Gra Elden Ring

https://www.youtube.com/watch?v=g4RKDGybO0s

W punkt

No, chyba zaczynam powoli rozumieć fabułę ER. Poniższe uznaję za bezspoilerowy bełkot, mieszający fakty, bohaterów i wydarzenia. Tajemnice chronią się same. Nie po to Miyazaki i G RR Martin pracowali tyle czasu, aby ktoś mógł to w jakikolwiek sposób wyjaśnić ;-)

Sympatyczna śnieżna wiedźma Ranni, córeczka Rennali i Radagona, mistrzyni księżycowej magii, nie cierpiała dwóch palców, zewnętrznych boskich sił sprawczych, najwyższej woli i złotego porządku. Może też chciała pomścić mamę, która postradała zmysły, gdy jej partner ją opuścił i związał się z boginią Mariką. No to ukradła niejakiemu Malikethowi, będącemu skorupką Mariki, runę śmierci, uwięzioną w jego mieczu, znosząc tym nieśmiertelność półbogów. A potem spryciula zaraz wynajęła numenki ciche czarne noże, które w pewną kluczową dla historii noc zabiły Godwyna, pierwszego syna Mariki. Ta zrozpaczona i wkurzona roztrzaskała młotem eldeński krąg i zaczęła się era chaosu i walk między półbogami. Najładniejsza walka to była chyba między braciszkiem Ranni, Radahnem a Malenią, córką Mariki i Radogona, mieczem Miquelli, bliźniaczki Malenii. Walka i tak nierozstrzygnięta. Malenia straciła rękę, Radahn zarażony zgnilizną, ale związał gwiazdy, a te jak wiadomo zasilają magiczną rodzinę karyjską, do której należy Ranni. No to moc sprawczyni została zneutralizowana. Na szczęście pojawiamy się my zmatowieńcy, aby przywrócić porządek na ziemiach pomiędzy i ewentualnie zdecydować czy chcemy zaufać i pomóc tej astralnej wiedźmie bez rzeczywistego ciała. Przywrócisz złoty porządek zajmując miejsce na eldeńskim tronie, jako kolejny lord, czy może zaufasz gwiazdom i pozwolisz Ranni zrealizować jej plan uwolnienia świata od zewnętrznych sił wyższych i ich woli, oddając przyszłość i przeznaczenie świata ich mieszkańcom, tylko się dobrze zastanów. I co oznacza ta druga twarz Ranni. I kim w końcu jest Melina?

No dobra, koniec wyzwań czasowych. Ostateczne wyniki osobistych speedrun'ów w buildzie Str z dwoma olbrzymimi broniami:

7h - na Nowej Grze, ostateczny wybór broni Olbrzymi Miecz Pozszywanego + Zweihander

2h 17 min - na NG+, 2 x Giant Crusher

W wolnym czasie spróbuję jeszcze zejść poniżej 2h na NG+, a na Nowej Grze tak jak to robią speedrunerzy, z tą gimmickową włócznią na Rykarda - postaram się zejść do 3h vs World Record 1h 7 min.

Mimo, że nie udało mi się osiągnąć 4h na Nowej Grze, to w konfiguracji Miecz Pozszywanego + Zweihander miałem najbardziej harmonijne przejście, gdzie nie marnowałem czasu i wszystko było po drodze. Najtrudniejszy boss w takim wyzwaniu - Ognisty Olbrzym. Z nim, jak się ma właściwe statsy, można skończyć w 3 min, lub w 13 min jak zabraknie mocy i nie zabije się go szybko, a wtedy przez te kilkanaście minut prawie każdy błąd kosztuje życie.

Najbardziej upierdliwy wróg w grze dla ciężkich broni? Nie, nie szczury, nie psy, nie chochliki. Ale..... ważki. Lock-on i karuzela. tutaj przysłowie strzelać jak do muchy z armaty nabiera rzeczywistego sensu :-) Po co walczyć z ważkami? Nie trzeba, ale same wchodzą w drogę niechciane, gdy chcemy zebrać mięso i grube kości z niedźwiedzi, potrzebne do wytworzenia pewnego wzmacniającego itemu.

Wszystko dobre, co się dobrze kończy :-) NG+7 skończone. Czyli najtrudniejszy poziom ER. Szybko zleciały te 2+ godzinki. Build? A zaszalałem sobie. Żadne olbrzymie bronie, siła czy magia. Pierwszy raz poleciałem z kataną Rivers of Blood. Nie będę kozaczył, że Easy Mode, ale jednak trochę tak. L2 pach pach L2 pach pach i po zawodach. Jedyna umiejętność, którą trzeba opanować to sprawne naciskanie L2 i nawet żadnych specjalnych ustawień w buildzie, tylko Dex 70 i Arc 70 ;-) W NG+ 7 nie ma żartów, w tym sensie, że każda nonszalancja kończy się śmiercią, bo nawet zwykli rycerze w Pogrobnie potrafią zrzucić z konia i zabić. Ale Rivers of Blood to jest marzenie. L2 L2 L2 i tyle. Jedyni wrogowie, którzy się jakoś opierali tej katanie to gargulce i Draconic Tree Sentinels, genialni wrogowie dla ciężkich młotów. Reszta, łącznie z wszystkimi bossami, nawet końcowymi, niby odpornymi na bleed, to czysty chillout.

Kończę przygodę z ER. Na głównym profilu ze skończonym NG+7 mam dokładnie LV 290. Razem z 4 innymi profilami Nowej Gry łącznie prawie 400h. Czyli trochę mniej niż w Zeldzie BotW (+DLC), i sporo mniej niż w Xenoblade Chronicles 2. Ale to jest moja genialna trójka, bo potem długo, długo nic. Do ER będę sobie regularnie wracał w weekendy na chilloutowe przebiegi z jakąś kolejną ciekawą bronią. No i wstyd się przyznawać, ale nie skończyłem jeszcze questów takich NPC jak Fia, Rya/Zorayas, Latenna, Thops, Rogier, Yura, Nepheli Loux :-o Ale co z tego, skoro questy Ranni i Millicent to mistrzostwo świata :-)

Dziękuję wszystkim cierpliwym, wytrwałym i wyrozumiałym towarzyszom podróży: Kwisatz_Haderach sylwestreczek Misiaty i NewGravedigger Specjalne podziękowania dla niezawodnego bota-krytykanta Tadek7365 :-) Życzę każdemu, aby odnalazł swoją wymarzoną grę jaką stała się dla mnie Elden Ring. Nieważne czy to jest Bloodborne, Dark Souls X, Wiedźmin X, Cyberpunk 20XX, czy cokolwiek innego. Gra, która jest kwintesencją gamingu i zatrzymuje nas na tyle, że nie ma potrzeby przerzucania kolejnych tytułów. Dla mnie TĄ GRĄ jest Elden Ring, no oczywiście do 29 lipca, czyli premiery Xenoblade Chronicles 3 ;-)

Aha, no i możecie już sobie krytykować tutaj ER do woli, nie będę oponował ;-)

Po ER leci sobie teraz u mnie spokojnie Dark Souls 2 :-) Podobnie jak przy Dark Souls 3 i Sekiro, idę własnym tempem i odkrywam ten świat po swojemu. Następnie po każdej lokacji oglądam walkthrough gry znanego FS-owego magika FightinCowboy, bo mam podobny sposób przechodzenia tych gier do niego. Sprawdzam, co tam ewentualnie zgubiłem. Nie robiłem tego tylko przy ER, bo za duża gra, za duże walkthrough i za dużo różnych sposobów na przechodzenie. Tak czy inaczej, wg licznika FightinCowboy'a mam progres w DS2 20/67, a z GOL'owej listy bossów 12/31, choć zapuściłem się już z ciekawości w kilka dalszych dodatkowych lokacji. Pomimo robiącego słabe wrażenie początku i konieczności przestawienia się na specyficznie wolny styl walki, gra szybko stała się dla mnie arcydziełem (jak na razie). Styl, urok, klimat, elegancja, prostota, ekonomia, balans, lokacje, taktyka, historia, NPCe, artstyle, audio. Rzemieślnicza robota i dopieszczenie na najwyższym poziomie, praktycznie niespotykane w dzisiejszych produkcjach. Zaje... fajność tej gry powala i uzależnia :-) DS2 wysunęło się u mnie na drugie miejsce zaraz po ER na podium gier FS, w które grałem. Jeżeli rozwinie jeszcze skrzydła w dalszej części, to nie wykluczam nawet #1 :-) W żadnej z gier FS nie zrobiłem tak szybko, tak prostego, tak skutecznego builda, który dawałby mi taką pewność i przyjemność w wyzwaniach. To build czysto siłowy melee: GUTS Greatsword +10 jako kolosalna broń podstawowa do 90% sytuacji, młot rzemieślniczy jako szybka broń pomocnicza, ciężka kusza do rzadkich unikalnych sytuacji poza zasięgiem melee i tarcza z efektem szybkiego odzyskiwania enegii. Większość czasu idę jak przecinak z trzymanym dwuręcznie mieczem i tą tarczą na plecach. DS2 różni się bardzo od ER. Przede wszystkim nie jest grą zręcznościową, ale taktyczno-logiczną. Tempo walki jest porównywalne z partią szachów, a nawet wolniejsze, a rozgrywka przypomina rozwiązywanie kolejnych zadań szachowych z zeszytu. Lokacja, mat w 2 ruchach, lokacja, mat w 3 ruchach, lokacja, mat w 5 ruchach itd. Dla mnie to rewelacja. Jest efekt jeszcze jednej lokacji. Bossowie są bardzo fajni, ale tu zasada podobna. W zasadzie są mniejszym wyzwaniem niż same lokacje do rozgryzienia, z rozstawionymi różnymi mobami. Prawdę mówiąc na razie po 12/31 nie są wyzwaniem, a raczej czystym chilloutem, ale fajnym. Pomijam fakt, że gra daje zwykle jeden albo nawet dwa summony, pierwszego do rozbiegówki przed bossem i jeszcze drugiego do samego bossa, z czego szybko przestałem korzystać, bo wtedy nie ma praktycznie co robić i tylko zalicza się bossa za szybkie dusze. Początkowi bossowie byli raczej mało ciekawi, ale z czasem widzę, że nabierają charakteru. Ogólnie projekt z bossami na tym etapie, bo jak rozumiem to się może jeszcze zmienić, określiłbym jako fajność, a nie wyzwanie. W niczym nie ujmuje to wybitności gry. Podoba mi się też ten sam patent co w ER, gdzie bossowie występują po kilka razy (Pursuer), albo boss występuje w dalszej części gry jako silny mob, co pozwala na powtórkę z przyjemności lub zdobycie jakichś przedmiotów.

To mnie skłoniło, żeby jednak nie odkładać Elden Ring zupełnie na półkę. Bo brakuje trochę tej adrenaliny i wyzwań na krawędzi związanych z różnorodnymi bossami pokonywanymi na różne sposoby. W DS2 bossowie wydają się być po to, aby fajnie wymieniać wolne i przemyślane ruchy, według czytelnych schematów, w ER bossowie są po to, aby nas skutecznie zabić. I niecnie wykorzystają każdą okazję aby to zrobić, łącznie z próbą leczenia lub wzięcia oddechu, które trzeba sobie wywalczyć, i to mi się podoba.

Dlatego na lato wymyśliłem sobie takie wyzwanie z przejściem Elden Ring na NG+8 - walki z każdym bossem jego własną bronią.Warunki wyzwania:

*** wszyscy bossowie główni / fabularni / wizerunkowi, nawet opcjonalni
*** wszyscy bossowie niewizerunkowi na ścieżce krytycznej gry, typu Draconic Tree Sentinel przed stolicą
*** inni pomniejsi bossowie, którzy się trafią po drodze - jeżeli zdecyduję się walczyć to wyłącznie ich bronią
*** każdego z powyższych bossów należy pokonać wyłącznie bronią lub spellami, których ten boss używa na nas, całym arsenałem, jakiego używa boss, zdobytym z wizerunku, dropniętym po walce lub zdobytym inaczej w grze
*** jeżeli boss jest dwufazowy, to należy każdą fazę pokonać bronią tej fazy, np. Radagona młotem Mariki, a Elden Beast mieczem Sacred Relic Sword, Beast Clergyman jego zabawkami, a Maliketha mieczem Maliketha, Godfreya toporem Godfreya, a H-L tupnięciem H-L.... :-o
*** możliwe jest użycie dwóch identycznych broni bossa w powerstance np. 2 młotów Mariki (takie akurat mam na max)
*** w przypadkach szczególnych typu Rennala, pierwsza faza gdzie boss nie używa broni - dowolnie, druga faza musi być pokonana kosturem i spellem z wizerunku Rennali; Rykarda należy pokonać jego Blasphemous Balde, a nie tą wiadomą włócznią na niego
*** build musi być uniwersalny bez respecu, chyba, że respec okaże się absolutnie konieczny do wymagań minimalnych jakiejś broni - tzn. nie żeby było łatwiej, ale aby umożliwić używanie broni. Zakładam, że LV300 wystarczy do pierwszych sofcapów na najważniejszych atrybutach, ewentualnie + talizmany do sytuacji, typu Str 55+5, Dex 55+5, Int 55+5, Faith 55+5, Arc 60
*** przed NG+8 wszystkie bronie można sobie ulepszyć do dowolnego poziomu (zdecydowaną większość zresztą mam na +9/+10)
*** czas przejścia dowolny

No i jedziemy przez wolne chwile na wakacjach. Tu nie interesuje mnie pośpiech czy samo wyczynowe zaliczanie bossów, ale bardziej czysta zabawa, sprawdzenie czy to wyzwanie ma realnie sens, czy za chwilę nie stwierdzę, że to głupota, czy da się zrobić taki uniwersalny build, z założenia nieoptymalny, przejść tak grę i osiągnąć fun z ubicia bossów ich własnymi niesprawiedliwymi metodami, nawet jak z reguły będą odporni na efekty swoich broni ;-)

No i leci już sobie powoli wyzwanie pokonania wszystkich bossów ich własnym arsenałem. Szczerze, myśląc o tym wyzwaniu kalkulowałem w głowie głównie końcowych bossów od Olbrzyma, gdzie spodziewam się niemałych bęcków bez zoptymalizowanego builda, ale już pierwsza sesja do Godricka włącznie pokazała, że to całkiem fascynująca próba. Mała relacja poniżej. Przede wszystkim wyzwanie dostępne dla każdego po dwóch pełnych przebiegach gry i zebraniu wszystkich broni bossów, można co prawda skopiować część wizerunków w mauzoleach w pierwszym przebiegu, ale to trochę upierdliwe. Na NG+8 i LV 291 udało mi się ustawić statystyki, które pozwalają korzystać z całego arsenału bossów bez respecu (warunek wyzwania): V 50 / M 35 / E 48 / S 50 / D 50 / I 60 / F 50 / A 27. Czyli po równo i wygodnie, ale nigdzie optymalnie. Największe wymagania minimalne ma kostur i spell Rennali (Int 60 i Int 70), stąd Inteligencja najwyżej. Nie starczyło punktów na wyższy Arc, ale nie jest konieczny. Wszystkie statystyki do skalowania poszczególnych broni przed walką jestem w stanie podbić o +10 talizmanami i pieczęciami Radagona / Mariki, a Arc jeszcze o +8 Maską Srebrnej Łzy. Tyle musi wystarczyć. Wprowadziłem jeszcze jeden warunek wyzwania: bez summonów, bo to by nie spełniało wymagania walki z bossami ich bronią, ale jeżeli umrę na kimś > 5 razy to mogę wprowadzić mimica, co spełnia ten warunek. Zresztą ani czas, ani umieranie, ani ilość prób, nie są ważne w tym wyzwaniu. Chodzi o jak najlepsze skopiowanie arsenału i stylu walki bossa przeciwko niemu samemu. To może zakładać wielokrotne próby i ginięcia, nie ma problemu. Wszystko sobie ustawiłem, podbiłem brakujące bronie do +9 i w drogę:

Grafted Scion. I od razu pierwszy babol. Założyłem jego Złotą Tarczę z Herbem Bestii, to pamiętałem, ale zapomniałem że używa spcejalnych mieczy i wziąłem jakiś zwykły. Miałem zginąć, ale go pokonałem i dopiero jak dostałem po walce Ozdobny Prosty Miecz, to mi się przypomniało. No walki nie można powtórzyć, dlatego dla rehabilitacji w dalszej części szybko ulepszyłem taki miecz do +9 i już z pełnym arsenałem bossa (choć on używa kilka takich mieczy) zrobiłem podejście dodatkowe w Zamku, gdzie na szczęście można go znowu spotkać. No fajna walka, na NG+8 wali jak czołg, miecz nie jest za mocny, dlatego 3-4 próby zajęło :-)

Tree Sentinel. Złota Halabarda + Wielka Tarcza Złotego Drzewa. W sumie mogłem założyć jeszcze Zbroję Zdeformowanego Smoka, ale już sobie darowałem. No dwa razy zginąłem na piechotę, jak to? Pomyślałem, że trzeba przestać grać w DS2 bo umysł chyba spowalnia ;-) Ale wsiadłem na konia i luzik. Ten boss jest genialny. Wszyscy wiedzą, że jego zadaniem na samym początku przygody jest wgniecenie gracza w glebę i nauczka, że nie stać go jeszcze na wszystko złoto co się świeci, i niech sobie najpierw trochę pobiega po świecie. Ale drugą lekcją jak dla mnie było właśnie, że o ile nie ma się jakiejś silnej broni, najlepiej z dobrym weapon artem na L2, typu Blasphemous Blade, Moonveil, Giant Crushery itp. to należy z nim walczyć jak równy z równym na koniu właśnie. Moveset tego bossa jest piękny.

Margit. Po drodze do Zamku przetrącałem dla zabawy rycerzy Godricka ich Wielkim Mieczem Zaprzysiężonego. Zatrzymałem się na chwilę przy Burzowej Bramie i ubiłem trolla jego Złotym Mieczem Trolla :-) Tak przy okazji, ten sympatyczny mob jest bardzo podobny do pierwszego dużego bossa w Dark Souls 2 o nazwie The Last Giant. Ale do Margit. Ten walczy bronią, która nie jest chyba dostępna dla gracza, a potem z drugiej ręki wypuszcza jeszcze wirtualne sztylety, wali czasem Giant Crusherem i jakimś mieczem. Nie bardzo wiedziałem co z tym zrobić. Zdecydowałem się użyć przez pokrewieństwo Przeklęty Miecz Morgotta jako broń główną. Sprawdziłem jeden sztylet, który wypuszcza święte beamy, ale nie to. Spróbowałem zwykłe sztylety do rzucania, ale nie to. Mogłem bez problemu użyć miecz Morgotta w prawej i Giant Crusher w lewej, co by najbardziej przypominało styl Margit, ale to jak plątane się o własne nogi. Dlatego uznałem, że najsprawiedliwiej będzie go pokonać dwoma mieczami Morgotta w powerstance, ale bez używania weapon artu. Margit padł bez problemu, to świetny boss na początek do każdego stylu walki.

