Max Payne - przybliżamy fabułę pierwszych dwóch części

Wielkimi krokami zbliża się premiera trzeciej części zmagań najtragiczniejszego bohatera gier komputerowych w historii z przeżartym korupcją i pełnym przemocy światem biznesu, mafii i tajnych organizacji. Mowa o produkcji Max Payne, kochanej przez graczy za ciężki, mroczny i przygnębiający klimat strzelance, w której wcielamy się w detektywa nowojorskiej policji, mszczącego się na najgorszych szumowinach tego świata za śmierć swojej rodziny. Kontrowersje, jakie pojawiły się wokół tego tytułu, dotyczące lokacji i scenografii trzeciej części oraz postaci samego Maxa, nie są tematem artykułu. Chcielibyśmy przypomnieć Wam fabułę dwóch poprzednich odsłon tej świetnej gry, a zarazem przygotować grunt pod zabawę z „trójką”.

Max Payne

Max Payne jest detektywem nowojorskiej policji, szczęśliwym mężem i ojcem prowadzącym spokojne życie w New Jersey. Dla córki rzuca palenie, dla stabilizacji odrzuca propozycję wstąpienia do DEA (wydziału walki z narkotykami) złożoną przez przyjaciela – Alexa Baldera. Życie wydaje mu się spełnieniem amerykańskiego snu. Jednak jak każdy sen, tak i ten rozpływa się po przebudzeniu. Historia ta jest jedynie retrospekcją poprzedzającą tragiczne wydarzenia, które w mgnieniu oka zmieniają egzystencję Maxa w koszmar. Pewnego dnia po powrocie z pracy Payne zastaje swoje mieszkanie zdemolowane przez włamywaczy. Powywracane meble, ślady krwi na ścianie, w hallu nabazgrane graffiti symbolizujące literę V przekreśloną strzykawką. Wkracza na miejsce zbrodni w trakcie jej popełniania. Słyszy krzyki żony i płacz dziecka, a potem kilka strzałów. Żona Michelle wraz z córką zostają brutalnie zamordowane przez napastników, których Max chwilę później likwiduje.

Nie mając już nic do stracenia i pragnąc wyjaśnić sprawę tajemniczej zbrodni, Max przyjmuje propozycję Alexa i wstępuje do DEA. Odkrywa, że napastnicy działali pod wpływem nieznanego dotąd narkotyku, zwanego Valkirią, którego symbol znalazł się na ścianie jego domu. DEA, prowadząc od trzech lat śledztwo bez większych sukcesów, natrafia wreszcie na ślad wiodący do Jacka Lupino – lokalnego bossa mafijnej rodziny Punchinello, zajmującego się dystrybucją Valkirii. Max jako tajniak infiltruje szeregi mafii, aby zbliżyć się do źródła narkotyku. Jedynym jego kontaktem z wydziałem są agenci Balder oraz B.B. Nagły telefon od B.B, który każe Payne’owi spotkać się z Alexem w sprawie Lupino na stacji metra Roscoe Street, jest początkiem fatalnego w skutkach rozwoju zdarzeń, prowadzących Maxa do rozwikłania tragicznej sprawy sprzed trzech lat.

Wyludniona stacja metra okazuje się miejscem zbrodni oraz zastawioną na Maxa pułapką. Przedzierając się przez kolejne korytarze obstawione przez zbirów Lupino, dociera on do nieużywanej od lat czterdziestych części metra, przez którą bandyci przebili się do sąsiadującego z nią skarbca banku. Celem ich napadu są obligacje zwyżkującej w ostatnim czasie korporacji Aesir. Po wydostaniu się w końcu z powrotem na stację Roscoe Payne spotyka Alexa. Chwilę później, zamieniwszy kilka zdań z przyjacielem, Balder pada martwy, zastrzelony z ukrycia przez nieznanego sprawcę. Max jest już pewien, że ściągnięcie go na stację metra było jedynie pretekstem do wrobienia go w morderstwo.

