Najciekawsze materiały do: Divinity: Original Sin - Enhanced Edition

To pierwsza gra od kilku lat która zdołała mnie przykuć do komputera na tak długo, w ciągu tygodnia przegrałem około 60h, a i tak jeszcze gry nie ukończyłem. Świetna, długa i uzależniająca. Zasłużone 9/10. Czemu nie 10? Cóż:

1. Kilka bugów tu i tam
2. Fabuła może być, ale w późniejszej fazie już tak nie intryguje
3. Bardzo bardzo dużo różnych przedmiotów... nie wiadomo co z tym robić, 70% ekwipunku nosi się bo ''a nóż się przyda'' a i tak się większości się nawet nie użyje :P

Gdyby nie trzy powyższe wady to byłaby to doskonała gra. A tak jest ''jedynie'' świetna :)

Opinia napisana przez fana serii Divinity.

Strasznie dobra i przyjemna gra, trzeba będzie sięgnąć po część drugą niebawem.

Dla mnie ta gra jest jakaś nie przystępna ^-^ Mozolna, drażni mnie poruszanie się po mapie. Eksploracja jakoś mnie nie zachęca. Gram kilkanaście godzin i robię jedną misję fabularną - nie żeby to było złe, ale nie jest to nawet ciekawe, może trochę intrygujące, ale nudne. Walka nawet na plus, trzeba dobrze się przygotować i zaplanować jej cały przebieg. Nie wiem czy uda mi się skończyć tę grę, ale coś mnie trzyma przy niej. Nie wiem czy nie przerzucić się na drugą część bo ponoć "lepsza".
A i zapomniałbym soundtrack bardzo wpada w ucho i przyjemnie się łazi po tym świecie słuchając go. Jeżeli chodzi o "nowoczesne, klasyczne erpegi" PoE kupuje mnie bardziej.

Jestem gdzieś chyba w połowie bądź 2/3 części gry ale mam jej już całkowicie dość. Gameplayowo jedna z najlepszych jakie w życiu grałem, soundtrack też o niebo lepszy niż w takich Pillarsach, tak już taki crafting jest nużący i denerwujący, nie cierpię grać w gry gdzie trzeba mnóstwo śmieci zbierać żeby coś tam innego stworzyć a tu niestety trzeba to robić bo kasy za dużo z lootu nie da się zdobyć :( . Najgorszą jednak rzeczą w grze jest świat przedstawiony, którego za nic nie potrafię wchłonąć(wiele tam irracjonalności, których zazwyczaj nie lubię, zwłaszcza w takich ilościach jakie występują w grze) oraz fabuła, która delikatnie mówiąc nie powala na kolana. Przyłapałem się na tym, że nie polubiłem żadnej postaci, autentycznie żadnej. Dałem sobie kilkumiesięczną przerwę, niestety wystarczyła mi zaledwie na przejście Hiberheimu i zniechęcenie znowu dopadło. Wątpię, żebym tą grę kiedykolwiek ukończył ale jeszcze tego nie wykluczam, na razie porzucę ją na jakiś czas aż chandra minie.

Bardzo satysfakcjonująca, nagradzająca pomysłowość i inteligencję gra.

Zmiana formuły wyszła Larianowi pierwszorzędnie.
Nie będę rozpisywał się o wszystkim po kolei, bo i po co? Jest bardzo dobrze.
Tyle- tylko i aż.

Najsłabszym ogniwem jest konstrukcja scenariusza. Nie zrozumcie mnie jednak źle- historia koniec końców okazuje się wzruszająca i przyjemna w odbiorze.
Najbardziej męczył mnie sposób w jaki autorzy nas kolejnymi informacjami obdarowywali. Zazwyczaj wiązało się to z całkowicie pozbawionymi sensu (początkowo) monologami, wygłaszanymi przez kompletnie nieznane nam postaci.

Jejku jaka ta gra jest dobra ! Aktualnie mam 50 godzin na liczniku i jestem zachwycony. Gra podoba mi się dużo bardziej niż Baldur, PoE czy inne tego typu. Świetny turowy system walki, piękny, różnorodny świat, cudowna muzyka, satysfakcjonujące niebanalne questy. Jedyny minus to bałagan w ekwipunku - nie ma dobrego system zarządzania tzw "śmieciami" przeznaczonymi na sprzedaż.
Na początku byłem trochę przytłoczony całością ale im dalej tym lepiej. Postacie takie jak Władek Życzliwy-Studziński czy Owcołak - wyborne.
Zdecydowanie polecam wielbicielom pięknych, głębokich gier rpg.

