Gra Pillars of Eternity II Deadfire | PC

RPG roku...tylko się cieszyc , ze mamy w czym wybierac. Gniote jeszcze Pathfindera...DOS 2 rpg roku...

czesc prosze mi powiedziec jak uzdrowic zaloge na statku z dolegliwosci mam artykuly medyczne ale nie wiem jak ich uzyc podczas spoczynk moge tylko kamratow uzdrowic, dajcie mi znac bo iedze w nekataka nie moge poplynoac w morze bo mi zaraz bunt wybuchnie mam 2 morale prosze o odpowiedz a i jeszcze jedno jak tworzyc miktury uzdrawiajace gdzie jest alchemia

Czy dla kogos kto rzadko gra w rpgi, w sumie z tych wielkich gralem ostatnio tylko w Gothiki ale to bardziej przygodowka z niesamowiciw prostym ale swietnym interfejsem, moze inaczej, niesamowicie przejrzystym, Dragon Age Początek podobnie dalo sie rozgrysc szybko, pomyslowe dosc, , czy ta gra Pillars bedzie trudna od samego poczatku ? Czy radzicie najpierw zagrac w pierwszą czesc ? Co sprawia ze obie czesci mają prawie noty, ideał???

Pierwsza część Pillars of Eternity była dla mnie...miłym zaskoczeniem i w ostateczności zaliczyłem ją do grona najlepszych komputerowych RPG w jakie grałem. Z zakupem drugiej części wstrzymałem się, aż do czasu wydania kompletnej edycji gry – ze wszystkimi patchami, dodatkami i DLC. Przy okazji w międzyczasie ulepszyłem komputer na tyle by był go w stanie uruchomić ;) A do samej gry podchodziłem z dużą ostrożnością: rzadko część druga czegokolwiek, czy to filmu czy gry, jest lepsza od „jedynki”. Bałem się także „casualizacji” tytułu. Niesłusznie.
PoE II zaczyna się jak w filmach Hitchcocka – od trzęsienia ziemi. I to dosłownie. Eothas, bóg światła, odrodzenia, świtu i wiosny, postanawia rozprostować kości i przejść się na wycieczkę - w postaci androwego kolosa sod twierdzy Caed Nua, przy okazji niszcząc samą twierdzę i zabijając jej mieszkańców – sam bohater gracza, Widzący, ledwo uchodzi z życiem i dostaje misję od bogów: odkryć plany Eothasa. W tym celu wskakujemy na statek i wyruszamy na Archipelag Martwego Ognia, bo gdzieś tam jest cel wędrówki tajemniczego boga…
Statek zastępuje nam twierdzę Caed Nua – musimy zadbać o odpowiednie jego wyposażenie (żagle, działa, ster), nie mówiąc już o załodze: na szczęście od początku towarzyszy nam grupa zawiadaków, którzy nie podróżują z nami podczas gry i walk, ale są właśnie załogą okrętu – majtkami, lekarzami, kucharzami, działonowymi itd. Bez nich statek nie popłynie daleko:) Każdy z nich zdobywa w „zawodzie” doświadczenie z biegiem gry (np. lekarz będzie szybciej leczył rannych członków załogi), możemy też dodatkowych członków załogi nająć w każdej karczmie. No i ciekawostka: załoga żąda pieniędzy więc trzeba im płacić dzienne stawki, codziennie też chcą jeść i pić więc o to też musimy zadbać; na szczęście nie są to drogie rzeczy. Inaczej załoga się zbuntuje i odejdzie, a tego byśmy nie chcieli :)
A dobrze mieć dobry statek i dobrą załogę. Archipelag to miejsce niebezpieczne. Zamieszkiwany jest głównie przez Huana, rdzenną ludność, złożoną z niezależnych (zazwyczaj) plemion (przypominają trochę Indian Ameryki), swoje placówki handlowe mają tu również Imperium Rautai i Vailiańska Kampania Handlowa, które walczą o wpływy, wyzyskują plemiona, zakładają kolonie i zgarniają tyle złota i surowców ile się da. Do tego wszystkiego dochodzą piraci, atakujący lub handlujący z wszystkimi i wszystkim. Każda z tych frakcji będzie miała swój interes by działać z lub przeciw Widzącemu, w zależności od naszych działań i podejmowanych decyzji. Bo wszelkie nasze działania, tak w queście głównym jak i pobocznych będą mieć wpływ na ostateczne zakończenie…
Wspomagać nas w tym oczywiście będą towarzysze. Są ich trzy rodzaje. Towarzysze fabularni to ci, którzy z nami dyskutują, wtrącają swoje uwagi i ich los też zależy od naszych działań. Z pierwszej części gry „przeszli” mag Aloth, paladynka Pallegina oraz wojownik Eder. Jako że z tej grupki lubię tylko Edera (moja ulubiona postać – Sagani – niestety tu się nie znalazła) nie byłem zbyt pocieszony, jednak w zamian za to są nowi towarzysze, też ciekawi, chyba w sumie ciekawsi od tych z „jedynki” i bardziej gadatliwi ;) Druga grupa to pomocnicy, czyli postacie, które spotykamy „po drodze”, prowadzimy z nimi rozmowy, jednak po dołączeniu do drużyny już z nami nie gadają :) No i trzecia grupa to rekrutowani w karczmach awanturnicy, których sami tworzymy. Nie ukrywam że bardzo mnie cieszy iż przeniesiono tą opcję, ponieważ uważam to za jeden z największych atutów serii, ponieważ możemy bardzo „kombinować” ze składem drużyny – kto chce może grać tylko z fabularnymi towarzyszami, kto chce – sam tworzy całą drużynę (oczywiście awanturnicy z karczmy nie mają w zasadzie swoich charakterów i nie prowadzą z nami rozmów), a kto chce może mieć misz masz, w zależności od potrzeb. Aha, tym razem może nam towarzyszyć maksymalnie czterech towarzyszy, nie pięciu. U mnie więc było to 3 towarzyszy fabularnych i standardowo moja druga metapostać ze wszystkich erpegów: Aliza, nastawiona na łuk wojowniczka - tutaj zrobiłem z niej wieloklasowca Łowcę/Łotra. No właśnie, wieloklasowość; to jest nowość. Nasze postacie mogą mieć dwie klasy co jest przydatne przy tak ograniczonej liczbie towarzyszy. Oczywiście, nie będą mieć dostępu do najpotężniejszych zaklęć i umiejętności, ale uniwersalizm tych postaci to rekompensuje wg mnie (mój główny bohater to standardowo jak gram w erpegach: Wojownik/Kapłan).
