Wiadomość Christopher Nolan otrzyma tytuł szlachecki. Rodzina królewska uhonoruje reżysera i jego żonę za zasługi dla filmu

Mnie też Oppenheimer średnio przypadł do gustu. To jak najbardziej poprawny film biograficzny, ale moim zdaniem niezbyt dobrze rozkłada akcenty, za mocno koncentrując się na sylwetce samego Roberta Oppenheimera, który w moim odczuciu jest postacią po prostu mało filmową i nieciekawą, a za mało na kontekście, który uczynił go sławnym, czyli na bombie atomowej. Tak, jest ona MacGuffinem, który napędza cały film, ale widz niewiele dowiaduje się na jej temat, bo aspekty naukowe, techniczne, logistyczne czy polityczne prawie w ogóle tam nie występują, co było dla mnie zresztą sporym zaskoczeniem po Interstellar czy Tenet.

Twórcy takiego First Man (2018) moim zdaniem odwalili o wiele lepszą robotę, najwyraźniej rozumiejąc, że Neil Armstrong jest interesujący tylko w kontekście swojej pracy oraz osiągnięć jako pilot i astronauta. Z tego względu, w tamtym filmie bardzo dużo uwagi poświęcono samej warstwie naukowo-technicznej, ukazując nie tylko życie prywatne i rodzinne Armstronga, ale przede wszystkim misje kosmiczne z jego udziałem, czyli to, co większość widzów najbardziej interesuje.

A w Oppenheimerze, jak na mój gust, jest paradoksalnie za dużo Oppenheimera, kiepskiego ojca, niewiernego męża, kobieciarza i aroganckiego naukowca sympatyzującego z lewicowymi ideałami. Tylko dlaczego cokolwiek z powyższego miałoby mnie obchodzić? Oglądając film o konstruktorze bomby atomowej, chciałem po prostu więcej... bomby atomowej. Zamiast tego poznałem garść informacji o mało interesującym mnie człowieku.

Dziwi mnie tylko, że ten film aż tak zachwycił krytyków i widownię. Nie sądziłem, że produkcja o tak niszowej postaci może wywołać aż taki entuzjazm.