Publicystyka Kocham Obliviona całym sercem, ale w życiu nie poleciłbym jego remastera komuś, kto nie grał w oryginał

Najlepsze jakościowo są ręcznie stworzone światy, z ręcznie umieszczonymi stworzeniami, jak niegdyś robiły to gry typu Gothic. Wtedy nie potrzeba level scalingu, wszystko ma swoje miejsce i porządek. Dzięki temu świat jest też bardziej wiarygodny.

"a unikalny miecz zawsze bedzie silniejszy niz zwykla bron."
Tia.. wiedzmin 3 czy cyberpunk dobitnie to pokazuje co nie?

Kwisatz_Haderach
Napisałeś tyle głupot, że nie wiem nawet, jak to wszystko skomentować...

Chyba nie grałeś w Wieśka 3 chociażby - gdzie lvl doprowadza do absurdów, które wymieniłem. Albo w KCD - gdzie NPCe nie są definiowane jakimiś głupimi lvlami, i jakoś gra nie jest "prostym slasherem" (jak wspomniany już Wiesiek 3), ale wprost przeciwnie - grą w pełni dla mnie imersyjną.

Kwisatz_Haderach
Bo podane przez ciebie problemy maja wlasnie gry ze scalingiem, nie odwrotnie. W grach handcrafted one nie wystepuja, bo ktos ustawil klocki tak zeby nie wystapily.

Czyli Wiesiek 3 to ma skaling lvl, a nie jest ustawiany lvl - handcrafted?
Na pewno mówimy o taj samej grze?

Btw. w KCD npcki jak najbardziej maja lvle.
A te lvele są z nami w pokoju?

Masz rację, nie rozumiem, co piszesz, bo bełkoczesz bez sensu.

Dla mnie NPCe w KCD są o podobnej sile/wytrzymałości co gracz, a różnią się co najwyżej wyszkoleniem i ekwipunkiem, które to rzeczy wpływają na ich zdolność bojową. Zatem albo istnieje skaling lvl, albo różnice między lvlelami są marginalne, i nawet jak są zróżnicowane - to działa to jak skalowanie lvl.

Za to w Wieśku 3 mamy opisywane przeze mnie bzdury, powodowane ręcznym ustawianiem lvl, bo tam różnica lvl robi realną różnicę.
Próbujesz kopać się z logiką, twierdząc, że białe to czarne, i odwrotnie...

Darkuss

masz 20 lvl, spotykasz smoka na lvl 5, i zabijasz go rzutem ogryzka, bo miecza nawet szkoda wyciągać.
- masz lvl 5, spotykasz w kanałach szczura lvl 30, i giniesz w krwawej łaźni, a twoje szczątki są posiekane jak z maszynki do mięsa, nim nawet zdążyłeś wyciągnąć miecz.
To co tutaj opisałeś, to zwyczajnie błędnie zaprojektowany świat. Jeśli ktoś projektuje szczura na 30 poziomie, i smoka na 5, to znaczy że nie wie nic o projektowaniu światów gry.

Lvl scalling nigdy nie będzie dobrym systemem, bo jest systemem leniwym, pozwalającym twórcom wypełniać ogromne światy jakąś tam zawartością, nie bójmy się tego powiedzieć, na odpierdziel, i potem chwalić się ilością km2 mapy. Im ich więcej, tym ten scalling jest bardziej uciążliwy lub zwyczajnie nudny.