D:OS 2 uważam za najlepsza gre ostatnich lat, więc po dwójce postanowiłem ograć jedynke i ściana. Gra wybitnie nastawiona pod coopa bo w innym przypadku mam cringowe rozmowy miedzy dwójką bohaterów które w praktyce wyglądają tak że rozmawiam sam ze sobą. Przy tej opcji odpadłem po 15min. Wchodze w druga mozliwosc czyli ustawienie charakteru drugiego bohateru co sprowadza sie do tego ze albo jest ulegly i na wszystko sie zgadza albo odwrotnie. No tez to nie to żeby drugi glowny bohater nie mial unikalnego charakteru tylko taki jaki wybiore ja. Odpadlem po 15min. No i trzecia opcja - coop - wzialem kolege i tez wytrzymalem jakos 30-40min bo zwyczajnie granie z kims w RPG mnie nie rajcuje, kazdy ma swoje tempo gry, jeden woli zagladac wszedzie a drugi pędzić i tu mi sie to nie zgadzalo. Dodatkowo nie mozna sie w fabule wkrecic bo jakos zle zrobiony jest ten coop i co znajomy rozmawia z npc to ja tego nie widze i wice wersa.

O tej grze dowiedziałem się trochę po jej premierze dlatego od razu mogłem zagrać w enhanced edition. Nie widzę też sensu by przy dalszych podejściach grać w podstawą wersję. Mimo, że początkowo czytając recenzje, opisy i oglądając grafiki miałem trochę obaw to na szczęście okazały się one całkowicie bezpodstawne. Gra jest rewelacyjna.

Zalety:

1. Przenikające wszystkie elementy gry poczucie humoru i lekkość. Mimo, że zdecydowanie wolę ciężkie i ponure klimaty jak te z pierwszych pillarsów to nie miałem żadnego kłopotu z przyzwyczajeniem się do dużo lżejszego klimatu divinity. Przejawia się on czy to przez dialogi, postaci, opisy, zadania czy wygląd obiektów. I nie chodzi mi o pojedyncze żarty po których zbiera się szczękę z podłogi, cała gra jest przesiąknięta pozytywnymi emocjami. Ciepła, urocza opowieść która nie wstydzi się samej siebie, potrafi z siebie żartować ale nie przekracza granicy parodii czy absurdu. I to mimo tego, że ratujemy świat i okolice przez zniszczeniem więc stawka jest wysoka. Muszę też pochwalić twórców, że potrafią umiejętnie żonglować emocjami graczy a przynajmniej moimi. Zabawne scenki szybko mogą przemienić się w smutne czy refleksyjne co uderza w nas mocniej niż gdybyśmy od początku się tego spodziewali. Kto zabił pewnego elokwentnego trola ten wie o czym mówię.
2. Turowa walka. W sporze aktywna pauza vs tury nie stoję po żadnej stron, cieszę się, że powstają i takie i takie gry. Tutaj mogłem cieszyć się w pełni taktyczną walką, wymagającą i nagradzającą myślenie. Przy zastosowaniu odpowiedniej taktyki trudne walki potrafią stać się wyjątkowo proste. Można teleportować przeciwników w miejsca z których nie będą potrafili się wydostać, wykorzystywać cechy terenu i stosować inne sztuczki.
3. Dobrze poprowadzony wątek główny. Co prawda wspomniałem już o ratowaniu świata więc jak łatwo się domyślić jest sztampowo ale i tak intryga potrafi wciągnąć.
4. Bardzo dobrze dobrane głosy postaci. Podkładający głos aktorzy wyraźnie wczuwają się w role, wypowiadają swoje kwestie energicznie i charakterystycznie. Proste słuchanie kłócących się strażników czy rozmowa ze zwierzętami potrafi dostarczyć wiele radości.
5. Dbałość o szczegóły. Twórcy przewidzieli wiele rzeczy które gracze mogą próbować robić i przygotowali na to swoją odpowiedź. Dzięki temu tym bardziej chce nam się próbować szukać własnych rozwiązań różnych problemów, czy to w trakcie walk czy poza nią.
6. Błyskotliwe dialogi które nie nudzą.
7. Właściwie brak ekranów ładowania. Gramy na kilku ogromnych mapach. Jak to cudownie wygląda w porównaniu do takich pillarsów czy tyranny.
8. Muzyka. Czuć, że robiona z pasją.

Wady:

1. Mało rozbudowani towarzysze. Z każdym z nich jest związane zadanie które ciągnie się w większości przypadków aż do końca gry i jest wieloetapowe, czasem się odezwą lub coś skomentują ale jest tego raczej niewiele. Nie jest jednak też tragicznie.
2. Wątek główny co prawda jest dobrze poprowadzony ale jednak ta sztampa trochę męczy. Zwłaszcza rozmowy z Zaxem i tą całą prządką.
3. Brak cyklu dnia i nocy. Pierdoła ale się czepnę bo czemu nie.

Gry tego typu powinny byc w rzucie izometrycznym, a nie w 3D. Polowe czasu gry zajmuje zabawa w "operatora kamery", co na dluzsza mete jest diabelnie frustrujace!
Gra nie ma startu do obu czesci PoE i do "Tyranny". Jedyne co mi sie tu podoba to turowy system walki, choc nie do konca...
Nie rozumiem dlaczego w trakcie walki musze siegac po granaty do plecaka? Jakos malo intuicyjna jest dla mnie obsluga tej gry. Mam nadzieje, ze uda mi sie dojsc do konca... Druga czesc podobno jest lepsza (?)