Felieton The Last of Us 2 pokazuje, że część graczy chce po prostu rozrywki – i to jest w porządku

Zamiast tego dostaliśmy grę, która przy użyciu złożonych środków narracyjnych próbuje nam powiedzieć coś o nas samych.
Źródło: https://www.gry-online.pl/opinie/the-last-of-us-2-pokazuje-ze-czesc-graczy-chce-po-prostu-rozrywki/ze9a4
Wręcz przeciwnie ta gra uraża inteligencję osób, które w to grają :) Psy w grze istnieją żeby Abby mogła je głaskać a Ellie zabijać. Ten swój bieda przekaz twórcy próbują wbijać graczom młotkiem do głów. Przekaz powinien być ukryty a ci co zauważą ewentualnie docenią. Ta gra została stworzona żeby nam coś powiedzieć i to było błędem.
Tak poza tym nastawiłem się na długi felieton...

Oh cóż za długi i szczegółowy felieton aż sobie pozwoliłem na rozbicie go i z krytykowanie
Przy okazji Felieton to dzieło publicystyczne więc autor publikując to musi się liczyć z krytyką, proszę mnie nie banować.

Od razu wyjaśnię, że patrzę z boku, bo sam nie grałem w tę serię
Czyli nie ograłeś gry więc dla redakcji GryOnline.pl twoja "opinia" nie ma wartości.

– choć jako człowiek, który spoilerów się nie boi, wiem, o co chodzi (owszem, znam zakończenie).
W takim razie już można obejrzeć filmik na youtubie i się wypowiadać czy jeszcze nie odnosząc się do komentarza pod recenzją samej gry.

Usłyszałem od kolegów z redakcji mnóstwo dobrych rzeczy o tym tytule i jednocześnie przeczytałem bardzo dużo narzekania.
"mnóstwo dobrych rzeczy" czyli żadnych negatywów?
"narzekania" i tylko narzekania nie krytyki, czyli w tym kierunku idziemy.

Napiszę też od razu, że odsiewam od krytyki zarzuty o obecność postaci homoseksualnych i transseksualnych w grze.
Teraz mówimy o "krytyce" nie "narzekaniu" ciekawie.

To kwestia mocno ideologiczna i nie będę jej dotykał, acz mnie te wątki w żaden sposób nie bolą.
"nie będę jej dotykał" ALE

Wielu ludzi ma jednak kłopot z tym, co się dzieje z protagonistą poprzedniej gry i z tym, jak Ellie później odnosi się do osoby, na której chciała się zemścić.
Wielu ludziom też nie przeszkadza to "co się dzieje protagonistą poprzedniej gry" ale jak zostało to na przedstawione, to sam tyczy się Ellie.

Pewnie gdyby to była gra dla każdego – wiecie, taki hollywoodzki „hamburger” w stylu Avengers
– to moglibyśmy uratować tych, którzy zginęli, a podział na złych i dobrych zostałby utrzymany do końca gry.
Dodajmy do tego, że na końcu dobrzy by dostali medale, a źli odlecieliby w kosmiczną pustkę w uszkodzonym myśliwcu (wiecie, do czego piję).
Nikt nie oczekiwał gry w stylu „hamburger”, tym bardziej że jest to sequel do gry, która miała bardzo prostą, ale dobrą fabułę więc nie rozumiem o czym tu piszesz.

Tylko że The Last of Us: Part II to nie jest gra dla każdego.
Zaskoczenie, szok nie każda gra jest dla każdego temat wałkowany od ponad 10 lat i dopiero przy tej grze to widzimy zadziwiające.

Część z nas nie zrozumiała, że gry już jakiś czas temu się podzieliły na nieskończoną liczbę nisz.
To tak jak z literaturą – są książki Remigiusza Mroza i są książki Pilcha – albo z kinem: możesz wybrać się na Więźnia labiryntu albo Patersona.
Co ma na myśli przez "nisz" i dlaczego uważasz, że TLoU2 zalicza się do jakiejś niszy?

