Recenzja gry Grim Dawn - Titan Quest ma godnego następcę

Historia Grim Dawn to historia rozczarowań twórców, którzy po sukcesie Titan Questa długo nie potrafili sfinalizować swojego kolejnego projektu. To historia wielkiej wytrwałości w dążeniu do celu i szukania wszelkich sposobów, by go osiągnąć. To także opowieść o długiej nocy, po której nadszedł świt – obiecująca kickstarterowa akcja z 2012 roku i dotarcie produktu do steamowej usługi Early Access jesienią 2013. Wiele miesięcy upłynęło na szlifowaniu gry, ale też na wzorowych kontaktach ze społecznością, słuchaniu uwag fanów, a dziś, 6 lat po pierwszej zapowiedzi, doczekaliśmy się pełnoprawnej premiery długo wyglądanego hack-and-slasha. Crate Entertainment tą wyboistą drogą dotarło jednak znacznie dalej, niż kiedykolwiek planowali założyciele studia. Grim Dawn to jeden z najciekawszych przedstawicieli gatunku na rynku, który godnie kontynuuje tradycje kultowego Titan Questa.

Ruszamy na przygodę. Tysiące potworów i skarbów czekają.

Produkcja ta wyraźnie nawiązuje do swego antycznego prekursora. W końcu obie gry napędza ten sam silnik, łączy je też wiele wspólnych pomysłów na mechanikę rozgrywki i konstrukcję świata. Pędzimy więc przed siebie od portalu do portalu, zwiedzając niepowtarzalne krainy o często korytarzowej konstrukcji, z potworów poza gratami wypadają też charakterystyczne trofea, którymi wzmacniamy ekwipunek, a zdobyte doświadczenie wykorzystujemy do rozwoju dwuklasowej postaci. Fani Titan Questa poczują się jak w domu, chyba że nie spodoba im się postapokaliptyczna otoczka fabularna, która wyklucza obecność idyllicznych widoków rodem z mitologicznej Grecji. Grim Dawn porzuca sielankę na rzecz mrocznego uniwersum fantasy, które klimatem pod wieloma względami przypomina klasycznego Warhammera, z tą różnicą, że Stary Świat jeszcze jako tako dycha, a w Cairn miała już miejsce katastrofa, która doprowadziła do upadku dotychczasowej cywilizacji. Przebudzone licho dybie na resztki ludzkości, a jedyną nadzieją ocalałych jest fakt, że siły zła są podzielone i rywalizują między sobą o ostatnie smakowite kąski.

Gwiazdozbiory to kolejna warstwa w dopakowywaniu bohatera.

Niemniej pocieszający jest fakt, że główny bohater uchodzi żywcem po opętaniu przez demona, co daje mu niezwykłe moce i tylko od gracza zależy, w jakim kierunku rozwinie swego herosa. Jeden z sześciu startowych archetypów to bowiem tylko początek – z czasem nasza postać staje przed wyborem drugiej, uzupełniającej klasy. A przecież w ramach danej profesji mamy już sporą ilość kombinacji! Pozwala to na dowolne zestawianie przeróżnych umiejętności i pasywnych aur. Co więcej, wraz z odnajdywaniem porozrzucanych tu i ówdzie kapliczek rozdajemy punkty także w kompletnie osobnym okienku „wiary” – uzupełniając gwiazdozbiory, otrzymujemy kolejne bonusy i potężne zdolności. Sam nieboskłon upstrzony jest dziesiątkami konstelacji, ale żeby dostać się do tych najpotężniejszych, najpierw konieczne jest zdobycie odpowiedniej ilości punktów żywiołów... I tak to się kręci. Liczba wskaźników modyfikujących statystyki bohatera jest potężna. Dłubanie przy parametrach sprawia wielką satysfakcję, zdecydowanie większą niż zabawa z runami w Diablo III. A to nie jedyna rzecz, która różni Grim Dawn od hitu Blizzarda.