Dobra, co nieco o świecie. Bo ten jest naprawdę ogromny i od początku otwarty na gracza – płyniemy gdzie chcemy i kiedy chcemy, a ograniczać nas mogą tylko silni przeciwnicy. Wyspy są różnorodne, na niektórych są miasta i wioski, na innych tylko bestie, na jeszcze innych zapomniane ruiny, świątynie i grobowce. I tutaj też pojawia się coś co było w „jedynce”, a co tu pojawia się bardzo często: scenki paragrafowe. Spotkania z postaciami, przejście przez niepewny most, wspinanie się na skałę, przeszukiwanie ruin – to często robimy w owych scenkach a powodzenia zależą od umiejętności naszych jak i towarzyszy. Ci często komentują zastaną sytuację, co ciekawe, losowe kwestie w wybranych momentach przypisane są nawet awanturnikom z karczmy co jest wg mnie bardzo fajne i pozwala się zżyć z towarzyszami. Może nie każdy lubi owe scenki, ale ja bardzo, mocno budują one tzw. „klimat”.
Podróże statkiem wiążą się z czymś jeszcze: napotykaniem innych okrętów innych frakcji. Jeśli napotkamy jednak statek piratów trzeba się liczyć z tym że zawsze zostaniemy przez nich zaatakowani, chyba że mamy z nimi dobre relacje, choć i wtedy się zdarza ;) Gracz może też atakować statki innych frakcji, a po każdej zwycięskiej walce załoga zdobywa doświadczenie, pieniądze, sprzęt :) Jak wygląda walka? Początkowo można ostrzelać statek z dział i nawet go zatopić, ale dla mnie to nudna opcja, więc od razu płynąłem burta w burtę i abordaż przeprowadzałem :) Wtedy pojawia się plansza, widzimy dwa statki i dwie załogi i zaczyna się walka przy akompaniamencie „pirackiej” muzyki ;) Jako iż zawsze załoga wroga to przynajmniej z około 8 (czasem więcej) załogantów więc i nas wspierają (zazwyczaj 4) towarzysze fabularni, pomocnicy, bądź awanturnicy, których akurat nie mamy we właściwym pięcioosobowym składzie drużyny. To, którzy nas wesprą w walce na statku komputer poprzez losowanie ustala sam. Sama zaś walka to wciąż jak w „jedynce” czas rzeczywisty z aktywną pauzą; czasem to wprowadza chaos, ale przy odpowiednim użytkowaniu pauzy, da się nad tym zapanować ;)
I jeszcze wrócę do rozwoju postaci na chwilę: pamiętacie z każdego drużynowego erpega sytuację gdy wasze postacie inne niż przywódca miały wpakowane punkty w statystyki, których nijak nie można było wykorzystać ? Co z tego że nasz wojownik z tylnego szeregu miał wysoką wartość zastraszania skoro nie był przywódcą i nijak to nie było wykorzystywane? Tutaj jest inaczej. Raz że wszelkie tego typu umiejętności są wykorzystywane w scenkach paragrafowych. Dwa, że umiejętność jednej postaci wpływa na tą samą umiejętność u całej drużyny (komputer wylicza pewną...średnią). Tak więc jeśli Eder miał dużo punktów w zastraszaniu, a Widzący nie miał nic, to jednak i tak podczas dialogów mogła pojawić się opcja dzięki zastraszaniu Edera. To bardzo dobry pomysł twórców gry, gdyż w końcu warto mądrze inwestować w rozwój wszystkich postaci.
Jest tak wiele ważnych rzeczy, o których warto napisać w przypadku tej gry, że mam nadzieję że o niczym nie zapominam ;) Powiem tak: warto mieć edycję Defintive Edition ze wszystkimi DLC/dodatkami, gdyż to dodaje nowe wyspy z nowymi questami...Nie są może one jakoś fabularnie bardzo rozwinięte, ale wciąż zachowane w nastroju i powiązane tematycznie z podstawową fabułą gry.
No i na koniec technikalia: graficznie jest podobnie jak w pierwszej części, ale jednak o wiele ładniej ;) Nie umiem opisywać grafiki, więc na tym poprzestańmy :) Za to muzyka jak zwykle świetna. Pirackie (instrumentalne) szanty w karczmach są świetne, bardzo też byłem mile zaskoczony kiedy się okazało że szanty są śpiewane przez...załogę okrętu kiedy płyniemy w daleki rejs! Świetne rozwiązanie. Natomiast często w lochach i świątyniach słychać utwór „All Gods” (przy zakupie gry soundtrack jest dołączany gratis), który jest...smutny i hm, mistyczny (?) zarazem i nie pozwala zapomnień graczowi że stawka w grze jest wysoka. Trzeba tu uspokoić wszystkich graczy: mimo pirackiej, czasem rubasznej otoczki i klimatu rodem z „Piratów z Karaibów”, gra stawia często gracza w moralnie ciężkich wyborach, zaś ostateczne wybory i cała tzw. stawka o jaką toczy się rozgrywka jest większa niż w pierwszej części.
No dobrze, koniec chyba tej recenzji. Nie napisałem nic o minusach, ale w sumie ciężko mi coś znaleźć, może poza długimi „lołdingami”, ale to podejrzewam wynika z mojego starego dysku HDD :) Grałem w życiu w chyba (prawie) wszystkie najważniejsze erpegi w historii; nie lubię list TOP (z wyjątkiem alfabetycznych), bo jak można twierdzić że Might and Magic VII jest lepsze od Arcanum lub na odwrót ? Jak logicznie uzasadnić że Planescape: Torment jest lepsze od Morrowinda lub na odwrót? Jednak gdybym musiał tworzyć taką listę, to Pillars of Eternity II jest (na tą chwilę) najlepszym komputerowym RPG w jakie grałem (przede mną seria Divinity: Original Sin, czekajcie na recenzje i porównania z Pillarsami:)) - to pokazuje iż nowe technologie, nawet zaimplementowane w tradycyjne izometryczne cRPG oraz większe doświadczenie twórców, pozwalają stworzyć rzeczy wybitne, które detronizują dotychczasowych liderów jakości jak Baldur’s Gate II, Might and Magic VI czy Vampire the Masquarade: Bloodlines. Polecam ten tytuł każdemu fanowi prawdziwego, klasycznego RPG, bo Pillars of Eternity II jest arcydziełem w swoim gatunku.

