem pełen podziwu ile wycisnęli z konsoli Ps4 Pro, że tak dobrze na niej wyglądają Uncharted 4, God of War 4, The Last of Us 2, RDR2. Choć po przykładzie RDR2 widzimy, że na blaszaku gra wygląda wyraźnie lepiej.
Wygląd Ps4 to ustawienia High z Pc, a mamy ultra. W tej grze między ustawieniami high i ultra mamy dość sporą różnicę w wyglądzie i samych wymaganiach sprzętowych.
Na high GTX 1060 6gb da radę pociągnąć grę w 1080p, gdy na ultra GTX 1080Ti w 1440p trochę pocił się i dopiero RTX 2080Ti jest idealnie.
Pozdro

Zapomniałem jeszcze napisać co nie podoba się mi w najnowszych Tomb Raiderach:
1) Oznaczenia półek białą farbą w częściach 2006-2018. W SoTR na poziomie hard dali możliwość wyłączenia.
To było fajne, że w pierwszych częściach sam szukałeś rozwiązań, gdzie podążać
2) Nachalne podpowiedzi w zagadkach co zrobić.
3) Jeden wielki teren zamiast kilkunastu poziomów konkretnych z kilkoma różnymi krainami egzotycznymi jak starsze Tomby i Uncharted
4) Wiele grobowców z fajną zagadką to opcjonalne zajęcia, które część ludzi pomija, gdy kiedyś to co najbardziej atrakcyjne było wplecione jako obowiązkowe
5) Zbieractwo nachalne do przesady
6) Zbyt dużo strzelanin

Z tych powodów nie bardzo mnie zachęcają te gry, by do nich powrócić mimo zalet jak ładna grafika, sporo akcji, filmowość.

Dla mnie z pierwszych części TR1 i TR2 > TR 4 > TR 3 + The Lost Artifact > Angel of darkness > Chronicles
Nie podoba się mi Chronicles i dodatki do 1 i 2

Środkowa trylogia - Anniversary > Legend > Underworld

Najnowsza trylogia - TR 2013 > mniej więcej na równi RoTR i SoTR, bo SoTR może overall był bardziej wtórny od RoTR, ale miał bardziej egzotyczną krainę od RoTR oraz dał możliwość wyłączenia białej farby z półek i podpowiedzi na Hardzie.
Eksploracja grobowców obowiązkowych i opcjonalnych też chyba minimalnie lepiej wypadła w SoTR niż RoTR

i miała wieksze balony i pupe

Nie da się zaprzeczyć ;) Ale ogólnie była pewną siebie archeolog, zadziorną i inteligentną. Nowej inteligencji nie można odmówić, ale jak były sceny (niestety za dużo ich) gdy po raz któryś rozpacza "a bo on zginął z mojej winy", "zabiłam kogoś" (a potem mord na wszystkim dookoła), "świat zostanie zniszczony z mojej winy" to już mi się wymiotować chciało. Brakuje mi w niej tego "pazura" który cechował Larę w starszych grach.

Dla mnie liczy się tylko pierwsza Lara, na zawsze w moim sercu. Po prawej oryginał i wiernie odwzorowany cosplay.