Rojopojntofwiu #34 Strach przed wielkim światem
Zgadzam się z tym, że jedne gry przytłaczają w początkowej fazie gry, są ciężkie i męczące, jednak po kilku godzinach, gdy się wszystko ogarnie, poczyta, posprawdza gra może być naprawdę cudowna.
Gry mmo właśnie takie są i mnie to odpycha, jednak wiem, że gdy choć trochę ją poznam to mogę przy niej stracić pol życia.
Mnie tak przytłoczył tylko Fallout. Ale kiedyś się za niego wezmę i wreszcie przejdę tę grę, bo aż wstyd. ;)
Może i niektóre erpegi straszą otwartym światem, ale np. taki Wiedźmin 2, albo Mass Effect już nie. Ogólnie nie przepadam za gatunkiem RPG, ale w wiedźminie 2 pomimo, że świat może wydawać się duży, to nie ma takiego natłoczenia questów. Podobnie seria mass effect - niby na mapie galaktycznej mamy dużo planet, teoretycznie w każdym układzie jest coś do roboty, ale okazuje się, że gra w sprytny sposób to ogranicza mianowicie jest tylko kilka planet, na których znajdziemy najważniejsze dla fabuły questy, reszta to zadania poboczne oraz zbieranie surowców. Co do "mnogości przycisków" - kupiłem ostatnio CDA z Armą II - zainstalowałem, odpaliłem i się załamałem. Gra przytłacza ilością klawiszy do wykorzystania i ich kombinacjami. Jako fan FPSów takich jak Cod, BF, wiem jak strzelać, skakać itp., ale na armię się załamałem - co chwilę zaglądałem do sterowania żeby zorientować się jak używać np. celownika :D.
Świetny tekst, kocham takie gry z wielkim otwartym światem, które dodatkowo nie nudzą długością i powtarzalnością. Pierwszy Baldur's Gate i ogrom lokacji na mapie, prawie niczym nieograniczony świat pierwszych trzech Gothiców. To było to co trzymało człowieka przy jednej grze nawet 100-200 godzin i w ogóle nie nudziło. Chociaż wspaniały TES III i IV, które także są wielkie i przez większość uważane za wspaniałe jakoś mnie nużą po przejściu/odkryciu 65% gry/świata. A na Fallouty 1 i 2 jestem byłem trochę za młody, więc odstawiłem na półkę, chyba pora wrócić na wakacje do tych świetnych gier. Do tego dochodzi replayability tych gier, ale to już dyskusja na inny temat.
Podsumowując popieram staroszkolną otwartość, wielkość i złożoność cRPGów i gier podobnych, szkoda, że współcześnie nie ma takich gier :<
Ostatnio bawię się w Panau (JC2), z usprawnioną liną zabawa nabiera rumieńców.
W Fallout3/NV nie podobał mi się świat. Niby po nuklearnej zagładzie a pustkowia widziałem tylko w NV i to tylko w niektórych miejscach :] Tak to ruiny, zgliszcza, skały... za dużo zawartości jak na "pustkowia".
Dodam, że lubię opcję szybkiej podróży z Obka/Falloutów nowych. Uwielbiam wszystko co przyśpiesza podróż, nieważne jak nienaturalny to środek.
Jakie gry mnie przytłoczyły światem? Te od DeepShadows - Xenus aka Boiling Point oraz Xenus 2 White Gold. Ich Precursor też nie mały (tak jak w Mass Effect podróż miedzy planetami jest ale obszar do zwiedzania - wielokrotnie większy).
Świat w Morrowind może przytłoczyć gdzie nie ma nawet przejrzystego dziennika zadań. Questy gubią się na kolejnych stronach dziennika, więc trzeba wykonywać je na bieżąco, chyba, że ma się zainstalowany, któryś z dodatków: Tribunal lub Bloodmoon, które o poprawiają. Jednak w Morrowindzie sporo mapy odkryłem. Dotarłem do 77 poziomu i nie czułem się jakoś przytłoczony. Obliviona również przeszedłem, aczkolwiek tylko wątek główny postanawiając, że na poważnie podejdę do gry, gdy będę mógł uruchomić ją na pełnych detalach. W Gothikach 1, 2 i Noc Kruka również odnajdywałem się, gdzie szczególnie dużo zadań jest na początku. W "trójkę" niestety nie miałem okazji zagrać z powodu słabego kompa.