I to nie jest tak, że są gorsze i lepsze rodzaje rozrywki. Po prostu jak fanka kryminałów przypadkiem trafi na Stephena Kinga, może być bardzo niezadowolona, że rozwiązaniem zagadki jest duch-klaun.
Dlaczego fanka kryminałów oczekuje od literatury grozy, że będzie miało rozwiązanie jak kryminał? Chyba wie co zaczyna czytać a jak nie to nie rozumiem jej oczekiwań.
Jeśli chodzi o TLoU2 to od początku było wiadome że to będzie historia o zemście nikt chyba się nie spodziewał historii o ratowaniu świata.

Część graczy uznała, że skoro The Last of Us: Part II jest wysokobudżetową grą akcji o „zombie” na konsolach, to powinno być prostym „akcyjniakiem”.
Że co? nie rozumie to gry AAA nigdy niemały dobrych fabuł i TLoU2 jest pierwszą czy jak?

Zamiast tego dostaliśmy grę, która przy użyciu złożonych środków narracyjnych próbuje nam powiedzieć coś o nas samych.
"złożonych środków narracyjnych"?????proszę o rozwiniecie, bo nie rozumiem gdzie w tej grze są złożonych środki narracyjne.
Już kompletnie się zgubiłem co ta gra mi próbuje mi powiedzieć że zemsta nie jest najlepszym wyborem i tak przez blisko 30h z naciskiem na wbijanie ci kijem golfowym do głowy, że zemsta=zła.
Czy może, że zabijanie=złe to w taki razie ta gra ma ogromny problem z dysonansem ludonarracyjnym gdzie w przerywnikach widzimy jak ciężko Elli radzi sobie z zabijaniem ludzi żeby po chwili wskoczyć do rozgrywki i zabijać ludzkich przeciwników w dziesiątkach.

Wielu szukało rozrywki, a dostało ciężką porcję przemyśleń i emocji, jedynie ubraną w formę gry akcji.
Wielu szukało dobrej gry z dobrą poukładaną fabułą dobrymi i ciekawie napisanymi postaciami i interesującą rozgrywką tak jak w TLoU1 a jeśli chodzi o "porcję przemyśleń i emocji" to nadal zemsta=zła przez 30h

Obie strony powinny wyciągnąć lekcję, twórcy powinni lepiej komunikować, co nam sprzedają, a gracze powinni zdać sobie sprawę, że gry też mogą chcieć nam przekazać coś więcej niż „wciśnij X, żeby zabić wroga”.
Przy okazji nie okłamywać na trailerach nie podmieniać modeli postaci nie wciskać nam, że jak nam się nie podobało to tylko dlatego że jesteśmy homofobami.
Tak gry mogą na przekazać coś więcej niż wciśnij X ale to już zrobiło wiele tytułów przed TLoU2 jak na przykład TLoU1 o ironio.

Oczywiście to jest "Twoje" zdanie na temat tej szopki i to w pełnie szanuje, ale nie próbuj komuś wciskać, że jak mu się nie spodobało to znaczy że nie zrozumiał o co chodzi i tylko "narzeka".

Gracze nie kupili tej niesamowicie skomplikowanej fabuły i pseudo przekazu, to musi oznaczać, że chcą po prostu tępej rozrywki bez wciągającej fabuły i bez żadnego przekazu.
TAK! To na pewno o to w tym wszystkim chodzi! Autor wszystko rozgryzł.