Godrick. O tak. Tu się zrobiło fajnie. W prawej ręce Topór Godricka z umiejętnością Nakazuję Ci, Uklęknij! (uderzenie w ziemię z falami uderzeniowymi). W lewej ręce pięść Pozszywany Smok z umiejętnością Patrzcie na Mnie! (rozsiewanie promieni ognia). To kopiuje dokładnie styl bossa, ale bez wszystkich możliwości ogniowych smoka. Dla pełnego movesetu zastanawiałem się czy nie użyć jeszcze popiołów Burzowego Całunu: Władca Burz i Burzowe Ostrze, ale wymagałoby to dwóch dodatkowych zwykłych broni i trochę bez sensu. No i z Godrickiem to była porządna walka 1:1. Najłatwiej byłoby go załatwić tym jego toporem trzymanym oburącz, z wyskoku. Weapon arty jego broni nie robią na nim samym większego wrażenia. Ale uczciwie kopiowałem jego styl, używając obu broni i ich umiejętności. Fajna oryginalna walka z tego wyszła i zajęła mi 5 prób. W trzeciej próbie wypuściłem z ciekawości mimica i przetrwał do połowy 2-giej fazy, ale ostatecznie nie był konieczny.

Polecam każdemu taką próbę. Kolejny ciekawy sposób zabawy w Elden Ring. Często zdarza się, że mamy jakiś jeden przypakowany build OP i niektórych bossów pokonujemy tak szybko, że nie zdążymy się nawet przyjrzeć ich pełnemu arsenałowi ruchów i broni. Takie wyzwanie ma zupełnie inny cel - dokładne poznanie każdego bossa, skopiowanie jego stylu i ukaranie go jego własną bronią, a to okazuje się ciekawe nawet po wielu przejściach gry. A na DS2 skończyłem wczoraj Iron Keep i padł Old Iron King, ale to zupełnie inny styl zabawy. On baaam, baaam, a ja go Wielką Pałką buuum, buuum, to on za chwilę baaam, baaam, a ja go buuum, buuum i po walce. Cudownie słodka gra :-)

Nowa produkcja studia From Software wygląda jak klono podobny twór niezależnego studia który zabrał się za gatunek Soulslika i ściągnął wszystko z twórczości FS i większość je skopał.
Zacznę od minusów
- Powtarzalność i bezpłciowość
nieobowiązkowych bossów których jest masa
- Brzydka grafika na PS4
- Nudy świat.
- Muzyka niestety nie wpadająca w ucho
- Kopalnie i Krypty to jakaś kpina z graczy
- Wywalanie do menu
Plusy tej grą są takie, że mimo wad potrafi wciągnąć na długie godziny.
Podsumowując jest to dla mnie najgorsza gra studia i zarazem największe rozczarowanie.

Wyzwanie pokonaj bossów ich własną bronią c.d.

R.I.P. Rennala. Akademia przebiegnięta Błyskamiennym Mieczem Lazuli + Błyskamiennym Kosturem Akademii + Błyskamienny Pocisk. Red Wolf of Radagon + Magiczne Błyskostrze. Rennala pokonana Karyjskim Berłem Królewskim i swoim master spellem Pełnia Księżyca Rennali, czyli wymiana księżyców z Rennalą :-) Ciekawe starcie. W sumie to ona używa jeszcze Komety Azura, Deszczu Gwiazd i przywołuje summony, ale i tak jej nie pomogło.

R.I.P. Gargulec przed Stolicą pokonany Podwójnym Ostrzem Gargulca ręka prawa + Wielki Topór Gargulca ręka lewa. Zaje... walka jak zwykle z gargulcami ER :-)

R.I.P. Draconic Tree Sentinel przed stolicą pokonany jego własnym Wielkim Smoczym Pazurem :-)

I dalej na Stolicę...

Nie mówiłem tego chyba wcześniej, ale obok Elden Beast no i.... Maliketh, Gargulce we wszystkich swoich odmianach i konfiguracjach oraz (Draconic) Tree Sentinels to moi ulubieni bossowie ER. Jako fan Dark Soulsów jestem nimi zachwycony, bo widać na nich wyraźnie jaki progres zrobiło FS w kwestii bossów. DS ma swojego gargulcowego bossa x 2, DS 2 ma swojego gargulcowego bossa x 5-6, DS 3 ma swoje moby gargulce, ale gargulce w ER to jest mistrzostwo świata i ekstaza walki, podobnie (Draconic) Tree Sentinels, i każde spotkanie z nimi, na szczęście można ich spotkać kilka razy, to kwintesencja FS-owego wyzwania na najwyższym poziomie.

Grając tak sobie równolegle w Elden Ring i Dark Souls 2 stwierdzam po raz chyba 50-ty, że ER to zdecydowanie najlepsza produkcja FS (modulo BB, którego nie znam), ale gdybym miał wziąć ze sobą jedną tylko grę na bezludną wyspę, to chyba jednak to mega miodne Dark Souls 2 :-)

Może chociaż to sprawi, że niektórzy się uśmiechną :-) Moje małe wyzwanko zmierza nieuchronnie do Ognistego Olbrzyma. Po drodze były: Awatar w Stolicy - pokonany Kosturem Awatara + L2 Huk Złotego Drzewa, Gargulec w Stolicy wersja 2 - pokonany Wielkim Mieczem Gargulca i Halabardą Gargulca, Godfrey "złoty" - pokonany Toporem Godfreya właściwego i Morgott - pokonany dwoma Przeklętymi Mieczami Morgotta. Przy łatwiejszych bossach wprowadziłem małe urozmaicenie do zabawy - na każdy atak bossa reaguję unikiem i identycznym atakiem ze swojej strony. Np. jak Gargulec mieczem to ja mieczem, jak halabardą to ja halabardą, kopiuję ciosy, jak Awatar wali w ziemię z wyskoku to ja odwdzięczam się tak samo Hukiem Złotego Drzewa itd. No ale teraz kompletuję arsenał na Olbrzyma, do którego za chwilę dotrę i tu próbując skopiować jak najwięcej z jego ataków zebrałem coś takiego, co wywołało mój śmiech, pomijając wygląd:

Bicz Rudy Warkocz Olbrzyma (z wizerunku)

Pieczęć Olbrzyma do inkantacji oraz inkantacje:
- Ogniu, daj mi siłę! (wzmacniająca)
- Ogniu, chroń mnie! (ochronna)
- Ogniu, płoń! (ofensywna z wizerunku)
- Niech pochłonie cię ogień olbrzymów (ofensywna)

Tarcza z Obliczem i umiejętność Języki Ognia (rozpyla potężne strugi ognia)
Opis: "Tarcza z brązu przedstawiająca twarz ognistego olbrzyma. Z jego otwartych ust zwisa kilka języków. Tarcza z przerażającym obliczem i płomieniami ma napawać ludzi strachem przed stawieniem czoła ognistym olbrzymom. Innymi słowy pełni funkcję dydaktyczną" :-) :-)

Jednooka Tarcza i umiejętność Ogniste Splunięcie. Tarcza przedstawiająca złe bóstwo, czczone niegdyś przez olbrzymy. Mówi się, że bóstwo zabiła Marika.

Stoję tak z tymi dwoma olbrzymimi tarczami z gębami wielkimi jak moja postać i ważę tonę. Ale tarcze na +9 walą konkretnie. Powiedzieć, że wyglądam jak badass to nic nie powiedzieć. Nie mam jeszcze pojęcia jak będę tym wszystkim walczył, ale w razie czego może mimic będzie wiedział ;-) Próba na mobach wyszła skutecznie. Fun factor 100%. Ale z Olbrzymem to inna sprawa, nie ma żartów. No zobaczymy. Tak czy inaczej śmiać mi się chce, a "funkcja dydaktyczna" została spełniona, czyli mały strach jest ;-) Znam tego olbrzyma już na pamięć, potrafię go załatwić szybko silną bronią, lub bawić się długo i cierpliwie na koniu, ale z tym całym złomem nie wiem, nie wiem.... Na pewno będzie ciekawie.

Walki z wszystkimi 383 bossami From Software (DMS, DS 1-3, BB, Sekiro, ER). Bez jednego draśnięcia. Monumentalny materiał 17h 40 min. Bossowie Elden Ring to ostatnie 7+h filmu, tylko ;-) Nie, nie oglądałem całego materiału, ale przewinąłem sobie kilka walk. Pouczające.

W moim wyzwaniu na drodze do Ognistego Olbrzyma zatrzymał mnie niespodziewanie Pobratymiec Czarnej Klingi, czyli Gargulec wersja 3, przed windą w śnieżnej krainie. Pokonywałem go już wcześniej bez problemu wiele razy, ale na NG+8, walcząc z nim jego Podwójnymi Czarnymi Ostrzami Gargulca i wielkim Toporem Czarnego Gargulca teraz jakoś jeszcze mi się nie udało, nawet z mimic'kiem ... :-o Dlatego uwielbiam gargulce w ER. Teoretycznie mogę go pominąć i udawać, że nic się nie stało, ale to kwestia honoru :-)

https://www.youtube.com/watch?v=XdnNBfeOLAU

Wg mnie jeśli nie gra roku, to przynajmniej gra pierwszego półrocza 2022. Jest to moja pierwsza gra twórców Dark Souls i podchodziłem do niej z rezerwą, bo nigdy nie uważałem się za dobrego odbiorcę tak trudnych gier. Jednak już po dwóch godzinach wiedziałem, że w niej zatonę. Gra jest niesamowicie miodna i satysfakcjonująca, ale nie przez bieganie od znacznika do znacznika (jak to jest teraz modne w grach np. Ubisoftu), ale przez poziom wyzwania, który jest tak uczciwie skrojony. Jeśli padłeś w walce to dlatego, że nie dość dobrze rozwinąłeś postać/wyposażyłeś ją/rozszyfrowałeś przeciwnika. I to mnie bardzo, ale to bardzo wciągnęło. Niestety, jako fan zwiedzania każdego zakamarka poświęcałem jej zdecydowanie za dużo czasu (mam na liczniku ok. 70-80h a póki co pokonałem dopiero drugiego głównego bossa) i z czasem wdarło się do rozgrywki zmęczenie settingiem. Przestałem grać, żeby trochę odetchnąć, ale na pewno do niej niedługo wrócę, bo wiem, że przede mną jeszcze co najmniej 2/3 gry. Była by dycha za grywalność, ale jedna rzecz mi się nie podoba - nie jestem fanem tej enigmatycznej konieczności samodzielnego dochodzenia do tego kto, kiedy, gdzie i w jaki sposób rozwiązać zadanie. Jest to dla mnie zbyt rozmyte i wkurza mnie, że czasem nawet nie wiadomo, czy ktoś Ci dał jakąś wskazówkę dotyczącą zadania, czy tylko tak sobie gadał. Nie chciałbym oczywiście, by było to rozwiązane jak w ww. grach Ubisoftu, ale można by to zrobić bardziej czytelne. Choć wiem też, że to rozwiązanie ma wielu fanów. Mnie wśród nich nie ma. Niemniej gra jest wg mnie genialna i starczy mi na długie lata. Bo przecież trzeba będzie kiedyś zacząć grać magiem, nie? :) W pełni zasłużone 9/10!

Najnowsza łatka jeszcze bardziej ustabilizowała frame rate i loadingi są przynajmniej 2x krótsze, kończę Tsushimę i biorę się w końcu za Eldena.
https://www.youtube.com/watch?v=PwLemSSy29U
https://www.youtube.com/watch?v=GyvvrKcGWRM

Dark Souls 2 już po napisach końcowych. Rozpocząłem równolegle wszystkie 3 DLC, jeszcze ich nie skończyłem, ale nie biorę zwykle pod uwagę DLC do oceny gry, na dobre czy na złe. No to małe końcowe podsumowanko w stosunku do Elden Ring, bo o to tu chodzi. Dark Souls 2 nie przebiło Elden Ring, ale obie gry oceniam 10/10 (a wszystkie pozostałe produkcje FS, w które grałem 9/10) i to w ten sposób, że nie mógłbym powiedzieć, że jedna jest lepsza od drugiej. Gdybym miał analitycznie wybrać tylko jedną to Elden Ring, ale gdybym miał zabrać ze sobą jedną grę na wakacje to Dark Souls 2. Najlepsze, że można przecież grać w obie i wtedy jest doświadczenie 20/10 ;-) Dark Souls 2 potwierdził mi zdecydowanie przez kontrast dwie jakości dotyczące Elden Ring, i to nie jest wcale krytyka Dark Souls 2:

1. Sposób przechodzenia. Dark Souls 2 przez swój dziergany charakter jest dla mnie grą na jedno wspaniałe i wyjątkowe przejście. Nie zamierzam powtarzać tego doświadczenia i robić NG+, bo to nie ma sensu w przypadku tej gry jak dla mnie. Elden Ring jest grą zaprojektowaną wybitnie na wielokrotne przechodzenie. To znaczy, gdybym miał dokładne przejść całe Elden Ring za pierwszym razem to wysiadłbym w okolicach Stolicy lub najpóźniej w śnieżnej krainie. A najgorsze doświadczenie jakie sobie mogę wyobrazić to zrobić 100% Elden Ring w jednym przejściu. Katorga. Natomiast replayability jest nieskończone w sensie odkrywania kolejnych miejsc, questów, buildów, bossów, sposobów przechodzenia itd. Tym bardziej, że szybkie przejście gry na NG+ zabiera tylko ~3h. Przez kontrast Dark Souls 2 przeszedłem bardzo dokładnie raz i koniec. Ciężko sobie wyobrazić ponowne dzierganie takiej gry drugi raz, chyba że za jakiś czas. Elden Ring przeszedłem 12 razy, większość to różne speedruny, i nie mam dość, a i tak jeszcze wszystkiego nie widziałem, i nie mówię tu o przyszłych DLC :-)

2. Bossowie. Gdybym był krytykantem, to bym powiedział, że w stosunku do Elden Ring, takie Dark Souls 2 jest praktycznie pozbawione bossów. Ale tak nie powiem. Bossowie oczywiście są, są fajni, mili, przyjemni, wolni i łatwi. ŻADEN z bossów nie zajął mi więcej niż 1-2 próby, przy czym z ciekawości używałem wszystkich summonów NPC, które oferowała gra. Jeżeli ktoś twierdzi, że bossowie Elden Ring są zbyt łatwi z summonami, to może sobie zobaczyć co się dzieje w Dark Souls 2. Spojrzałem sobie właśnie na całą listę 31 bossów DS2 w GOL'u, aby się upewnić, że wszystkich przeszedłem. Tak, przeszedłem, kojarzę po nazwach lub kontekście, ale tych walk zwyczajnie nie pamiętam. Pamiętam The Pursuer, very początkowy boss i do końca najfajniejszy jak dla mnie, i bardzo dobrze, że recyklingowany kilka razy w trakcie. Pamiętam Vendricka, kurczę blade - kto zna ten wie dlaczego. Ten jako jedyny zajął mi aż 3 podejścia, bo to przez 10 minut prosty jak budowa cepu unik-atak-unik-atak-unik-atak. Jedno zagapienie i boss zabija na 2 shot combo. Czy to zły boss, nie - niesamowity przez swój charakter i lore, i ta absurdalna walka całkowicie do tego pasuje. Pamiętam jeszcze 3 fazowego bossa końcowego, z którego świeżo w głowie została Nashandra, ale za kilka dni już go nie będę pamiętał. Pamiętam też Ancient Dragon, ale głównie dlatego, że zabiłem go w sumie z biegu przez przypadek z ciekawości, a potem zobaczyłem, że FightinCowboy zostawił go na sam koniec i szykował się jak do nie wiadomo jakiego wyzwania, co mnie lekko zdziwiło. Build na wszystkich bossów czyste melee siłowe 2 x GUTS Greatsword naprzemiennie z 2 x Wielka Pałka. Miażdży wszystko po drodze. W temacie bossów Elden Ring to nie inna planeta, ale inna galaktyka, bo tutaj nawet silniejsze moby są bardziej wymagające od większości bossów DS2, i wymagają przemyślenia, rozpoznania, przygotowania, treningu, praktyki i dają się przechodzić dziesiątki razy bez znudzenia. Dark Souls 2 jako gra nie jest przez to gorsza, ale zwyczajnie w temacie bossów obie produkcje są diametralnie różne. Chillout w DS2 vs wyzwanie na krawędzi w ER. Dlatego polecam oba doświadczenia :-)

Nowe DLC ;) https://youtu.be/_s7MrusVM54

Co tu tak cicho znowu? Chcecie, żebym się znowu produkował? Ja tam mogę bez końca o tej grze, ale nie wiem czy Wy wytrzymacie ;-) Zazdroszczę trochę Cyberpunkowi, bo tam na forum zawsze coś się dzieje, mądrego czy głupiego, ale ruch jest nieustannie.

No to mały update z mojego wyzwanka NG+8 pokonaj bossów ich własną bronią, w ich stylu, uniwersalnym buildem na LV 290 bez respeców. Zabawa przednia i zaskakująca miejscami. Zdaje się, że trafiłem na małą ścianę - Maliketh :-) To znaczy mogę pokonać Maliketha bronią Maliketha czyli Czarnym Ostrzem Maliketha, ale w stylu Tarnished; nie potrafię pokonać Maliketha bronią Maliketha w stylu Maliketha czyli z użyciem Przeznaczonej Śmierci. W jego wykonaniu Przeznaczona Śmierć rzeczywiście realizuje się na mnie wyśmienicie, ale w drugą stronę nie ma szans jej nawet uruchomić. Gra jest niesprawiedliwa! Za to pierwsza faza Beast Clergyman bez problemu ze skopiowaniem stylu bossa: Kamień Gurranqa + Szpon Bestii + Proca Bestii. Byłem zaskoczony. Gra jest jednak czasami sprawiedliwa!

No i przed Malikethem miałem znowu przyjemność z Draconic Tree Sentinel, który padł na 2 x jego własny Wielki Smoczy Pazur.

