"Gra o Tron" recenzja pierwszego tomu "Pieśni Lodu i Ognia" - Nadchodzi Zima!
Ale prawdziwym mistrzostwem jest wg mnie trzecia część sagi "Nawałnica mieczy".
Nie każdy pokocha Martina, jeśli lubi Tolkiena. W moim przypadku było tak, że od razu się wkręciłem w jego styl, ale książki Tolkiena to takie typowe "dobro zawsze wygrywa, każdy może być bohaterem" pisane zarówno dla dzieci, jak i dal dorosłych, natomiast Martin, tak jak wspomniałeś, niejednokrotnie opisuje sceny brutalne, a prowadzenie akcji zdecydowanie różni się od tego z klimatów Śródziemia.
No i szkoda, że tak mało rozpisałeś się o samej książce, zamiast tego większość tekstu traktuje o czym innym.
A Pieśń Lodu i Ognia jest świetna, kończę drugi tom i już nie mogę doczekać się, by sięgnąć po trzeci i zobaczyć kolejny sezon serialu.
Radzę nie wchodzić na fora związane z Sagą. Można natrafić na sporo spoilerów... Co do książki to swoją przygodę zacząłem w wakacje, co było z perspektywy czasu dobrą decyzją. Miałem dużo czasu i w taki sposób została mi do przeczytania jak dotychczas ostatnia książka Pana Martina (nie chcę kończyć tak wspaniałej przygody). Co do serialu to pierwszy sezon został odwzorowany FE-NO-ME-NAL-NIE! Szkoda, że przy drugim już nie byłem w stanie wysiedzieć, bo gra aktorów (szczególnie Lanisterowie) rządzą. Co do postaci Tyriona Lanistera z serialu, to aktor który go gra, co roku dostaje nagrody grammy za swoją rolę. Myślę, że mało który widz, nie zaznajomiony z oryginałem, wie, że te śmieszne kwestie napisał już sam autor książki...
Ciekawostka literacka odnośnie tematu: Martin chciał pisać scenariusze do filmów i seriali, ale żadna z telewizji nie chciała go przyjąć, dlatego się zdenerwował i postanowił napisać książkę, której nigdy nie uda się zekranizować. Cóż HBO musiało go nieźle zaskoczyć ;) Co do książek, do strasznie nie podoba mi się czasami zbyt wolne rozwijanie akcji, szczególnie to widać na początku każdej części. Dobrze, że z liczbą stron jest coraz lepiej...
PS W tym roku zima nadejdzie w marcu ;)
@Floyd
Popełniłeś wielki błąd zaczynając "Pieśń lodu i ognia" teraz. Skończysz czytać "Ucztę dla wron" a potem będziesz cierpiał katusze czekając na następną część. To ten rodzaj powieści, w który się wsiąka całkowicie i nie chce się opuścić tego świata i tych bohaterów. Wiadomo, że i tak w końcu się skończy a wtedy cierpienie będzie podobne do wygnania na inną planetę, ale przerwy pomiędzy kolejnymi tomami dostarczają również olbrzymie dawki bólu i tęsknoty.
PS
spoiler start
Freyowie to skurwysyny.
spoiler stop
@up
Z tego co słyszałem to Martin teraz będzie musiał pisać szybciej książki, bo przecież podpisał umowę z HBO, a z prostej matematyki wynika, że ekranizacja siódmego tomu będzie (oby) w 2017 roku, więc może nie będę musiał cierpieć tych okropnych katusz oczekiwania. Oby nie ucierpiała tylko na tak jakość...
Mam jeszcze do Was pytanie 3 sezon serialu to ekranizacja obu części trzeciego tomu sagi?
@up-3 sezon jest ekranizacją tomu 1. Nawałnicy Mieczy Stal i Śnieg.
Przeczytałem wszystkie wydane w PL części tej sagi i z całą pewnością jest to najlepsza powieść fantasy (moim zdaniem), nie jest jednak idealna. Zdecydowanie w okolicach 3-4 części liczba wątków i postaci jest zbyt duża. Łapałem się na tym, że nie wiedziałem o kim właśnie czytam, bo najzwyczajniej w świecie nie pamiętałem tej postaci. Bardzo mnie to irytowało, bo mój mózg nie miał odpowiednich danych do wizualizacji twarzy i postury :D
Jednak mimo wszystko styl Martina jest po prostu mistrzowski, tak zdolnego pisarza współczesnego ze świecą szukać.