Zauważyłem, że ostatnio to co news o TLoU2 to usprawiedliwianie tej gry jak tylko się da. A to zły znak dla takich gier po premierze. Serio tak powinno wyglądać obecnie dziennikarstwo growe? Jestem zawiedziony tym co dzieje się wokół tej gry tak samo jak zawiedziony byłem w nią grając. 7 lat produkcji poszło w śmietnik, przez zaserwowaną historię w fabule. Jak już każdy zdążył zauważyć zastosowano w grze proste triki fabularne i postawienie na takie wywołanie taniego szoku w odbiorcy. Zakończenia gry to nie mogę zdzierżyć do dziś... :/

Felieton w obronie gry w którą się nie grało. To już jest jawna kpina.

Na wstępie, jestem w podobnej pozycji co autor felietonu, tj. nie grałem w drugą część, ale obserwuję z boku co się dzieje, znam całą fabułę, zakończenie, czytałem i oglądałem sporo recenzji, bo zrobił się z tego ciekawy temat wykraczający poza samą grę. Sęk w tym, że w mojej rzeczywistości krytyka i punkt widzenia wielu graczy jest nieco inny. I od razu proszę bez wycieczek w stylu "nie grałeś, to siedź cicho", bo konfrontuję swój punkt z inną osobą, która nie grała. Oczywiście, na starcie do odstrzelenia są wszelkie "recenzje" wykrzykiwane CAPSEM na forach i twitterach z cyklu "0/10, bo HOMO, BOJKOT ND!" albo "10/10 CYBERPUNKZAORANYTYLKOJAMAMRACJĘ". Jak wiadomo, krzyczące jednostki robią zawsze najwięcej szumu, ale rzadko reprezentują w swych hasłach coś wartościowego. Aczkolwiek, trzeba mieć gdzieś w głowie też to, że za częścią tych buluf dupy kryją się ludzie z bardziej konkretnymi argumentami, którzy nie mają szczególnie ochoty rozwodzić się nad ich growymi rozczarowaniami na 5/10 w ich skali. Zgodzę się też z głównym założeniem, że nie każda gra jest dla wszystkich, a obok fabularnej papki stawiającej na czerpanie rozrywki z rozgrywki, mamy też sferę gier, które skupiają się na opowiadaniu historii i przemycaniu w niej pewnych mniej lub bardziej głębokich wizji, wartości i tego typu rzeczy.

Problem pojawia się w często powtarzanym i utrwalanym przekonaniu, że autorzy dzieł kultury to geniusze i wirtuozi, a ich odbiorcy to tępa masa, której trzeba wszystko tłumaczyć i która nie wie czego chce. To przekonanie niestety ciągle panuje również w sferze gier. Tylko że granie w grę to nie jest oglądanie przypadkowego filmu w tv na Polsacie, bo tv ma prawie każdy, a i Polsat tak samo. W rzeczywistości, w której konsola do gier jest już sama w sobie świadomym zakupem przedmiotu do bardzo określonego użytkowania, a zakup gry AAA na premierę to koszt w naszych warunkach zwykle powyżej 250 zł, zaryzykuję tezę, że gracze jednak w dużej części zdają sobie sprawę z tego, na co wydają takie pieniądze i czego od gry się spodziewać. Zwłaszcza w rzeczywistości, gdzie nawet w sklepach cyfrowych dostępne są zwykle obszerne opisy, opinie innych graczy i materiały z rozgrywki. Zdaję sobie sprawę z tego, że opieranie opinii na podstawie argumentu z własnego życia nie ma żadnej wartości w odniesieniu do ogółu przypadków, ale to zignoruję (bo czemu nie, huehue) i stwierdzę, że nigdy nie słyszałem w swoim otoczeniu, by ktoś ot tak kupił grę za 250 zł, bo "fajna okładka i zombie, ale nie wiem co to i oezunimaszczelaniajaktozwrócićoddajciemiemojepółpińcetplus". No po prostu nie, choć znam wielu growych laików, którzy kompletnie nie śledzą branży.
Owszem, są gry, której rdzeniem jest czysta mechanika, w których wykreowany świat, fabuła, scenariusz są w tle lub kompletnie wycięte. Gracze jednak chyba są w stanie to rozróżnić i wiedzą, czy w danej chwili chcą gry do odmóżdżającego relaksu po pracy, czy np. stymulującego doznania zmieniającego postrzeganie swojej roli w społeczeństwie.