Kolejnym, logicznym krokiem w poszukiwaniu rozwiązania sprawy Valkirii jest wizyta w melinie prowadzonej przez Jacka Lupino. Obskurny hotel z kręcącymi się tu i ówdzie narkomanami i prostytutkami to centrum przestępczej działalności mafiosa. Na miejscu Max zastaje braci Finito, którzy oczekują go w nadziei wykonania wyroku na dociekliwym detektywie. Po krótkiej strzelaninie i pozbyciu się obu przeciwników Payne odnajduje list pisany przez Vinniego Gognitti, prawą rękę Lupino, mającego nadzorować odbywającą się w hotelu transakcję Valkirii. Dealowi przyglądał się Rico Muerte, wysłany przez samego Angelo Punchinello. Dotychczasowe śledztwo nie było w stanie wykryć powiązań Dona ze sprawą narkotyku. List, który Max znajduje w pokoju Muerte, pisany własnoręcznie przez Punchinello, daje mu wystarczające dowody, że król wiedział, co dzieje się w jego syndykacie. Po dotarciu do podziemi hotelu i rozbiciu transakcji narkotykowej Payne dopada i likwiduje Rico Muerte.

Po opuszczeniu hotelu Max jest świadkiem eksplozji samochodu, który wysadził w powietrze odjeżdżający czarnym mercedesem Vladimir Lem – szef lokalnej mafii rosyjskiej. Chwilę później kolejna bomba niszczy piętro pobliskiej kamienicy, w której mieści się melina Jacka Lupino. Chcąc nie chcąc, Payne zyskuje sojusznika w swojej krucjacie przeciwko dilerom Valkirii. Przemierzając rozpadający się na skutek kolejnych wybuchów budynek, odbiera telefon od tajemniczego Alfreda Wodena, który ostrzega go przed zbliżającą się policją. Po krótkiej rozmowie i obietnicy ponownego kontaktu Woden rozłącza się, a Max kontynuuje poszukiwania. Kilkadziesiąt trupów dalej dociera do Vinniego i wyciąga z niego adres, pod którym ukrywa się Lupino. Następny cel – klub Ragnarock.

Mona Sax – płatna zabójczyni, pierwotnie na usługach Nicole Horne, następnie Alfreda Wodena. Siostra bliźniaczka Lisy Punchinello – żony szefa mafii Angelo Punchinello. Pojawia się przez moment w pierwszej części gry i występuje jako jedna z głównych postaci w drugiej.

Utrzymany w gotyckich klimatach klub jest przykrywką dla szemranych interesów mafii, schronieniem dla szukających bezrozumnej przemocy naćpanych Valkirią gangsterów, ale przede wszystkim królestwem szalonego, opętanego manią śmierci i końca świata Lupino.

Przemierzając mroczny lokal, Max natrafia na porozrzucane tu i ówdzie księgi, pełne okultystycznych zaklęć, pentagramów i nordyckich mitów, zmiksowane z horrorami i tabliczkami ouija, co świadczy o dość poważnym stanie psychicznym ich właściciela. W urządzonym przez Lupino wewnętrznym sanktuarium Payne znajduje podarty list, w którym Don Punchinello, świadomy szaleństwa Jacka oraz złego kursu, jaki obierają interesy, przywołuje go do porządku. Konfrontacja z psychopatycznym mafiosem kończy się wpakowaniem w jego ciało całego magazynku przez rozwścieczonego i żądnego zemsty Maxa. Pastwienie się nad ciałem Lupino przerywa wkroczenie na scenę Mony Sax, siostry bliźniaczki Lisy Punchinello – żony Dona, która proponuje Maxowi sojusz przeciwko wspólnemu wrogowi. Szklaneczka pojednawczej whiskey kończy się dla niego utratą przytomności.

Z koszmaru, w którym przemierza swoje mieszkanie w poszukiwaniu żony i dziecka, wybijają Payne’a uderzenia kija baseballowego. Przywiązany do krzesła w piwnicy hotelu Lupino okazuje się być torturowany przez Frankiego Niagarę – kolejnego zaufanego zbira Punchinello, mającego pozbyć się dociekliwego gliniarza. Pech, który nieustannie towarzyszy przeciwnikom Maxa, sprawia, że oprawca po raz kolejny staje się ofiarą. Po opuszczeniu hotelu Max natyka się na Vlada, który od jakiegoś czasu przygląda się dziełu zniszczenia, dokonywanemu przez zdesperowanego policjanta. Propozycja nie do odrzucenia, jaką mu składa, polega na odbiciu wyładowanego bronią statku towarowego, którego kapitanem jest zdrajca, Boris Dime – niedawny współpracownik Vlada. Pozbywając się go i przejmując ładunek, Max wbija kolejny gwóźdź do trumny Punchinello i zdobywa niezbędny sprzęt do szturmu na fortecę Dona.