Ja jestem fanem mniejszych skondensowanych światów, a nawet światów których lokacje są tak jakby jedynie wyrwanymi urywkami z lore gry, to znaczy w lore mamy ogromny świat, ale w danej lokacji dostajemy tylko zamknięty fragment danego np. lasu, albo wielkie miasto, ale podzielone na 4 osobne lokacje oddzielone loading screenem, np. osobno dzielnica biedoty i dzielnica portowa. Bardzo dobrze zrobiła to gra Drakensang: The Dark Eye. Świat na papierze i w wyobraźni jest ogromny, a my dostajemy na wpół otwarte lokacje po których możemy się swobodnie poruszać, i są one wypełnione ciekawą i angażującą zawartością.
Tak samo dobrze to zrobił Dvinity: Original Sin 1 i 2. W tych grach nie masz skalowania przeciwników (D:OS miało chyba skalowanie przedmiotów, zależne od poziomu naszej postaci, nie poleciał lepszy poziomowo przedmiot niż nasz poziom) masz tych przeciwników ustawionych na danych lvlach zawsze tych samych, i na tyle na ile swoją postać rozwiniesz, na tyle będziesz miał trudną walkę. To jest kwintesencja gier cRPG, odczucie progresu. A jak bardzo byś się nie starał, lvl scalling zawsze to odczucie będzie miał co najwyżej złudne (a w przypadku Obliviona to było wręcz absurdalnie śmieszne) nie ważne jak bardzo "dopracowany" by ten skrypt nie był.

xan11pl
Ja jestem fanem mniejszych skondensowanych światów, a nawet światów których lokacje są tak jakby jedynie wyrwanymi urywkami z lore gry [...]

I na tak zaprojektowanej grze może zadziałać ręczne przypisywanie lvl do świata.
Ja niestety już nie lubię i nie gram w cRPGi które nie mają otwartego świata, i mają liniową fabułę. Po prostu dusi mnie brak swobody. To już wolę sobie oglądnąć film/serial, jak mam się wciągnąć w jakąś z góry ustalona historię.

Co do odczuwania postępu w grze, to jak najbardziej się da to zrobić w grach gdzie lvl nie ma znaczenia. Np. KCD: czuć, że nasza postać robi się coraz potężniejsza, bo rozwijamy jej umiejętności, i wyposażamy w coraz to doskonalsze wyposażenie, jak i sami jako gracz stajemy się lepsi w walce (wiem, od tego ostatniego część graczy się odbiła). Zatem da się.

Darkuss
Kurde, tylko takie przykłady co podałeś typu szczury, smok czy miecz excalibur to oznaka bardzo źle zrobionej gry, a nie dlatego, że nie było skalowania.
Nawet morrowind robił to bardzo dobrze, tak samo gothic, a nie było w nich skalowania i wcale tego nie potrzebowały. Po prostu świat w tych grach był dobrze zaprojektowany i zrobiony z sensem.

matbat
Nie dość, że zachowujesz się jak prymityw, to masz ogromne problemy ze zrozumieniem prostych argumentów. Współczuję ludziom, którzy tutaj próbują ci cokolwiek wytłumaczyć. Kompletna strata czasu.

Kilka razy odwołałem się do Wieska 3, jako przykład tego, dlaczego uważam brak skalowania lvl za zły pomysł.
Ani razu mi nikt nie wytłumaczył, dlaczego w Wieśku 3, ręczne ustawianie lvl na region/NPCe/wyposażenie to był dobry pomysł, mimo tego, że występują podobne bzdury, do tych które wymieniłem w pierwszym poście.

IMO: W grze z otwartym światem, i nielinową fabułą, nierealne jest tak pokierować graczem, aby jak po sznurku szedł przez rejony z lvelem jego postaci (ani z wyższym, ani z niższym), bo na tym się opiera koncepcja otwartego świata i nieliniowej fabuły w grze cRPG, że gracz dostaje swobodny wybór - gdzie chce iść, i jakie misje/aktywności robić. Niestety ten wybór jest tylko iluzoryczny w grach bez skalowania lvl, będących grami gdzie mocno liczy sie level, bo ogranicza się tylko do regionów z lvl postaci gracza, gdzie inne regiony prowadzą do opisanych przeze mnie nonsensów.
Wyjściem jest albo skalowanie lvl, albo marginalny wpływ lvl na siłę/wytrzymałość postaci gracza i NPCe (czyli praktycznie wygląda to też jak skalowanie).

Prościej tego wytłumaczyć nie umiem. I też uważam za stratę czasu te moje tłumaczenia, kiedy trafiają jak grochem o ścianę...

