Donut County | XONE
W Donutowej Wsi nie robi się praktycznie niczego innego poza pochłanianiem Wszystkiego przy użyciu rosnącej dziury. Gry nie nazwałby logiczną: jak czegoś nie wciągamy, to wypluwamy... aby znów to pochłonąć wraz z jakimś dodatkowym obiektem. Czasem jeszcze grę rozmaici przenoszenie wody... i jest to absolutnie wszystko, co Donutowo ma do zaoferowania w kwestii rozgrywki. Trochę szkoda, ale samemu miałem problem z wymyśleniem jakieś mechaniki, która urozmaiciłaby grę i jednocześnie pozwoliłaby zachować lekkość rozgrywki. Nie podołałem temu, toteż nie będę się czepiać owego aspektu. Zresztą czas potrzebny na ukończenie gry jest równie mały co dziurka w donucie. Na szczęście są jeszcze 2 aspekty, które skutecznie oddalają zauważenie poczucia znużenie rozgrywką: muzyka i dialogi!
O dialogach nie ma co się rozpisywać: są lekkie i świetne; i właściwie to dla nich warto zagrać w Donutowe Miasteczko. Z muzyką jest podobnie, ale choć świetna w grze, to jednak sama w sobie już taka dobra nie jest; ale to już kwestia gustu muzycznego - dla mnie była prosta i przyjemna jak dobra muza w windzie.
Na koniec wspomnieć muszę o Trashopedii, której opisy - od szopa dla szopa - przedmiotów bywają po prostu genialne. Nie zawsze, ale wystarczająco często.
Reasumując: Donutowy Zaścianek to gra prosta i przyjemna. Ukończenie jej nie powinno sprawić żadnego problemu. I choć nie będzie to trwać długo - trzeba by się ostro postarać, aby zajęło to 2 h - to ręczę, że nie będzie to czas stracony. Aczkolwiek gra nie jest w żaden sposób odkrywcza i nie daje okazji do refleksji, co sprawia, że bezsensownym jest grać w nią po dwakroć.
Zagrałem i świetnie się bawiłem, a po ukończeniu od razu usunąłem, aby już nigdy nie wrócić do Donutowego Wygwizdowa, bo to jednak jest jednorazowe danie.
