Poradnik do gry - Abecadło Medieval: Total War - część 2 poradnik Medieval: Total War

Ostatnia aktualizacja: 1 sierpnia 2016

ANDEL

W każdej grze strategicznej kluczem do sukcesu są pieniądze. Nie da się wystawić i utrzymać potężnej armii kiedy w kasie pustki. Handel możemy podzielić na trzy rodzaje - lokalny, import i eksport. Handel lokalny zależy wyłącznie od zasobów naturalnych danej prowincji i budynków, które wybudujemy (farmy, kopalnie, domy kupieckie). By czerpać dochody z eksportu musimy spełnić kilka warunków. Po pierwsze wybudować port i kupca. Po drugie stworzyć flotę handlowa (barki). I wreszcie po trzecie - umieścić nasze statki na morzu, w ten sposób by każdy jego obszar, od naszego portu do portu, z którym chcemy handlować był zajęty przynajmniej przez jeden z naszych okrętów (coś na zasadzie sztafety)! Na ostatni sposób przypływu gotówki - import nie mamy niestety wpływu. Działa on analogicznie do eksportu, jednak to przeciwnik musi ustawić swoje statki od własnych portów do portów naszych.

NTERFACE

Jak już wspomniałem we wstępie, wszystkie bitwy w Medieval: Total War rozgrywane są w czasie rzeczywistym. Teoretycznie możemy zrezygnować z osobistego dowodzenia, zdając się na rezultat wyłoniony przez komputer, jednak warto zrobić to jedynie, gdy dysponujemy sporą przewagą i jesteśmy w 100% pewni zwycięstwa. Jak we wszystkich RTS-ach, o naszym sukcesie decydował będzie nie tylko geniusz taktyczny, ale i refleks. Po pierwsze powinniście dobrze nauczyć się operować kamerą, by szybko móc znaleźć się w centrum akcji (kursory + [shift], [*] i [/] pozwalają przemieszczać widok w płaszczyźnie pionowej) . Po drugie należy zadbać o odpowiednie pogrupowanie jednostek (trzymając wciśnięty klawisz [ctrl] klikamy na ikonach wybranych jednostek i na koniec wydajemy komendę Group), dzięki czemu będziemy mogli sprawniej i szybciej przemieszczać je po polu bitwy. Ja zazwyczaj tworze jedną dużą grupę piechoty (ale nie więcej niż 5 oddziałów), 3 grupy konnicy (maksymalnie po 2 oddziały) i dwie grupy łuczników. Przydatnym rozkazem, o którym często się zapomina, jest komenda walki wręcz dla naszych strzelców. W tym celu, wydając im rozkaz ataku musimy przytrzymać klawisz [alt]. Okazuje się to niezbędne, gdy skończy się im amunicja, lub gdy chcemy gonić uciekającego wroga (szczególnie jeśli dysponujemy łucznikami na koniach). W grze jednoosobowej najistotniejszym z wszystkich klawiszy okazuje się [p] pozwalające na włączenie/wyłączenie pauzy. Po zatrzymaniu czasu możemy spokojnie zaplanować nasze działania, sprawdzić stan poszczególnych jednostek, a także wydać rozkazy, które zostaną wykonane po wyłączeniu pauzy. Chyba nie muszę przekonywać jak bardzo ułatwia nam to zapanowanie nad placem boju.

EDNOSTKI

Medieval: Total War pozwala nam na wytrenowanie olbrzymiej liczby jednostek. Dostęp do większości z nich jest uzależniony od naszego rozwoju technologicznego, jak i państwa, którym dowodzimy. Generalnie wszystkie jednostki można podzielić ze względu na przeznaczenie na polu bitwy na lekką piechotę, ciężką piechotę, łuczników, lekką kawalerię, ciężką kawalerię i artylerię. Pełne zestawienie dostępnych w grze jednostek wraz z wypunktowaniem ich przeznaczenia i zalet możecie znaleźć tutaj (http://www.totalwarassembly.com/waracademy.cfm?Action=ViewList)

AWALERIA

Moim zdaniem najistotniejsza jednostka w grze. Nie tylko ze względu na swoją siłę, ale głównie na mobilność. O ile nie da się zaskoczyć przeciwnika nieoczekiwanym atakiem piechoty, o tyle błyskawiczny atak konnicą od tyłu niejednokrotnie przesądzi o naszym zwycięstwie. Starajcie się w pełni wykorzystać jej przewagę szybkości i starać się okrążyć przeciwnika atakując w jego najczulszy punkt. Konnica oczywiście znakomicie nadaje się do szybkiego eliminowania strzelców nieprzyjaciela - jeśli uda się do nich dotrzeć do pogrom jest wręcz pewny. Warto skreślić kilka słów na temat łuczników konnych. Można wykorzystać ich w dwojaki sposób - albo prowadzić wojnę podjazdową (obstrzał, szybkie wycofanie na bezpieczną odległość i ponowny obstrzał), albo, co często daje lepszy rezultat - do rozciągnięcia armii wroga prowokując kilka z jego oddziałów do ruszenia za nami w pościg. Ach! Tak dla ścisłości: atakowanie konnicą pikinierów, halabardników, czy innych zaopatrzonych w długie lance jednostek nie jest dobrym pomysłem ;-). Z reszta w tabelce dotyczącej jednostek możecie sprawdzić, które z nich posiadają bonusy przy walce z konnicą i których trzeba unikać.