Jeśli gra ma być skalowana do poziomu gracza tak, żeby smok zawsze był wyzwaniem, a szczur popychadłem, to równie dobrze można wywalić cały element mechanicznego rozwoju postaci bo jest niepotrzebny. Nie mówię że skalowanie jest czystym złem, da się to dobrze zaimplementować, ale lepiej jak go nie ma niż żeby był w takiej spartolonej formie jak w Oblivionie.

silesius
Jeśli gra ma być skalowana do poziomu gracza tak, żeby smok zawsze był wyzwaniem, a szczur popychadłem, to równie dobrze można wywalić cały element mechanicznego rozwoju postaci bo jest niepotrzebny.

IMO:
Niekoniecznie trzeba wywalać element rozwoju postaci. Statystyki mogą być rozwijane po to, aby móc korzystać z cięższych/bardziej wymagających broni/rynsztunku/zaklęć/itp., jak i wpływać odrobinę na atak/obronę/magię/itp. Do tego rozwój/nauka umiejętności podnoszący możliwości postaci.
To wszytko da się zaimplementować i przeskalować z sensem, wbrew opinii osób, które sobie tego nie wyobrażają, tak że, i będzie czuć rozwój postaci, jak i spójność świata przedstawionego może zostać zachowana.
Wystarczy chcieć, i znaleźć do tego odpowiednią inteligentną osobę.

" że gracz dostaje swobodny wybór - gdzie chce iść, i jakie misje/aktywności robić" Ja mam wrażenie, że to o czym piszesz, czyli tak by skalować mapę do poziomu gracza, będzie właśnie przynosiło odwrotny skutek od tego zamierzonego.
Bo raz, że skalując mapę do gracza to gracz mając do wyboru np. 3 różne ścieżki, ale przez skalowanie co by nie wybrał, każda ścieżka i tak będzie podobna. Tak więc wybór jest tu iluzoryczny, bo skoro cała mapa jest skalowana do poziomu gracza, to każda ścieżka będzie podobna.
Dwa, że poprzez tworzenie otwartej mapy z sztywno ustalonymi mobkami i ich lvlami, daje to właśnie swobodę i wybór, który jest iluzoryczny w twojej wizji. Np. gracz ma do wyboru 3 różne ścieżki, wszystkie są różne, jedno zabije gracza, bo ma za mały lvl, drugi nic nie nagrodzi, bo np. jest skrótem, trzeci jest wypełniony potworami dopasowanymi do lvla gracza, może questy po drodze, więc ścieżka nagradza. Gracz może wybrać zbyt trudną ścieżkę, z której się potem wycofa, by wybrać albo skrót albo ścieżkę dostosowaną do siebie, aby np. porobić questy, ulepszyć postać, wrócić skrótową ścieżką i zrobić tę trudniejszą. Tak to mniej więcej wygląda w gothicu czy morrowindzie.

tynwar
Ja mam wrażenie, że to o czym piszesz, czyli tak by skalować mapę do poziomu gracza, będzie właśnie przynosiło odwrotny skutek od tego zamierzonego.
Bo raz, że skalując mapę do gracza to gracz mając do wyboru np. 3 różne ścieżki, ale przez skalowanie co by nie wybrał, każda ścieżka i tak będzie podobna. Tak więc wybór jest tu iluzoryczny, bo skoro cała mapa jest skalowana do poziomu gracza, to każda ścieżka będzie podobna.

IMO:
Otóż każda ścieżka nie nie będzie podobna, bo pisałem o modyfikatorach do skalowania, związanych z masą mięśni, zwinnością, magiczną potęgą, umiejętnościami, wyposażeniem, itp.
Idąc w prawo natykasz się na zbójców, gdzie będzie trudno, bo ich jest kilku a Twoja postać nie jest Trolem, i zbójcy mają podobna siłę do Twojej postaci (bo skalowanie i masa mięśni).
Idąc w lewo natykasz się na zdziczałe psy, gdzie walka może być wyrównana bo Twoja postać ma ostry miecz, i umie nim nieźle wywijać (psy są mniejsze, mają mniej mięśni, co jest modyfikatorem brane pod uwagę).
Idąc prosto natykasz się na loch gdzie mieszka Prastary Licz, i będzie mega ciężko, bo dysponuje on potężną magią (modyfikator od klasy magicznej istoty, i siły jej magii).
Idąc dalej, omijając loch, natykasz się na szalonego z głodu żebraka, który po zaatakowaniu Twojej postaci pada od jednego ciosu mieczem (modyfikator do mięśni, umiejętności, wyposażenia).