Vladimir Lem – rosyjski przestępca i handlarz bronią, a zarazem szef rosyjskiej mafii w Nowym Jorku. Zaangażowany w wojnę z włoską rodziną Punchinello zawiera sojusz z Maxem, żeby wkrótce stać się jego głównym przeciwnikiem.

Po udanym rajdzie na transportowiec Payne próbuje zwabić Dona w pułapkę pod pretekstem układu. Restauracja, w której mają się spotkać, okazuje się nafaszerowana ładunkami wybuchowymi, co sprawia, że myśliwy staje się zwierzyną. Wychodząc cało z opresji, Max ponownie spotyka Vlada, który podrzuca go do willi Punchinello.

Na miejscu ku swojemu zdziwieniu odnajduje ciała strażników. Podejrzenie pada na Monę. Likwidując po kolei Wielką Trójkę (największych zbirów w syndykacie) oraz grupę do zadań specjalnych i odnajdując zwłoki Lisy, Payne dociera do gabinetu Angelo Punchinello. Szef mafii zdradza mu, że za wszystkim, czego doświadczył, stoi ktoś bardzo wpływowy. Chwilę później osoba ta pojawia się w towarzystwie uzbrojonych ochroniarzy, którzy zabijają Dona. Starsza kobieta zaś wstrzykuje Maxowi śmiertelną dawkę Valkirii, licząc na jego szybki zgon.

Silny organizm Maxa, napędzany zemstą i wściekłością krążącą w żyłach, wypiera narkotyk. Po przebudzeniu z kolejnego koszmaru pierwszą rzeczą, która przychodzi mu na myśl, jest nazwa Cold Steel – ostatnie słowa, jakie zdążył zapamiętać przed utratą przytomności. W szalejącej zamieci śnieżnej wzmożona aktywność ludzi i przejeżdżających ciężarówek w zlokalizowanej na odludziu odlewni stali wydaje się bardzo podejrzana. Na miejscu okazuje się, że fabryka jest jedynie przykrywką dla umiejscowionego w podziemiach bunkra wojskowego, będącego laboratorium badawczym i wytwórnią Valkirii. Dane w komputerze mówią o wojskowym projekcie Valhalla, mającym na celu wyprodukowanie substancji podnoszącej wytrzymałość i morale żołnierzy. Ze względu na niezadowalające rezultaty projekt został anulowany. Ktoś jednak reaktywował badania i zaczął testować obiekty laboratoryjne w terenie. Naćpane króliki doświadczalne miały być sprawdzone w warunkach miejskich. Rodzina Maxa padła ofiarą tych bezdusznych eksperymentów.

Po ucieczce z eksplodującego kompleksu badawczego, wysadzonego w powietrze w celu zatarcia śladów, Payne kontaktuje się z B.B. Wie, że agent jest zdrajcą, że to on go sprzedał i wrobił w morderstwo Alexa. Postanawia się z nim spotkać, by wyrównać rachunki. Konfrontacja w wielopoziomowym garażu przeradza się w jatkę, w wyniku której B.B. ginie. Alfred Woden, od dłuższego czasu czuwający nad Maxem, zaprasza detektywa do posiadłości Asgard, gdzie pragnie podać mu tożsamość tajemniczej kobiety – sprawczyni nieszczęść Payne’a.

Nicole Horne – prezes korporacji Aesir. Bezwzględna bizneswoman kontynuująca badania nad zamkniętym projektem Valhalla, odpowiedzialna za śmierć rodziny Payne’a. Były członek Wewnętrznego Kręgu i wróg Alfreda Wodena.

Po wejściu do ponurego budynku Woden wyjawia tajemnicę tzw. Wewnętrznego Kręgu – grupy ludzi zaangażowanych niegdyś we wczesne stadium prac badawczych nad Valkirią. Nicole Horne była kluczową postacią w projekcie Valhalla. Gdy skończyło się finansowanie, odmówiła odejścia i prowadziła badania na własną rękę. Obecnie jest prezesem korporacji Aesir i trzyma w kieszeni połowę Nowego Jorku. Jedynym rozwiązaniem staje się pozbycie tej wpływowej kobiety, czego ma dokonać Max. Rozmowę przerywa wtargnięcie ludzi Horne, masakrujących zebranych członków Wewnętrznego Kręgu. Jedynymi, którym udaje się uniknąć śmierci, są Payne i – jak się później okazuje – Woden. Po ciężkiej walce w posiadłości Max wybiera się do siedziby głównej Aesir.

