Czego Wiedźmin Redów może nauczyć Netflixa?

Spis treści

• Czego Wiedźmin Redów może nauczyć Netflixa?
• Słowiański urok kontra generyczne średniowiecze
• Przyjacielskie przepychanki wcale nie muszą być okrutne
• Miasta to więcej niż tylko samotne twierdze
• Kontrowersyjni bohaterowie mogą, a nawet powinni być traktowani poważnie
• Charaktery Yennefer i Triss zdecydowanie zyskują w grach
• Drogi Netflixie, gdzie podziała się osobowość Ciri?
• Geralt powinien być bohaterem własnej historii

Przyjacielskie przepychanki wcale nie muszą być okrutne

Relacja Geralta i Jaskra jest dość burzliwa; to niepodważalny fakt zarówno w grach, jak i w serialu. Obie te adaptacje doskonale radzą sobie z odwzorowaniem książkowego charakteru tej znajomości. Jednocześnie obie w pewnych aspektach zdają się znajdować na przeciwległych biegunach.

Wyobraźmy sobie więź łączącą serialowych Geralta i Jaskra przedstawioną bardziej jak przyjaźń, a mniej jak pełną zbędnej agresji relację. Niekoniecznie są dla siebie mili i przyklaskują wzajemnie swoim decyzjom, ale nie wyrażają się o sobie bez krzty szacunku (co Geraltowi zdarza się zaskakująco często), nie dochodzi też do rękoczynów. Geralt nie traktuje Jaskra jak popychadła, Jaskier nie jest otwarcie wrogi wobec Yennefer, ku niezadowoleniu swego przyjaciela. Co więcej, Geralt nie obwinia Jaskra o wszystko, co nie idzie po jego myśli, i nie traktuje go jak obiektu, na którym można się wyżyć. Wszystkie ich kontakty przypominają bardziej relację dwójki dorosłych ludzi niż próbę odtworzenia stosunków Shreka i Osła – z tym, że w raczej poważnej niż bajkowej otoczce.