Gdy tak patrzę na Fallouta 3 to od oglądania gameplayów i screenów czuję się przytłoczony za sprawą chaosu obecnego w lokacjach - jestem estetą.
Tak szczerze mówiąc to bardziej przetłacza mnie świat w Fable i Baldur's Gate'ach, który podzielony jest na fragmenty. W Fable dochodzą do tego odradzający się przeciwnicy, a w Baldur's Gate dziennik oraz to, że nie wiadomo co robić, gdyż każdy przeciwnik jest dla drużyny za silny. Trzeba kombinować, bić wroga na raty, wracać odpocząć i z powrotem. Takie kombinowanie mnie często przytłacza. W Gotikach, Eldersach czuć, że postać się rozwija i w miarę grania pokonujemy coraz silniejszych przeciwników i wykonujemy kolejne misje.
DoMo96 - Bo widzisz...ArmA to symulator, a nie zręcznościówka jak CoD i BF.
Co do artykułu, to jak zwykle świetny.
Nie byłbym sobą, gdybym się nie wypowiedział na taki temat :)
Nie występuje u mnie, jak to nazwałeś „początkowy strach przed wielkim, otwartym światem”. Wręcz przeciwnie, raczej jest to zadowolenie, że tyle tu będzie do zobaczenia i do odkrycia. Jestem fanem erpegów z otwartym światem, więc trudno by było inaczej. Jednak owszem, jest coś takiego, co może odstraszyć/zniechęcić na początku. Mianowicie kiedy mam otwarte wszystkie cztery strony świata przydałoby się, żeby choć ten pierwszy kierunek był wskazany. By człowiek nie tułał się bez celu, a potem wracał nie wiadomo ile czasu, bo akurat poszedł w złą stronę. W dzisiejszych grach to już raczej niespotykane, ale w starszych tak bywało. Najczęściej jednak gry zaczynają się w jakiejś mniejszej lokacji, w której nie ma problemu się odnaleźć. A po wyjściu z niej to już eksploracja pełną gębą :)
A to co naprawdę mnie wkurza, to gdy gra próbuje stworzyć iluzję otwartego świata, w rzeczywistości w wąskich przesmykach stawiając przeszkody nie do ominięcia (bo nie zrobiłeś jakiegoś konkretnego questa). Pal licho, gdy są to pojedyncze sytuacje, wtedy to nawet zrozumiałe. Nie do zniesienia jest, gdy gra serwuje takie sytuacje nagminnie. Udając otwarty świat, zamyka nas w sztucznych arenach.
Aż się szarpnę i napiszę. Do dziś gram w Sacred 2. Przeszedłem grę 4 postaciami i jakoś dalej nie mam odruchu wymiotnego...
@Rojo, czy mi się wydaje czy piszesz jednym i tym samym schematem w każdym kolejnym wpisie? O takim:
Setki zdań, tysiące słów, wszystko nakłada się na siebie, przecinek obok przecinka, przecinek za przecinkiem. Komentarze, użytkownicy, kolejne teksty do przeczytania, kolejne teksty do napisania - łatwo sobie wyobrazić? Łatwo. Łatwo to zauważyć? Pewnie. Ciężko odnieść wrażenie schematu? Nie. Każdy tekst ma swoje słowa, konstrukcję, zdania. Każdy wpis to wyzwanie, formatowanie, zdjęcia, komentarze. Każdy komentarz, to nowe, nowatorskie, inne spojrzenie...
Nie nazwałbym tego schematem. Jeśli chodzi Ci o styl, to taki już mam. Ludziom się podoba, mi daje satysfakcje i pewną łatwość w przelewaniu myśli na elektroniczny papier. Jeśli Ci się nie podoba, koli to w twe oko, rozumiem, szanuję i... szkoda. Pozdrawiam.