Jestem po skończeniu tej gry i mogę podsumować ją krótko: to mogła być najlepsza gra cRPG w rzucie izometrycznym w ostatnich latach, ale nie jest. Dla mnie najważniejszym parametrem gry jest grywalność a tutaj jest kilka poważnych wad:
1) czas ładowania pomiędzy lokacjami. Przepraszam, ale granie w grę fabularną, która pomiędzy lokacjami potrzebuje czasem ponad pół minuty na przeładowanie lokacji psuje 80% przyjemności gry, bo wytraca się klimat. Granie w izometrycznego cRPG z rozbudowaną fabułą przypomina czytanie książki - jak sobie producent gry wyobraża czytanie książki, w której potrzeba 30 sekund na przerzucenie strony, albo oglądanie filmu gdzie co kilka minut jest 30 sekund przerwy? Niby da się tak grać, ale przez brak optymalizacji mocno nadwyręzono przyjemnośc gry. Aby nie było: mam wyłącznie dyski SSD. Przy dyskach mechanicznych niektóre lokacje potrafi ładować kilka minut...
2) walke lubię w trybie taktycznym ( sorry, już tak mam ) a ten tryb jest po prostu kiepsko zrealizowany i męczący. Po którejś bitwie, prowadzonej ślamazarnym tempem, powtarzalnej i taktycznie niewymagającej, ale długiej ma się tych bitew dosyć. Walka jest moim zdaniem zmaszczona i nie ma w niej nic ciekawego. BTW pieśniarz powinien znerfowany znerfowany, bo paraliżowanie "w promieniu" przy koszcie 2pkt. akcji w taktycznym trybie ułatwia walke niemiłosiernie - można atakować niektóre trzy czerwone czaszki bez problemu.
3) bitwy morskie. To jest totalne nieporozumienie, ale nie dlatego, że odbywają się tekstowo, bo pomysł jest moim zdaniem sobie ok, ale dlatego, że względem abordazu jest to niezbalansowane ( powinno być wahanie się, czy warto ) a sama bitwa jest prowadzona prymitywnie. Po prostu nie chce się ich toczyć.
Kwestie, czy wątek fabularny jest krótki / długi, charaktery postaci pobocznych rozbudowane czy nie zostawiam na boku - mi się podobały. Wydarzenia "oskryptowane" to też dobre rozwiązanie dla graczy "oldskulowych". Bardzo fajna byłaby profesjonalna polonizacja z dubbingiem - w grach RPG niezastąpiona.
A mogło być tak dobrze, bo twórcy mieli bardzo dobry pomysł, realizacja jest bardzo przyjemna "dla oka" i ucha. Moje odczucia biorą się po części z tego, że grałem w Divinity: original sin 2 i tam nie popełniono tych błędów - być może dlatego tak bardzo mi przeszkadzają.

