Forum: W USA jest wiekszy syf niz w Polsce

W kraju tak rozwarstwionym społecznie, kulturowo i ekonomicznie wszelkie różnice między bogatymi i biednymi stają się wyrazistsze, niż w Polsce, gdzie wszyscy są mniej więcej tak samo biedni i na dorobku, pomijając ledwie kilka tysięcy osób w tym kraju, wliczając w to Solorza, Alexa, Żabekrabę i dzieci Kulczyka. Nawet nasi pożal się boże celebryci tylko aspirują do sfer wyższych, ale mogą sobie pozwolić co najwyżej na namiastkę luksusu znanego z czołówek amerykańskich gazet i z Pudelka.

Natomiast w Stanach gdy ktoś jest bogaty, jest zajebiście, kosmicznie, bajecznie dziany i nie przejmuje się absolutnie niczym, jest kompletnie oderwany od rzeczywistości. Jednak gdy ktoś jest biedny, dosłownie umiera pod płotem ze względu na absurdalnie minimalną opiekę socjalną. Najbiedniejsze stany USA (głównie region Bible Belt, z Alabamą na czele) mają warunki życiowe i poziom biedy spotykany w krajach afrykańskich (nie przesadzam), gdzie śmiertelność noworodków i stan higieny, edukacji oraz opieki zdrowotnej są obecnie mniej więcej w latach czterdziestych ubiegłego wieku (powaga, statystyki jak z Sudanu czy innego Kongo).

Tymczasem cała amerykańska klasa średnia żyje z pokolenia na pokolenie na pożyczkach, więc tak naprawdę nic nie jest ich, są własnością banków - dzisiejsi amerykańscy dwudziestolatkowie spłacą swój kredyt studencki coś koło czterdziestki (jak dobrze pójdzie albo jak zaciągną się do wojska, które pokryje część ich długów, o ile nie wrócą w czarnym worku), a do tego dochodzą hipoteki, ubezpieczenia zdrowotne, leasingi i spłata kart kredytowych. Dlatego zawsze optowałem za tym, by wysłać tam wszystkich korwinistów, organoleptyczne zetknięcie się z totalnym kapitalizmem wyleczyłoby ich z libertariańskich zapędów po pierwszej wizycie u dentysty, po której musieliby sprzedać dom i zamieszkać w przyczepie.

Także tak - USA to jest piękny kraj, pełen niesamowitych widoków (byłem dwa razy i na pewno wrócę, jeszcze kawał został do zwiedzenia). To jest bardzo zasłużony w dziejach kraj, mimo swej krótkiej historii. To kraj, który wyznaczył i nadal wyznacza pewne trendy. Ale to także piekło na ziemi dla wszystkich poza tym mitycznym 1% obywateli. I w końcu coś tam pierdyknie, bo różnice zamiast się zacierać, tylko się wyostrzają.

Nie zmienia to faktu, że mają dwukrotnie młodsze auta niż my.

Tydzien w szpitalu w USA.

I nam potrzebna wiza żeby to zobaczyć?

A co w przypadku, gdy nie mam konta na FB?

Jak ktoś twierdzi, że tam jest syf do zapraszam u nas do co trzeciej biednej popegierowskiej wsi, lub co biedniejsze dzielnice wielu miast.

Głównym problemem w USA jaki ludzie mają, jest opieka zdrowotna, tyle, że to często wynika z głupoty. Czemu? Bo mam tam znajomych i są jednymi z nielicznych w swoim otoczeniu, którzy mają wykupioną prywatną polisę, a te w stosunku do zarobków wcale nie są bardzo drogie (procent zarobków tylko trochę wyższy niż my płacimy obowiązkowo). Ludzie się nie ubezpieczają bo nie myślą, a nie temu, że ich nie stać.

Ogólnie zdaniem wielu osób w USA sprawdziłby się model Holenderski służby zdrowia, czyli ubezpieczenia i służba zdrowia są prywatne, ale każdy musi kupić ubezpieczenie najbardziej podstawowe (jego zakres definiuje państwo, ubezpieczalnie mogą go rozbudowywać ale nie ograniczać) gdzie tylko zechce. Bardziej by im pasował od służby zdrowia typowo państwowej.

Druga sprawa to fakt, że tam jak człowiek jest bezrobotny to jest biedny, nie ma tam tak rozbudowanych zasiłków z jednej strony, ale z drugiej Amerykanów w Europie szokuje widok żebrzących dzieci, tam tego nie ma. Tam żebrak kojarzy się tylko i wyłącznie z dorosłą osoba, głównie mężczyzną.

I w końcu temat ostatni to kwestia kredytów, zwłaszcza na edukację. W USA nie ma najmniejszych problemów wykształcić się za darmo, jak jest się zdolnym i na praktycznych kierunkach. Stypendiów jest bardzo dużo. Problemy są trzy
1) coraz więcej Amerykanów chce się kształcić po Europejsku, czyli w kierunku swoich pasji i dla samorozwoju, a tutaj wiele kierunków jest bardzo słabo dotowanych, więc trzeba płacić
2) kiedyś w USA wykształcenie wyższe było rzadkością, jak i u nas, dzisiaj chce się kształcić dużo więcej ludzi, o często mniejszych predyspozycjach, więc nie mają co liczyć czy to na stypendium czy sfinansowanie nauki przez przyszłego pracodawcę. Kiedyś próg wejścia miał ograniczyć ludzi po studiach, w wypadku których miało to nie mieć sensu, dzisiaj obejście w postaci kredytów zaburzyło system.
3) Amerykański model studiowania jest drogi nie tylko jeżeli chodzi o koszta samej edukacji ale też o koszta życia. U nas biedny student kombinuje jak może i potrafi przeżyć za grosze. Tam studenci wydają dużo więcej pieniędzy na życie czy rozrywkę niż u nas. Chcą się wyszaleć, a w dużych miastach USA wiążę się to z wydatkami. Oni nie potrafią inaczej, bo do wyższej stopy życia są przyzwyczajeni.

No i w Ameryce mają najlepsze uczelnie wyższe jak np. Uniwersytet Harvarda czy MIT. Ponoć po ukończeniu tych uczelni wcale nie musisz szukać pracy. To praca szuka ciebie.

A poza tym w USA nie ma nic, czego nie byłoby w Europie czy Polsce. Ot, zwyczajny kraj. Tylko zdaje się że mają jeden poważny problem - epidemia otyłości.

Jest jedna rzecz za którą cenię USA. Ludzie tam mieszkający mają inną mentalność niż Europejczycy i bez przeszkód wypowiadają się przed kamerami o swoich doświadczeniach ze zjawiskami niewyjaśnionymi czyli np. spotkaniami z duchami czy spotkaniami z UFO. W Ameryce powstaje mnóstwo programów telewizyjnych o tej tematyce, gdzie świadkowie takich wydarzeń swobodnie mówią o swoich przeżyciach. Czy w Polsce byłoby możliwe powstanie programu telewizyjnego podobnego do 'Paranormal Witness' gdzie Polacy mówili by o swoich przeżyciach z nieznanym? Wątpię w to.

https://en.wikipedia.org/wiki/Paranormal_Witness