Po drodze pokonałem Pobratymca Czarnej Klingi. Normalnie nic wielkiego, ale w warunkach tego wyzwania.... Przede wszystkim musiałem zrezygnować z mimica, bo walcząc z summonem boss staje się zbyt nieprzewidywalny. Czarne Ostrze Gargulca + Czarny Topór Gargulca musiałem zamienić na Czarne Ostrze Gargulca + Podwójne Ostrze Gargulca, a na tym ostatnim Krok Wasalnego Rycerza i dopiero wtedy luz. Rewelacyjny boss na większych NG+. Polecam. Mogę z nimi walczyć bez końca.

Fire Giant :-) :-) Mam go już całkowicie w pamięci palców i w normalnych warunkach nie ma szans, ale tu.... Miałem kilkanaście prób. Udało mi się w 100% zreplikować jego styl walki, ale to nie miało sensu. Wszystkie ogniowe zabawki, to faktycznie zabawki w zestawieniu z jego odpornością na ogień i HP. Można się wyprztykać z many i mały efekt. Skończyło się na tym, że pierwsza faza przeszła fizycznymi atakami Tarczą z Obliczem, czyli z gębą Olbrzyma, u mnie fizyczne dmg 550 (podobnie jak on), a druga faza samymi pięściami (jak on czasami w tej fazie), ale bez ogniowych inkantacji. Mimic nie miał tu większego zastosowania. Uwielbiam tego bossa.

No i... Godskin Duo. Udało się skopiować styl bossa i go pokonać z mimickiem. Zszywacz Boskiej Skóry + Nadziewające Pchnięcie, Obieracz Boskiej Skóry + Tornado Czarnego Płomienia, do tego inkantacje Czarny Płomień i Rytuał Czarnego Płomienia (są jeszcze 4 inne, ale bez przesady). No i padł dość szybko ?!? Gra jest jednak bardzo sprawiedliwa ;-)

Wakacje przed nami, więc wyzwanko będzie się powoli toczyć. No i powiem Wam, że w walce bez OP, jak równy z równym, to jak dotychczas Pobratymce Czarnej Klingi (Czarne Gargulce) i Draconic Tree Sentinels to są tacy bossowie jak Lynele w Zeldzie BotW - mógłbym toczyć z nimi setki walk :-) Plus na takim NG+8 każdy mob w Farum Azula to jest wyzwanie, zwykle psy ubijają na dwa shoty, a te wszystkie wałęsające się tam mordy to jak fajne mini-bossy. Polecam późniejsze NG+.

W Caelid, w nieźle schowanym i trudno dostępnym miejscu, niedaleko Fort Faroth, leży sobie dziwny magiczny golem. Inny jakiś taki i trzeba z nim walczyć inaczej niż z wszystkimi innymi golemami. Ma też 2 piękne nieznane golemom ataki, a zwłaszcza jeden. Naprawdę ładny wizualnie, nigdy jeszcze takiego u nikogo nie widziałem, a wali tak, że Kometa Azura to przy tym mała popierdółka. Wie ktoś coś o co chodzi z tym golemem - znaczenie, po co on tam w ogóle jest, czemu taki i tak ukryty? Ma jakieś znaczenie w lore, że go tak tam Miyazaki wepchnął i tak sobie po prostu leży zapomniany przez cały świat. Z czystej fantazji? Jest tam jakaś większa lokacja, której pilnował? Zakładam, że nie dropi tego swojego spella, bo byłoby o nim głośno w builach magicznych. Pytam z ciekawości i nie wiem też czy warto tam do niego biegać pewnie z kilka razy zanim znajdę sposób na zabicie.

Nie gram ostatnio za bardzo. Ale dziś rano miałem taki prosty soulsowy moment, zainspirowany chyba przez filmik Brandona Sandersona podesłanego ostatnio przez Kwisatz_Haderach. Na swoim XBOX dzięki dobrodziejstwu Quick Resume mam teraz na stałe odpalone Dark Souls Remastered, Dark Souls 2 i Elden Ring. Ogólnie nie polecam nikomu równoległego grania w kilka gier, ale u mnie to przypadek szczególny, bo od prawie roku i do 29 lipca gram tylko w FS :-)

Dark Souls uruchomiłem niedawno i dobiłem do swojego progresu ze Switcha. Dziś rano miałem przyjemność z Quelaag :-) Wrażenia jak na Switchu, który stwierdzam jest rewelacyjnym portem, ale na dużym ekranie lepiej widać, co zwiększa przyjemność. Jestem wciągnięty, konsumuję spokojnie podstawkę. Dark Souls 2 lecą DLC, ale powoli, bo odpoczywam jeszcze po podstawce, tym bardziej, że jakieś lekkie schody w DLC się pojawiły ;-)

W Elden Ring leci wyzwanko zemsty na bossach i próba pokonania tajemniczego bossa - magicznego golema w Caelid, który nie daje mi spokoju. Odpalam grę, podejmuję kilka prób na bossie, którego aktualnie karcę w wyzwaniu i kończę. Nastrój wakacyjny tak duży, że w przypadku golema to są np. 3 próby dotarcia do niego, które się nie udają i nawet nie ma walki :-) :-) Z głównymi bossami lepiej, jestem na etapie Godfrey'a i Hoarah Loux, których przechodzę jednym toporem Godfrey'a (ciężka broń kolosalna) i pięściami Caestus z zamontowaną umiejętnością Tąpnięcie Hoarah Loux. Idzie to jak krew z nosa, ze względu na statystyki bossów w NG+8, a relatywną słabość i powolność tego topora, nie mówiąc o tąpnięciu, które używam tylko dla zasady. Sprowadza się do tego, aby bezbłędnie wykonać kilkadziesiąt uników i równolegle bezbłędnie wykonać kilkadziesiąt wolnych ataków, bo śmierć na 2 shoty, nawet przy LV 294 i zbroi kozobyka. Mimic na tym etapie nie ma absolutnie żadnego zastosowania i tylko pogarsza sytuację.

Ale dzięki temu wyzwaniu odkryłem najtrudniejszego bossa w ER. Nie sądzę aby to była jakaś tam Malenia, która jest w sumie przewidywalna i do nauczenia. Okazał się nim być nie kto inny jak......... sir G. O. Wszechwiedzący !?! Co? Przy pierwszym przejściu gry to była przecież tak szybka przystawka. W kolejnych przejściach, zwłaszcza buildach siłowych, ginął za pierwszym razem zanim wygłosił tą swoją przemowę. Ale na wyższych NG+, a chyba zaczęło się to tak w okolicach NG+6, jak się go nie zabije przy pierwszej przemowie, to nagle jakiś mega boss się robi. Albo miałem słabszy dzień, albo wydaje mi się że Miyazaki podkręcił mu sporo więcej niż tylko statystyki ofensywno-defensywne. Szybkość i częstotliwość wypuszczania magicznych zabawek nie daje szans na większą obronę. Zreplikowałem styl tego bossa. Berło Wszechwiedzącego + umiejętność Wiedza nade Wszystko (ograniczenie negacji obrażeń magicznych i świętych na obszarze), Kometa Azura, Karyjska Falanga, Błyskamienny Pocisk, Rytuał Czarnego Płomienia, któryś ze spelli gwiazdowych, Potrójne Kręgi Światła. Te ostatnie potrafi wyrzucać bez przerwy i zabijają na one shota, a są prawie nie do obrony. On to wypuszcza wszystko jedno za drugim z zerową przerwą. Dało się go przejść z mimickiem, gdy obaj spamowaliśmy przez cały czas te Potrójne Kręgi Światła w jego stronę. Bez tego nie do przejścia ;-) Taki przypadek.

Ale dzisiaj rano nie walczyłem z nikim ważnym w Elden Ring. Pobiegłem na koniu do Limgrave, w początkowe miejsce gry. Zabiłem jednego gostka na skale, który się zamienił w dużego niedźwiedzia (ten od Łzy Larwy). Zacząłem sobie walczyć bez spinki z tym niedźwiedziem jak Brandon Sanderson ze swoim smokiem. Ciężkim Toporem Godfrey'a. Do walki włączyli się poboczni żołnierze, w tym jeden na koniu, a wszystko toczyło się na szerszym terenie, bo niedźwiadek spadł ze skały. Z takim niedźwiedziem chwilkę się walczy i tak sobie walcząc pomyślałem, kurczę, zajebiste starcie. Potem poszedłem w pobliskie jezioro i od niechcenia zapolowałem na dużego kraba. To samo. Mała świetna walka z większym mobem, od którego np. zwykle stroniłem w DS3. Podobnie jak Sanderson pierwszy raz zwróciłem uwagę na szczegóły wyglądu i projektu tych krabów. Śliczne są. Po pokonaniu jednego zrobiłem krok dalej i z wody wylazły dwa dodatkowe. Przy czym jak tak oba walczyły ze mną, to jeden był trochę z tyłu i próbując mnie zabić w efekcie zabił swojego kolegę :-) :-) Uśmiechnąłem się. Po skończonym polowaniu na kraby stanąłem sobie po kolana w tej wodzie jeziora, rozejrzałem się wokół, pobiegłem na pobliską skałę, spojrzałem uważnie w niebo i horyzont Drzewa, które na tym etapie gry wygląda inaczej niż na początku z wiadomych względów i się zwyczajnie zachwyciłem. Takie rzeczy tylko w Elden Ring :-) Znacie inną grę, w której po 400h i napinaniu bicepsów przy bossach, nadal można się zachwycić prostą walką z mobami i widokiem z początkowej lokacji gry?

Elden Ring Godskin Duo vs Ornstein and Smough Dark Souls :-)

W moim pierwszym w życiu ogrywaniu Dark Souls Remastered pokonałem właśnie bossa Ornstein and Smough, o którym wiele wcześniej słyszałem, również przez porównania do Godskin Duo z Elden Ring, nazywane przez niektórych Ornstein and Smough 2.0. Czy boss rzeczywiście zasługuje na swoją sławę czy jest trochę przereklamowany? Faktycznie jest taki dobry czy to tylko sentymentalne wspominki soulsowych weteranów? Czy może się równać z bossami Elden Ring? Sprawdźmy. Moja subiektywna opinia poniżej.

Ponieważ u mnie wszystko jest w odwrotnej kolejności poznawania, to patrzę na Dark Souls przez pryzmat i doświadczenie Elden Ring, a nie jak większość graczy w drugą stronę patrzy na Elden Ring przez całą swoją Soulsową historię. Analogicznie, zamiast tak jak wielu próbować grać w Elden Ring w stylu Dark Soulsów, postanowiłem sprawdzić czy uda mi się podejść do tego bossa jak podchodzę do bossów Elden Ring. Pierwsze dwie próby solo na poznanie bossa. Trzecia próba z summonem NPC, przerwałem na 2 strzały przed zabiciem bossa, aby bawić się dalej. Trzy kolejne próby solo: jedna sprawdzam co się dzieje gdy zbijam jednocześnie pasek życia obu bossom, druga sprawdzam co się dzieje i jak wygląda druga faza gdy najpierw zabijam Smougha, trzecia sprawdzam co się dzieje i jak wygląda druga faza gdy najpierw zabijam Ornsteina. W trakcie tych prób sprawdzam równolegle efektywność kilku różnych broni, których używam, zastosowanie piromancji, reakcję bossa na dystans i ćwiczę wejście na arenę z unikiem natychmiastowego ataku Ornsteina. Po takim Elden Ringowym rozpoznaniu decyduję o ostatecznym podejściu do bossa: biegnę z ogniska prosto na bossa wymijając wszystko po drodze, walczę solo bez summona NPC, szaty z max obroną fizyczną i przed błyskawicami, pierścienie Havela i obrony fizycznej, w walce zabijam najpierw Ornsteina i druga faza ze Smough'iem, Ornsteina pokonuję Zweihanderem ze wzmocnieniem ogniowym bo ma słabość na ogień + tarcza, Smough'a pokonuję Ogromną Pałką oburącz. To najlepsza kombinacja broni siłowych w moim przypadku - Zweihander + 10 przełamuje jednym silnym atakiem postawę Ornsteina, ale wolną Ogromną Pałką nie można go nawet trafić. Z kolei Smough na sterydach w drugiej fazie szybko mięknie od potężnych uderzeń Ogromnej Pałki, spokojnie kompatybilnej z jego szybkością. Po takim przygotowaniu boss padł od razu, ale miałem też trochę szczęścia. W sumie dało się bardzo przyjemnie pokombinować i zrobić ciekawą walkę w stylu Elden Ring :-)

Co myślę o tym bossie. Nie jest przereklamowany, to bardzo dobry boss, jakiego oczekuję od Soulsów. Szczerze mówiąc ulżyło mi, że mam nareszcie wymagające epickie starcie w tej grze i mam nadzieję, że dalej będzie podobnie na takim poziomie. Jakieś wady, zwłaszcza przy wcześniejszych porównaniach do Elden Ring? To, że wchodząc na arenę mamy zasłonę dymną przez którą Ornstein często od razu atakuje, czego nie widzimy i musimy się nauczyć, aby automatycznie uciekać w bok - hmmm, nie wada, bossowie Elden Ring w tym Godskin Duo, często tak robią choć tu przynajmniej to widać. To, że walczy się często z kamerą mając lock-on na bossie - hmmm, mała wada, raz przez to zginąłem. W porównaniu do Godskin Duo trudniej mi było kontrolować pozycję bossa w sensie utrzymania obu na wizji, przez co czasem bardziej wyczuwałem co robi Smough niż to widziałem - OK, nie wada, tym bardziej że można ich też na upartego zapętlić w kółko areny lub ganiać z jednej strony na drugą i trzymać cały czas przed sobą. Czy gra dobrze przygotowuje gracza do takiego bossa, który w sumie jest poważnym testem umiejętności na tym etapie gry? Gra do tego momentu przygotowuje do walki z bossami typu Smough. Dokładając do takiego typowego bossa spotykanego do tej pory, drugiego wroga, szybszego humanoida Ornsteina gra rzuca graczowi wyzwanie, ale jak najbardziej fair, bo to tak jakby np. dodać któregoś ze srebrnych lub czarnych rycerzy, których gracz już pokonał masę do tego momentu. Tak, Elden Ring lepiej przygotowuje do starcia z Godskin Duo - najpierw daje okazję powalczyć z jednym osobno, potem z drugim osobno, potem daje punkt łaski pod samym nosem bossa do bezproblemowego ćwiczenia do woli, plus standardowo summon NPC i duchy w dowolnej konfiguracji, aż do walki solo na końcu. Najważniejsza różnica jak dla mnie pomiędzy Godskin Duo a O&S z DS to szybkość względna gracza względem szybkości bossa. Ogólnie w Elden Ring, w tym Godskin Duo, boss jest szybki i my jesteśmy szybcy, postać reaguje od razu, stamina jest bardzo wybaczająca. W Dark Souls zarówno boss jak i gracz są wolniejsi, ale relatywna szybkość tego akurat bossa jest większa w stosunku do powolności postaci gracza, niezależnie od broni, plus wymaga ściślejszej kontroli staminy. Ktoś, kto przywyknął to szybkich natychmiastowych reakcji w Elden Ring musi się trochę przyzwyczaić. Przy tym wszystkim Ornstein and Smough nie przeraża i od pierwszego starcia gracz ma poczucie, że boss jest w zasięgu, tylko trzeba się postarać. Pierwsze wrażenie z Godskin Duo, podobnie jak kilku innych bossów w Elden Ring, jest inne - niesprawiedliwy, nierealny, nie do pokonania bez summonów - a potem jak to w ER uczymy się i dajemy radę. Ogólnie porównania tych dwóch bossów są fajne, ale jak dla mnie pełnią oni różną rolę. Ornstein and Smough to taki moment jak Tancerka z Dark Souls 3, pierwszy boss z prawdziwego zdarzenia, który komunikuje - od teraz żarty się skończyły :-) Godskin Duo to jeden z ciągu wielu różnorodnych bossów, gdzie gracz sam decyduje o ewentualnych momentach przełomowych, trudności, gotowości i przygotowania.

Tyle w temacie ode mnie. Najważniejsze, że mam po tym bossie odblokowane teleporty, uff, mała rzecz a robi dramatyczną różnicę dla kogoś o mentalności otwartego świata ;-) Teraz można zaczynać grać.

"Na cycki Mariki, musisz być głodny!"

... czyli moje ulubione obecnie powiedzenie ER :-) Godfrey i Hoarah Loux pokonany, ale nie w pełni zgodnie z warunkami mojego wyzwania. Miało to wyglądać tak: NG+8, Godfrey załatwiony toporem Godfrey'a, H-L pięściami i Tąpnięciem Hoarah Loux.

Pierwsza część się udała toporem Godfrey'a oburącz, choć to gówniana broń. Włączyłem jeszcze dla zabawy Tąpnięcie H-L na tym etapie i Szpon Bestii symulujący AOE Godfrey'a. Oba fajnie działają i pozwalają lepiej replikować bossa, ale trochę za wolno na tą walkę, więc ostatecznie topór załatwił sprawę. Pokonanie H-L jego własnym tąpnięciem można zapomnieć, pięściami jako tako, ale nie mam jeszcze takiego skilla, aby przetrzymać cała tą fazę. H-L dokończyłem normalną bronią. Ogólnie, przy naprawdę solidnych statsach i buffach, ginąłem w tej walce na 2 shoty, nie ma zmiłuj, trzeba było robić to wyzwanie na wcześniejszych NG+. Ale to kolejny fenomenalny boss ER. Podoba mi się bardzo rytm tej walki:

Godfrey faza 1: podskok, roll, roll, atak
Godfrey faza 2: podskok, podskok, podskok, roll, roll, roll, atak
Hoarah Loux: spierdalać, spierdalać, spierdalać, atak

Przyznam, że ta walka zajęła mi ładne parę dni i traciłem trochę wiarę w siebie. Ale zacząłem teraz robić Radagona i tu jakoś gładko poszło z Młotem Mariki. Na pamiątkę starcia z Godfrey i H-L załączam dwa rewelacyjne filmiki tej walki w wydaniu mistrzowskim, jeszcze poza moim zasięgiem. Pierwszy demonstruje cudne wykorzystanie różnorodnych zabawek w tej walce - to jest właśnie czar ER. Drugi to jest mój święty graal - pokonanie takich bossów bez turlania, samym bieganiem + tu akurat z podskokami koniecznymi trzy tąpnięciach. Cudo i jaka łatwość, oba no hit oczywiście. Może kiedyś dojdę do takiego poziomu :-)

1) Elden Ring - "Thy strength befits a crown" (Godfrey & Hoarah Loux) [NG+7, No Hit]

https://www.youtube.com/watch?v=syXtN6eTwVI

2) W komentarzu: Elden Ring NG+7 No Rolling,Damage Godfrey, First Elden Lord (Hoarah Loux)

Ścieżka krytyczna wyzwania z bossami na NG+8 skończona po pokonaniu Radagona i Elden Beast w ich stylu i ich broniami :-) Plan początkowy na tych bossów był taki: położyć Radagona Młotem Mariki i walnięciem Niszczyciel Złota, do tego inkantacja Włócznia Błyskawic, pokonać Elden Beast Mieczem Świętego Reliktu z umiejętnością Fala Złota i dobrać ewentualnie inkantacje emulujące jego ataki.

