Publicystyka Pierwsze starcie z Lemem. Polacy tworzą grę science-fiction

Ambitnie. Trzymam kciuki. To może być trudne. Biorąc pod uwagę dotychczasowe ekranizacje literackich pierwowzorów i ich nierówny poziom. Muszę przyznać, że to bardzo niepewne finansowo przedsięwzięcie. Mimo to będę kibicował. Oby odnieśli sukces. Proza Lema to trudny orzech do zgryzienia. Próby przeniesienia na srebrny ekran powieści "Solaris" wyszły dość średnio. Film Tarkowskiego poszedł w zupełnie innym kierunku niż chciałby tego autor, Soderbergh też się nie popisał. Piekielnie trudny materiał. Za sama próbę chapeau bas.

Dowcipny redaktor :D

Ależ ja czekam na odważną, ambitną i wyróżniającą się grę w klimatach science fiction. Mam serdecznie dosyć nudnych i wtórnych produkcji, czy to filmowych czy growych. Prawda jest taka, że jeśli chce się zasmakować odrobiny ambitnego sci-fi to tylko książki dają taka możliwość.
Problem ze zdecydowaną większością produkcji science fiction jest brak wyobraźni twórców i tchórzostwo. Autorzy albo nie umieją albo boją się pobudzić wyobraźnię do tworzenia naprawdę (!) obcych światów, obcych organizmów, do opisywania zjawisk i wydarzeń, których na Ziemi nie doświadczamy. Kosmos pełen jest ekstremalnych obiektów, które tylko czekają, żeby w okół nich zbudować obce światy i opowiedzieć fascynującą historię. Co zamiast tego widzimy w większości produkcji sci-fi? Nieznane planety, ale różniące się jedynie tym, że rosną na nich wielkie paprotko-podobne rośliny i biegają czteronożne (a jakże...) psowate, tylko że z rogami na ciele.
Ogrywam właśnie Mass Effecta Andromedę i wprost na każdym kroku widzę wtórność, odtwórczość, brak odwagi w kreacji światów i lenistwo. W grze spotykamy dwie inteligentne rasy. Jak wyglądają? Ano oczywiście, że mają wyprostowaną postawę, dwie ręce, dwie nogi, wyraźną głowę, dwoje oczu itd. Różnice polegające na tym, że jedni mają pancerz kostny, a drudzy jakieś glutowate wypustki i są niebiesko-zieloni to nuda, po prostu nuda. Inne obce organizmy jakie napotykamy? Czteronożne jaszczurki, dwunożne pseudo-dinozaury i oczywiście dużego, gorylowatego mięśniaka. Zieeeeew.... W centrum gromady do której przybywają bohaterowie znajduje się czarna dziura. Ok, pomysł fajny. Czy ten temat jest jakkolwiek eksploatowany? A skąd, ona tam tkwi i tyle, nawet za dużo się o niej nie wspomina. Przestrzeń kosmiczną Helejosa wypełnia Plaga czyli jakieś macki z ciemnej energii (pfff... ). Tutaj twórcy pokazali już skalę ignorancji, nie próbując nawet zrozumieć czym jest ciemna energia i czym na pewno nie jest xD Mógłbym tak rozbijać caaaaaały świat Andromedy jeszcze przez długi czas, ale nie ma się co pastwić.
Po prostu chodzi mi o to, że mając tak ogromny potencjał do budowania wspaniałego, obcego świata, jakim jest podróż do nowej galaktyki, Bioware postanowiło sprzedać nam dokładnie to samo co widzieliśmy w trylogii ME, tyle że ze zmienionymi skórkami i jedynie kilkoma ciekawszymi pomysłami. Boli również to, że to co najbardziej intrygujące w ME:A nie zostaje wyjaśnione i prawdopodobnie nigdy nie zostanie.
Pod tym kątem twórczość Lema jest absolutnie rewelacyjna. Wystarczy przypomnieć wspominanego wielokrotnie "Niezwyciężonego" czy "Fiasko". Kiedy przypomnimy sobie w jakich latach pisarz tworzył owe dzieła tym bardziej ciężko nie zachwycać się jego wyobraźnią i odwagą. Niedawno skończyłem czytać "Głos Pana". Jest to nie tyle powieść sci-fi co raczej traktat o ciemnych i jasnych stronach ludzkości. Świetna rzecz, dająca do myślenia.
No ale nie samym Lemem literatura science fiction stoi. Wielką wyobraźnią pochwalić się może wielu pisarzy. Cixin Liu i jego trylogia "Wspomnienie o przeszłości Ziemi", Dan Simmons i cykl "Hyperion" czy Peter Watts i "Ślepowidzenie". Jest z czego czerpać inspiracje^^