Rojopojntofwiu #52 Gatunkowe przeobrażenia i erpegowe pogłębiacze
Jak, dla mnie, to fajnie od czasu do czasu doświadczyć czegoś nowego w znanych nam seriach.
RTSów raczej nie lubię, więc w stare Warcrafty nie grałem, ale w WoWa pykało się bardzo przyjemnie (chociaż krótko). Wynika z tego, że zmiana gatunku to czasami dobra rzecz, pozwala zainteresować serią nowych odbiorców. Chociaż ja chyba nie przeżyłbym przemiany cRPG w coś innego, wolę dodawanie elementów rozwoju i nieliniowości, a nie ich zabieranie :)
Czekam na wiecej polaczen typu RPG + FPS - jak Borderlands. Choc bez wzgledu na to w co grasz, zawsze grasz w RPG. Czy to wyscigowka, FPS, RTS - wszedzie tam odkrywasz nowe zawartosci, zdobywasz doswiadcznie, dla mnie gry "RolePlay" to podstawa (prawie)kazdej dzisiejszej gry.
Czasami eksperymentowanie z daną marką przynosi negatywne rezultaty, jako przykład wezmę ,,dungeon siege". 1 i 2 część wessały mnie w swój świat i nie chciały wypuścić, byłem i nadal jestem zachwycony zwłaszcza 2 odsłoną.Nic dziwnego więc, że gdy ogłoszono premierę DS 3 miałem nadzieje na kontynuacje tej serii, a w moim odczuciu wyszła z tego dupa DS 3 to zupełnie inna gra przypominająca tylko w kilku aspektach swoje poprzedniczki, wyszedł z tego typowy slasher z odrobiną fabuły.Nie potrafiłem się już tak wczuć w ten klimat bo ciągle starałem się doszukać elementów z poprzednich części.Dlatego uważam, że czasami zamiast kontynuacji o odmiennym gatunku lepiej stworzyć nową markę:)
Jak zawsze wszystko zależy od gry i jej wykonania. Jak pierwszy raz zetknąłem się z serią Fallout przy okazji premiery trzeciej części to nie zauroczył mnie świat tam przedstawiony. Pół roku później zakupiłem SAGE Fallouta i zagrałem w dwie pierwsze części. Niby ten sam świat, inny gameplaya a zakochałem się w post-apokaliptycznej Ameryce od pierwszych godzin. Następnie zacząłem grać w Fallout Tactics, w którym nastąpiły zmiany w gameplay i nie dałem rady. Za bardzo byłem przyzwyczajony do wolności, jaką zaprezentowały dwie poprzednie odsłony by nagle ograniczyć się do jednej słusznej metody rozwiązywania problemów.
Jak to sam Rojo określiłeś, i poprzednicy w komentarzach - Ma to sens, może być przydatne i odnieśćsukces, jak i totalnie zepsuć markę. Co do przykładów - to mi się osobiście Space Marine spodobał, i to mocno. Tzn. gameplayowo jest ubogo, to fakt, ale wizja ujrzenia świata Warhammera z perspektywy trzeciej osoby to było piorunujące wrażenie. Jak dla mnie jedna z gier tego roku, które mają najlepszą oprawę artystyczną (a inne to m.in Skyrim i Rage). Przez co grało mi sięw SM bardzo przyjemnie, bo świat mimo że już znałem i lubiłem z RTSa, to jednak poznałem go na nowo ;)
Na pewno warto kombinować ze zmianami gameplayu/gatunku, tyle tylko, że trzeba wiedzieć co i jak nazwać - bo jeśli eksperyment nie wyjdzie - to porażka będzie rzutować na całą markę. I tak zgodzę się z AwakePL - że DS II to choć gra w miarę dobra(ale na obecną generację, nowoczesna), to porównując ją do poprzedniczek z serii jest zwyczajnie do czterech liter. Tak samo z nowym nfsem - myślę, że nfs the run dostałby trochę lepsze oceny, gdyby nie nazywał się nfsem. Bo jednak ludzie kojarzyli nfsa z zupełnie czym innym niż to, co zaprezenotwali w runie.
A przeniesienia gier z róznych gatunków na cRPGi/sandboxy zawsze są u mnie mile widziane ;) Co cieszy mnie np. w Darksiders II, że zapowiedzieli jeszcze bardziej otwarty świat, i zadania poboczne, dzięki czemu będzie jeszcze bliżej do sandboxa :D
Rojo- Co do Afterfalla, Insanity jest tylko rozgrzewką przed prawdziwym RPG-ien, zresztą, grałeś w Insanity, że oceniasz? Ja przechodzę grę po raz drugi, tak mnie wciągnęła. Jak dla mnie gra roku. Dobra, drugie miejsce. Trzecie. Ale tutaj zostaje, o! Skyrima i Wieśka nie przebije (choć ten drugi nie jest arcydziełem), ale to nadal świetna gra.
