Publicystyka 10 typów klientów w sklepie z grami – spowiedź sprzedawców

No w końcu jakiś śmiszkowy artykuł na tej stronie, co dało się go przeczytać w całości. Poproszę o więcej takich.

W swojej pracy wspieram osoby zajmujące się obsługą klientów i wiele przedstawionych typów klientów znam aż za nadto.
Najbardziej chyba nie lubię pseudoekspertów. Wydaje im się, że widzą wszystko, a wykładają się przy podstawowych pytaniach.

Podczas czytania miałam takie "haha, ale gupki xD", ale od razu zdawałam sobie sprawę, że ja w gry gram od dziecka, oraz że ludzie na ogół wychodzą z założenia, że jak za coś płacą to ma być to zrealizowane tak by niczym się nie przejmowali (pomijając już fakt, że większość ludzi absolutnie nie interesuje się grami i nie orientuje się w ich materii). Nawet mój tata jak 5 lat temu zobaczył, że na konsoli za 500 zł (używany x360) działa gta 5, zrobił wielkie oczy (a sam też zawsze grywał, tyle że na automatach, a potem na low endowych pc). 2 lata temu akcja się powtórzyła jak na xone odpaliliśmy wiedźmina 3 i film na blue ray. "Haha ale gupek..."

Rozwiązanie wszystkich problemów: reguły konwersacyjne Grice'a.

niestety w związku z tymi wszystkimi abonamentami i zakupami w sklepach drm steam epic itc. jedynym moim sprzedawcą gier jest koszyk :)

Pamiętam to za czasów świetności PS2 taki moment że jakiś facet kupił dziecku jakiegoś PESa na PS2 a ten buraczył się że gry nie idzie zainstalować na komputerze bo nie ma plików instalatora.

Do tej pory pamiętam moje zdziwienie, jak dowiedziałem się, że gry przygodowe najczęściej z przygodą nie mają za dużo wspólnego i skupiają się na rozwiązywaniu zagadek...

No umówmy się- ludzie kupujący gry w sklepach to raczej z definicji ludzie nieznający się na branży nierozumiejący, że gry już dawno przeszły na niemalże czysto internetową sprzedaż.

Zazwyczaj czytam artykuły bez wcześniejszego logowania, a teraz specjalnie się zalogowałem, żeby zostawić,, kciuka w górę''!
Brawo Bebop & Feniks <3

Edit: sam wolę kupować gry w pudełkach, ponieważ lubię patrzeć na kolekcję, a internet na wynajmowanym mieszkaniu jest okropnie wolny i niestabilny...

Niby smieszne jak sie tylko czyta ale obslugiwac takich klientow przez kilka lat i czesto po 12h dziennie to bym chyba zwariowal. Rzadko bywam w miejscowym komisie z grami i sprzetem ale prawie zawsze sa tam kolejki i niektorzy przynosza stosy plyt do wymiany i nawet jesli sa swietnie zorientowani i nie sprawiaja problemow to i tak trzeba pracowac w niezlym tempie zeby to sprawdzac, wyceniac i na cos wymieniac a co dopiero kiedy sie trafiaja takie patologiczne przypadki. Trzeba miec chyba nerwy ze stali zeby tam tyle lat wytrzymac.

Not bad... not bad

I wreszcie ostatni typ „biznesmena”, czyli klient, dla którego pieniądze nic nie znaczą i przy zakupie gry dosłownie rzuca je na ladę; czasami nie bierze złotówki reszty i nie potrzebuje paragonu.

O kurła to ja :)

Jako klienci-pasjonaci narzekamy, że w sklepach pracuje niewykwalifikowana obsługa. RTV, AGD, gry... obojętne. Ale jak widać na powyższym przykładzie, klienci nie mają takiego zapotrzebowania, skoro nie są w stanie docenić znawców tematu. Niejako poprzez brak premiowania lepszej obsługi stają się jednym z powodów, dlaczego na kwalifikacje inne poza wciskaniem kitu powiązanym z maksymalizacją wyników nie ma popytu wśród kierowników sklepów.

PEGI aż tak surowo bym nie oceniał. Sam pomysł prostych oznaczeń o zawartości gry względem wrażliwych kulturowo punktów jest dobry. Tylko informacyjny, nie wymuszony prawem wobec klienta. Problem jest inny. Przepycha się gry do niższej kategorii, choć na to nie zasługują, żeby lepiej się sprzedawały.

Jestem zaskoczony. Myślałem, że większość klientów sklepów z grami to osoby z gatunku "świadome". Ale widzę, że jest dokładnie odwrotnie.

Przypomniała mi się poprzednia praca jako magazynier w sklepie spożywczym. Jeden klient (lubiący spożywać tanie, mocne trunki) upierał się, że ma randkę z super laską, ale woli iść na piwo.

Inna klientka pytała mnie, dlaczego jeden ziemniak jest większy, a drugi mniejszy. Odpowiedziałem, że takie po prostu rosną.

Inny klient z oburzeniem powiedział, że jeśli nie obniżę ceny jego ulubionego piwa na H to pójdzie do konkurencji, przez co ja nie zarobię. Co najmniej jakby myślał, że dostaję prowizję od sprzedaży...

Różne chore przypadki się trafiały. Mógłbym spokojnie książkę o tym napisać, ale jedno jest niepokojące. Niepokojące jest to, że w naszym kraju tak dużo osób ma coś nie tak z głową.

Po 3 latach pracy zmieniłem ją na coś zupełnie innego, aby nigdy więcej nie mieć styczności z klientami, bo naprawdę można poczuć się jak u czubków.

"Rododendron 2" zrobił mi poranek i rozmazał makijaż.

Kiedyś, jak miałam około 14 lat to zauważyłam w markecie grę, chyba "Stubbs the Zombie" się nazywała. Spodobała mi się po opisie więc biegiem do domu po kieszonkowe i spowrotem do sklepu. Zwróciłam uwagę, że gra miała PEGI 18. Nawet poprosiłam mamę, żeby może ze mną poszła ale była zajęta porządkami. Nawet nie wiecie jak się bałam stojąc w kolejce do kasy, że sprzedawczyni to zauważy i mi nie sprzeda gry.. ale nawet nie zwróciła uwagi na PEGI ani na mnie, jak patrzałam na nią z przerażeniem i udawałam, że wszystko jest w porządku.

A co do takich sklepików, to jest taki jeden w moim mieście ale rzadko podchodzę, bo ceny są strasznie wysokie. Często nawet dwa razy większe w porównaniu do marketu, który jest pół minuty drogi dalej. Fajnie by było czasami pogadać o swojej pasji z kimś, kto się orientuje w temacie, ale przez te ceny niema nawet wymówki xD

Takie zachowania to norma dlatego bycie sprzedawcą to mało wdzięczne zajęcie. Trzeba jednak i powiedzieć o przypadkach odwrotnych których też nie jest mało. Przychodzę do sklepu pytam o kilka szczegółów i okazuje się że sprzedawca jest delikatnie mówiąc mało kumaty i sprawia wrażenie że jest w tym sklepie za karę.

"Warto jeszcze dodać, że praca w dużym centrum handlowym bywa męcząca również ze względu na szeroko pojęte warunki panujące w takich miejscach."
Idź pan na fermie drobiu popracuj i wróć do artykułu jeszcze raz.