Radagona pokonałem razem z mimickiem, walcząc samym Młotem Mariki, bez Błyskawic. Zaciukanie bossa tym młotem, a zwłaszcza walenie z powietrza Niszczycielem Złota, to najprzyjemniejsza zemsta za wszystkie niesprawiedliwości w tej grze. Sam Radagon przy dłuższej walce, gdy się go szybko nie zabije, potrafi doprowadzić człowieka do szewskiej pasji. Więc walenie go długo w głowę z powietrza jego własnym młotem to jest to, czego mi było trzeba :-)

Do Elden Beast mam inny stosunek. Boss majestatyczny, dobrze wyuczony, nigdy mnie nie wkurza. Nie udało się sensownie skopiować jego stylu, użyłem tylko jego broni. Poległ zatem od dwóch Mieczy Świętego Reliktu w powerstance z wyskokami. Jednym mieczem i zwykłym atakiem jeszcze na upartego też można. Ale Fala Złota z tej broni w ogóle na niego nie działa. Inkantacja Eldeńskie Gwiazdy podobnie. Próbowałem jeszcze dodać beamy światła z umiejętności innych broni (Wielki miecz Złotego Porządku + Zaprowadzenie Porządku, Klinga Przywołania + Złota Klinga, Kosa Aureoli + Krąg Światła Miquelli), ale Bestia jest odporna na takie zabawki. Pozostało zatem użyć prostej siły jego miecza :-)

No i niestety, musiałem rozbić bossa na dwie części. Najpierw pokonanie Radagona jak wyżej, co skutkowało dłuższą walką i zużyciem ponad połowy butelek życia, za mało potem na EB. Dlatego w drugim podejściu pokonanie Radagona szybko silną bronią ogniową, na co jest słaby (niezgodne z założeniami wyzwania), i dopiero Elden Beast jak wyżej. W ten sposób muszę to sobie zaliczyć, bo mistrzem świata nie jestem.

W międzyczasie, w innym miejscu Ziem Pomiędzy, pokonałem też komandora Niall w zamku Sol Sztandarem Dowódcy i jego własną Protezą Weterana z Burzowym Kopnięciem. Tutaj imitacja bossa polegała dodatkowo na użyciu duchów dwóch żołnierzy, których on sam przywołuje do walki. To było 100% zgodne z warunkami wyzwania i ekstra walka z tego wyszła. W wyzwaniu pozostali jeszcze bossowie opcjonalni Malenia, Rykard i takie tam, to już na luzie.

A teraz dla relaksu ukochane już pełnym sercem Dark Souls, przynajmniej tutaj nie trzeba się denerwować na te nieludzkie akrobacje ;-)

Godzilla w Elden Ring czyli jak wywołać pojedynek potworów na Ziemiach Pomiędzy

Filmik Brandona Sandersona o tym, dlaczego powinniśmy grać w Elden Ring nie dawał mi spokoju. Dlatego na profilu NG+8 w ramach wyzwania odwiedziłem to miejsce i pokonałem Wielkiego Żmija Theodorixa jego Łuskowym Mieczem Magmowego Żmija. To nie była banalna walka - zwracam honor Brandonowi. Skojarzyła mi się z bossami, z którymi mam obecnie do czynienia w Dark Souls. Czyli taki typowy, porządny, soulsowy przeciwnik. Bardzo fajny.

Po pokonaniu bossa dalej coś mi nie dawało spokoju. Wróciłem tam ponownie na jednym z profili ukończonej Nowej Gry. Rozejrzałem się uważnie po tej pięknej okolicy i postanowiłem urządzić pojedynek potworów. Zaggrowałem jedną dużą ośmiornicę lądową przy Jaskini Porzuconych i dwie duże ośmiornice lądowe odpoczywające na skale, razem trzy. Ruszyłem następnie na Theodorixa i też go zaggrowałem. Po krótkiej chwili jazdy koniem pomiędzy Żmijem i ośmiornicami, wrogowie rzucili się na siebie i rozpoczął się prawdziwy pojedynek potworów, jak w filmie. Hollywood by się nie powstydził. Theodorix jak stanie na 2 nogach wygląda jak wykapana Godzilla, ale agresywne ośmiornice nie mają przed nim żadnego respektu. Najbardziej spektakularny widok, gdy któraś przyczepi mu się zaciekle do ogona. Było na co przez parę minut popatrzeć. Nie udało mi się tylko włączyć do walki dużego kraba, który tez się plącze po okolicy. Ani boss ani krab nie byli sobą zainteresowani. Trochę dziwne, bo Theodorix potrafi na tej arenie zaatakować też małe krabiki, autentycznie! No ale koniec końców Godzilla jak przystało na porządnego potwora wygrał z ośmiornicami, choć tym udało się zbić mu połowę paska życia. Wypuściłem jeszcze do walki dwóch Rycerzy Godricka, którzy trochę pomęczyli bossa i dobiłem Theodorixa dwoma kolosalnymi młotami, aby było wiadomo kto rządzi na Ziemiach Pomiędzy. Taki przypadek.

Jak ktoś chce sprawdzić to klimatyczne miejsce w Śnieżnej Krainie, to przy Jaskini Porzuconych, łatwo dotrzeć z punktu łaski Dno Uświęconej Śnieżnej Doliny. Przy tym samym punkcie łaski można w nocy spotkać parę rycerzy Nocnej Kawalerii eskortującej karawanę, czyli mini bossa w wydaniu duo. Bardzo ich lubię w tym wydaniu i w tym miejscu na dużej śnieżnej przestrzeni w nocnej atmosferze. Jeżeli nie walczyliście to polecam. Boss daje pełną zbroję Nocnej Kawalerii, którą uważam za jedną z najlepiej wyglądających. A jako ekstra bonus na skałach za Theodorixem można znaleźć kamień max ulepszenia +25 zwykłej broni i drugi taki kamień po zabiciu Nocnej Kawalerii. Super lokacja. No i dokładnie tak jak pokazał Brandon Sanderson na swoim filmie, Jaskinia Porzuconych wygląda cudnie jak się dobrze i bez pospiechu przypatrzeć szczegółom.

Chillout na NG+100 i teoria chodzenia w Elden Ring

Obejrzałem w zeszłym tygodniu dwa filmy z przechodzenia Elden Ring, które rzuciły mną w dwie różne strony. Jeden załączony to "Chill NG+100 Full Run". Ten film wprowadził mnie w stan zadowolenia i relaksu. Przejście gry na NG+100 z max LV713 z wszystkimi atrybutami na 99, w 1h 17 min. Bez spinki, bez tricków, normalną trasą, normalne walki, jeden build, dwie fajne bronie. Oglądanie tego przebiegu ma wpływ relaksacyjny i edukacyjny. Wyobraźcie sobie mieć taki stan gry, że człowiek siada np. w niedzielne popołudnie i przechodzi sobie grę w ponad godzinkę :-) Edukacyjny jak dla mnie. Bo to dokładnie takie przejście, taką trasą, z takimi bossami, z trochę tylko innymi broniami, jak ja robiłem swoje chilloutowe speedruny na NG+ < 10, tylko mi to zajęło dokładnie godzinę dłużej 2h 17 min. Autor zginął dwa razy: raz na Godskin Duo i raz na Radagonie. Moja pierwsza śmierć też była na Godskin Duo, ale potem ginąłem jeszcze parę razy. Ta jedna godzina różnicy w przejściu gry to jest wielka różnica w klasie graczy. Podpatrując takich zawodników zawsze można się czegoś nauczyć. Ja np. z jego przebiegu dowiedziałem się 4 nowych rzeczy:

1) Smocza Halabarda to niesamowita OP broń, dopiero teraz ją sobie zebrałem i dołączyła od razu do mojej TOP kolekcji
2) W Farum Azula jest skrót z góry przez dziurę do tego bliższego punktu łaski przy samym Godskin Duo, bez skakania w 2 strony, tyle razy tam biegałem i nie zauważyłem
3) Młotowe ataki Radagona można spokojnie parować zwykłym puklerzem - no to jest ostateczna motywacja, aby wymasterować parowanie
4) Koniecznie trzeba się nauczyć parowania Maliketha, aż miło popatrzeć, najwyższy czas

Jak wiadomo gra osiąga max stopień trudności na NG+7 i kolejne NG+ są na takim poziomie jak NG+7. NG+8 czy NG+100 nie ma znaczenia. Ciekawym dla mnie było, że autor pomimo max Levela wciąż był miejscami zagrożony śmiercią na 2 shoty, co jest również moim doświadczeniem na LV prawie 300.

I drugi film "Can you beat Elden Ring while only walking", który mnie strasznie przybił. Czy można przejść grę wyłącznie chodzeniem? Bo takiego wyzwania jeszcze nie widziałem i jak zobaczyłem, to aż się spociłem. To gorsze chyba niż przejść grę z zawiązanymi oczami. Warunki: od początku do końca gry trzeba chodzić, nie wolno wyjść z animacji chodzenia, zawsze jedna stopa musi być na ziemi, nie wolno biegać, nie wolno szybko biegać, nie wolno jeździć koniem, nie wolno siadać w punktach łaski, nie wolno chodzić po drabinach, nie wolno skakać, nie wolno się turlać, nie wolno używać broni i umiejętności powodujących zaprzestanie chodzenia, mierząc i strzelając z łuku trzeba chodzić itd. :-o Horror! Po prostu można tylko chodzić. Warunek wykluczający odpoczynek w punktach łaski nie dotyczył 3 punktów łaski w grze, w których pewne interakcje są obowiązkowe (Melina). To jedyne trzy punkty, w których gracz mógł podnieść swój Level i dokonywać zmian. Przeszedł w ten sposób jakoś grę w 120+h, ale aż bolało patrzeć. Czynności, które nam zabierają kilkadziesiąt sekund tu trwały czasem kilka godzin. Są mega wariaci na tym świecie. Autor zastosował tylko jeden myk, którego zupełnie nie rozumiem, bo aby przetrwać niektóre walki ustawił jakimś cudem Poise na 20 000 (słownie dwadzieścia tysięcy). Pojęcia nie mam jak się takie czary robi. Normalny max Poise to 130. Tak czy siak ciekawe czym jeszcze nas zaskoczą tacy fani.

Elden Ring - Chill NG+100 Full Run Walkthrough

https://www.youtube.com/watch?v=f4eV1teSZZI

Czy zastanawialiście się kiedyś jak jak on umarł? Mała rzecz a śmieszy.

Have you ever wondered how this guy next to the stairs died? - Elden Ring

https://www.youtube.com/watch?v=4iSSNgFABmc

Kule w Akademii pozostaną już na zawsze obiektem memów

So I tried The Ball | Elden Ring

https://www.youtube.com/watch?v=zXWdrzEpPsI

DLC wrzesień 2023.

Dark souls trylogia leoiej kupić na PC, XSX czy na PS5?

Fanboy Elden Ring vs Dark Souls :-)

==============================

Czyli skończyłem Dark Souls Remastered. Z DLC oczywiście i z przejrzeniem post factum serii FightinCowboya, aby się upewnić, że wszystko zaliczyłem. W trylogii Dark Souls odbyłem zatem drogę dokładnie w przeciwnym kierunku niż większość graczy: od DS3 do NG+7 przez DS2 do DS, wszystko przez ostatnie 12 miesięcy :-) Co myślę o Dark Souls jako zatwardziały Elden Ringowiec? Szkoła Falenicka czy Otwocka? Soulsy czy Elden Ring? ;-)

Krótko - rewelacja! Gra fenomenalna, kultowa, klasyk, ponadczasowe arcydzieło. Klimat, styl, artstyle, widoki, budowa świata, gameplay, sposób opowiadania historii, humor, mega wciągająca, formuła która dała początek tylu wspaniałym grom, absolutnie aktualna i uzależniająca do dziś. To, że można w 2022, po tylu latach odpalić tą grę, od razu się odnaleźć i bawić na takim poziomie jak w najnowsze produkcje studia to jest rozwalające. Pokazuje tylko jak genialne są pierwsze Dark Soulsy i jak potem wystarczyło nic nie zepsuć, rozwijać tylko umiejętnie formułę w różnych kierunkach, a nie odkrywać nowego koła. I dalej [..................] tu w nawiasie możecie sobie wstawić 10 stron szczegółowych zachwytów nad różnymi elementami jak to robiłem dla Elden Ring. Grając w Dark Souls pomyślałem sobie przez chwilę jakby to było, gdybym w nią zagrał w 2011, gdy nie było jeszcze tego bogactwa kolejnych tytułów. No ewidentnie zakochałbym się w tej grze bez pamięci, rozkminiał do najdrobniejszego szczegółu, wymasterował, przechodził po 10 razy, i postawił na świeczniku jak ideał do końca życia, broniąc jak niepodległości przed wszelkimi uwagami :-) Stąd sympatyzuję ze wszystkim weteranami. Ale nie grałem wtedy. Za to słyszałem, że jest niedoścignionym ideałem. Słyszałem też, że Dark Souls II to wypadek przy pracy, że Dark Souls III to szczytowe osiągnięcie formuły Soulsów, Sekiro to inna bajka i najtrudniejsza, a Elden Ring najpierw nic nie słyszałem a potem trochę kręcenia nosem :-) Po cierpliwym ograniu tych wszystkich gier myślę, że u mnie wszystko znowu na opak. Dark Souls to perła ale nie pozbawiona przypadłości wieku dziecięcego, Dark Souls II to majstersztyk ale w swojej własnej formule, Dark Souls 3 to parę kroków wstecz w kilku kwestiach ale przeskok na inny wyższy level w mechanikach i bossach, Sekiro to inna gra ale najłatwiejsza najtrudniejsza walka (tak, to nie pomyłka słowna, naj i naj jednocześnie), Elden Ring to ideał który bierze wszystko co najlepsze z poprzedników, miesza, dodaje swoje atrakcje w zupełnie nowym świecie ;-)

Mając w sobie sporo zachwytu i uznania dla Dark Souls nie mógłbym oczywiście dać jej mniej niż 10/10. Z drugiej jednak strony te parę niespójności, których nie miałem w innych grach studia, i które wybaczam, wstrzymują mnie trochę przed taką max notką. Pozostawiam zatem bez liczbowej oceny. Gra jest klasą samą w sobie i nie potrzebuje jakiegoś tam mojego oceniania. W ogóle po skończeniu trylogii uznaję wszystkie gry FS za arcydzieła, zwłaszcza w porównaniu z mainstreamem, wszystkie uwielbiam, a która tam między nimi lepsza lub gorsza to już zależy od tego kto od której zaczynał, jakie ma własne sentymenty i upodobania. Ja pozostanę przy Elden Ring jako tej Naj Naj :-) Dark Souls polubiłem na tyle, że przechodzę jeszcze NG+, a Elden Ring na stałe pozostaje otwarte i praktycznie nie wychodzi z konsolowego Quick Resume. Po skończeniu Dark Souls wydaje mi się, że częściowo rozumiem też niektórych graczy kochających stare Soulsy, którym mniej przypadł do gustu Elden Ring. Rozumiem jednocześnie tych (poważnych) graczy, którzy odbili się kiedyś od pierwszych Soulsów i zrazili na zawsze do FS, a odnaleźli w Elden Ring. Myślę, że wszyscy możecie ponownie spróbować spojrzeć życzliwym okiem na obie gry, bo obie po dokładniejszym poznaniu są genialne. Ale nie byłbym sobą gdyby nie stwierdził ponownie, że Elden Ring jest rzeczywiście mixem i zwieńczeniem wszystkiego co najlepsze w produkcjach FS od samego początku, a przy tym tworzy swój unikalny, nowy charakter i dokonuje niemożliwego, pozostając paradoksalnie najbardziej przystępnym i jednocześnie zdecydowanie najbardziej wymagającym wytworem studia. Modulo Bloodborne, którego nie znam i chyba nie poznam.

Czym są te małe spostrzeżenia lub nawet niedoskonałości, które mnie trochę zaskoczyły w Dark Souls przy całej swojej reputacji i zachwytach? Uwaga weterani! To nie krytyka, piszę tylko co mi się akurat rzuciło w oczy lub czasem trochę uwierało, co nie jest wadą i nie umniejsza klasie gry. Nic wielkiego. Kocham tą grę!

*** Ogólnie trochę nierówny poziom lokacji i bossów. Są lokacje genialne, w których każdy element jest na miejscu, ma sens, tworzy to osławione Soulsowe wyzwanie przechodzenia inteligentnej ścieżki zdrowia. Są lokacje nudne i statyczne z kolejnymi rzędami identycznych mobów, poustawianych jak żołnierzyki na makiecie, przez które trzeba się przedrzeć bez większego polotu. O bossach dalej.