Tym sposobem mamy symulację, jak by wyglądała realna walka, gdyby te wszystkie NPCe były prawdziwe, i wcale to nie oznacza takiego samego wyzwania/trudności. Oznacza jedynie, że świat przedstawiony zbudowany jest z sensem.

IMO:
To, czego bym chciał w grach cRPG z otwartym światem, i nieliniową fabułą, to jak najbardziej wiernej realizmowi symulacji. Bo dla mnie rzeczy wiarygodne zbliżają mnie do immersji, a nonsensy wybijają z imersji. Oczywiście rzeczy takie jak magia, bóstwa, mityczne stworzenia, itp. nie występują w realnym świecie, więc musiałyby być symulowane z pewną dozą umowności, ale i dla takich rzeczy można znaleźć jakąś w miarę spójną wewnętrzną logikę.
Już pisałem, dlaczego w takim cRPG ręcznie ustawianie lvl nie zadziała, gdy lvl ma kolosalny wpływ na atak/obronę/moc/itp., i dlaczego uważam, że skalowanie z modyfikatorami jest odpowiedzią na relatywnie realistyczną symulację świata przedstawionego.

Więcej już tu nic nowego nie wymyślę, i nie napiszę, zatem z mojej strony EOT.

Darkuss
No i dobrze, weź już się więcej lepiej nie kompromituj. Ignorancja to jedno, ale ignorancja połączona z zadufaniem i brakiem szacunku do rozmówcy, to już coś czym naprawdę nie warto się chwalić.

Darkuss Najwyraźniej sam nie wiesz, czego chcesz. Albo wiesz ale nie do końca wiesz w którym kościele dzwony biją.
Piszesz o jakiejś sile mięsni..? Że co? W takim Skyrimie jedyne co się zmieniało wraz z progresem, to na przykładzie bandyty, jego poziom zależny od poziomu naszej postaci, statystyki, napis nad głową z Bandyta na Bandyta-Banita, no i delikatnie zmieniał się jego ekwipunek. Z tym, że automatycznie przestał pojawiać się ten zwykły bandyta, przez co nasz progres przez cały czas jest iluzoryczny, nie ma większego znaczenia. Gra nie nakazuje nam zwiększać poziomu postaci, więc możemy tego nie robić, co za tym idzie możemy całą grę przejść na 1 poziomie, mając cały czas tych samych Bandytów 1 poziomowych.
W takim Diablo 3 jedyne co zmieniało się wraz z kolejnymi poziomami i lepszymi przedmiotami, to ilość cyferek po przecinku wyświetlana po zadaniu obrażeń.
Na początku to było 10. W endgamie było to 726.235.125 no i to jest taka jedyna różnica.
To jest właśnie patologia lvl scallingu. Ten system w każdej postaci będzie patologiczny, bo będzie rozwiązaniem zrobionym po najmniejszej linii oporu.

Czyli po porostu twój argument to NIE BO NIE , i tyle w temacie.

Mógłbyś napisać dlaczego wolisz oryginał, nie podałeś żadnego powodu poza grafiką jako dodatkowym zastrzeżeniem ("również", ale co było główną przyczyną?).

W oryginalnej grze grafika była tak sprecyzowana, że wszystko, głównie białe obiekty, świeciło się jak psu, wiadomo co ;) Osobiście, nowa kolorystyka o wiele bardziej mi się podoba + nowe oświetlenie ale wolałbym pełny remake niż coś, co stoi w rozkroku pomiędzy remake a remasterem.