Dzień Niepodległości: Odrodzenie - recenzja filmu
Film jest znośny do momentu lądowania statku na ziemi. Potem ocena z 7 spada na łeb na szyję do okolicy 2-3.
Nieśmieszne, plastik efekty, zero logiki nawet nie tyle w zachowaniu bohaterów, co kreowaniu świata. Bardzo kiepsko.
Nie można oczywiście zapomnieć o końcu, gdzie siedziałem już totalnie zażenowany.
spoiler start
Wychwalanie naszej rasy przez obcą technologię całkowicie mnie załamało.
spoiler stop
Emmerich nakręcił film Emmericha. Kto mógł to przewidzieć?
Tylko on sam :) Ale jednak zarówno poprzedni Dzień Niepodległości, jak i równie nielogiczny i durnowany 2012 podobały mi się bardziej. Oczekiwań nie miałem wygórowanych (jeśli w ogóle jakieś były), a dostałem na tyle mało, że i tak się zawiodłem.
To widzę że z planu "przypomnieć sobie jedynkę i obejrzeć dwójkę" będę realizował tylko część pierwszą ;)
seans zaliczony... i jestem mocno rozczarowany.
Wszędzie przewija się opinia, że "wszystkie najlepsze sceny pokazali w trailerze". Myślę sobie, że ktoś wyolbrzymia, przecież to Emmerich, u niego rozwałka trwa przez większość filmu, ale rzeczywistość zweryfikowała moje optymistyczne podejście.
spoiler start
Faktycznie pokazali najlepsze rzeczy w zwiastunie. Ten przeogromny statek obcych (5000km średnicy) nie robi kompletnie nic poza "lądowaniem" na ziemi, nawet nie używa pionowego laserka, po akcji na Księżycu człowiek myślał że ów statek jeszcze pokaże ząbki a tu nic z tego.
spoiler stop
Zgodzę się z NGD że film ogląda się z dużym zainteresowaniem do momentu wjazdu Obcych. Cały background story, pokłosie wojny z 1996, o tym jak sobie ludzkość poradziła i to co Żniwiarze chcieli zrobić (a o czym nie wspomniał pierwszy Dzień Niepodległości) był bardzo ciekawym konceptem i fajnie zawiązywał historię, ale później z filmu zrobili Top Gun 2150. Drewno Hemsworth, jego równie utalentowana laseczka no i marny następca Smitha...
Film próbuje dźwigać jedynie trio Goldblum-Pullman-Spiner, ale to za mało żeby pociągnąć tak duże widowisko gdzie beznamiętnie prowadzona akcja sprawia, że zaczynamy ziewać już gdzieś w połowie seansu.
Szkoda, do jedynki mam ogromny sentyment i pomimo upływu czasu nadal bardzo chętnie obejrzę po raz 101. Do Odrodzenia raczej nie wrócę, aż strach się bać jak będzie wyglądać część trzecia...
