Najciekawsze materiały do: Lies of P

ehh... stylistycznie gra jest spoko, ale jest ucielesnieniem wszytkiego co jest zj....ane w soulslike'ach i filozofii "git gud".
I mowi to fanatyk gatunku ale taki ktory ma swoje granice. ;)

Gra popelnia ten sam blad co doslownie kazda podrobka soulsow, bierze i rozdmuchuje do absurdalnych i groteskowych rozmiarow (tutaj np. mamy comba ala Margit, tylko dluzsze i z animation canceling na kazdym ciosie) elementy ktore najlatwiej zrobic, czyli tanio zrobiony "poziom trudnosci". A nie elementy ktore trudno zrobic np niesamowite mapy i ich polaczenia oraz nieliniowosc ala Dark Souls 1.

Przypuszczam ze z LoTF bedzie to samo.
Po poczatkowym zachwycie jest niestety mocno srednio. Napewno nie nazwalbym tego najlepsza soulslike po grach FS. Tutaj jest chwilami poziom zje...go designu jak w pierwszym LoTF.

Nie wiem czy łatwiej ale mnie osobiście gra i zanudziła i zirytowała jednocześnie. Nie widzę tam jednego elementu zrobionego idealnie, czy naprawde dobrze.. A to rzucanie co rusz 5m przeciwników, którzy szybciej skończą jeden cios i załadują z dupy drugi ZANIM ty się zamachniesz odrzuciło mnie zupełnie. Jestem na ostatnim etapie ale chyba nie dotrwam do końca.

W zasadzie to, mogę i ocenić

Dawałem wcześniej 7 ale to za duża ocena.
+ gra ma ciekawy setting i generalnie duży potencjał na fabułę, jednak nie jest to do końca wykorzystane
nawet ciekawe są te bronie, ich speciale i sposoby łączenia
podoba mi się zbierana muzyka
jest całkiem sporo różnych wariacji przeciwników w porównaniu do innych klonów, gdzie zwykle zmieniają sie kolory

z największych minusów
nieudolne kopiowanie soulsów, czyli są niby aspekty które możemy zwiększać i które odpowiadają za siłę broni ale wszystko to wygląda jak pisane na kolanie i generlanie ubogie
zepsuty rynek, przedmioty są drogie, co zniechęca np. na kombionowanie z nowo znalezioną bronią, bo nie ma środków na jej upgrade
przedmiotów jest generalnie mało
walka jest zepsuta, ogromne postacie potrafią zasypać ciosami, puścić kilka razy z rzędu ten sam ruch nawet w sytuacji, gdy jest się w takim miejscu, że nie sposób się przed tym obronić np. boss na bagnie rozpoczynał szarzę w momencie, gdy stało się pół metra przed nim
absolutnie minimalny zasieg nasyzch ciosów versus ciosy przeciwników potrafiących skoczyć przez pól planszy - jest to zepsute do tego stopnia, że boss z migającym białym paskiem potrafi odskoczyć na stosowną odległość w momencie wyprowadzania przez nas podwójnego naładowanego ciosu. Jeden trafi, drugi nie.
Notoryczne blokowanie nas przez dużych przeciwników przy ścianie
Zauważyłem, że gra wymusza na nasz kupno odpowiedniej umiejętności wmaszynie P - chodzi konkretnie o wstanie z ziemi z unikiem. Praktycznie każdy boss próbuje uderzyć postać po jej powaleniu.
Ubrania są wyłącznie kosmetyczne i w sumie nie wiem w ogóle można je zmieniać
i wiele pomniejsyzch

U mnie jednak pass. Za dużo upierdliwych i niesprawiedliwych mechanik, żeby marnować na to czas. Zresztą po osiągnięciach widzę, że wyspę alchemików zobaczyło niecałe 5% graczy na GP. Niezbyt dobry wynik.

Moja rozgrywka i doświadczenie: czas gry 119h, Lv191, skończone NG i NG+, NG++ w trakcie. Pierwsze przejście robiłem buildem opartym na Motoryce i najcięższych broniach zwykłych. W drugim przejściu bronie ciężkie specjalne z bossów plus bronie oparte na Zaawansowaniu (elementy). Na NG++ mam już statystyki 40/30/40/40/40/40 dla witalność / wigor / potencjał / motoryka / technika / zaawansowanie, co mi wygląda mniej więcej na softcapy, a w zestawie używanych broni ulepszone na max: 4 specjalne, 11 zwykłych, w tym 1 elektryczną, 1 ogniową i 2 kwasowe. Każda z nich jest dobra i tylko od mojej zachcianki zależy, której aktualnie używam. Nie używałem w ogóle broni Technicznych.

Ta gra to prawdziwa perełka. Nie byłem nią specjalnie zainteresowany przy ogłoszeniu i trailerach, kolejny soulslike i coś w klimatach Pinokio to nie wyglądało ekscytująco, ale gdy spróbowałem, to zostałem oczarowany. Daję 10 bo gra jest zrobiona perfekcyjnie i z wyjątkiem 3 dyskusyjnych aspektów wymienionych poniżej, nie mam się do czego przyczepić. Gra jest imitacją i kombinacją gier FromSoftware, z różnymi znajomymi elementami występującymi we wszystkich produkcjach tego studia, ale zrobiona w innym uniwersum i jakby lepiej. Grało mi się w nią przyjemniej od gier z serii Dark Souls czy Sekiro, ale nie tak dobrze jak w Elden Ring oczywiście. Twórcy wzięli z dziedzictwa soulslikeów to, co najlepsze, do tego usprawnili i wyeliminowali kilka znanych bolączek rozgrywki, wprowadzając liczne mechanizmy typu quality of life improvements. Ogólnie bardzo ciekawa historia, piękny świat i klimat, interesujące lokacje, świetna walka i bossowie, solidny poziom trudności, bardzo zgrabne buildy i bronie, wiele ciekawych mechanizmów do wykorzystania przez gracza.