*** Budowa świata, lokacji i ogniska! Tak, świat jest skonstruowany po mistrzowsku. Trzeba było wiele wysiłku i wyobraźni, aby to stworzyć, połączyć, poprowadzić. Jak ktoś lubi takie skomplikowane zawijasy, to ma prawdziwy raj. Jak dla mnie genialna kreatywność, ale trochę przekombinowane. To znaczy ten element nie sprawiał mi aż takiej przyjemności jak się podziewałem. W niektórych lokacjach, zwłaszcza dużej ilości ciemnych lokacji w tej grze byłem zwyczajne znużony i nie miałem frajdy z odkrywania tych przejść, zwłaszcza w ciemności. Są lokacje gdzie ten balans jest perfekcyjny. Ale w wielu przypadkach to takie przedobrzenie 120/100 jak na mój gust. Tu np. Elden Ring jest dla mnie ideałem 100/100 tyle ile trzeba i w różnorodny sposób. Ale to indywidualna sprawa. Myślę też, że stare Zeldy sprzed 2010 robią to mimo wszystko ciekawiej, bo nie idą tylko w ilość krętych korytarzy, ale jakość i różnorodność sekretnych mechanizmów środowiskowych. Polecam! Do tego dochodzi temat ognisk i szybkiej podróży (teleportów). Na początku mi się nawet podobało i rozumiałem zamysł jako zachętę dla gracza do poznawania tych wszystkich ukrytych przejść. Ale przyszedł moment kiedy nie miałem jeszcze teleportów, a miałem serdecznie dość tego biegania między ogniskami. Tak gram, lubię eksperymentować, sprawdzać, wracać, odwiedzać kupców, co chwila coś zmieniać u kowala, dokupować, dofarmiać jakieś ulepszenia. Do momentu odblokowania teleportu to była udręka, pomimo wszystkich skrótów. Poza tym w niektórych miejscach można się ładnie zapędzić i prawie zakleszczyć, a potem długo wracać do domu. Nawet z odblokowanym teleportem nie jest idealnie. Nie jestem leniwym graczem i ograniczenie punktów teleportu nawet mi się spodobało, ale ich dobór już mniej. Mam 3 punkty w lokacji gdzie potrzebuję jeden, a tam gdzie rzeczywiście potrzebuję się często przenosić nie mam żadnego. Do tego jakieś czasowe fabularne wygaszanie dwóch ważnych ognisk. Cieszę się, że FS w DLC i we wszystkich kolejnych grach to wyprostowało, dając pełną swobodę poruszania po świecie, bo to jest upierdliwość przez którą straciłem masę czasu, nawet jeżeli miałem przez to odnaleźć różne ukryte smaczki. Niektóre moje ulubione lokacje to Sen's Fortress, Archiwa Książęce, Anor Londo przez wspomnienie DS3, lasy wszelakie i ..... The Great Hollow - genialnie zaprojektowane. Nielubiane - wszystkie ciemnice i ścieki. Blightown górną część szykowałem się na taki nieludzki marsz, że przeszedłem bez jednej śmierci :-) Dla mnie poruszanie się po świecie i wygoda w Elden Ring jest obecnie niedoścignionym ideałem.

*** Bronie, ulepszenia, zarządzanie, mechanika walki. Z broniami byłem zaskoczony na wielki plus, że w starszej grze czuję się od razu jak w domu, znajome bronie, super się nimi walczy. Ulepszenia i ilość kowali to znowu lekkie przekombinowanie Cieszę się, że ewolucja w kolejnych produkcjach a zwłaszcza w Elden Ring doprowadziła do dużo prostszego i sensowniejszego mechanizmu ulepszeń. W Dark Souls głowa boli i dojść samemu co jak i u którego kowala, nawet znając inne Soulsy to ... niepotrzebnie zbyt skomplikowane. Jeszcze gdyby to nie miało konsekwencji to pół biedy. Ale naprawdę można na początku władować wiele cennych kamieni w jakąś broń, aby potem odkryć, że to inaczej trzeba ulepszać i odkręcać. Mechanika walki? Gracz Elden Ring musi się trochę przestawić, bo na początku powolność, jak z kulą u nogi, i to nie przez wymagającą staminę. Ale to trzeba wybaczyć pierwszym Soulsom. DS2 poszło konsekwentnie w kierunku takiego wolnego dziergania na każdym poziomie i zrobiło z tego sztukę samą w sobie, co po przyzwyczajeniu ma swój urok. DS3 poszło w kierunku większej płynności i szybkości. Sekiro poszło w szybki przyjemny rytm. Elden Ring to poezja płynności. Jak się przełącza z Elden Ring do Dark Souls, to czuć pewną toporność, a w druga stronę tą lekkość i płynność. Ale to nie wada, to są Soulsy, a więc i tak o niebo lepsze niż w innych grach. Jedna mechanika walki, która mnie zaskoczyła w stosunku do wszystkich innych gier FS. 3/4 gry można przejść nic nie robiąc tylko trzymając przed sobą tarczę, poczekać aż wróg zaatakuje i się od niej odbije, jeden strzał silną bronią i zabicie wroga. To działa na zdecydowaną większość nawet dużych mobów w tej grze i nawet niektórych bossach, przy odpowiednich statsach, tarczy i broni oczywiście. Przez to tak naprawdę większość lokacji z mobami nie była wyzwaniem. I jeszcze jedna unikalna rzecz. Każdą inną grę FS mogłem przejść jedną wybraną silną bronią, która mi załatwia bossów i małe szybkie moby. W Dark Souls nie byłem w stanie używać wyłącznie swoich ulubionych największych broni i zawsze musiałem mieć drugą mniejszą broń pod ręką np. Wielka / Ogromna Pałka i mała Pałka, Topór Demona lub Smoczy Topór i jednocześnie szybszy miecz, w zależności od sytuacji. Skończyło się na tym, że od połowy gry zacząłem używać niepozorny Wielki Miecz Wężoczłeka, który się okazał taką bronią uniwersalną na wszystkie okazje i dał mi wiele radości. Nie narzekam, bo uwielbiam takie eksperymenty z bronią, ale Ci, którzy twierdzą, że muszą zmieniać buildy w Elden Ring - to nie pierwszyzna.

*** Bossowie, czyli najważniejsze na koniec. Hmmm. Dark Souls ma tą osławioną bossową reputację. Stawiam tezę, potwierdzoną już w praktyce, że to przesadzony mit. Bossowie są w większości tak łatwi jak w Dark Souls II, gdzie to jest konsystentnie utrzymywany chilloutowy poziom. Mówię to z całą odpowiedzialnością. Ale nie wszyscy. W podstawce Dark Souls jest jeden boss z prawdziwego zdarzenia - Ornstein and Smough. O tym bossie i podejściu do niego pisałem wcześniej. Naprawdę super. Reszta szczerze nie dorasta do sławy i reputacji, o której się tyle mówi. To tak jakby cały zespół zwykłych deweloperów pracował nad w miarę OK bossami, a jednemu kreatywnemu geniuszowi dali do zrobienia Ornstein and Smough. Potem ten geniusz zrobił bossów w DLC i stworzył cały zespół do bossów w Dark Souls 3. A tamtych deweloperów zwolnili z czasem. W DLC z kolei zupełnie inna sytuacja, tu wszyscy bossowie super - Sanctuary Guardian, Knight Artorias, Manus, Black Dragon Kalameet. Knight Artorias to boss idealny 100/100. Pokonałem go w 3-ciej próbie, a myślałam jeszcze po drugiej, że pewnie z 10 razy będę musiał podchodzić. To jest geniusz projektu tego bossa, że człowiek uczy się go naturalnie nawet tego nie zauważając. Mechanicznie i jako wyzwanie idealnie dopasowany dla tej gry. Manus podobnie i mógłbym powiedzieć nawet, że najtrudniejszy, ale...... :-) w trzecim podejściu z ciekawości ubrałem silną czarną zbroję, zastosowałem piromancję Ciało z Żelaza i ...... przez przypadek pokonałem go stojąc w miejscu bez ruchu czekając aż przyjdzie i zaatakuje (Ciało z Żelaza praktycznie uniemożliwia turlanie i chodzenie), następnie wymieniając siłowe ciosy mieczem + czasem naszyjnik na jego ciemną magię. Ha, taki myk i taki straszny boss! Bez tej piromancji jest jednak bardzo ciekawym i szybkim wyzwaniem. Black Dragon Kalameet cudo walka. Z kolei boss końcowy z podstawki Gwyn Lord of Cinder to jakiś żart. Podejście do areny epickie, ale walka - pokonałem go w pierwszym podejściu stojąc praktycznie w miejscu, okładając mieczem i nawet bez parowania jak to trywializuje FightinCowboy. Asylum Demon, Demon Firesage, Stray Demon - to wszystko ten sam demon w trzech odsłonach na ścieżce fabularnej. Jeżeli ktoś krytykuje całkowicie opcjonalne Awatary przy Drzewach w Elden Ring, które zresztą bardzo lubię - w Dark Souls to są prawie te same bossy, tylko się powtarzają na krytycznej ścieżce fabularnej. Mi to nie przeszkadza, że się powtarzają, ani że są głównymi bossami, piszę tylko w kontekście Elden Ring. Titanite Demon powtarzany 10 razy i też OK. Niektórzy bossowie np. Taurus Demon czy Pinwheel powtarzane dalej jako moby. Też OK. Najgłupszy boss serii - The Bed of Chaos. Jedyny chyba boss FS, który zapamiętuje progres przy śmierci gracza i nie każe przechodzić siebie od początku, to FS musiało zmienić po wiadomych reakcjach graczy. Gdyby tego nie zmieniono, i trzeba by było za każdym razem powtarzać 3 fazy bossa, i byłby on konieczny do skończenia gry, to dałbym sobie z nią spokój. Nie uznaję żadnych tam save&quit czy cheesów z bombami, które i tak są niemożliwe w obecnej wersji. Widziałem jak go można zrobić git gut, ale podobnie jak FightinCowboy - dziękuję za bieganie do takiego bossa. Czy po tym wszystkim uważam, że Dark Souls ma nędznych bossów - absolutnie nie. Do tego dochodzi średnia sympatycznych i przyjemnych bossów typu Quelaag. Ale wyprostowałem sobie w głowie pewne wyolbrzymione mity, a innych graczy, którzy narzekają na bossów w Elden Ring, porównując do DS, zachęcam do zrobienia tzw. reality check.

Na zakończenie, jeden przykład mówiący więcej niż 1000 słów. Końcowe lokacje i kilku ostatnich bossów Dark Souls przeszedłem w jednym kilkugodzinnym posiedzeniu, bo tak wciągająca gra! Po napisach końcowych i przejściu do NG+ z ciekawości przeskoczyłem z powrotem na Elden Ring. Chciałem sprawdzić jak mi się będzie grało. Czyli szkoła Falenicka czy Otwocka :-) Pobiegłem dla zabawy do pierwszego lepszego mini-bossa człowieka dyni w piwnicy Sellen, jednego z pierwszych w grze, bo takie pomniejsze lokacje mam niezrobione na aktualnym NG+. Zróbcie sobie kiedyś taki test, będziecie zaskoczeni jaką poezją mechaniki, płynności i szybkości jest walka nawet z mobami i bossami w Elden Ring, i jaki postęp zrobiło FS w tym zakresie w stosunku do starych produkcji :-) Obiektywnie, lepiej mi się walczyło ze zwykłym człowiekiem dynią w Elden Ring, niż z końcowym bossem w Dark Souls ?!? Ale to nie wszystko. Ostatnie lokacje w Dark Souls i DLC przeszedłem praktycznie bez żadnej trudności. W Elden Ring po człowieku dyni przerzuciłem się do Haligtree, bo tam akurat w swoim bossowym wyzwaniu na NG+8 zmierzam aktualnie w kierunku Malenii. Odcinek od drugiego punktu łaski Haligtree do Loretty. Level postaci 297, zbroja łuskowa, blasphemous blade i doświadczenie kilkunastu przejść gry. Nie byłem w stanie nawet dojść do bossa przez kilka razy, a jak mi się raz udało to zginąłem natychmiast, na Loretce......?1? Dopiero jak się powoli przestawiłem na tryb ER to lepiej. Dlaczego? Krok pierwszy - trzy ślimaki 3 i 3 krystaliany - to trzeba albo umiejętnie rozkminić, albo umiejętnie przebiec. Potem chmara grzybowatych zombie, które jak dorwą człowieka to koniec. Lepiej przebiec. 2 silne śmigające w powietrzu lwie moby to łatwo. Dalej dwóch mega przypakowanych czarodziei na dystans - znowu przebiec albo mega walka. Jak to się uda to dopiero Loretka. Jeden pierwszy z brzegu krótki odcinek Elden Ring, a takich rzeczy po prostu nie ma w całym DS.

Dlatego na koniec - Dark Souls genialne, Elden Ring genialne, ale na szczęście trochę inaczej, dlatego nie trzeba wybierać tylko warto zagrać w obie :-)

Słodka zemsta na Malenii

Możliwa na NG+ po wcześniejszym pokonaniu Malenii innym sposobem i zdobyciu jej katany. Ten sposób to mały odwet za ewentualne zszargane nerwy z pierwszej walki.

================================================================================

Broń: katana Dłoń Maleni +10 (Hand of Malenia)
Umiejętność broni: Taniec Ptaka Wodnego (Waterfowl Dance)
Silny nadziewający atak R2
Atrybuty zgodnie ze skalowaniem katany Dex 80
Talizman Odłamek Aleksandra dla wzmocnienia umiejętności

Kamienna Opuszkowa Tarcza + 25 ze wzmocnieniem zasłony 90 w lewej ręce (mega ciężka 26,5)
Talizman Wielkiej Tarczy do dalszego max wzmocnienia zasłony
Jak ktoś ma opanowany moveset Malenii i wybiegany z unikami Waterfowl Dance to oczywiście bez tarczy

Silna zbroja o porządnej ochronie, może być nawet Łuskowa, najlepiej Kozobyka
... ale koneserzy oczywiście w szatach własnych Malenii
Talizman Arsenał Wielkiego Naczynia, aby to wszystko unieść w razie czego
Eliksir, inkantacje wzmacniające, przedmioty wzmacniające atak / obronę - zgodnie z własnym upodobaniem

Mimic +10

================================================================================

Wchodzimy na arenę, przywołujemy mimica, a jak ktoś czuje się mocny to bez. Spamujemy z wyczuciem Waterfowl Dance czyli najsłynniejszy atak Malenii. Mimic będzie doskonale wiedział, aby robić to samo. Patrzymy z uśmiechem jak Malenia pada co chwila na ziemię, po przełamaniu postawy, od swojego własnego ataku. Do tego silny nadziewający atak R2. Tarcza Opuszkowa w najsilniejszej konfiguracji wtedy, gdy się nie chce biegać i robić uników, pełna 100% ochrona przy minimalnym zużywaniu staminy. Chroni nawet przed Waterfowl Dance Malenii. Trochę się jej tam będzie odbudowywać zdrowie, ale przy szybkim waterfowlowym tandemie z mimickiem w drugą stronę nie nadąży. Nie jest to najłatwiejszy sposób walki jak niektórymi buildami OP, ale pierwsza faza powinna przejść bez specjalnych problemów, w drugiej trzeba się skupić. Za to satysfakcja z samego tłuczenia Malenii jej własną bronią i jej legendarnym atakiem bezcenna, nawet jak ktoś nie przejdzie tak od razu całej walki :-)

Traktowanie Malenii w ten sposób jest fajniejsze niż np. Radagona Młotem Mariki z powietrza, bo on nie pozwala sobie na to bez zaabsorbowania mimickiem. Na Malenii można sobie ćwiczyć Waterfowl Dance solo.

Ornstein and Smough vs Godskin Duo 2.0

Muszę przyznać, że NG+ w Dark Souls jest bardzo przyjemne i szybko biegnie. Mając po pierwszym przejściu w głowie mapę świata i główne patenty, można się już na spokojnie pozachwycać urokiem tej gry i jej smaczkami, a jest czym. Nawet gdy poziom trudności trochę podskakuje. To mnie doprowadziło ponownie i z nieukrywaną radością :-) do Ornstein and Smough. Podszedłem do tej walki jak za pierwszym razem solo i 2 razy oberwałem :-o Na NG+ Ornstein już nie leciał na ziemię od jednego silnego ataku olbrzymiego miecza, a Smough mnie załatwiał na 1-2 hity w drugiej fazie. Fajnie, pomyślałem. To mnie skłoniło do przemyślenia podejścia i poprowadzenia tej walki jak należy, systematycznie i z pełną kontrolą, a wtedy... okazała się naprawdę łatwa. Następnie do kolejnego porównania z Godskin Duo. Na czym polegała łatwość tej walki? Zbroja i tarcza chroniąca przed błyskawicami. Broń dowolna, z którą się dobrze czujemy, oby w miarę mocna, nie za wolna, może być posmarowana ogniem na Ornsteina. Następnie 3 punktowy patent na łatwy przebieg walki: 1) bierzemy bossów w kółeczko na dystans, aby mieć obu cały czas na wizji, skupiamy się na Ornstein, obserwujemy co robi Smough, po każdym ataku Ornsteina, gdy drugi boss pozwala, 1-2 kontrataki i dalej w kółko 2) leczymy się tylko za filarami 3) druga faza ze Smough na sterydach okazała się banalna, dosłownie wystarczyło stać za pojedynczym filarem, trzymać go cały czas po przeciwległej stronie, po każdym jego ataku jeden i tylko jeden kontratak mieczem i z powrotem za filar - to strywializowało tą walkę. Ornstein and Smough wciąż pozostaje moim ulubionym bossem w podstawce Dark Souls, którego będę zawsze ciepło wspominał. Epickie wejście, klimat, charakter, walka do przyjemnego rozkminienia, świetny pomysł na drugą fazę - to fajniejsze niż u Godskin Duo. Nawet jak sam boss łatwiejszy od naszej ulubionej Elden Ringowej koszmary ;-) Ale walki z tymi bossami faktycznie mogą się kojarzyć, nawet ganianie w kółko i układ z filarami podobne, choć gruby z Godskin Duo jak się wkurzy to i filary nie pomogą ;-) W bonusie podsumowałem sobie 3 poziomy trudności na tych bossów, każdy możne zmienić nazwy, i przesunąć w górę lub w dół, w zależności od własnych umiejętności:

Ornstein and Smough:

*** Hard - solo, najpierw Smough, w 2 fazie Ornstein
*** Normal - solo, najpierw Ornstein, w 2 fazie Smough
*** Easy - summon NPC + najlepiej kolejność jak w Normal

Godskin Duo:

*** Hard - solo i bez usypiania
*** Normal - z jednym summonem
*** Easy A - 2 summony: NPC + duch
*** Easy B - usypianie obu lub tylko jednego garnkiem snu lub strzałami usypiającymi (3 wystarczą na jednego)

Od teraz walcząc za każdym razem z którymś z tych bossów, zawsze będzie mi się będzie kojarzył ten drugi z innej gry :-)

Przechodzę drugi raz na sile i wierze bez żadnych duchów i pomocy z zewnątrz oprócz złotych NPCów pojawiających się od czasu do czasu.

Generalnie uważam, że dobrze oceniłem grę na samym początku. Powtarzalność przeciwników boli trochę mniej gdy się wie czego się spodziewać.

Po obejrzeniu kiku filmów z lore i dowiedzeniu się, że te powtarzalne szczątki to tak naprawdę Farum Azula porozrzucane po całym świecie to nawet skłonny jestem cofnąć ten minus.

ale
Nadal nie rozumiem kto wpadł na to tworzenie garnków itd. W ogóle tego nie używam bo zdobycie składników jest po prostu męką.