Wielkie przestrzenie są bardzo sympatyczne pod warunkiem, że gra jest odpowiednia interesująca co widoczki, bo np. W Morrowindzie czy Oblivionie, większość terenów było zbliżonych do siebie, świat był w pewnym sensie pusty, a spacery po wielkim świecie nudne i ślamazarne, ponadto głupio zrealizowane questy dodatkowo potęgowały to nieprzyjemne uczucie. Zbyt małe tereny też są złe, bo ograniczają nie tylko wyobraźnię, ale i swobodę. Szczerze mówiąc w Wiedźminie było to całkiem nieźle rozplanowane, choć wolałbym prawidłową "piaskownice". Na szczęście świat był bardzo urozmaicony, ale tak jakby troszeczkę za mały. Jeśli miałbym podać przykład dobrze rozplanowanych miejsc to na pewno na ich czele staną takie serie jak Grand Theft Auto czy Assassin's Creed. Może nie każda odsłona pasuje do tego, ale kilka z nich jak najbardziej. Długie gry są okey o ile mają to coś oraz są przemyślanie zrobione, jeśli nie - to niestety nie ma przeproś.
Wybacz ROJO., że opuściłem się ostatnio w komentowaniu Twoich wpisów. ;)
raziel88ck - W przypadku Twoich komentarzy lepiej późno niż wcale:)
Ciekawy temat :)
Ishi's analise...
Nie wiem czy tylko mi sie tak wydaje , ale kazde Rojopojntofwiu , Szybka Rozkmina , czy inny twor wyplywajacy spod Rojowej reki ma taka konstrukcje , iz skutecznie trafia w czytelnika i mozna wrecz powiedziec , ze zawsze daje mozliwosc odzewu ze strony uzytkownika. Dotyczy "przyziemnych" spraw kazdego zjadacza gamingowego chleba , stad tez i nasuwa mi sie wniosek , ze taka forma wpisow jest moim skromnym , acz dostrzegalnym zdaniem bardzo trafna. Kazdy czytelnik ma bez problemu mozliwosc rozkminienia tematu na swoj sposob , a wiec mozna rzec ,ze zachodzi pewnego rodzaju interakcja na linii redaktor - czytelnik. Ktos z blogerowej braci rzuca temat , oddaje swoje uczucia (:P) i przemyslenia , a my odpowiadamy z takim zastrzezeniem , ze slowa nasze na wiatr rzucone nie sa...
Inni je dostrzegaja , czytaja , a potem dziela sie swoimi przemysleniami... To takie gamingowe forum romanum... Cos ci po lbie chodzi - powiedz to!
Niewielu blogerow taka strukture stosuje i wlasnie dla mnie jest to blogoslawienstwem , ze w ogole ktos taka powinnosc czyni :) Chodzi mi o to , ze najbardziej mi do gustu przypadaja te wpisy , ktore zostawiaja czytelnikowi wolna reke.... to jakby zapisana do polowy kartka , my mozemy wszystko dokonczyc wlasnymi slowami. Nie fajno gadac do sciany.... Niektorzy pisza , by pisac , inni z poczucia obowiazku , a jeszcze inni , bo to kochaja...
Tych trzecich szanuje najbardziej....
Moze i to , co pisze wyjasnione zostalo w Rojopojntofwiu (Art pod artem) , ale jak cos mi lezy na serduchu , to i sie w niecie wylewam (Lepiej od razu mnie zamknac...).
Podsumowujac: Komentarz zawsze pozostanie komentarzem , ale zawsze przyjemniej sie go pisze , gdy odnosi sie on do artu , ktory w jakis sposob zacheca czytelnika do wyrazenia swojej wlasnej opini na dany temat...
Skojarzenie? Szkolne wypracowanie...
Ogolem wszystko przedstawia ci belfer , a to , co zrobisz dalej , zalezy od ciebie :)
Rojopojntofwiu
Zawsze mimo wszystko jakis tam malutki klebiacy sie w serduchu straszek przed otwartytm swiatem mialem....
