The Tribez & Castlez

Minirecenzja The Tribez & Castlez, czyli o tym jak łatwo jest przekombinować…

Zważywszy na ilość czasu, jaki dane mi było spędzić z grą The Tribez, jej oficjalna kontynuacja stała się dla mnie jedną z najbardziej oczekiwanych gier mobilnych 2014 roku. Zważywszy na poziom, reprezentowany przez kolejne city-buildery firmy Game Insight, byłem też raczej spokojny co do jej poziomu i tego, że z pewnością wyrwie mi z życiorysu kolejne godziny. Tymczasem rzeczywistość okazała się nieco inna, niż to sobie wymarzyłem…

The Tribez & Castlez przenosi nas z czasów prehistorycznych w erę zamków, smoków i fantastycznych stworów, gdzie trafiamy wraz z dwójką postaci znanych z pierwowzoru. Przeniesienie w nowe czasy wywołało – bo i wywołać musiało – zmianę stylu graficznego, który w tej odsłonie stał się nieco bardziej baśniowy. Ale spokojnie. Poza tym wszystkie elementy gry – przynajmniej z pozoru – wydają się niezmienione. Mamy więc spory wachlarz dekoracji oraz budynków mieszkalnych i produkcyjnych, całkiem rozbudowany model ekonomiczny, a także charakterystycznych dla pierwowzoru osadników, skrzętnie krzątających się wokół swych codziennych zajęć.

Po dłuższej chwili okazało się jednak, że w mechanice rozgrywki zaszły dość spore – i do tego niekoniecznie dobre – zmiany. Przede wszystkim świat gry uległ znaczącemu skurczeniu, a zamiast szeregu wysepek otrzymaliśmy jedną, niezbyt zróżnicowaną mapę. Owszem, w grze pojawiła się możliwość organizowania wypadów w inne, nieco bardziej urozmaicone lokacje – jednak opcja ta sprowadza się każdorazowo do wykonywania tych samych czynności i nie pozwala na żadną ingerencję w kształt poszczególnych map.

Wraz z zawężeniem świata gry (a co za tym idzie miejsca na rozbudowę) konieczne stało się wprowadzenie pewnych ograniczeń, zgodnie z którymi możemy wznieść tylko określoną ilość budynków tego samego rodzaju. Rozwiązanie to, choć wydaje się w pełni uzasadnione, całkowicie przeczy idei pierwowzoru, pozwalającego na nieograniczoną wręcz i niczym nieskrępowaną rozbudowę naszych włości. Kompletnie niezrozumiałym elementem rozgrywki okazał się zaś fakt, że budynki mieszkalne mogą być wznoszone jedynie w bezpośrednim sąsiedztwie (tzn. w ramach murów obronnych) zamku. Na domiar złego, wszystkie nasze działania limitowane są ilością specjalnych scrolli, zbieranych z tychże właśnie budynków. W praktyce oznacza to, że bardzo często część z naszych osadników pozostaje bezrobotna, gdyż nie dysponujemy wystarczającą ilością scrolli, aby przydzielić im określone zadania. Ostatnią z nieco irytujących nowości jest wprowadzenie nieobecnej w pierwowzorze opcji walki, która choć wymaga „wyprodukowania” określonej ilości żołnierzy, koniec końców i tak kończy się naszym zwycięstwem. Równie dobrze można było jednak uzależnić efekt walki od szeregu czynników towarzyszących i uczynić ją przez to znacznie bardziej atrakcyjną, a przy tym zmuszającą do odrobiny strategicznego myślenia.

W toku rozgrywki niestety nie da się również nie zauważyć faktu, iż deweloperzy połakomili się na płynącą strumieniem od graczy gotówkę, co przełożyło się na nieco bardziej ekspansywny model free-to-play. Z pozoru wszystko zostało po staremu, a swoboda rozgrywki ograniczana jest wyłącznie przez czas, potrzebny na budowę danej struktury czy wyprodukowanie określonego surowca. Do rozgrywki wprowadzono jednak również towarzyszącą nam wręcz nieustannie konieczność zbierania określonych kolekcji przedmiotów, wypadających losowo podczas typowych, codziennych czynności. Jak łatwo się domyśleć, uzbieranie wymaganej kolekcji w sposób tradycyjny graniczy jednak z cudem, zmuszając co bardziej niecierpliwych graczy do częstego sięgania po kartę kredytową.

Gdyby spojrzeć na The Tribez & Castlez z perspektywy zupełnie nowego gracza, otrzymalibyśmy całkiem dobry i rozbudowany city-builder w baśniowych realiach, wyróżniający się atrakcyjną oprawą wizualną i dość przyjaznym modelem rozgrywki. Jednakże tym wszystkim, którzy zjedli zęby na pierwszej odsłonie serii, wprowadzone w sequelu zmiany z całą pewnością wydadzą się tyleż niepotrzebne, co mocno ograniczające rozgrywkę. A tego – jako zagorzały fan pierwowzoru – wybaczyć po prostu nie mogę…

Autor: Retromaniak