A więc załóżmy w dobrej woli, że gracze nie są idiotami.

Tutaj wchodzi TLOU2, całe na biało, a za nim drugi problem - dewaluowanie pozycji i znaczenia gier, a także chyba stanu intelektualnego graczy, bo inaczej tego określić nie umiem. W skrócie, są popcorniaki, są bardziej dojrzałe dzieła, tak w grach, jak w filmach i innych gałęziach szeroko rozumianej kultury. Nie oznacza to, że wszystko co choćby odrobinę wychyli się ponad grunt, pokaże emocje i da pole na przemyślenia z automatu jest dobre, a tak niektórzy podchodzą do tego w grach. Gry mają oczywiście określoną grupę docelową. W przypadku TLOU2 zakładam, że twórcy celują raczej w graczy bardziej niż mniej dorosłych, którzy sypną hajsiwem i jednak będą gotowi na dojrzałą historię. I tutaj mam kolejny rozdźwięk z felietonem.
Być może żyję w bańce, w której ludzie potrafią z sensem korzystać z argumentów i co najwyżej robią to czasem na skróty, ale w mojej bańce gracze zwykle jako tako myślą. W odniesieniu do warstwy fabularnej, w tych bardziej negatywnych recenzjach na temat TLOU2 nie dostrzegam zawodu tym, że gracze chcieli kosić maczetami zombie, a dostali w zamian coś więcej. Negatywne recenzje argumentowane są głównie tym, że gracze nastawili się na coś więcej, a w warstwie fabularnej dostali za mało. TLOU2 obrywa się głównie nie za to, co pokazuje, ale w jaki sposób. Ot kolejny reprezentant sławetnego przypadku ósmego sezonu GoT, gdzie rozwiązania wątków byłyby ok, gdyby droga do nich została dobrze przedstawiona. Według wielu osób, TLOU2 robi to często równie na skróty, jak GoT, niespójnie pod względem psychologii postaci, co chwila pojawia się w historii deus ex machina, do tego tanie granie na emocjach, absolutna łopatologia w przekazywaniu treści (dobra historia działa sama w sobie i pozwala samemu wyciągać wnioski na podstawie tego, co widzimy), no i... zwroty akcji. I tutaj dygresja i apel do recenzentów gier wszelakich: nie, to, że coś jest zaskakujące nie oznacza z automatu, że jest to zaleta. Niespodzianka sama w sobie nie ma wartości. Może działać, lub nie działać. Fakt znajomości tego, co się wydarzy może być sam w sobie największa siłą scenariusza i wiele dzieł bazuje właśnie na poznaniu i zrozumieniu drogi do znanego efektu, a nie na zaskakiwaniu. Niestety, wytworzyła się dziwna skłonność autorów do prowadzenia walki, w której celem jest pokonanie swojego odbiorcy. Celowe rozczarowywanie czytelnika jest chyba najbardziej irytującą mnie rzeczą, z jaką się spotykam. Drugą jest nagminne zabijanie głównych postaci, żeby oszczędzić sobie problemu z zastanawianiem się, jak potoczy się jej dalsze życie z bagażem nowych wydarzeń. Ale ten temat już sobie odpuszczę.
Skracając, to że ktoś ma coś wartościowego do przekazania nie oznacza, że zrobi to dobrze i odbiorca nie ma prawa tego poddać ocenie. Nie róbmy z twórców gier bogów, którzy poznali odpowiedź na każde pytanie.

Taki obraz pojawia się przed moimi oczami, gdy składam do kupy to, co odebrałem z otoczenia przez kilka ostatnich tygodni i zdaje się, że jest zgoła odmienny od tego, co widzi autor swoimi.
Parafrazując, być może gry powinny chcieć nam przekazać coś więcej niż „wciśnij X, żeby poczuć smutek”.