System wzmiacniania broni jest dla mnie również skopany. Tego nie widać przy pojedynczym przejściu ale gdy chce się poeksperymentować z różnym orężem to trzeba OGROMNEJ ilości runów, nie dość, że kamienie są drogie i na jeden poziom chcą 12 to jeszcze samo ulepszenie kosztuje. Takie poważne ulepszenie pojedynczej broni (nie na max) kosztuje ponad 120k runów. Chore.

No właśnie :-)

To chyba sedno w temacie bossów ER i innych założeń FS w stosunku do bossów z Dark Soulsów. Super film. Autor ma rzekomo 1500h w grze. Przemawia do mnie to ciekawe podsumowanie. Przy okazji, fajne sposoby na niektórych głównych bossów, nie wszystkie znałem. Jest też porównanie Ornstein and Smough vs Godskin Duo, którego autor chyba za bardzo nie lubi ;-) Nie zgadzam się z nim tylko co do powtórki Astela w tunelach śnieżnej doliny. Dla mnie to spory plus, bo właśnie tam z nim zawsze walczę :-)

https://www.youtube.com/watch?v=3-THxzTHdB4

Jeżeli ja jestem fanboyem ER, to nie wiem kim jest Demonidias i jego widzowie :-)

Top 10 bossów z ankiet polskich oglądaczy wspomnianego youtubera. Tylu kwiecistych ochów i achów na temat najlepszych bossów w Elden Ring jeszcze nigdy nie słyszałem. Ciekawe uzupełnienie samych walk informacjami z lore. Domyślacie się kto jest #1. Miłość i nienawiść :-)

Ciekawe jak będzie wyglądało zapowiedziane Top 10 najgorszych bossów. Nawet chyba wiem jakie moje ulubione Duo zajmie zaszczytne #1 w tej kategorii ;-)

https://www.youtube.com/watch?v=IgYMsMlwP_A

Co dalej?

Zainspirowany dyskusją z NewGravedigger i wojtek750 oraz filmem LilAggy, szykuję kolejne przejście gry (NG+ 9 czy 10, lub Nowa Grę, jeszcze nie zdecydowałem) w oparciu o Tworzenie, maksymalnie jak się da. Nie mam ambicji przejścia gry samym Craftingiem jak LilAggy, ale chcę zrobić z niego główną strategię w tym przejściu. Przy okazji, pokonałem sobie wczoraj kolejny raz Malenię, Placidusax i Mohg'a, zamykając komplet bossów z obecnego przejścia i powiem Wam, kurczę, ta gra ma cudownych bossów :-)

==================================================================================

Dlaczego warto zrobić NG+7:

*** Doskonały balans trudności gry, lokalizacji, mobów, bossów vs rozwój gracza. Od NG+7 w górę wszystko w grze jest już najtrudniejsze. My z kolei jesteśmy już maksymalnie wypasieni, bez względu na dokładny Level, mamy już te softcapy 80 czy nawet hardcapy 99 na istotnych atrybutach w buildzie, maksymalnie ulepszone bronie, najlepsze zbroje, tarcze i talizmany. Kończą się dyskusje o przelevelowaniu czy niedolevelowaniu, łatwości, trudności. Giniemy od wszystkiego zwykle na 2 hity, a w drugą stronę bossowie wymagają cierpliwej pracy, bo żaden OP build nie załatwia ich łatwo i kilkoma atakami. Nawet znane lokacje wymagają właściwej uważności, wiele ogranych już odcinków w trudniejszych lokacjach jest ciekawą ścieżką zdrowia, nonszalancja kończy się tragicznie, silne moby są idealnie przyjemne i wymagające. Wszystko wydaje się doskonale zbalansowane. Możemy liczyć już tylko na własne umiejętności. Tylko my i to, jak dobrze poznaliśmy możliwości mechanik gry vs max level trudności.

*** Miłe poczucie, że możemy dać radę najtrudniejszym bossom i wyzwaniom gry na najwyższym poziomie, jeżeli tak jest :-)

*** Kończą się dyskusje o git gud, solo, summonach itp. Summony nie robią już bossów łatwiejszymi i nie gwarantują ich przejścia. Widać doskonale zamysł użycia summonów przez twórców gry - gdzie mogą ewentualnie harmonijnie uzupełniać naszą taktykę walki, a gdzie tylko przeszkadzają.

*** Kolekcja broni i ulepszeń. Zebraliśmy już wszystkie bronie, te z bossów, te OP, te słynne, te które zwyczajnie najbardziej lubimy. Najczęściej po 2 sztuki, na wszelki wypadek do powerstance na 2 ręce lub różnych wariacji ;-) Wszystko ulepszone na max lub max -1, bo...

*** Ulepszanie nie stanowi już żadnego problemu. Dzwonki mamy zebrane i dostępne na zawsze, kamienie u kupca, runy to pestka. Gdzie się chwilę nie przebiegniemy to mamy zaraz 100-200K w kieszeni. To za mało na level rozwoju, który kosztuje już około 800K+ i robi się zwykle z pokonywania dużych bossów, a doskonała ilość na pełen zestaw kamieni do jednej broni. Ewentualnie jedno machnięcie Miecza Świętego Reliktu w wiadomej miejscówce farmienia daje nam runy na pełen zestaw kamieni. Ulepszanie odbywa się niejako przy okazji i bez wysiłku.

*** Nic nam już nie przeszkadza w nieskrępowanym podziwianiu świata i jego szczegółów, żadni bossowie i lokalizacje na liście do odhaczenia, idziemy głębiej w podziwianiu rzeczy znanych lub zwykłych, masy smaczków wplecionych przez twórców.

*** Możemy spokojnie uzupełnić luki w fabule i lore, bo nie stoi nam cały czas przed oczami przerażająca wizja walki z Malenią, lub innymi koszmarami do pokonania ;-)

*** Możemy wykorzystać w pełni mniej oczywiste możliwości gry np. Crafting, zagłębić się bardziej w unikalne Umiejętności, tworząc kolejne własne wyzwania na całe przejście lub jego część.

*** Itd.

Can you beat Elden Ring using ONLY crafted items?

https://www.youtube.com/watch?v=SOS6n9Gah_U

Bojowy Perfumiarz (chilloutowe wyzwanie NG+9)

Czyli czy Aromat Żelaznego Naczynia z arsenału perfumiarza w Elden Ring, przemieniający ciało w stal, okaże się tak dobre jak piromancja Ciało z Żelaza w Dark Souls, które pozwoliło mi pokonać Manusa przez trading i wymianę ciosów bez ruszania z miejsca?

Zastanowiłem się chwilę, posprawdzałem, zrobiłem krótkie testy i wymyśliłem sobie warunki kolejnego wyzwania przejścia gry przy użyciu Tworzenia. Ponieważ chcę, aby to było lajtowe przejście dla przyjemności, bez walenia głową w mur, to rozszerzyłem i ułatwiłem trochę warunki. Przejście gry ma się odbyć głównie przy użyciu przedmiotów z Tworzenia (Crafting) lub zakupionych u Kupców (zamiast zbierania materiałów), bez tradycyjnej broni melee i magii. Główne ułatwienie polega na włączeniu Tworzonych strzał i bełtów, co otwiera pole dla użycia łuku i kuszy (takie przejście samo w sobie jest wyzwaniem). Szczegółowo, do przejścia gry można używać:

- Perfumy / aromaty - przewiduję głównie Aromat Iskry, Aromat Wrzącej Krwi i Aromat Żelaznego Naczynia
- Garnki - przewiduję głównie Garnek Błyskawic, Zamrażający Garnek, Wulkaniczny Garnek i Garnek Snu
- Strzałki, nożyki, kamienie do rzucania
- Czarująca Gałąź do zauraczania niektórych wrogów
- Pigułki, wątroby, mięso, krewetki, kraby, pierogi - wzmocnienie, odporność, leczenie, efekty
- Smary z efektami nie mają zastosowania
- Broń do strzał i bełtów: Czarny Łuk z umiejętnością Grad, Lwi Wielki Łuk z umiejętnością Deszcz Radahna, Kusza Rolkowa
- Dozwolona tarcza i użycie Kroku Wasalnego Rycerza w razie konieczności, wymaga noszenia jakiej zwykłej borni, ale bez ataków tą bronią
- Można przyzywać do walki dwóch duchów, do wyboru: Perfumiarka Tricia lub Perfumiarz Carmaan, inne niedozwolone

NewGravedigger dzięki za natchnienie do tego wyzwania ;-)

Mistrz Popiołów Wojny (chilloutowe wyzwanie NG+10)

A to pomysł na jeszcze kolejne przejście gry:

- Walka wyłącznie Umiejętnościami z Popiołów Wojny, tylko ataki L2, z użyciem dowolnych broni zwykłych zgodnych z Popiołem
- Nie wolno używać R1 i R2
- Nie wolno używać broni specjalnych i ich Umiejętności
- Można używać równolegle dowolną ilość Umiejętności typu Utility i tylko jedną Umiejętność ofensywną do walki
- Wolno używać tarczy
- Przed wyzwaniem lub w trakcie uzupełnić ewentualne brakujące Popioły Wojny do 100%
- Każdy Popiół Wojny broni i tarcz musi być wykorzystany co najmniej raz do pokonania jakiegoś bossa, mini-bossa lub ostatecznie dużego moba
- Powtórne użycie jakiejś Umiejętności przy kolejnym bossie możliwe wtedy, gdy wszystkie inne zostały już wykorzystane
- Walka solo lub z mimickiem używającym identycznej Umiejętności, inne summony niedozwolone

Fashion Ring i nietypowe wyzwania

Przygotowanie do wyzwania garnkowo-perfumowo-łukowego sprawia mi wiele frajdy :-) Uzupełniłem 100% cookbooków, potrzebne talizmany i inne, zdecydowałem ostatecznie jakich garnków i aromatów będę używał, zrobiłem listę potrzebnych materiałów i wstępnych miejscówek do ich farmienia, porobiłem małe testy przed rozpoczęciem właściwego wyzwania. Pokonanie mini-bossa Wasalnego Rycerza samymi perfumami to była pestka, a Łowców Dzwonków Kulistych samym łukiem to ulga (nie mogłem drani pokonać melee, nawet kataną Rzeki Krwi). Nauczyłem się też kilku nowych rzeczy, o których nie wiedziałem, do niektórych wstyd się nawet przyznać. Nie wiem czy uda mi się skończyć to wyzwanie (pokonanie najsilniejszych bossów i cierpliwość do zbierania materiałów), ale takie przechodzenie daje sporo frajdy i zupełnie inne wrażenia z gry. Człowiek się nie spieszy, nie zalicza bossów, musi być uważny na szczegóły i piękno tego świata (materiały), zaplanować dokładnie każdego bossa i się do niego precyzyjnie przygotować z przedmiotami, super. Największa upierdliwość to intensywne używanie slotów krzyżyka i przełączanie między różnymi przedmiotami w trakcie walki, musiałem przedefiniować setup, do którego doszedłem, przyzwyczaiłem się i którego używałem przez długi czas. Kilka wskazówek dla zainteresowanych poniżej - będę stosował mix tych 3 buildów, ale testowałem je oddzielnie.

Build Garnek

- Słoik na głowę - zwiększa siłę garnków
- Zbroja Lionela - ochrona i upodobnienie się do wyglądu garnka :-)
- Gołe ręce i nogi, żadnego ubrania - upodobnienie się do wyglądu garnka
- Talizman Towarzyszące Naczynie - zwiększa siłę garnków
- Słojomiot - rewelacyjny balista, dmg u mnie 850
- Summon: Prochy Najemnego Słojownika :-)
- Garnki - wybrane, wiele opcji

Build Perfumiarz

- Szata Perfumiarza lub Strój Podróżny Perfumiarza
- Kaptur, Rękawice, Sarong Perfumiarza
- Talizman Perfumiarza - zwiększa siłę aromatów
- Summon 1 - Perfumerka Tricia
- Summon 2 - Zdeprawowany Perfumiarz Carmaan (pełen zakres aromatów + leczy się w trakcie walki)
- Cestus z umiejętnością Płonące Uderzenie - działa jak Aromat Iskry, tylko ogień, fajne uzupełnienie
- Cestus z umiejętnością Krok Wasalnego Rycerza - umożliwia poruszanie i uniki z Aromatem Żelaznego Naczynia!!!
- Głównie Aromat Iskry i Żelaznego Naczynia

Build Łucznik
- Najlepszy zestaw łuków w grze:
*** Czarny Łuk z umiejętnością Grad - umożliwia serie szybkich strzałów, eliminuje sens krótkich łuków
*** Łuk Albinautryków ze zmienioną umiejętnością na prochy Deszcz Strzał - mega mocne i szybkie efekty na bossów
*** Lwi Wielki Łuk (Radahna) z umiejętnością Deszcz Radahna i wielkimi strzałami Włócznie Radahna - jest moc
- Strzały różne i z różnymi efektami
- Talizman Żądlącej Strzały - zwiększa siłę ataku łuku
- Talizman Dalekosiężnej Strzały - zwiększa zasięg i utrzymuje siłę ataku przy odległości
- Summon - dowolne prochy duchów z łukami, np. Prochy Łuczników (trochę słabe)
- Ulubiony summon na tą okazję to łuczniczka Latenna, albinauryka
- Ogha, Rycerz Lwiej Grzywy- silny summon łucznik, ale to byłoby małe oszustwo, walczy też bronią białą

Ogólne:
- Pomocniczo pięść Cestus na ręku z umiejętnością Krok Wasalnego Rycerza, głównie dla uników i poruszania przy Żelaznym Ciele
- Pomocniczo tarcza
- Słojogród - fajna miejscówka, można zebrać wiele kwiatów na kilka garnków i strzał
- Summony można leczyć inkantacjami np. Leczenie, tyle gram i nie wiedziałem, może być pomocne przy tych buildach i słabszych summonach
- W ogóle tyle grałem, a do drugiego wyzwania z Prochami Wojny okazuje się, że mam dopiero 64/91

Na koniec załączam pacyfistyczne wyzwanie przejścia gry z wszystkimi bossami fabularno-wizerunkowymi, bez użycia ataków !?! Polecam ten relaksujący film + świetna muzyka w podkładzie.

How to beat Elden Ring WITHOUT ATTACKING (Pacifist All Remembrances)

https://www.youtube.com/watch?v=xC8rItlYMtY

No i chu, nie umiem przejść krwawego, wg mnie trzeba mieć o wiele większego skilla żeby zrobić to bez duchów i summonów. Typ nie dość, że chamuje uderzenia (co samo w sobie jest do wyuczenia), to raz wali 2 razy, jeśli się podejdzie to 3. Nie ma żadnej różnicy w ruchu rzuceniem krwią wzdłuż i wszerz. Mało tego, umie podbiec w momencie zadawania uderzenia, więc nie ma jak wydłużyć tego dystansu.

Niewidzialny Cichy Niezniszczalny Zmatowiony Zabójca

... czyli jak Elden Ring łączy mechaniki z Dark Souls, Sekiro i Bloodborne. Zestaw tych Popiołów Wojny i aromatu przyda się w upierdliwych lokacjach nie do przejścia lub niektórych upierdliwych mobach i (mini)bossach.

1) Assassin's Gambit (Gambit Zabójcy)
2) Shadow's Lure (Przynęta Białego Cienia)
3) Ironjar Aromatic (Aromat Żelaznego Naczynia)
4) Raptor of the Mists (Drapieżnik z Mgieł) - tak Sekiro Mist Raven (Mglisty Kruk) :-)
5) Boodhound's Step (Krok Wasalnego Rycerza)

Kombinacja 1, 2 i 5 - przemykamy przez trudne lokacje jak niezauważalny cień

Kombinacja 1, 3, 4 lub 5 - bierzemy wrogów z zaskoczenia, a potem stajemy się niezniszczalną i nietykalną maszyną do walki

No i znalazłem dzięki temu forum najlepszy kanoniczny sposób przechodzenia Elden Ring ;-)

Gram sobie już na całego na NG+9 jako perfumiarz z garnkiem na głowie lub bardziej jako garncarz w szatach perfumiarza. Przed rozpoczęciem przejścia upewniłem się, że mam max ilość garnków i butelek do perfum, oraz przyzwoity zapas materiałów na garnki i aromaty. Ze składników nic specjalnie nie farmiłem, tyle ile się zebrało z poprzednich przejść. Natomiast nakupiłem pod sufit kości, kamyków, strzał, strzałek i nożyków. Dopiero przygotowując się do tego przebiegu dowiedziałem się, że kości i różne rodzaje kamieni do rzucania (wybuchowe, magiczne, grawitacyjne) można kupować po pokonaniu Łowców Kulistych Dzwonków i zdobyciu ich dzwonków. Zwłaszcza kości na strzały i strzałki są ważne, zamiast zabijania biednych zwierząt. No i jedziemy.