Plusy:

- intrygująca, oryginalna historia i w miarę normalna narracja, nie tak enigmatyczna jak u FromSoftware
- dziennika brak, ale przy lokacjach są ikonki sygnalizujące do wątków fabularnych i pobocznych- fajne
- przepiękny art style, świat, klimat, niektóre lokacje i wnętrza do wizualnego podziwiania
- narracja i klimat uzupełnione licznymi zapiskami, wspomnieniami, notatkami
- nagrania - prosty pomysł a jaki przyjemny :-)
- fajny projekt lokacji pod kątem różnych przejść, skrótów, niespodzianek, zaskoczeń, niebezpieczeństw za rogiem
- świetna walka i satysfakcjonujący poziom trudności
- konieczność opanowania agresywnego stylu walki i miksu gardy, odzyskiwania PŻ, gardy doskonałej i uników
- ale dostępne też ułatwienia w stylu przedmioty do rzucania, legiony, zjawy do bossów
- świetne bronie, nie za mało, nie za dużo, praktyczne każda inna pod kątem mechanicznym i każda użyteczna
- świetne dopełnienie broni baśniowymi atakami specjalnymi
- rewelacyjny mechanizm montowania nowych broni z broni zwykłych przez dowolne łączenie głowicy z rękojeścią
- co daje różne kombinacje ataków i dziedziczenie baśniowych ataków od głowicy i rękojeści
- ciekawy rozwój broni, inaczej dla głowic i rękojeści
- fajny i uzależniający rozwój postaci oparty na statystykach i Napędzie P - ten trochę skomplikowany
- do tego wiele ciekawych elementów wspomagających: legiony, sześcian i kostki, ostrzałka i kamienie szlifierskie
- fajne użycie i ulepszenia różnych legionów, korzystałem praktycznie ze wszystkich, oprócz tego do ustawiania min
- inteligentne użycie legionów i kamieni szlifierskich w walce np. doskonałość - do gardy doskonałej
- dobrze przemyślane amulety
- części obronne vs stroje jako czyste fashion
- bossowie wszyscy, ale szczególnie: Laxasia the Complete i końcowy Nameless Puppet :-)
- świetny balans NG/NG+: NG średnio trudno / NG+ łatwiej i kompletnie / NG++ trudniej i coraz trudniej
- na NG+7 to musi być małe piekiełko :-)
- dostępny przewodnik w grze

Elementy dyskusyjne:

- liniowość - pomimo szeregu skrótów i przejść, gra jest w zasadzie liniowa, bardziej niż Dark Soulsy, ale tu pasuje
- garda doskonała - trudność jej wyprowadzenia, dużo łatwiej ją uzyskać niż parowanie w DS czy ER, ale trudniej niż parowanie w Sekiro, a jest tu dużo ważniejsza, a w zasadzie czasami konieczna np. przy końcowym bossie na NG+
- Napęd P - samo drzewko jest OK, ale ilość udostępnianych fazami zdolności wymaga dłuższej chwili zastanowienia

Polecam!

Zablokowanie teleportu na pewnym etapie rozgrywki to cios poniżej pasa. Zazwyczaj przy bossach dało się dopakować jak nie szło a teraz lipa...

Lies of P: 8/10
Platforma: PC
Czas ukończenia: 42h
Lies of P to soulslike, który mocno korzysta z doświadczenia swoich starszych braci. Choć gra mocno wzoruje się na innych produkcjach tego typu, to jednocześnie zachowuje swój unikatowy styl i klimat. Fabuła jest podana w sposób przystępny i główny cel zawsze majaczy nam na horyzoncie, co nie jest takie oczywiste w tego typu grach. Grafika jest na najwyższym poziomie i wiele miejsc zachwyca dopracowanym otoczeniem. Na pochwałę zasługuje również projekt map, bo ich konstrukcja jest przyjemna w eksploracjj i gra nagradza za zwiedzanie każdego zakamaraka. Walka jest mocnym elementem produkcji, ale zacinanie się oręża na ścianach i innym tego typu elementach jest ogromnie frustrujące, a co najśmieszniejsze, przeciwników te problemy nie dotyczą i mogą nas nawet trafić przez ścianę... Problem mam również z głównymi przeciwnikami, ponieważ ekspolorując możemy unikać ataków typowym rollem, a z głównymi bossa i musimy zdać się na parowanie ich uderzeń. Nie jestem zwolennikiem idealnych parad rodem z Sekiro, więc często bossowie stawali się po prostu irytujący... Gra. Oferuje jednak przyzwanie NPC, który może nam pomóc w walce i kilka ostatnich przeciwników tak właśnie pokonałem, bo nie chciało mi się zwyczajnie z nimi męczyć. Ogólnie gra jest świetna, ale brak balansu między parowaniem, a unikami był dla mnie problematyczny. Polecam fanom gier Soulslike, świetna gra.