OJALNOŚĆ PROWINCJI

Uzyskanie i utrzymanie wysokiego poziomu lojalności w prowincjach jest priorytetem każdego władcy. I to wcale nie dlatego, że kochamy naszych poddanych, tylko dlatego, że czym chłop bardziej szczęśliwy tym większy można mu przyłożyć podatek ;-). Wpływ na lojalność ma kilka czynników. Po pierwsze - to jak długo dana prowincja jest w naszym posiadaniu. Te, które zostały niedawno podbite wymagają specjalnego traktowania przez najbliższe 5-10 lat. Po drugie - religia. Im większa ilość mieszkańców wyznaje naszą wiarę, tym łatwiej nad nimi zapanować i mniejsze ryzyko buntu. Po trzecie - budynki, które znajdują się w prowincji (wielkość zamku i świątynie), po czwarte - wpływ obcych agentów, którzy mogą prowokować zbrojne powstania. Po piąte - ilość wojska, która w prowincji przebywa - czym więcej oddziałów, tym mniejsza szansa na bunt i tym samym większa lojalność. I wreszcie po piąte - obciążenia podatkowe. Zasada jest taka, iż ustawiamy w prowincji maksymalnie wysoki podatek, który jednocześnie nie zmniejsza lojalności poniżej 110%. W ten sposób zapewniamy sobie maksymalny przypływ gotówki do skarbca i pewność, że w danej prowincji nie dojdzie do rewolucji. A tych należy unikać jak ognia, albowiem zazwyczaj siły powstańców będą liczyły 1000 i więcej ludzi! Warta wspomnienia jest opcja automatycznego ustawiania podatków (komputer sprawdza lojalność danej prowincji i ustala dla niej największy możliwie podatek). Na koniec jeszcze jedna uwaga - jeśli w waszym skarbcu znajduje się pokaźna sumka (ponad 10.000) warto zastanowić się nad zmniejszeniem podatków, albowiem utrzymywanie ich ciągle na najwyższym poziomie ma niekorzystny wpływ na lojalność dowodzonych przez nas jednostek i generałów!

ORALE

Moim zdaniem klucz do odniesienia zwycięstwa. W czasie bitwy zazwyczaj ginie mniej niż połowa dowodzonych przez nas (lub przeciwnika) jednostek, pozostałe uciekają z poza walki. Innymi słowy mówiąc, dysponując 500 jednostkami, możemy pokonać identyczną armię liczącą nawet 1000, zmuszając połowę z niej do odwrotu i wyrównując szanse! Strach i panika nie wiele różni się od śmierci! Dobrze, czas więc poszukać odpowiedzi od czego zależy morale naszych jednostek. Po pierwsze umiejętności dowodzenia i przebywanie pod czujnym okiem dowódcy. Po drugie - zachowanie się kompanów. Panika jest zaraźliwa, więc jeśli jeden z naszych oddziałów zacznie uciekać, to odbije się to na kondycji psychicznej wszystkich znajdujących się w jego pobliżu jednostek. Sytuacja staje się jeszcze gorsza, gdy ucieka nasz generał - praktycznie zawsze wszystkie oddziały pójdą za jego przykładem, nawet jeśli w danym momencie wygrywaliśmy! Po trzecie - wynik starcia. Logiczne jest, że większą ochotę do walki ma oddział, który wygrywa, niż ten, który odnosi duże obrażenia. Dlatego nie warto rzucać wszystkich oddziałów jednocześnie do walki, trzymając kilka z nich w odwodzie i posyłając jako wzmocnienie w miejsce, w którym odnosimy największe straty. Po czwarte - ustawienie danego oddziału. Wpływ wywiera zarówno ukształtowanie terenu (tym zajmę się później), jak i lokalizacja innych naszych oddziałów. Najpewniej będą czuć się żołnierze, z których zarówno z lewej jak i prawej strony znajdują się ich kompani. I wreszcie po piąte - czynnik zaskoczenia. Jeśli wpadniemy w zasadzkę, zostaniemy zaatakowani od flanki, tyłu bądź w inny niespodziewany sposób, to panika w naszych szeregach jest wyłącznie kwestią czasu. Pamiętajcie jednak, że psychika nieprzyjaciela rządzi się identycznymi prawami, i wszystkie opisane powyżej możliwości możecie z powodzeniem wykorzystać do obniżenia morale jego jednostek!

EUTRALNE PROWINCJE

Czyli marzenie każdego zdobywcy. Podbijanie terenów neutralnych ma same zalety - po pierwsze nie interesują nas żadne zależności religijne (choćby 100% stanowili katolicy, to i tak papież nie będzie protestował). Nie plątamy się w żaden konflikt - ot zdobywamy prowincję i po krzyku, nie musimy się bać, że nadejdzie odsiecz (nie licząc powstań). Kolejny plus jest taki, że w przypadku niepowodzenia nie musimy obawiać się kontrofensywy. Wnioski z tego płyną takie, by jak najszybciej podbić wszystkie neutralne prowincje, nim zrobią to nasi konkurenci. Szczególnie atrakcyjne są takie prowincje jak Szwecja i Litwa, które po inwestycji w handel będą przynosić nam tysięczne wpływy do skarbca każdego roku. Grając Polską, początek gry jest prawdziwym wyścigiem. Trzeba natychmiast zająć prowincje położone na północy (nim ubiegnie nas Cesarstwo lub Duńczycy) i wyruszyć na wschód rywalizując o podboje z Rosja. Pamiętajcie by na podbitych terenach szybko ustanowić władców (przyznając tytuły szlacheckie), ustawić najniższe podatki i przez kilka lat pozostawić w nich kilka oddziałów. Inaczej wybuchnie bunt i będziemy zmuszeni zdobywać je ponownie.