Kiedy wreszcie po poprzednim wyjsciu z domyslnego levelu sluzacego za intro , prolog , trening czy tez innymi slowy po prostu wstep do glownego "kotla" , roztaczal sie przede mna swiat... niezmierzony , nieprzemierzony , ze osmiele sie powiedziec dziewiczy , to od razu niezaleznie od skali , czy tez rodzaju RPGa reaguje calkowitym ujsciem krwi z twarzy ( no dobra po prostu mi blednie :). To jak pierwsze zblizenia z kobieta - jeszcze nie wiesz jak sie za to zabrac , ale jestes pewny swego i masz ta nadzieje , ze ci sie uda... (spoko , bez obaw , wiem z encyklopedi ;) Mimo ze z tym gatunkiem jestem za pan brat od dlugiego juz czasu , to po ujrzeniu wielkosci calego worlda wlasciwego musze zbiegac szczene z podlogi...
W takim przypadku mieszaja sie u mnie takie uczucia jak strach , niepewnosc , podziw , oczarowanie... Ogolem same watpliwosci zwiastujace tak czy siak w koncu skwitowanie calej sytuacji nierozlacznym ze mna od niepamietnych czasow zdaniem:
No to jedziem! :)
Wszystko , co duze nas przeraza - niezaleznie od tego czy to porcja frytek , stolica panstwa , ilosc stronnic maszynopisu niezbednych do pracy magisterskiej , czy tez wlasnie gra....
Ale jak wiemy czlowiek - istota rownie inteligentna jak zawzieta , na wszystko znajdzie rade. :) Jak mowi stare powiedzenie : Nigdy sie nie poddawaj. Moze i to glupie , iz uzywam go w tej sytuacji , ale kazdy szanujacy sie gamer wie , ze kazda gra stanowi jakies wyzwanie. Mniejsze , wieksze - nie wazne... Wazna za to jest ta cholernie duza satysfakcja , kiedy po dniach , czasem miesiacach , zarwanych nocach osiagamy swoj upragniony cel - mgla na mapie zniknela , a my skonczylismy RPGa w stu procentach...
Jam jest czlowiek dokladny , zeby nie rzec perfekcjonista :) Jesli cos robie , musi byc zrobione dokladnie... Jeszcze pamietam nieustajace przygotowania do Falloutowych , Oblivionowych , czy tez innych przygod... Wlasnorecznie sciagane mapy z internetu , spisy osob , ktore maja ciekawe questy , lista super lokacji , w ktorych mam kryjowki lub pozostawiany sprzet... Tak m to wlasnie ta wszechobecna magia pochlaniania swiata niczym smakowitego paczka... To wrazenie zaintrygowania gra wtedy nieustannie rosnie. No wlasnie - im dalej w las... ;) Takiem sposobem wszystkie lokacje w kazdej grze spod znaku Role-Playing ugiely sie pod krokami rycera , wastelandera , zmutowanego potworka , czy innego tworu sterowanego przez piszacego ten koment Ishiego z traskiem.... Nic nie zostalo opuszczone , suchej nitki nie zostawilem na kazdej chacie , kazdy szcur zostal zadzgany mieczem , czy tez potraktowany z blastera....
Taka natura , wiec co robic? :)
Odpowiedz sama cisnie mi sie na wirtualne usta :
GRAC
i milowac RPGi jak do tejze pory , bo to juz nie gry , lecz wyzwanie , ktorego podjecie samo w sobie jest oznaka odwagi...
odwagi prawdziwego gracza.
________________________________________________________________________________
Wiem , ze nic nie wiem - Sokrat... edit : Ishi
Wall of texty tez trzaskam ;)
Ishimura12 - "Wszystko , co duze nas przeraza" - Mnie przerażają Twoje byczaste posty :D
A teraz część druga śledzenia popularności ROJA.
Poprzednio mieliśmy do czynienia z praktycznie identycznymi obrazkami z podobizną ROJA. Tym razem napotkałem coś, co przekracza wszelkie oczekiwania. Otóż, oglądając ostatnio Zaklinacza Psów na National Geo jakie było moje zdziwienie gdy w napisach końcowych wyśledziłem termin "ROJO". Wierzcie na słowo, bo nie ma nikogo, kto wstawiłby creditsy. Niedowiarkom radzę przypadkowy program obejrzeć do końca.