Teraz czekamy na kolejne tomy i mam nadzieję, że historia znajdzie swój finał za życia autora (Wszakże na okaz zdrowia i młodości on nie wygląda)
Ja za książkę wziąłem się dopiero po zakończeniu I sezonu i już przed końcem drugiego przeczytałem wszystkie cześci :) Książka jest znakomicie napisana, naprawdę wywołuje emocje i ja osobiście uwielbiam dłuuuuugie historie i niewątpliwym + dla Martina jest to, że nie rozpisuje się o krajobrazach etc. jak tolkien . Polecam każdemu ja czekam na kolejną część (ma się pokazać w tym roku)
Mi się nie podobało, więc jeśli tego nie akceptujesz nie czytaj dalej.
Zazwyczaj omijam wątki poświęcone tej powieści zdając sobie sprawę, że moje stanowisko jest w zdecydowanej mniejszości ale myślę, że w gronie kulturalnej społeczności Gameplaya mogę sobie pozwolić na Krytykę Gry nie narażając się na hejt. Dotrwałem do dwusetnej strony. Co najbardziej mi się nie spodobało to to, że autor narzucał czytelnikowi sposób odbioru scen i zdarzeń. Pierwsze spotkanie Tyriona i jego siostry; Martin pisze, że rodzeństwo za sobą nie przepada i podsuwa dialog z którego za cholerę nie da się tego wywnioskować. Gościu z Nocnej Straży powiedział Snow'owi, że nie potrzebują takich ludzi jak on a dwa zdania później dodaje, że się za nim wstawi. Siostra Targeriana zachowuje się (i myśli) jak nastolatka która naoglądała się za dużo Zmierzchu (przepraszam ale naprawdę miałem takie odczucie czytając jej rozdziały). Kolejna sprawa to opisy strojów (sweter, stanik) i uzbrojenia które każą mi sugerować że Martin zapoznał się z realiami opisywanej epoki bardzo pobieżnie. Pomijając powyższe, te 200 stron czytało się dobrze ale bez entuzjazmu. Dziękuję i pozdrawiam.
@up Kurcze nie zwróciłem nawet uwagi na wymienione przez Ciebie aspekty. Ale czy są one aż tak drażliwe, że nie pozwoliły Ci rozkoszować się historią?
@GrgrPL przeczytałem w życiu kilka książek na które naprawdę zmarnowałem czas bo po prostu lubię czytać. Co najbardziej przeszkadzało mi spędzać czas w Westeros to brak bohatera któremu mógłbym kibicować. Autentycznie wszystkie pierwszoplanowe postacie mnie wkurzały. Pewna siebie Leady Stark, która bała się porozmawiać szczerze ze swoim mężem; ten z kolei zamiast być apolitycznym wiedźminem cały czas bał się tego co pomyślą baronowie, do tego stopnia, że miał w dupie własną córkę. Tyrion był zwykłym dupkiem. Król to chyba najmniej myśląca postać na jaką się natknąłem. W serialu polubiłem bohaterów chyba dlatego że nie wiedziałem co mają w głowach i jakie przemyślenia każą im podjąć taką a nie inną decyzję.
Być może to ze mną jest coś nie tak i za bardzo się czepiam ale takie miałem odczucia po krótkiej przygodzie z książką.
Co rozumiesz przez "zapoznał się z realiami epoki"? Przecież to jest od początku do końca wymyślone? Książki jeszcze nie czytałem, czeka od niedawna na półce. Serial wciągnął mnie niesamowicie, chociaż dopiero za drugim podejściem.
Realia tej książki to jakiś tam etap średniowiecza i tego autor powinien się trzymać. Martin zapożyczył z tej epoki nazwy broni ale całkiem olał kwestię nazewnictwa strojów.
Wydaje mi się, że było to celowe. W końcu samo w sobie jest to bardzo interesujące: mieszanka dosyć dobrze namalowanego schyłku średniowiecza z niektórymi elementami dosyć współczesnymi (stroje), a także niewielką dozą skrywanej przez dużą część akcji, magii.
@Tomeq87 "Co najbardziej przeszkadzało mi spędzać czas w Westeros to brak bohatera któremu mógłbym kibicować. "
przecież to jest właśnie najlepsza cecha tej książki :) A co do tych szczegółów, które wymieniłeś (nazwy stroi z epoki wtf ?) - może Ty latasz na jakieś zgrupowania amatorskich rycerzy, że na to zwracasz taką uwagę ? :) dla mnie zwykłego czytacza fantasy i s-f niespecjalnie interesuje czy ten strój nazywa się tak jak w kanonie historycznym...
@Kąsacz "przecież to jest właśnie najlepsza cecha tej książki". A myślałem że tylko ja mam takie odczucie. Skoro tak to wygląda na to, że to po prostu nie jest mój typ książki. W każdym bądź razie dziękuję za dyskusję i pozdrawiam :)