Jakie wrażenia? Jeden z ciekawszych buildów i sposobów na przechodzenie. Nie nudne katany, miecze, młoty, kostury i spelle, ale garnki, aromaty, strzałki i kamyki :-) Różnica między tym buildem a standardowymi jest większa od różnicy między magią a melee czy siłą a zręcznością. Czuję się jakbym grał pierwszy raz i w trochę inną, nową grę. Na pewno jest zdecydowanie inaczej. Mam to fantastyczne uczucie świeżości jak z pierwszego przejścia. Z czystej ciekawości idę sobie powoli, sprawdzam wszystko, zrobiłem nawet znowu cały tutorial, tutorialowego bossa, zabiłem garnkami Grafted Scion, Strażnika Drzewa, smoka na jeziorze, mini-bossów w każdej jaskini i katakumbach centralnego Pogrobna, gdzie cały czas urzęduję. Nie spieszy mi się tym razem. Poleciałem tylko z ciekawości szybką trasą zabić dla sprawdzenia tym buildem Margit, Godricka i Rennalę, oraz odblokować Altus (bo tam kwiaty do Aromatu Iskry), ale wróciłem zaraz z powrotem do Pogrobna. Wszyscy bossowie na 2 razy, Margit i Godrick w miarę standardowo, ale Rennala pierwszy raz mi się tak długo i wymagająco walczyło, zrobił się z tego zjawiskowy pojedynek, głównie dzięki jej repertuarowi, byłem zaskoczony, zupełnie inna walka :-o

Na razie walczę praktycznie samymi garnkami i strzałkami, ze wsparciem aromatów i Płonącym Uderzeniem na pięści Cestus (podobne do Aromatu Iskry tylko ogień). Łuk i strzały mam w odwodzie, ale nie musiałem jeszcze korzystać, tylko spróbowałem i potwierdziłem jak świetny jest Deszcz Strzał w niektórych scenariuszach. To z bossami. W świecie i na mobach, aby nie tracić materiałów używam głównie skradanie, pięści i płonące uderzenie. Faktycznie gram w ubiorze perfumiarza z garnkiem na głowie. W prawej ręce 3 x pięści Cestus z: Płonące Uderzenie, Gambit Zabójcy (niewidzialność do skradania i przebiegania) i Krok Wasalnego Rycerza. Próbuję też zamiast KWR umiejętności Drapieżnik z Mgieł, działa trochę inaczej jak Mist Raven w Sekiro, ale ma potencjał i doskonale pasuje do tego builda. Muszę się tylko dobrze nauczyć. W lewej ręce: tarcza, pieczęć do inkantacji wzmacniająco-leczących i łuk. Butelki estusa i eliksir wyrzucone na drugi krzyżyk. Najważniejsza konfiguracja to krzyżyk dół i te 10 slotów to podstawa tego builda. Dla porównania, we wszystkich dotychczasowych buildach na krzyżyk dół miałem tylko butelkę do HP i nic więcej, bo nie lubię tego przełączać. Tutaj pierwsze pięć slotów do normalnego prowadzenia walki: najpierw gotowane kraby na ochronę, potem duch summon perfumiarz lub duch garnków, potem 3 rodzaje podstawowych garnków do rzucania: ogniowe, z błyskawicami, święte. Kolejne pięć slotów w odwodzie: strzałki, nożyki, kamyki, garnki rytualne i perfumy wzmacniające na różne okazje. Walka z bossem wygląda zwykle tak, że najpierw przywołuję ducha perfumiarza Carmaan, który operuje całym zestawem aromatów i sam się leczy. Potem zatruwam wroga strzałkami trującymi. Potem lecą garnki. Jak się skończą to strzałki i nożyki. Zwykle starcza, w ostateczności dobijam ogniem Płonącego Uderzenia. Walka ma zatem swoje fazy i strategię. Trwa tak 2 x dłużej niż przy zwykłych buildach, wydaje mi się ciekawsza i daje sporo frajdy. Na razie. Duchy perfumiarzy zaskakująco dobrze sobie radzą z życiem i są pomocne, choć zadają małe obrażenia. Najtrudniejsi nie byli główni bossowie, ale jeden mini-boss z tarczą - Rycerz Tygla, bo tarcza to trochę większy problem przy garnkach i rzutkach. Do walki trzeba się za każdym razem porządnie przygotować przez tworzenie i planowanie. Na szczęście nie byłem jeszcze w sytuacji wielokrotnego ginięcia, kiedy musiałbym dofarmiać materiały, bo tej uciążliwości obawiam się najbardziej.

Oprócz zupełnie innego podejścia do walki, główna różnica to nastawienie do świata. Idziemy sobie teraz przez grę powoli i uważniej, zwracając przede wszystkim uwagę na otoczenie i przyrodę. Interesują nas grzybki, kwiatki, kamyki, motylki i czasem jakieś .... odchody pozłacane :-) :-) Dlaczego w Pogrobnie cały czas tylko jarzębina i złotolistnica? Kiedy wreszcie trafię na moje kwiatki do garnków i aromatów? Jaka radość ze znalezienia pierwszych zmatowionych słoneczników. Gdy znalazłem w Pogrobnie miejscówkę gdzie walą błyskawice, to byłem w domu. Wiecie po co są te miejsca gdzie walą błyskawice? Bo tam na pęczki rosną kwiaty do garnków i strzał z błyskawicami. Jedno odwiedzenie i mamy kwiaty na całą walkę z bossem. Dowiedziałem się po co są te motylki nad ogniskami i przy kupcach, które mnie zawsze zastanawiały i czasem irytowały. Do garnków ognistych :-) A czemu Słojogród taki okwiecony? No wiadomo. No takie rzeczy nagle zaczynają nas interesować i zaczynamy rozumieć po co są porozrzucane po świecie. Nie ukrywam, że to warstwa gry czy świata, która mnie wcześniej specjalnie nie interesowała, a teraz jest kluczowa i znowu pokazuje jak to jest wszystko z głową zaprojektowane. W sensie gdzie, co, po co, na jakim etapie się nam udostępnia, a my jako gracze jak możemy sobie to urządzić i rozplanować. No i to jest ostateczny argument za sensownością otwartego świata w Elden Ring ;-)

To tyle, będę sobie tak spacerował z tymi garnkami i perfumami przez grę jeszcze pewnie długo i powoli. A od jutra przerzucam się głównie na Xenoblade Chronicles 3, bo mamy premierę. W moim osobistym rankingu ta gra będzie walczyć z Elden Ring o grę roku. Uwielbiam serię XC tak samo jak gry FS. Bardzo jestem ciekaw czy XC3 dorówna ER... Miłego!

Spasowałem.

Chcesz wyzwania, to graj 1 na 1. A jeśli przeszedłeś w ten sposób wszystkich bossów, to chapeu bas. Ja wymiękłem na drugim astelu i krwawym. Uznałem, że szkoda mojego czasu żeby grać w to za darmo.

Co tu tak cicho znowu? NewGravedigger tak wszystkich zmotywował? ;-)

Ja zamieniłem na razie "I am Malenia, blade of Miquella" na "I'm the girl with the gall!" w Xenoblade Chronicles 3 :-)

Ale o Elden Ringowych garnkach nie zapomniałem...

Po kilkutygodniowej przerwie spowodowanej ogrywaniem XC3, zaglądnąłem na chwilę z powrotem do ER i mojego garnkowo-perfumiarskiego wyzwania :-) Jakie wrażenia? Świetne. Korzystając z dobrodziejstw otwartego świata najpierw wybrałem sobie na chybił trafił lokację - zamek Sol, pocwałowałem tam na koniu, przeszedłem razem z końcowym bossem. Potem rozprawiłem się z Ognistym Olbrzymem. Potem przypadkiem odkryłem kolejną jaskinię, w której jeszcze nigdy nie byłem :-o, bardzo oryginalną, nie spotkałem takiej wcześniej, na styku Pogrobna i Caelid, z jakimś podobno OP mieczem w krzakach na urwisku przy wyjściu, muszę wypróbować.

ER to jest jednak gameplayowo moja gra, obok XC3 oczywiście :-) Łatwo to poznać gdy człowiek wpada po czasie, wybiera dowolną lokację czy bossa i zawsze ma tą samą frajdę. Dodatkowo stwierdziłem, że synapsy czy neurony w mózgu musiały mi się przez tą przerwę wyrobić, bo walki jakby lepiej mi idą. To znany efekt przerwy dla mózgu na wyrobienie odpowiednich połączeń ;-) Zamek Sol przypomniał mi jak świetnie zaprojektowane jest ER, czego często nie doceniamy grając bez przerwy. Na zewnątrz zamku zrobiłem sobie nowy zapas kwiatów do garnków błyskawic (to jedna z miejscówek z błyskawicami), unieruchomiłem dla rozgrzewki mauzoleum, aby mi ciągle nie dzwoniło do uszu, na wejściu powaliłem mini-bossa, te dwie szybkie lwie bestie - tu się przekonałem, że refleks mi się chyba poprawił, potem logiczno-zręcznościowa ścieżka zdrowia z ptakiem, psami, przyzwańcami, przywoływanymi i teleportującymi się rycerzami, w końcu boss. Na nowo przypominałem sobie logikę przejścia tej ścieżki, co gdzie, dlaczego, w jakiej kolejności. Ścieżka dobrze przygotowuje do walki z rycerzami przywoływanymi potem przez bossa. No i Commander Niall! Kiedyś to był dość trudny boss, który używa jeszcze dodatkowo swoich rycerzy summonów. Teraz pobawiłem się z nim z czystą przyjemnością. Jego summony sparowałem z identycznym summonem z mojej strony, lub perfumiarzem, lub gałązką czarującą. A samego Dowódcę buildem garnkowo-perfumiarskim-ashowym :-) Ognisty Olbrzym z kolei nie stanowi już dla mnie żadnego zagrożenia. Nie jest w stanie mi nic zrobić, jeżeli ginę to tylko wtedy, gdy przez długość walki i zagapienie zaplączę się w jakąś przeszkodę środowiskową lub spadnę z urwiska. Nie byłem w stanie go jednak pokonać samymi garnkami, perfumami, itp. bo trwałoby to wieczność i nie dawało większej przyjemności. Pokonałem go dla odmiany jedną pięścią z krwawieniem i mrożeniem. Całe ER :-)

Moje osobiste, ulubione Top 25 sposobów przechodzenia ER. Nr 1 to styl najprzyjemniejszy, i dalej w dół mniej więcej w kolejności frajdy, ale niekoniecznie siły czy skuteczności. Każdy daje mi sporo zabawy, nawet ostatni, a lista mogłaby być jeszcze dłuższa. To luźna mieszanka buildów, broni, mechanik, pomysłów, wyzwań. Niektórymi z nich przeszedłem całą grę, innymi jakąś część, niektórymi tylko konkretnych bossów i miejscówki, itp. Nie wiem czy niektóre rzeczy nie zostały w międzyczasie znerfione w ostatnich patchach. Dodatkowo subiektywna ocena trudności stylu: E- łatwy, N - Normalny, H - trudny.

(01 - N) Słojownik Perfumiarz - Zbieranie, Tworzenie, planowanie, bojowe Consumables , Płomień Lwiej Grzywy, Lalka Słojowca , Perfumiarka Tricia, Carmaan

(02 - E) Olbrzymie Bronie + powerstance + wyskoki, Niszczyciel Olbrzymów x 2, Pastorał Prałata x 2, Kostur Ogara, Młot Trolla

(03 - N) Pięści - Gwiezdna Pięść, Cestus z popiołami, Proteza Weterana, Pozszywany Smok Godricka

(04 - N) Ashes of War - zabawa use it & lose it lub pojedyncze jak Płomień Lwiej Grzywy, którymi można przejść prawie cała grę

(05 - N) Pokonywanie każdego bossa jego własną bronią

(06 - N) Kolosalny Miecz x 2 + powerstance + wyskoki, Greatsword, Zweihander, Miecz Pozszywanego, Złoty Miecz Trolla

(07 - E) Bluźniercze Ostrze

(08 - N) Zabawa (samymi) Spirit Summonami

(09 - N) Złota Halabarda + Smocza Halabarda

(10 - N) Pałki - zwykłe, duże, wielkie, kolczaste

(11 - H) Na golasa + najprostsza Pałka i żadnych ułatwień - czyli pokonywanie bossów w stylu Pro

(12 - N) Czarny Nóż - ubiór Czarnego Noża, sztylet Czarnego Noża, Klinga Przywołania, Tiche

(13 - N) Bronie Gargulców - 2 x wielki miecz, 2 x podwójne ostrze, 2 x topór, 2 x halabarda

(14 - N) Kolosalny Miecz x 1 + Lwi Pazur, ew. Królewski Wielki Miecz + Wilczy Atak

(15 - E) Miecz Świętego Reliktu

(16 - E) Katana Rzeki Krwi

(17 - E) Total Tank - Poise 130, zbroja kozobyka, Kamienna Opuszkowa Tarcza, właściwe talizmany, Aromat Żelaznego Naczynia

(18 - E) Inkantacje - ogólnie, tu całe kategorie

(19 - E) Magia - Karyjskie Berło Królewskie + Kostur z Meteorytu, ulubiona Proca i Gwiazdy Ruiny

(20 - H) Podwójne Ostrza + Widmowe Cięcie i Tornado Czarnego Płomienia

(21 - N) Magmowe Ostrze + Skrzydło Astela

(22 - N) Topory wszelakie - cała masa świetnych opcji

(23 - H) Łuki - Czarny + Grad, Albinauryków + Deszcz Strzał, Lwi Wielki Łuk + Deszcz Radahna

(24 - H) Bojowe Tarcze - do obrony i ataku: Z Obliczem, Jednooka, Smoczego Szponu, Kamienna Opuszkowa, Tygla

(25 - H) Skradanie + taktyka + Gambit Zabójcy, Przynęta Białego Cienia, Drapieżnik z Mgieł, Szybki Odskok

Miejsce Honorowe - przemykanie się przez grę przy użyciu Bloodhound's Step ;-)

Brandon Sanderson i Godskin Duo - czyli jego ulubiony boss w ER :-) Nareszcie ktoś mnie rozumie ;-) Cudne wideo pokazujące dlaczego ten boss taki ulubiony i jak gra inteligentnie przygotowuje do walki z nim. Czyli znowu - tam gdzie jedni widzą jakieś wady, inni cieszą się z przemyślanego zamierzania twórców, dającego lepsze doświadczenie. Mam tylko oczywistą podpowiedź dla Brandona na jego uwagę co do dobiegania do tego bossa z punktu łaski - po drugiej stronie jest inny punkt łaski, przy samym wejściu na arenę, bez żadnych mobów po drodze :-) Sam go odkryłem dopiero w drugim przejściu i faktycznie wcześniej też tak biegałem jak autor.

Why You Should Play Elden Ring — The Godskin Duo and What Makes Them Such A Great Boss Battle

https://www.youtube.com/watch?v=xau7CGghLj8

Elden Ring to stan umysłu :-) It's not boring, you are... Spojrzenie na grę i jej ocena zależy w dużej mierze od nastawienia gracza i gotowości do pozbycia się dawnych przyzwyczajeń, zwłaszcza Dark Soulsowych. Unfair, unbalanced, unfun vs fun & fair. Świetny film. Technicznie to odpowiedź jakiemuś kolejnemu youtbowemu guru wokół mechaniki walki i bossów. Dla mnie świetny materiał do dalszej nauki i bardziej profesjonalnych przejść gry. Pomimo kilkuset godzin w grze, trochę się znowu dowiedziałem lub znalazłem potwierdzenie do swoich przemyśleń o mechanikach, koncepcjach, pojęciach, konstrukcji bossów, różnicach i sporym postępie w stosunku do poprzednich gier FS. Ufff wciąż jestem początkującym w te klocki, ale może nie jestem kimś, kogo autorzy i środowisko określają jako "scrub" - przez sposób nastawienia do trudnych wyzwań w trudnych grach, niezależnie od doświadczenia. Enjoy!

https://www.youtube.com/watch?v=EZ_9F73R1tE

Gra strasznie mnie wciągnęła, dlatego 8. Bardzo fajna walka, odkrywanie świata, super widoczki. Niestety im dalej w las tym gorzej.

Do dziś pamiętam niektórych bossów z serii Souls, tu pomimo, że jest ich mnóstwo, pamiętam garstkę. Walki z nimi też nie sprawiały mi zbyt dużo przyjemności, praktycznie każdy walczy podobnie - kombo, atak obszarowy, chwilę czeka na atak gracza. Zadają za dużo obrażeń, żeby na podstawowym poziomie przy 60 vitality ginąc od jednego ciosu? W ciężkiej zbroi?

Fabuła. Naprawdę spodziewałem się czegoś epickiego po współpracy z Martinem, a dostałem dretwe monologi, zero motywacji do poznania fabuły i nieciekawych NPC. Zawód.

Balans. Początek ciężki, jesteś skazany na praktycznie 1-2 bronię, jeśli źle wydałeś materiały - pech. Po odkryciu obszarów do farmienia i odblokowaniu materiałów w sklepie możemy praktycznie wszystko, tyle, że na tym etapie wszystko już prawie widziałem i została tylko zabawa z buidami.

Jest to pierwsza gra from gdzie po ukończeniu po prostu mi się już nie chciało. Odpaliłem NG+ zabiłem paru bossów i przestałem grać.

Technicznie na ps5 słabo, pop in, spadające klatki, tylko projekt artystyczny ratuje tę grę.

Podsumowując, gra dobra, ale spodziewałem się czegoś lepszego. Wciągnęła na 130 godzin, ale nie bawiłem się jakoś super. Jedyne emocje jakie wzbudzała we mnie to wkurzenie po kolejnej śmierci, lub ulga po zabiciu bosa. Postaci i zakończenie były mi obojętne.

500h stuknęło na mojej postaci w NG+ i ... nigdy nie było tak dobrze :-) Do tego trochę godzin na kilku równoległych profilach NG do prób szybkościowych. Jest zatem okrągła rocznica i powód do świętowania - pękła butelka szampana ;-) Długa droga od pierwszego przejścia magiem, z summonami i gryzieniem ścian przed niektórymi bossami - do samych pięści solo i swobodnego używania dowolnych zabawek dla czystej, niczym nie skrępowanej przyjemności :-)

Powrót po kilku tygodniach do ER jest dla mnie małym zaskoczeniem. Nie myślałem, że gra będzie dla mnie równie świeża i jeszcze bardziej interesująca niż na początku. Nie przesadzam, ale moje uznanie i satysfakcja z tej gry rośnie nieustannie, z każdą godziną i z każdym przejściem. Pewne przemyślenia, doświadczenia i umiejętności ułożyły się jakby ostatecznie w głowie i scementowały. To na podstawie gry własnej i wybranych merytorycznych materiałów do różnych tematów, których wiele przejrzałem na yt, a ostatnio przestałem już oglądać - zwłaszcza od tych, jak ich nazywam "płaczących guru". Na NG+9 wyszło mi teraz dość dokładne przejście po świecie, to ze względu na zbieractwo materiałów pod garnki i perfumy - oto ostateczne uzasadnienie dla otwartego świata ;-) Lista pomysłów na kolejne przejścia i wyzwania rośnie. W tym zauważyłem, że FightinCowboy podkradł mój pomysł !?! ;-) jaki zaplanowałem na NG+10 i robi teraz nową serię Use it & Lose It, tylko on z broniami, a ja zamierzam z popiołami wojny (każdy boss inną bronią / popiołem wojny). To nieprawdopodobne, ale wciąż każdego dnia odkrywam w tej grze coś nowego. Myślę, że ten ER nigdy się dla mnie nie skończy :-)

Czy coś się zmieniło od momentu gdy po chyba 40h dałem grze 10/10 do dziś, gdy pękło 500h? Nie, jest tylko przyjemniej, pewniej, bardziej świadomie, jestem w stanie lepiej docenić różne elementy gry - ze względu na trochę lepszą wiedzę, umiejętności, ogromy arsenał narzędzi i multum odblokowanych możliwości. Jest wyrobiona ostatecznie własna opinia co do paru aspektów, które były na początku dyskusyjne lub krytykowane w społeczności ER. Niektórych nie byłem pewien i postanowiłem je wyjaśnić na własny użytek. Wymagało to kilku przejść gry, przejścia innych gier FS, podniesienia własnego skilla, aby się samemu przekonać jak jest naprawdę. Niekompetencja i wąskość spojrzenia niektórych płaczących guru i FS-owych weteranów na yt przeraża i zadziwia. Zadziwia w druga stronę i niesłychanie motywuje to, co pokazują fani gry w różnych wyzwaniach, pomysłach i mechanikach.