lata leca, a to wciaz jedna z najlepszych gier tego typu. "nowoczesne" produkcje z miliardowymi budzetami pokroju nowego pseudo Baldura nie maja nawet startu do tej perelki. gdyby zrezygnowali z motywu swiata piratow, kolonializmu i poszli calkowicie w oklepane fantasy to pewnie gra zarobilaby znacznie wiecej i juz bysmy mieli kontynuacje. skok jakosciowy pomiedzy POE1 i POE2 jest kolosalny wiec az milo pomyslec nad kazda kolejna czescia jesli kiedykolwiek wyjdzie.

Oby miała bardziej otwarty świat w stylu Divinity Original Sin, albo nie wróżę jej wielkiej kariery. Kilkadziesiąt statycznych lokacji w 2018 to trochę za mało, nawet jak na indyka. Chwała jedynce za ponowne spopularyzowanie gatunku zwłaszcza wśród młodszych graczy, ale DOS2 zawiesiła poprzeczkę bardzo wysoko :)

Gra się zasysa, coś czuję że dzisiaj w pracy czas szybko zleci. Gra nie wygra żadnego plebiscytu (no może poza wewnątrz redakcyjnym GOLA) bo za dużo casuali gra w produkcje pokroju GoW, Assassin's, Horizon a na horyzoncie kolejna - RDR2.

btw jestem piekielnie ciekawy jak tym razem sobie poradzono z samym zakończeniem

Niestety loadingi tylko krótkie na początku. Czym dalej w las tym co raz dłuższe. Po ok 5h gry już ponad 5 sekund.