Wieżowiec jest świetnie strzeżoną fortecą z czujnikami, alarmami i armią dobrze uzbrojonych ochroniarzy. Likwidując jednego po drugim, Max napotyka Monę Sax, która okazuje się najemnikiem Horne, a jej zadaniem było pozbyć się Dona Punchinello. Mafijny boss stał się zbyt niebezpieczny, a jego powiązania z Horne zbyt widoczne, wobec czego musiał zostać zlikwidowany. Mona odmawia zabicia Payne’a, a chwilę później pada postrzelona przez atakujących ochroniarzy. Po przywołaniu windy, w której Max widział zwłoki dziewczyny, ku swojemu zaskoczeniu nie odnajduje tam śladu po jej ciele. Brnąc dalej przez grad kul, dociera wreszcie na sam szczyt drapacza chmur. Horne wyjawia mu prawdziwy powód, dla którego zlikwidowano jego rodzinę. Michelle, która pracowała w biurze prokuratora okręgowego, natknęła się przypadkiem na akta projektu Valhalla. Bez znaczenia był fakt, że nie miała bladego pojęcia o wadze dokumentów, w posiadaniu których się znalazła. Max, poznawszy prawdę, z jeszcze większym zapałem pragnie dokonać zemsty na Horne. Po dotarciu na dach odstrzeliwuje stalowe liny podtrzymujące maszt radiowy, który zahacza o odlatujący helikopter z panią prezes na pokładzie. Cała konstrukcja wraz z wrakiem spada w płomieniach na ulicę.

Po zabiciu wszystkich swoich wrogów Max Payne oddaje się w ręce zastępcy szefa policji Jima Bravury, który ścigał go od samego początku. W tłumie gapiów zauważa Alfreda Wodena. Drzwi radiowozu zamykają się.

Max Payne 2. Upadek Maxa Payne’a

Za sprawą koneksji i działań wpływowego Alfreda Wodena Max wychodzi ze swojej krwawej przygody bez szwanku, paradoksalnie zostając uznanym za bohatera, oczyszczającego miasto z rakotwórczych elementów mafijnych. Nie mogąc poradzić sobie ze swoją przeszłością, Payne rzuca pracę w DEA i powraca do nowojorskiej policji. Pewnej deszczowej nocy, przejeżdżając akurat w pobliżu, przyjmuje wezwanie do interwencji w jednym z magazynów, z którego dobiegają strzały. Tę nietypową dla detektywa z wydziału zabójstw akcję motywuje znajomością pewnego faktu. Magazyn należy do Vladimira Lema, człowieka, z którym połączyła go walka ze wspólnym wrogiem. Na miejscu okazuje się, że jedynymi obecnymi w budynku osobami są pracownicy firmy sprzątającej Squeaky Cleaning Company, którzy otwierają do Maxa ogień. Zarządzająca magazynem kobieta zostaje zamordowana, a sprzątaczom w ferworze walki udaje się uciec. Zastanawiające jest pojawienie się Mony Sax, uznawanej przez Maxa do tej pory za martwą. Dziewczyna po zabiciu kilku sprzątaczy znika w windzie.

Po powrocie na posterunek Payne zbiera srogie baty od swojego szefa, porucznika Jima Bravury. Dostaje za zadanie wyjaśnienie sprawy zajścia w magazynie. Detektyw Valerie Winterson, udzielająca Maxowi wsparcia podczas strzelaniny ze sprzątaczami, przyjmuje sprawę zabójstwa senatora Sebastiana Gate’a, w której główną podejrzaną jest właśnie Mona Sax.

Celem rozwiania wątpliwości i zdobycia następnych poszlak w swoim śledztwie Max udaje się do Vlada. Rosjanin przejął klub Ragnarock, do niedawna fortecę szaleńca Jacka Lupino, który przerabia teraz na modną knajpę Vodka. Lokal okazuje się być miejscem walki Vlada ze zbirami znanego Payne’owi mafiosa, Vinniego Gognitti. Po wyeliminowaniu zagrożenia Lem zaprasza swojego wybawcę na whiskey. Jego wersja wydarzeń wydaje się być dość spójna, co utwierdza detektywa w przekonaniu, że sprzątacze byli najemnikami Vinniego, realizującego plan pozbycia się wszelkiej konkurencji w handlu bronią.