Jak jest teraz? Jeżeli dałem 10/10 po kilkudziesięciu godzinach gry, to teraz ER jest dla mnie grą idealną na każdym poziomie. Historia i sposób jej podania - przekonałem się, że nikt jej nie zna do końca, są tylko mniej lub bardziej kompletne teorie, a czasem szalone pomysły, ja też mam swoje teorie, dostosowane do moich przekonań i motywacji, i ciągle znajduję jakieś elementy puzzli w świecie. Genialnie przemyślana konstrukcja gry, otwartego świata, lokacji zamkniętych, różnorodnych dungeonów, które nie nudzą mi się i zaskakują do tej pory, tak, tak katakumby nie przestają mnie bawić - nie wiem jak można mówić, że są na jedno kopyto? :-) Niezwykłe piękno graficzne każące się wciąż zatrzymywać i podziwiać, pomimo wewnętrznej brzydoty fabularnej, to wielka sztuka przedstawić zepsuty i ohydny świat w taki piękny sposób... System walki, który zawsze najbardziej mnie interesuje, nie ma sobie równych. Najlepsi, najtrudniejsi, najbardziej różnorodni bossowie jakich można spotkać w grach. Jednocześnie najlepszy, najbardziej różnorodny, najprzyjemniejszy arsenał narzędzi, broni i mechanik do radzenia sobie z tymi bossami oraz podnoszenia swoich umiejętności. Nieporównywalna grywalność i fun factor. Nieskończone replayability i pole do eksperymentów / wyzwań / sposobów przechodzenia. Jednym słowem gra bez końca, bo nawet po n-tym skończeniu zawsze można tu wpaść w dowolne miejsce i robić coś ciekawego. Ta gra nie jest po to, aby ją skończyć, ale aby w niej cały czas coś nowego robić i odkrywać. Nie ma czegoś takiego jak "skończyć" Elden Ring. Ktoś, kto przejdzie grę na tzw. 100% może odkryć zaledwie 10% jej możliwości i może go ominąć 90% frajdy.

Czy z perspektywy 500h gra ma jakieś wady, bo po 40h nie miała u mnie żadnych? Tak, odkryłem niestety dwie wady. 1) Potrafi wkurzyć, potargać emocjonalnie, bardzo szybko przełączyć wajchę z uwielbienia do nienawiści, a potem równie szybko w drugą stronę. Gracz musi się rozprawić ze swoimi wyobrażeniami, przyzwyczajeniami, stereotypami, słabościami, zdecydować czy pójść na łatwiznę, czy dążyć do wyznaczonego celu, czy oszukiwać siebie, czy walczyć do końca, czy użyć inteligencji, czy narzekać że nie jest jak kiedyś, czy cierpliwie do podszewki poznać tą grę i jej możliwości. Ale mimo najlepszych chęci gracza jest kilka drobnych miejsc, wcale nie tych najbardziej znanych, których konstrukcja jest wyrazem czystej złośliwości Miyazakiego ;-) Na szczęście można sobie je spokojnie podarować, jak ktoś nie lubi kląć i nie ma ochoty na wyzwania przestrzenne o milimetrowej precyzji. 2) Po ER nie gram już w inne gry innych twórców, które nie są na poziomie arcydzieła. Od lutego jedyną inną grą, którą przeszedłem to XC3 - ta gra jest porównywalnym arcydziełem. Na inne nie miałem zwyczajnie ochoty, albo odstawiałem po kilku minutach, oprócz symulatorów samolotowych czy samochodowych, na które zawsze znajdę małą chwilę, bo to inna bajka. Jestem na etapie gdy wciąż bardziej interesujące jest kolejne przejście ER na nowy sposób. Ale nie to jest najgorsze. Stwierdziłem na koniec, że nie ma dla mnie jednak powrotu do innych gier FS. Konstrukcja ER z otwartym światem, w którym w ciągu 2h od początku gry mogę dotrzeć do dowolnego miejsca i bossa, przemierzać ten świat na dziesiątki sposobów, rozwinięty system walki, tzw. "powtarzalność" bossów" - czyli w rzeczywistości jeden z najlepszych patentów tej gry, ogólna paleta możliwości i różnorodności sprawia, że straciłem ochotę na gry dziergane i sznurkowe. Sznurkowe tzn. po sznurku od A do Z, ewentualnie z wyborem czy najpierw ścieżka C-D czy E-F i z ukrytym przejściem D-G, a jeżeli boss jest w punkcie X i to unikalny boss na całą grę, to całą tą ścieżkę A-X trzeba po sznurku pokonać, aby mieć jedno niepowtarzalne, unikalne doświadczenie na całe życie. To już chyba nie dla mnie i nie ma do tego powrotu. Nie ma też powrotu do prostszych "turowych" walk z bossami DS1-3 czy prostszych rytmicznych walk z Sekiro. Lubię te wszystkie gry, miło wspominam wszystkie przejścia, i nadal oceniam na 9-10/10, mogą mieć nawet ciekawsze historie, czego nie wiem, bo mnie jakoś nigdy specjalnie nie interesowały, ale po ER konstrukcja tamtych światów i walk nie jest już tak atrakcyjna. Pozostają na zawsze w pamięci, ciepło i z sympatią. Takie to są smutne wady ER po setkach godzin gry :-(

Jak dla mnie gra roku, ponad 400 h nabite, dotarłem chyba do +5 new game plus. Jeśli wyjdzie jakieś DLC to trzeba będzie wrócić. Oby dostała jak najwięcej nagród.

Odnotujmy dla potomności nominacje Elden Ring do The Game Awards 2022:

1) Game of the Year

2) Best Game Direction

3) Best Narrative

4) Best Art Direction

5) Best Score and Music

6) Best Audio Design

7) Best RPG

Żeby było sprawiedliwie proponuję Najlepsze RPG dla Xenoblade Chronicles 3, a Grę Roku dla Elden Ring ;-)

Właśnie padł Radagon i Eldeńska Bestia i tak oto po niemal 140 godzinach kończę ER.
Platforma Xsx
Plusy:
- kilku wspaniałych bossów, taką Malenię to bym widział w Sekiro, szybka zołza.
- mnóstwo broni i czarów do wyboru do koloru, choć ja głównie walczylem kłem wasalnego rycerza zamiennie z rzekami krwi do tego zależnie od wroga tarcza
- artystycznie świat potrafi zachwycić
- tryb płynności po łatkach bardzo dobry do tego 5 sekundowe loadingi
Minusy:
- zacofana graficznie, FS pora na nowy silnik
- recykling bossów, pomniejsi wrogowie to nawet wyjęci z Dark Souls 3
- jak dla mnie słabszy klimat, jednak mroczny klimat BB, czy posępny DS3 bardziej do mnie trafiały.
- wielki świat mnie długo męczył jednak wolałem korytarzowe lokacje poprzedników
- muzyka, jest parę pięknych utworów ale tu poprzednicy Eldena równieżwg mnie lepsi.

Ogólnie walczyłem bez smarów, granulek czy nawet łuków runicznych i przez to zostało mi tego pełno w ekwipunku, za to dużo farmiłem i przy ostatnich bossach miałem 190 level. Do tego w ogóle nie używałem przyzwańcow czy mimika, wolę solo tłuc poteżnych wrogów.
Najgorszy dla mnie był Radagon z tym swoim wściekłym namierzaniem doprowadzał mnie do szału, a z wiadomych względów chce się w tej walce utrzymać jak najwięcej butelek, wiec było mega srogo, nawet Malenia nie dała mi tak wciry jak finalny boss.
Tytuł obowiazkowy dla fanów Dark souls ale mi jednak bardziej podobały się BB, DS3 i Sekiro, niemniej kibicuję w walce o GOTY.

Hej michal2010

No widzisz jak to wszystko jest subiektywne. Elden Ring zdobył właśnie prestiżową nagrodę roku The Ulimate Game of the Year w konkursie Golden Joystick Awards, która jest jak rozumiem oparta głównie na głosach graczy, i zdobył prawie dwa razy więcej głosów niż drugie miejsce czyli GoW:R. No i wyniki sprzedażowe rosną do 20 mln. Nie widzę zatem przehajpowania, bo ER jest wyjątkowym zjawiskiem w branży i klasą samą w sobie. Ja z kolei rozumiem twoje zdanie, ale sam mam dokładnie odwrotne. Uważam się dziś za fana FS, spędziłem już w Elden Ring ponad 600h przechodząc grę kilkanaście razy, a równolegle pomiędzy, idąc za głosami takimi jak twój, przeszedłem w całości Dark Souls 1 i 2, obie na New Game i NG+. Dark Souls 3 przeszedłem dużo wcześniej do NG+7 i ostatnio po ER zrobiłem sobie dla porównania NG+8. Wszystkie te gry są arcydziełami, ale Elden Ring jest fenomenem nowej jakości. Ze starych Souslów najbardziej uwielbiam Dark Souls 2, którym mógłbym dać zbliżoną notę do ER, choć to zupełnie innego rodzaju doświadczenie. Z tym całym bagażem właśnie znowu wróciłem w ostatnich dniach do Elden Ring i tańczyłem akurat wczoraj wieczorem z przyjemnością z Malikethem, jednym z moich ulubionych bossów, wciąż zgłębiam sobie historię tego świata i ostatnio zainteresowały mnie też różne okresy historii, cywilizacji, a nawet style architektoniczne i detale archeologiczne wzięte z rzeczywistego świata i naszej historii. Super sprawa.

Dalszej części nie musisz czytać, ale to szczegółowe reakcje do twoich wrażeń.

*** Nie, nie wszyscy wiemy, że Elden Ring miał być Soulsami, ja na przykład nie wiem, i nie postrzegam ER jak Soulsy, to dla mnie zupełnie inne zjawisko. Potrafię sobie też spokojnie wyobrazić linię gier Dark Souls 4... i Elden Ring 2...

*** Elden Ring ma masę świetnych i wymagających bossów, do których możemy podchodzić na różne sposoby, uczyć się ich ruchów, korzystać z różnych mechanik, broni, broni OP, popiołów wojny, duchów, spelli. Dzięki tzw. "powtarzalności" możemy się często uczyć tych bossów stopniowo, zaczynając od łatwego sposobu walki kończąc na najtrudniejszym. Broni i czarów nie jest za dużo, dla mnie. Nie musisz z nich korzystać. Skup się na swojej broni i stylu. Lubię soulslikeowy Mortal Shell, gdzie masz 4+1 bronie, i to też fajny sposób konstrukcji walki, ale siłą Elden Ring jest różnorodność. Ilu graczy tyle sposobów przechodzenia gry. Mam swoje kilkadziesiąt sposobów przechodzenia gry i każde jest innym doświadczeniem. Ale na przykład w ostatnich dniach przeszedłem całą kolejną Nową Grę samym Zweihanderem i nic innego nie zbierałem, bo taką miałem ochotę. Z kolei na profilu z NG+10 mam wszystkie bronie i czary i lubię przeprowadzać różne eksperymenty. Lepiej mieć więcej i wybrać to co się chce, niż mieć za mało :-)

*** Questy - w sumie podobały mi się i wydaje mi się że bardziej naturalnie w nie wchodziłem niż w innych produkcjach FS, ale tak, wiadomo... ;-)

*** Teoria o powtarzalności bossów i zapchajdziurach, często powtarzana, jest absolutną pomyłką wynikającą z braku zrozumienia, starych przyzwyczajeń, ograniczonych i predefiniowanych oczekiwań, mówię poważnie. Przemyślałem i opisywałem to tutaj wiele razy. Nie wyjąłbym ani nie zmienił w ER ani jednego ze 165 bossów. Dodał też nie, aby nie dostać kociokwiku ;-) I tak przyjdą przecież w DLC. Każdy boss ma swoje uzasadnienie i miejsce ze względu na konstrukcję świata, przygotowanie i trening gracza, czy choćby powtórkę z przyjemności. Z tego powodu mam pretensję do niektórych starych Sousów, bo np. w DS 1 i 2, pamiętam bardzo mało bossów, tak szybko padali i nie można się było nimi znowu nacieszyć bez powtarzania gry, bez sensu, choć w DS1 akurat się powtarzają, a pojawiający się co chwila Pursuer w DS2 jest moim ulubionym bossem w tej grze. Przechodząc DS1 pierwszy raz omal nie zabiłem Ornstein & Smough przy pierwszym podejściu i nie wiedziałbym nawet wtedy o co chodzi z tymi legendami na temat jego wyjątkowości, a potem rozpoznawałem go metodycznie swoimi sposobami specjalnie kilka razy, aby go świadomie pokonać bez problemu, inaczej bym go nie zapamiętał. Elden Ring często wprowadza gracza stopniowo w styl walki niektórych bossów, daje okazję do nauki, przećwiczenia i potem ponownego sprawdzenia umiejętności, często z podniesionym poziomem trudności lub w innych warunkach: Margit -> Morgott, Godfrey spirit -> Godfrey właściwy, Mohg itd. Przecież to jest super. Godskin Duo masz okazję poznać i przećwiczyć najpierw pojedynczo, aby potem przy podniesionej poprzeczce stawić czoła obu naraz. Ze względu na indywidualny sposób eksploracji świata Astela możesz spotkać w 2 miejscach i o ile nie czeszesz gry na 100% to zwykle spotkasz go tylko raz itd. Ja do niego rzadko wracam we właściwym miejscu po zrobieniu wiadomego długiego questa, a tak mogę sobie z nim niezobowiązująco powalczyć w tunelach przy każdym przejściu. A tak naprawdę nie ma to jak po raz kolejny ubić Awatara Drzewa czy wspomniane przez ciebie Night Cavalry, zwłaszcza w wersji podwójnej w śnieżnej krainie - uwielbiam :-) Przy tym wszystkim nie zapominajmy, że w pełni unikalnych bossów jest aż nadto, i tych fabularnych, wizerunkowych, i tych najtrudniejszych opcjonalnych, no i oczywiście tych w całym ciągu końcowym, gdzie każda faza bossa mogłaby być oddzielnym bossem w innych grach :-)

*** Koncept otwartego świata - to jest jeden z najlepszych otwartych światów jaki powstał w grach, w mojej ocenie najlepszy. Jeśli nie lubisz otwartych światów to jest OK, wtedy nie graj w otwarte światy, graj po prostu w Dark Soulsy. Ja lubię obie formuły, ale na Dark Souls muszę mieć fazę, czas i być przygotowanym na dzierganie prawie wszystkich lokacji i świata po kolei i od początku do końca. W Elden Ring poza unikalnym doświadczeniem radosnego odkrywcy w pierwszych przejściach, dziś wskakuję do gry w niedzielne popołudnie, wsiadam na konia i układam w głowie drogę i przygodę na jaką mam ochotę, a na NG+ mogę sobie przejść nawet całą grę w kilka godzin. Kombinacja otwartego świata, fenomenalnych lokacji zamkniętych legacy (zamek, stolica, akademia, Farum Azula, Haligtree itd), z masą ciekawych dungeonów, w różnych rodzajach, do wyboru, to mieszanka genialna jak dla mnie. Dzięki temu nigdy nie czuję tu znużenia tzw. dzierganiem od do. Zatem Elden Ring nie tylko się umywa, ale wyprzedza inne formuły o lata świetlne. Bo na koniec dnia w Elden Ring od drugiego już przejścia jak chcesz możesz sobie praktycznie wykroić takie swoje Dark Soulsy, pomijając większość atrakcji, a w druga stronę nie da rady.

*** Wymysł spirit ashes - jak nie rozumiesz, to nie korzystaj, to nie jest przymusowe. Dla mnie to absolutnie genialny patent. Samo eksperymentowanie z różnymi spirit summonami w moim przypadku było oddzielnym wymiarem zabawy. Poznawanie ich stylów, silnych i mocnych stron, AI, działanie w tandemie, podział zadań w walce, zwłaszcza konfigurowanie mimica - super. Czyli ja miałem dzięki temu masę dodatkowej zabawy, a ty po prostu możesz je zupełnie zignorować, dzięki temu mamy zupełnie inne doświadczenia. Znowu popełniasz błąd bo raz zarzucasz, ze ER miał być kolejnym Soulsem, a potem narzekasz, że coś nie jest jak w Dark Souls, a to jest po prostu inna gra. Swoją drogą ilość summonów NPC w DS 1 i 2 jest powalająca, więc tutaj można postrzegać to jako dodatkowy element rozwinięcia tej formuły pomocy z możliwością dowolnego wyboru kompanów i stylów. Oprócz samej frajdy z używania takich towarzyszy, mogę ci podpowiedzieć, że w przypadku słabszych graczy, takich jak ja, spirit summony bardzo się przydały na początku do poznawania trudniejszych bossów, aby dojść z czasem dzięki nim i dzięki tzw. "powtarzalności" do pokonywania bossów solo melee, a nawet samymi pięściami ;-)

*** Jaskinie i masa lokacji - nie zaglądaj tam, jak nie lubisz, to wolny, otwarty świat, nie wiem czy byłoby lepiej tak jakbyś akurat ty chciał, dla mnie pomysł i różnorodność tych lokacji jest mega satysfakcjonująca

*** Historia świata - no widzisz, a u mnie akurat odwrotnie. Elden Ring to jedyna gra FS, gdzie historia mnie autentycznie zainteresowała. Godziny analiz w grze, godziny filmów na youtube, dopowiadanie własnymi teoriami, ułożenie sobie w wszystkiego głowie, i nadal jeszcze ją sobie do dziś pogłębiam. Z Dark Soulsami tak nie mam z jakiegoś powodu, może ze względu na kolejność ogrywania, czym nie należy się chwalić, i za co dostaję baty od Kwisatz_Haderach, ale tak mam, nie wiem czemu.

Podsumowując, szacunek dla Twojej oceny, ale jeżeli chodzi o komentarze to płaczesz jak stara baba ;-)

Bardzo chętnie usłyszę uzasadnienie umieszczenia Godefroya,skoro każdy boss takie uzasadnienie ma.