ROJO/ROHO oznacza bodajże po hiszpańsku czerwony. Było tam coś... czerwonego?
Fett - obrazek pod moim ryjem? Ten z widokiem i brama? Zwykła tapeta - z żadnej gry.
Nie, raczej nie. Żywa osoba. Czy my, czytelnicy, czegoś nie wiemy o Tobie?
podoba mi sie jak ktos nie wstydzi sie mowic w ten sposob o swojej pasji jak Ishimura12. To tez wymaga pewnej odwagi, bo zawsze ktos moze Cie wysmiac za wylewnosc, ktorej sam pewnie nie rozumie.
leem230698 - Obawiam się, że wiecie bardzo dużo:) Z komuchami nic wspólnego nie mam. Zaufaj mi:)
Ishi - jak zwykle klasa. Dalej jedziesz za euro? BTW: Zwróciłeś uwagę na bardzo istotny element. Mianowicie, chodzi mi o cały system przygotowawczy (mapy, spisy, tabele, staty, itp). Wszystko po to , by nic nam nie umknęło. Byśmy w miarę możliwościowi poznali dany świat w minimum 80%.
Strach przed wielkim światem... Temat dla mnie...
Witam wszystkich. Nigdy nie zagrałem w żadną grę rpg, czy to stare fallouty czy jakieś nowe Wiedźminy. Nigdy. Mimo iż wszystko mi się podoba. Fabuła, świat (np. fallout i pustkowia), postacie, poprostu wszystko. To i tak niegdy nie zagrałem bo wielkość świata mnie przeraża. Jestem graczem, który kocha niektóre serie jak np. Prince Of Persia, Commandos. Ale co je łączy? Brak otwartego świata, dzięki czemu mogę zajrzeć w każdy zalążek świata i odnaleść wszystko co jest do odkrycia, wykonać wszystkie zadania nie pomijając żadnego. Poprostu nie lubie gdy coś mi umyka, a jeśli umknie to chcę zagrać jeszcze raz żeby znaleść/wykonać to co przegapiłem. Ale tego doczekują tylko gry które naprawdę bardzo mnie wciągają. Jest jeszcze jedna kwestia, gdy gram długo w jedną grę to zaczyna mnie ona nudzić, chyba że jestem nią tak onieśmielony że wiem że jest ona następną do której pewnie kiedyś wrócę. Taki Prince Of Persia Warrior Within którego za młodszych lat nie ukończyłem bo mi się wydawał za długi... Teraz gdy już jestem po (mam 21 lat, to nie tak dużo;)), wiem że wcale ta gra długa nie była i cieszę się że jednak dałem radę ją ukończyć. A erpegi? Nie wiem jakimi się rządzą prawami. Chciałbym zagrać, ale nie wiem czy mogę wykonać w miarę wszystkie zadania, czy będzie dużo dróg wyboru, ale wiem, że pewnie zostaną postaci, miejsca, których nie poznałem przy przechodzeniu gry bo poszedłem inną drogą... I właśnie o to chciałbym spytać Ciebie Rojo jak i innych. Jak się ustosunkować do takich gier żebym mógł w nie grać? Może siąść do niej z myślą o tym, że przejdę ją którąś z dróg i pozostawię samą sobie nawet gdybym miał do niej nie wrócić i nie poznać innych postaci i miejsc, a może przygotować się dokładnie, czyli grać trochę według poradnika, żeby poznać jak najwięcej postaci, odwiedzić jak najwięcej miejsc i wykonać jak najwięcej zadań? To jest moje pytanie do Was, mam nadzięję że pomożecie;)
PS. Tekst, jak zwykle pierwsza klasa i świetnie się czytało, szczególnie że poruszyłeś temat z którym mam straszny problem. Dzięki wielkie i za teksty i mam nadzieję za pomoc, ponieważ znam kilka erpegów i starych i nowych, które chciałbym spróbować zagrać.
Aha, i sorki za błędy które są i za taki jednolity tekst ale nie jestem przyzwyczajony do pisania tak dużych tekstów:) Pozdro!!;)
