Gra Diablo II

Wygląda niesamowicie.

Ja nie pójdę do roboty, a będę w to grał.

Masakra.

Nigdy nie byłem fanem tej serii, kilku krotnie się od niej odbiłem, wybijanie zastępów przeciwników, strasznie mnie znużyło i nie czułem wcale efektu "łał",

Zajebista gra

Mamy rok 2023 i dopiero jakiś czas temu zainstalowałem Diablo 2 po raz pierwszy w życiu. Tyle o tej grze się słyszało, jeszcze więcej napisało, ta gra wyznaczyła kierunek rozwoju gier RPG i hack'n'slash (nie licząc pierwszego Diablo), a ja dopiero dziś ją ukończyłem (chociaż to niedopowiedzenie, ale o tym za chwilę).

Jestem fanem gier RGP pokroju Gothic, Morrowind, Fallout, natomiast hack'n'slash jakoś nigdy za specjalnie do gustu mi nie przypadał. Wolałem powolniejszą akcję, wczucie się w fabułę, badanie zakamarków map, słowem- spokojniejszą eksplorację świata, bez pośpiechu. No ale to się zmieniło dziś po ukończeniu Diablo 2. Ta gra dziś, 23 lata po premierze, ma niesamowitą grywalność. Nie wyobrażam sobie, jakie wrażenie musiała robić w momencie premiery.

Czym jest Diablo 2? Bardzo dobrą grą RPG i hack'n'slash. Do wyboru mamy kilka gotowych klas postaci, które różnią się od siebie ścieżkami rozwoju oraz umiejętnościami. Fabuła opowiada o powrocie piekielnych sił zła, które miały zostać pokonane w pierwszej części gry. Szczerze mówiąc, nie wnikałem jakoś specjalnie w fabułę gry, które generalnie jest w porządku, jest przedstawiona w postaci cut-scenek pomiędzy aktami, a także dialogów ważniejszych postaci. Generalnie, stanowi ona pretekst do tego, co w tej grze najprzyjemniejsze, czyli eksploracji świata.

Przemierzanie świata Diablo 2 dla wykonania kolejnych questów jest niezwykle przyjemne i interesujące. Odprężające jest likwidowanie hord przeróżnej masy potworów, zbieranie przedmiotów, ich łączenie w celu wygenerowania jeszcze lepszych parametrów danej rzeczy, a co za tym wszystkim idzie- rozwój postaci poprzez podwyższanie parametrów i nabywanie nowych umiejętności. Naprawdę hołd należy się twórcom za wyobraźnię, którą mieli podczas projektowania przeciwników. Są oni bardzo różnorodni, "diabelni", "nieumarli" latający, strzelający, do wyboru do koloru. Ich nazwy także są oryginalne (rzygacz, diablik, pan jadu). Podczas przemierzania bardzo dużych obszarów zbieramy przedmioty- bronie, zbroje, tarcze, klejnoty, itd. Ich ilość i różnorodność jest wręcz niesamowita i tutaj też brawa dla twórców. Lokacje są bardzo zróżnicowane- od Obozowiska Łotrzyc, gdzie wokół mamy tereny podmokłe, poprzez Luth Golen jako tereny pustynne, do Kurast, mrocznego i opanowanego przez moce zła miasta, kończąc na Sanktuarium Chaosu przypominającego prawdziwe piekło. Podczas eksploatacji świata przygrywa nam cicho w tle muzyczka, która może i nie wpada jakoś za specjalnie w pamięć, ale robi klimat. Biorąc te wszystkie elementy jako całość wyłania nam się niemal idealna gra RPG, którą można przechodzić wiele razy, różnymi klasami postaci, przez co będzie wymagane nieco inne podejście do gry. Oczywiście nie sposób zebrać absolutnie wszystkich przedmiotów w grze, ale ich odnajdywanie jest naprawdę fascynujące, gdyż możemy odnaleźć naprawdę fajne perełki. Uzupełniając technikalia, grafika tej gry w 2000 roku musiała robić wrażenie. Jest to widok kamerki z rzutu izometrycznego w niepełnym 3D, który dziś jest oczywiście przestarzały, ale szczerze, mi absolutnie nie przeszkadzało to. Wręcz przeciwnie- świat wygląda bardzo ładnie. Twórcy wykreowali ponadczasowy produkt, stworzyli tak świetny świat gry, polali go tak niesamowitym mrocznym klimatem, że grafika nie jest w stanie odstraszyć po niemal dwóch dekadach.

A czy Diablo 2 ma wady? Patrząc na to z perspektywy 2023 roku to raczej nie wady, a po prostu nieco inna technologia. Chodzi o brak możliwości zapisu gry w dowolnym momencie. Owszem, możemy wyjść z gry w dowolnym momencie, ale tylko osiągnięcie punktu nawigacyjnego na mapie gwarantuje nam, że rozpoczynając kolejną partię nie będziemy musieli na piechotę przemierzać rozległych obszarów, aby dojść w to samo miejsce co ostatnio. Zatem gra wymusza na nas zakończenia jakiegoś mikroetapu, aby zrobić postęp. Dodatkowo, gdy zginiemy, to musimy wrócić w to samo miejsce, aby zebrać swoje "zwłoki" i tym samym odzyskać ekwipunek i parametry. To tez wydłuża nieco sztucznie długość gry, ale cholernie wciąga, choć często też, zwłaszcza podczas walki z bossami, irytuje. No i nie mamy tu czegoś w rodzaju "oczyszczenia mapy z potworów", bo gdy na danym fragmencie zabijemy wszystkie potwory, to podczas następnej partii w grze te stworzenia się respawnują. Ma to jednak swoje plusy- można na nowo przemierzać mapę w poszukiwaniu magicznych przedmiotów i dla zdobywania doświadczenia. Słowem- gra się może nigdy nie kończyć :) W grze brakuje natomiast tzn. questów pobocznych, które mogłyby nam powierzać jakieś inne postaci w świecie gry. Dzięki temu mogłaby być bardziej rozbudowana, ale odnośnie rozbudowy świata Diablo 2 nie ma co narzekać.

Podsumowując- Diablo 2 w 2023 roku to gra wciąż cholernie dobra, wciągająca, niesamowicie odstresowująca, stanowiąca za każdym razem wyzwanie. Już wiem, czemu portale branżowe wystawiały jej najwyższe oceny i do dziś wspominają niesamowity produkt. Oprócz tego, pokochali go gracze na całym świecie. Nie dziwię się już, dlaczego, bo też pokochałem tę grę. Ocena 10/10 w pełni zasłużona.