Po powrocie do swojego mieszkania Max spotyka Monę. Twierdzi ona, że oboje znajdują się <br>w niebezpieczeństwie, bo ktoś wydał na nich wyrok. W tym momencie padają strzały snajpera celującego z sąsiedniego budynku. Mona ulatnia się, a Payne rozpoczyna walkę z krążącymi po kamienicy sprzątaczami. Gdy dociera do pokoju, z którego strzelał snajper, znajduje w nim mnóstwo dowodów na trwającą od dłuższego czasu inwigilację swojej osoby. Po odparciu ataku powraca na posterunek, gdzie otrzymuje numer telefonu do Mony.

Odwiedziny w będącym kryjówką Mony lunaparku, którego scenografia oparta została na odcinkowym thrillerze z lat 90., przynoszą detektywowi kolejną porcję elementów do kryminalnej układanki. Dowiaduje się bowiem o spiskowej teorii, według której za zabójstwami stoją członkowie znanego już Payne’owi Wewnętrznego Kręgu. Kontakt w organizacji – niejaki Corcoran – znajdujący się w luksusowym, chronionym apartamentowcu, do którego Mona zabiera Maxa, postanawia zdradzić jej tajemnice. Na miejscu okazuje się jednak, że budynek opanowali już sprzątacze ze Squeaky Cleaning Company, a Corcoran został zamordowany wraz z innymi przebywającymi w wieżowcu członkami Wewnętrznego Kręgu. Po ciężkiej walce z przywódcą sprzątaczy – Kaufmanem Max zjeżdża do hallu, gdzie zostaje zatrzymany przez wezwaną na miejsce detektyw Winterson. Sytuacja jest dla Payne’a bardzo niezręczna, gdyż zostaje uznany za wspólnika poszukiwanej Mony Sax.

Na posterunku Bravura wpada w furię i zawiesza Payne’a w wykonywaniu obowiązków, każąc mu oddać broń. Ten tłumaczy się ze swoich poczynań, twierdząc, że sprawy senatora Gate’a i jego są ze sobą powiązane, a on tylko szedł za tropem. Tłumaczenie to nie zmienia jednak decyzji porucznika i Max zostaje zmuszony do spisania raportu z zajścia. Chwilę później jest świadkiem podejrzanego zachowania Winterson, która stara się obciążyć Monę, nie biorąc pod uwagę działań sprzątaczy, a następnie przez telefon ujawnia komuś z zewnątrz poufne dane na temat śledztwa.

Payne udaje się do aresztu i rozmawia ze spanikowaną Moną, obawiającą się o swoje życie. Uważa ona, że macki Wewnętrznego Kręgu mogły dotrzeć nawet na posterunek, który nie jest dla niej bezpiecznym miejscem. Prosi Maxa o kontakt z Alfredem Wodenem. Chwilę później na komisariacie eksploduje bomba i do cel wdzierają się sprzątacze poszukujący Mony. Podczas gdy Max rozprawia się z napastnikami, dziewczynie udaje się uwolnić ze swojej celi i zbiec z aresztu. Opuszczając zdemolowany posterunek, Max natyka się na Vlada, który podrzuca go do lunaparku. Po drodze dowiaduje się o rzekomych powiązaniach Vinniego z Wewnętrznym Kręgiem i karierze Sax jako płatnej morderczyni.

Po dotarciu Payne’a na miejsce i krótkiej rozmowie z Moną spotkanie tej dwójki zostaje przerwane przez sprzątaczy. Po serii potyczek z napastnikami Max wskakuje do odjeżdżającej furgonetki, która – jak się spodziewał – dowozi go do siedziby przestępców. Samochód dociera na plac budowy towarzystwa ubezpieczeniowego Castling, będącego fortecą sprzątaczy. Przestępcy po zrzuceniu kombinezonów okazują się świetnie uzbrojonymi i wyposażonymi komandosami, dla których niedokończony budynek jest miejscem przechowywania dużych ilości broni i ukrywania ciał zlikwidowanych osób. W wyniku strzelaniny w pokoju wypełnionym materiałami wybuchowymi dochodzi do eksplozji, która doprowadza do zawalenia się kolejnych kondygnacji budynku. Na miejsce zostaje wezwana policja, której syreny słychać już w okolicy. Max spotyka się z będącą cały czas w pobliżu Moną na jednej z wyższych kondygnacji, jednak schadzkę tę przerywa Winterson z zamiarem aresztowania Sax. W wyniku sprzeczki dochodzi do strzelaniny, w której Payne zabija swoją partnerkę z policji, a sam, ranny, spada z rusztowania.