Niemniej, cała sytuacja (wyłączając skrajne patologie) jest na swój fascynująca do obserwowania i czekam na więcej akcji tego typu.

Przepraszam, chyba wyszedł mi dłuższy felieton z odpowiedzi do felietonu niż sam felieton :D.

Tylko że The Last of Us: Part II to nie jest gra dla każdego.

To chyba mnie najbardziej śmieszy. I tak, nie ma gry "dla każdego", ale "GRA GENERACJI, 10/10, NAJLEPSZA GRA PS4, PERFEKCYJNE POŻEGNANIE GENERACJI" powinna chyba ogólnikowo przypaść do gustu większości. Tak jak, no nie wiem, The Last of Us 1?

a do czego sa gry jak nie dla rozrywki wtf?

Tak jak pisałem wielokrotnie w grę zagram na ps5 ale chciałem żeby redakcja się odniosła do zarzutów graczy np komentarze powyżej a nie pisała o tym dlaczego według twórców jest taka reakcja a nie inna.

Myślałem, że tytuł sugeruje, iż gra takiej właśnie rozrywki dostarcza, i za to obrywa - zę nie jest ambitna, tymczasem z komentarzy wynika, że gra rzekomo obrywa za bycie ambitną, bo ludzie chcieli rozrywki? Vide:

The Last of Us 2 pokazuje, że część graczy chce po prostu rozrywki

Nie, pokazuje że ludzie nie kupują każdego gówna. Tak jak nie kupowali go w przypadku "rozrywki" a la Gra o Tron i Gwiezdne Wojny...

Nie Mordechal nie tylko ty, 40 osób co dało ci plusa też nie widziało homofobicznych i transfobicznych komentarzy, widocznie żyjecie jakiejś swojej bańce informacyjnej i wasz mózg filtruje tylko te treści, które chce zobaczyć.
Nie chce mi się już słuchać, że niska ocena gry jest przez słaby gameplay itp - bo inne gry nie są tak surowo oceniane, jednak dla TLOS poprzeczka z jakiegoś powodu jest zastawiona wyżej, dlaczego w ogóle się przejmować fabułą gry, która jest słaba? Chyba żadna gra nie dostała takiego kosza za samą historię chociaż na rynku jest i będzie o wiele gorszych gier z fabułą.

Jakby sie nie starac mieszac tej gry z blotem podpierajac to blazenada takiego "autorytetu" jak Angry Joe to jedno nie ulega watpliwosci ze patrzac na meta gra ma juz prawie tyle samo zwolennikow co przeciwnikow. Opinie sa skrajne, jednym sie bardzo podoba a innym nie i tyle. Szkoda tracic czasu na przekonywanie kogos do swojej opinii.
Natomiast ten felieton to chyba jakis zart w stylu nie znam sie wiec sie wypowiem.
To juz nawet nie trzeba zagrac w gre zeby pisac o niej felieton? A potem jeszcze przyklady literatury:
fanka kryminałów przypadkiem trafi na Stephena Kinga, może być bardzo niezadowolona, że rozwiązaniem zagadki jest duch-klaun
Autor chyba zapomnial dodac ze sam tej ksiazki nie czytal - choć jako człowiek, który spoilerów się nie boi, wie, o co chodzi. Tylko ze niestety nie wie bo prawdziwa postac mordercy to wcale nie "duch-klaun".

część graczy chce po prostu rozrywki
Z pewnością nie liczę na pranie mózgu i warunkowanie najmłodszych.

Pamiętajcie:

Gracze chcą aby główne postaci, nasi towarzysze ginęli w grach, bo jak to tak? Dlaczego oni są nieśmiertelni? Ale jak już giną, to nagle tego nie chcą, bo to szok, źle, nie tak, srak itd...

Fu Logic :)