Ustawienia grafiki - co powinieneś wiedzieć o antyaliasingu, teselacji i innych opcjach graficznych

Spis treści

• Ustawienia grafiki - co powinieneś wiedzieć o antyaliasingu, teselacji i innych opcjach graficznych
• Rozdzielczość, jakość cieni i DirectX
• Jakość tekstur i oświetlenia
• Jakość efektów i obiektów
• Synchronizacja pionowa (VSync) i aberracja chromatyczna
• Wygładzanie krawędzi (Antyaliasing)
• Okluzja otoczenia (Ambient Occlusion) i Teselacja
• Filtrowanie anizotropowe, głębia ostrości i rozmycie obrazu
• Ray Tracing i DLSS

Rozdzielczość, jakość cieni i DirectX

Rozdzielczość określa liczbę pikseli wyświetlanych zarówno w pionie, jak i poziomie na ekranie monitora lub telewizora. Im wyższa, tym uzyskany obraz jest bardziej szczegółowy. Obecnie, w przypadku gier komputerowych, za standard uważa się rozdzielczość 1920 (w poziomie) x 1080 pikseli (w pionie), powszechnie znaną także jako Full HD i 1080p/1080i.

Skalowanie rozdzielczości - 100%

Rozdzielczość obrazu to najprawdopodobniej pierwsza rzecz, jaką sprawdzamy po wejściu w ustawienia graficzne. Ta jest zazwyczaj automatycznie dostosowywana do natywnej rozdzielczości monitora, więc jeśli konfiguracja naszego komputera spełnia z naddatkiem minimalne wymagania sprzętowe gry, to raczej nie ma potrzeby, by ją obniżać. Czasem jest to jednak konieczne, szczególnie gdy zmiana pozostałych ustawień nie przynosi pożądanego rezultatu. Warto pamiętać, że jeśli obraz wyświetlany jest w rozdzielczości niższej niż natywna, musi być przeskalowany, co ma swoje konsekwencje. Opcja ta jest zatem niezwykle istotna, bo choć z każdym obniżeniem rozdzielczości obraz traci na ostrości (często określany jest jako bardziej rozpikselowany), to ma ona niebagatelne przełożenie na wydajność. Im niższa, tym większą liczbę klatek na sekundę powinniśmy uzyskać.

Skalowanie rozdzielczości - 80%

Rozdzielczość dynamiczna i skalowanie

Rozdzielczość dynamiczna i skalowanie samej rozdzielczości to ukłon w stronę graczy, którzy nie posiadają mocnych kart graficznych (albo wręcz przeciwnie). Tak samo jak w poprzednim przypadku, rozdzielczość dynamiczna określa ilość pikseli w poziomie i pionie, ale w przeciwieństwie do niego, zmienia tylko charakter renderowania sceny 3D, a nie dodatkowo ikon, mapy i innych stałych elementów ekranu (HUD). Rozdzielczość dynamiczna ma za zadanie utrzymywać stałą wydajność na poziomie ustawionym przez samego gracza. Na przykład ustawienie jej na 60 klatek na sekundę spowoduje, że w momencie kiedy zabraknie mocy karty graficznej w scenach ją obciążających, gra automatycznie obniży rozdzielczość do wartości, która utrzyma 60 fps bez spadków – chyba, że moc karty graficznej będzie nadal zbyt niska.

Skalowanie rozdzielczości - 150%

Skalowanie rozdzielczości to zazwyczaj suwak, który ustawiasz ręcznie. Nowe gry wspierają skalowanie w dół, jak i w górę. Skalowanie w dół to stałe zmniejszenie rozdzielczości 3D, bez ingerowania w ikony – HUD. Posiadając na przykład rozdzielczość monitora 1920x1080 i ustawiając skalowanie na 0.9 (90%), gra będzie renderować scenę w rozdzielczości 1728x972, co zwiększy wydajność kosztem jakości wyświetlanego obrazu. To samo, lecz odwrotnie, dzieje się po drugiej stronie suwaka. W tym samym przypadku ustawiając skalowanie na 1.5 (150%), gra będzie renderowana w 2880x1620, a później skalowana w dół, zwiększając jakość wyświetlanego obrazu kosztem wydajności.

Interfejs graficzny (API)

Większość nowoczesnych produkcji korzysta z interfejsu DirectX 11 lub OpenGL, które powoli odchodzi do lamusa. Znajdzie się tam bardzo szybko z jednego bardzo ważnego względu – wielordzeniowych procesorów. DX11 powstał z myślą o korzystaniu z maksymalnie czterech rdzeni, ponieważ to takie jednostki były kiedyś najbardziej popularne.

Starsze lub po prostu słabe implementacje DX11 z reguły korzystają mocno tylko z jednego rdzenia fizycznego w procesorze, dlatego porównując na przykład Intel Core i3 8100 z AMD Ryzen 5 1600 w starszych grach, ten pierwszy wygrywa bez żadnych problemów – pomimo tego, że ten drugi ma dużo więcej zasobów. Na ratunek przyszedł na szczęście DX12 oraz Vulkan.

Oba interfejsy mają ten sam zamysł – w pełni wykorzystać wielordzeniowe i wielowątkowe procesory, a całą pracę rozdzielić pomiędzy dostępnymi zasobami w jednostce. W ten sposób możesz wykorzystać całą moc karty graficznej, która nie jest w żaden sposób spowalniana przez procesor i sterownik, a w niektórych przypadkach zwiększyć wydajność nawet o 50% względem DX11 czy OpenGL. Takie przypadki widzimy na przykład w grze Doom, czy Battlefield V. Jeżeli więc gra wspiera takowe rozwiązania, a ty posiadasz nowoczesną kartę graficzną, ustawienie samego API może spowodować spory przyrost liczby klatek na sekundę.

Jakość cieni

Jakość cieni - niska

Cienie odgrywają znaczącą rolę w tym, jak wygląda świat gry. Wraz ze zwiększeniem jakości mają one wyższą rozdzielczość i stają się miękkie, ich krawędzie są mniej poszarpane lub rozmazane. Również więcej obiektów rzuca (bardziej szczegółowe) cienie, a te dodatkowo zmieniają się w zależności od aktualnego położenia źródła światła, dzięki czemu grafika prezentuje się bardziej realistycznie.

Jakość cieni ma dość duży wpływ na wydajność i do wysokich, ale wcale nie najwyższych ustawień może nie wystarczyć karta graficzna ze średniej półki, a przynajmniej nie w najbardziej wymagających grach. W przypadku kilkuletnich i słabszych komputerów obniżenie wartości tego ustawienia powinno przynieść pożądany skutek.

Jakość cieni - wysoka