Kilka godzin później tej samej nocy Payne, wybudziwszy się z koszmaru na szpitalnym łóżku, stwierdza, że placówka jest dziwnie opustoszała. Chwilę potem natyka się na kontaktującego się przez radio komandosa, który otwiera do niego ogień. Wezwane posiłki rozpętują jatkę, zabijając postronnych ludzi i likwidując ochronę szpitala. Max, przedzierając się przez kolejne pomieszczenia, dociera windą na niższy poziom, gdzie spotyka Bravurę. Krótka kłótnia mężczyzn zostaje przerwana wtargnięciem napastnika, który rani porucznika. Payne toruje sobie drogę poprzez kolejne pomieszczenia i wydostaje się ze szpitala z zamiarem odwiedzenia willi Alfreda Wodena.

Schorowany, umierający na raka przywódca Wewnętrznego Kręgu twierdzi, że w organizacji nastąpił rozłam, a zbuntowana frakcja, która doprowadziła do wojny domowej, likwiduje wszystkich stawiających opór. Separatystami kieruje Vladimir Lem, wieloletni członek Kręgu, dla którego wojna z mafią Gognittiego jest preludium do likwidacji samego Wodena. Oszukany i zdradzony Max kieruje swoje kroki do siedziby Lema – klubu Vodka – gdzie znajduje dowody na dwulicową działalność Rosjanina. Furgonetki firmy sprzątającej wraz z kombinezonami jej pracowników i magazyn broni – wszystko to wskazuje jasno, że za całą intrygą stoi Vlad. Podczas przeszukiwania gabinetu szefa mafii detektyw znajduje dowód na zamieszanie Winterson w całą sprawę w postaci wiadomości na automatycznej sekretarce. Policjantka okazuje się kochanką Vlada, która obiecała mu pozbyć się węszącego Payne’a i Mony.

Śledztwo prowadzi detektywa do mieszkania Vinniego, niestety, po drodze wpada on w sam środek mafijnej wojny, prowadzonej w zrujnowanej dzielnicy Nowego Jorku, kilka przecznic od siedziby mafiosa. Gdy dociera na miejsce, znajduje Gognittiego ubranego w kostium kapitana pałkarza – komiksowej postaci – z bombą zamontowaną w wielkiej, uniemożliwiającej sprawne poruszanie się głowie. W zamian za obietnicę wskazania miejsca pobytu Vlada Max zabiera karykaturalnego przestępcę do Mony z zamiarem rozbrojenia bomby. Ponowna wizyta w Lunaparku okazuje się pułapką zastawioną przez Rosjanina, który przed egzekucją postanawia zdradzić Maxowi motywację Mony. Dziewczyna jest najemnikiem walczącym po stronie Wodena, zakontraktowanym zabójcą ze zleceniem na Vlada. Postrzelony w głowę Max pada na ziemię, a zdalnie odpalony ładunek rozrywa Vinniego i pół wesołego miasteczka na kawałki. Na szczęście dla rannego detektywa na miejscu zjawia się Sax i wyciąga go z płonącego kompleksu, po czym oboje udają się ponownie do willi Alfreda Wodena, żeby zakończyć porachunki ze zmierzającym w tym samym kierunku Vladem.

Nagrodą za przejście gry na najwyższym poziomie trudności jest nieco zmienione zakończenie, w którym Monie Sax udaje się przeżyć. Zgodnie z drogą obraną przez Rockstar kanoniczny jest jednak finał ze śmiercią płatnej zabójczyni.

Po wyeliminowaniu ufortyfikowanych sprzątaczy Payne zostaje obezwładniony przez Monę. Zabójczyni przyznaje się, że próbowała go odsunąć od sprawy i chronić dla jego własnego dobra. Jej kontrakt obejmował bowiem również Maxa, jednak ze względów osobistych nie potrafiła wykonać zlecenia. W tym momencie do sali wkracza Vlad i strzela dziewczynie w plecy. Rosjanina próbuje powstrzymać pojawiający się chwilę później Woden, który również zostaje zabity. Rozwścieczony Max kontynuuje swój pościg za uciekającym przestępcą i dopada go na dachu hallu, którego przestrzelone wsporniki kopuły uwalniają konstrukcję i spadając z ogromnej wysokości, pociągają za sobą rannego Vlada. Ponownie wszyscy bohaterowie dramatu są martwi. Jako jedyny pozostały przy życiu Max Payne zostaje znaleziony nad zwłokami Mony przez wkraczających do zdemolowanej willi policjantów.

W tym momencie historia się urywa. Co stało się z Maxem po wydarzeniach w willi Wodena, dowiemy się wkrótce. Godzina zero już 18 maja!