Drugi raz jak zagram to biorę tylko 3 postacie i dwuklasuje. Łowca/Łotrzyk, Paladyn/Kapłan i Mag/Enigmatyk. Z tego co zaobserwowałem będzie to najlepszy wybór dla małego teamu.

Są smoki w grze? Bo niestety nei ma godnych rywali jak na razie :/

Jak zniszczyć prochownie?

Z przykrością muszę napisać nie przeszedłem tej gry dokładnie zaprzestałem dalszej gry przed ostatnio główną misja

Nie polecam teraz kupować moze się poprawi po dodaniu trzech dodatków
Plusy
-Lepsza grafika
- Watek Glowny chodziarz słabszy od 1
- Wieloklasowosc
Minusy
- Krotki watek główny 4 misje
- Wszechobecny marksizm
- Rozpływający się watek główny przez mdlę questy poboczne
- Gra na najtrudniejszym poziomie trudności z górnym skalowaniem jest cholernie łatwa
- Narratorka
- Bardzo Słabo Napisani Towarzysze
- Mikroskopijne Mapy
- Bagi

Ocena 6/10

To jest porażka, jak ludzie potrafią psuć innym grę bo nie potrafią myśleć

JAKBY KTOŚ NIE WIEDZIAŁ, FORUM MA COŚ TAKIEGO JAK UKRYWANIE TRESCI ZDAŃ PISANYCH W SPOILER ABY NIE ZDRADZAĆ GRY INNYM GRACZOM

Jak myślicie, powstanie trzecia część pillarsów?

aż się prosi o 3 część, a samo universum ma olbrzymi potencjał

Samą grę oceniam na 9.5, gdyby nie bugi i kiepska optymalizacja to spokojnie gra byłaby na 10

Gdzie byście chcieli zobaczyć trzecią część? Ja chciałbym bardzo w żyjących ziemiach, surowej krainie, dawajcie swoje typy

Czy mi sie wydaje czy ta gra jest wrecz obrzydliwie poprawna politycznie zeby nie powiedziec totalnie zboczona.

- Na 4 meskich towarzyszy 3 to geje lub mialo przygody z facetami
(na dodatek Eder tez tego nie wykluczyl w jednej z rozmow!)

Co to k... ma byc? Gay party?

No czulem sie jakbym kompletowal druzyne w barze dla gejow.
Tylko ten ptak ishiza nie wzbudzal podejrzen i zabezpieczal tyly.
Serio nie wiem czy ci ludzie ktorzy nad tym pracuja sa jeszcze normalni.

Nie wiem patrzycie i nie grzmicie. Mnie to niesmaczy i utrudnia pelne wczucie i jakas sympatie do czlonkow druzyny. Zabija to co w rpg najlepsze.

3 razy już podchodziłem do tej gry i dupa.
Wczoraj sobie ładnie wszystko zainstalowałem, dograłem mody, przeszedłem prolog... i po godzinie odinstalowałem. Po przejściu DOS2 ta gra wydaje mi się wręcz archaiczna - interfejsem, sterowaniem i bardzo słabym trybem turowym.
No cóż...

Będzie dubbing czy książka jak w jedynce?

Dla mnie to też gniot nie gra, więc nie przechodzę i nie oceniam gry, a "Pawlikowsky" jest taki widać jak ta gra dla mnie :D

WIdoki jak w grach z lat 90 :) TO na pewno nie gry dla ludzi z slabym wzrokiem :) W Dragon Age ktos byl na tyle przytomny, ze mozna bylo ogladac bohatera z ktorej strony sie chcialo , jak widac obsidian niczego sie nie nauczyl w Tyranny to nie dalo sie przez to grac, walki byly nieczytelne, walenie mieczem nierealistyczne, Dragon Age z 2009 roku to nadal niedoscignione mistrzostwopod tym wzgledem tam bohaterowuie przez caly czas byli ubabrani na gebie i ubraniach krwia, bo niby kto mial tro uprac:)

Nie wiem co z tą grą nie tak,nie można leczyć bohaterów podczas walki co już na samym początku w jakiejś jaskini atakuje mnie szkielet i wybija załogę=game end,poza tym z tej jaskini po próbie wyjścia gra się zawiesza i cały system staje dęba!Do wyrzucenia albo poczekam na patch jakiś!

