gameplay.pl Infantylni zwierzęcy bohaterowie?

Ja uważam wręcz odwrotnie! Infantylni to są żołnierze z Battlefielda czy wojownicy ze Skyrima. Bezimienni mordercy, całkowicie pozbawieni charakterów i osobowości kontra Spyro. Kto tu wypada gorzej, ja się pytam? Spyro jest indywidualnością. Żołnierz z Battlefielda jest tak samo bezimienny jak wszyscy inni. Taki plastikowy żołnierzyk dla dużych chłopców.

a co jest niedziecinnego w supermordercy z battlefielda?

może bawiliśmy się innymi żołnierzykami w dzieciństwie? Albo, o zgrozo, rodzice nie pozwalali ci się bawić w wojne? Bo to, jak wygląda wojna w BF czy Modern Warfare jest na maksa infantylne.

<---- Best Ever

taki, dla przykładu, Duke Nukem czy Serious Sam to wprost uosobnienie moich zabawek z dzieciństwa. Na maksa infantylni bohaterowie, bez jakiejkolwiek warstwy psychicznej poza tym, że są karykaturą superbohatera, czy też żołnierza

A superman czy x-meni nie są infantylni? Oczywiście, że są. Tylko wstyd nam przyznać czasem.

albo zamień wiewiórkę ninja na bohatera ninja gaiden, a kolorowe rozbłyski na fontanny krwi. Różnią się oni czymś jeszcze? Niczym, poza wyglądem. Jeżeli dla kogoś wystarczy zmienić wygląd bohatera na bardziej realistyczny, żeby przestał być infantylnym, to ja niestety współczuję.

"A superman czy x-meni nie są infantylni? Oczywiście, że są. Tylko wstyd nam przyznać czasem."

Witaj, podróżniku w czasie. Co tam słychać w latach '60?

Hellmaker, nie bawiłeś się nigdy z kolegami w wojnę? W takich zabawach trup ścielił się gęsto, ale widocznie ty bawiłeś się grabkami i różowymi foremkami do piaskowych babek. Przez to nie rozumiesz, że granie w battlefielda to po prostu przeniesienie zabawy w wojnę na ekrany kompuerów i NIC POZA TYM.

oszukujecie samych siebie wyobrażeniami o tym , jacy to dojrzali i pełnowymiarowi są wasi ulubieni bohaterowie i nie dostrzegacie, że Wolverine od Marvela niczym się na dobrą sprawę nie różni od Pinokia poza tym, że obrazki są bardziej realistyczne. Ale tak to wygląda. Dorośli ludzie, czytający z takim samym zapałem jak ośmiolatkowie komiksy uważają się za niesamowicie dojrzałych. A dla ludzi wyglądają po prostu jak Sheldon z Big Bang Theory. Tak, ja czytałem SPider mana od marvela jak miałem lat 8 i jedyna trudność jaką mi sprawiał to czasami kolejność dymków.

No fakt, Pinokio przecież też był bity i torturowany, rząd wbrew jego woli wymazał jego wspomnienia, żeby zrobić z niego maszynę do zabijania, ludzie prześladowali i mordowali jemu podobnych za ich wygląd / umiejętności, a jego bliscy często ginęli w brutalnych okolicznościach.
Ach, no i Gepetto próbował zamordować go niezliczoną ilość razy, aż w końcu Pinokio odrąbał mu łeb.

Tak, teraz dostrzegam podobieństwa.

Tak, Pinokio na przykład został powieszony.

Wielkie mi różnice. Uważasz, że dzieci w podstawówce nie widzą , co to jest śmierć i tortury? Uważasz, że jest wielka różnica między zabijaniem grzybów w super mario a zabijaniem wrogów przez Wolverina, poza ukazaniem ich w bardziej realistyczny sposób? To płytko sięga twoja analiza. Sam sposób, w jaki próbujesz mi opisać różnice między Wolverinem a Pinokiem tego dowodzi. Jeżeli brutalność ma być jedynym wyznacznikiem "dojrzałości" to ja chyba nie czytam dojrzałej literatury.

Aha, bohatera Mistrza i Małgorzaty też nie torturowano, choć była tam jedna odcięta głowa. Więc nie wiem w sumie, czy to powieść dojrzała, czy jednak dla dzieci.

Pozdrawiam.

Jeśli ci wrogowie posiadają silnie zarysowane profile psychologiczne, a scenarzysta podejdzie do tematu z powagą i nada historii odpowiedni ton, to tak, jest różnica.

Ale oczywiście lepiej jest doczepić się do jednej rzeczy, którą wymieniłem i w zupełnym oderwaniu od kontekstu wymyślać, ekhem, "kontrargumenty" podając przykłady z dupy. Tak, to właśnie jest infantylne. Wzniosłeś się na wyżyny metanarracji.

Mephisto, to może inaczej. Czym się różni chłopiec, bawiący się zabawkową kolejką od dorosłego mężczyzny, który kupuje miniaturę pociągu, tory, składa replikę dworca kolejowego w Hamburgu, wypełnia ją plastikowymi ludzikami itp itd? Niby ten drugi wkłada w to więcej wysiłku, niby to jest bardziej rozbudowane, ale w gruncie rzeczy obaj po prostu bawią się zabawkowymi pociągami.