Nudna gra. Połączenie RPG w świecie fantasy z Sid Meier's Pirates!, z tym że bitwy morskie są w formie opisów. W pogoni za wielkiem, chodzącym posągiem pływamy od punktu do punktu, nie napotykając po drodze na żadne wyraziste, interesujące postacie. W dodatku gra cierpi na promowanie feminizmu oraz homoseksualizmu. :) Gdziekolwiek nie pójdę wszędzie liderami są kobiety, przez co gra traci na elementach zaskoczenia. Poprzednia część o wiele bardziej mi się podobała, przykuwała do ekranu swoją narracją i posępnym klimatem już od samego wstępu. Lokacje są ładne, ale bez ciekawej treści, dialogi za krótkie i nudne, do przeklikania. Wielkość lokacji i towarzysze - to samo co w PoE. Długie ekrany wczytywania, dość niewygodne inventory (chodzi mi o strzałkę). Podobała mi się piracka część Baldur's Gate 2, dlatego cała gra w tym stylu wydawała mi się strzałem w dziesiątkę - skończyło się na strzale w piątkę.

Jak to mowia w wspolczesnym swiecie , reklama dzwignia handlu, jak beda wam wmawiac tygodniami ze cos jest piekne to uwierzycie, jak beda wam wmawiac ze to cos nie jest piekne tez uwierzycie :)

W sumie jedynka odrzuciła mnie po godzinie grania. Do dwójki nawet nie podejdę. Nie moje klimaty. Takie gry określam mianem " dużo nudnego czytania i klikania ".

Pillars of Eternity 2 no i po 10 dniach gra skończona :)

Gra chyba dla jakichś maniaków, masochistów komputerowych którzy nie mają co robić ze swoim czasem. Mimo że gra prezentuje ciekawy klimat, posiada świetną stylistykę oraz duży kontent (szczególnie jeśli chodzi o przedmioty ich opisy i różne możliwości tworzenia) a twórcy wypuszczają też co jakiś czas aktualizacje do swojej produkcji. (Tutaj nie mam się czego przyczepić bo widać że chcą aby produkt był jak najlepszy.) To jednak mimo tych zalet daleko mu do produkcji takiej jak Divinity: Original Sin II. Ta druga produkcja przewyższa drugą część Pillars of Eternity pod praktycznie każdym względem. Gra PoE:2 posiada mechanikę w której otrzymujemy podzielone tereny po których możemy się poruszać naszymi postaciami. Nie uraczy nas jakąś ogromną swobodą poruszania się po świecie. Gra prezentująca się jako druga część POE (świetnie przyjętej części) powinna zaprezentować coś więcej niż tylko zmianę oprawy graficznej i rozbudowanie już znanych elementów czy dodanie kilkudziesięciu nowych. Oczywiście szczegółowość terenów po których mamy możliwość przemieszczania się jest w porządku, tylko że są to zdecydowanie zbyt małe tereny jak dla mnie. Mamy już sprzęt komputerowy który pozwoliłby na uruchomienie kilkukrotnie większych terenów. Oczywiście za pewne jest to ograniczenie samego silnika gry. Jednak to nie tłumaczy twórców za to że samo wchodzenie do jakiegoś budynku w grze, czy przemieszczenia się z jednej mapy na drugą to jest katorga (trzeba poczekać jakiś czas aż wczyta się budynek lub kolejny teren na który przechodzimy). Gdyby twórcy postarali się o większe bardziej rozległe mapy które nie wymagają tyle wczytywania to wtedy gra była by o wiele przyjemniejsza w odbiorze. Fani cRPG mogą się tu odnaleźć, jednak twórcy chyba zbyt sobie wzięli do serca "zróby grę w starym stylu a znajdziemy mnóstwo fanów", bo sama ilość tekstów czy swobody wyboru to nie wszystko. A co warto dodać jest masę tytułów cRPG które premierę miały dobre kilka a nawet kilkadziesiąt lat temu a oferują znacznie większą swobodę niż PoE:II.