Tak samo komiksy czy powieści fantasy, wszystkie oparte są na tym samym prymitywnym archetypie walki dobra ze złem i archetypie bohaterów z baśni andersena czy innych podobnych. W szczegółach bardzo różne, w ogóle bardzo do siebie zbliżone.

Zaskakuje mnie tylko dlaczego tak bardzo bronisz się przed przyznaniem "tak, bywam infantylny". Co w tym złego? Ja uwielbiam powieści fantasy, uwielbiam gry wideo, mimo że zdaję sobie sprawę z tego że są na maksa prymitywne i jednowymiarowe. (oczywiście nie wszystkie, może nawet nie większość, ale nadal)

Ale co jest złego w rozwijaniu swoich fantazji i wyobrażeń z dzieciństwa? kompletnie nic.

Protestuję jedynie przeciwko stawianiu znaku nierówności między cpt. Pricem z CoDa a Spyro The Dragon, bo różnice są de facto wyłącznie kosmetyczne.

"Czym się różni chłopiec, bawiący się zabawkową kolejką od dorosłego mężczyzny, który kupuje miniaturę pociągu, tory, składa replikę dworca kolejowego w Hamburgu, wypełnia ją plastikowymi ludzikami itp itd? Niby ten drugi wkłada w to więcej wysiłku, niby to jest bardziej rozbudowane, ale w gruncie rzeczy obaj po prostu bawią się zabawkowymi pociągami."
Zaangażowaniem i podejściem do sytuacji.

"Tak samo komiksy czy powieści fantasy, wszystkie oparte są na tym samym prymitywnym archetypie walki dobra ze złem i archetypie bohaterów z baśni andersena czy innych podobnych. W szczegółach bardzo różne, w ogóle bardzo do siebie zbliżone."
Ale zdajesz sobie sprawę z tego, że pieprzysz głupoty okrutne, bo twoja wiedza o komiksach jest na poziomie wiedzy przeciętnego chomika dżungarskiego o astronomii? Obecny target Marvela i DC to czytelnicy tak od 15 lat wzwyż (okazyjnie mniej lub więcej, zależy od tytułu). A Sandman? Lucifer? Transmetropolitan? Y: The Last Man? 100 Bullets? Albo z nowszych tytułów - Walking Dead? To też jest infantylne? W każdym z tych komiksów też się zabijają.

"Zaskakuje mnie tylko dlaczego tak bardzo bronisz się przed przyznaniem "tak, bywam infantylny". "
Chyba zasnąłeś nad klawiaturą i ci się to przyśniło.

Nie znasz pojęć, których używasz, nie potrafisz trzymać się tematu dyskusji, zamiast tego rozrzedzasz temat coraz bardziej oderwanymi od rzeczywistości przykładami i wmawiasz innym coś, czego nie napisali. Rozgość się, idealnie pasujesz do tego forum.

The Walking Dead - dojrzały? No chyba nie mamy w istocie o czym rozmawiać :-) I młodzież w dzisiejszych czasach (przytaczani przez ciebie piętnastolatkowie) nie są jacyś bardziej infantylni niż dekadę temu?

Ale cała konsumpcyjna gospodarka wychowuje ludzi na dorosłe dzieci, stąd możesz mieć problemy z odróżnieniem.

I zapewniam cię, że dziecko bawiące się pociągiem jest na maksa zaangażowane i często traktuje tę zabawę śmiertelnie poważnie.

Pogadaj z psychologami na temat infantylizacji społeczeństwa, jeżeli masz do takich dostęp, na przykład na uczelni. Zobaczymy, czy w istocie mylę pojęcia, czy może zauważam zjawisko, nad którym się nie zastanawiałeś.

"The Walking Dead - dojrzały? No chyba nie mamy w istocie o czym rozmawiać"
Najwyraźniej nie, bo pewnie swoją opinię bazujesz na podstawie gównianego serialu. No... ale może się mylę. W takim razie wytłumacz mi, co infantylnego było choćby w wątku Gubernatora i Woodbury.
I czemu o pozostałych tytułach nic nie napisałeś? To nie są jakieś niszowe komiksy. Skoro znasz się na tyle dobrze, żeby wygłaszać takie opinie, to z pewnością przynajmniej część z nich musiałeś czytać.

"I młodzież w dzisiejszych czasach (przytaczani przez ciebie piętnastolatkowie) nie są jacyś bardziej infantylni niż dekadę temu?"
I jak zwykle niby _P_R_Z_Y_P_A_D_K_I_E_M_ umknęło ci kluczowe słówko - "wzwyż". Albo po prostu nie potrafisz czytać ze zrozumieniem.

"I zapewniam cię, że dziecko bawiące się pociągiem jest na maksa zaangażowane i często traktuje tę zabawę śmiertelnie poważnie."
A potem rzuci go w kąt, bo znajdzie sobie następną zabawkę, a pasjonat dalej będzie rozwijał swoją kolekcję.

"Pogadaj z psychologami na temat infantylizacji społeczeństwa, jeżeli masz do takich dostęp, na przykład na uczelni."
Spoko, w zupełności wystarczasz mi jako obiekt doświadczalny do obserwacji tego zjawiska.