Najciekawsze materiały do: Czarnobyl: Terrorist Attack

@up ---> nie zajarzyłeś ironii ukrytej w wypowiedzi, której sens jest zupełnie odwrotny.

CoD jest najleszą strzelanką, kupuje ją miliony osób, jest dopracowana
BUHAHAHAHA

qqqqqq - ironia w twojej wypowiedzi jest tak oczywista że nie jest to ani troche śmieszne
mrgiveman - jeśli twoim zdaniem CoD jest niedopracowaną grą to chyba coś masz z głową, o tej grze można wszystko powiedzieć że jest słaba, nudna, głupia ale na pewno nie można zarzucić jej niedopracowania (praktycznie każdej części), może w black ops wyszedł trochę skopany multi ale i tak w porównaniu do większości gier wszystko było zapięte na ostatni guzik)

Z dwojga złego, Terrorist Takedown lepszy.

o JA J.E.B.I.Eee !!!

Nie rozumiem jak to coś było hitem w Rosji - po prostu NIE ROZUMIEM!!! Moja recka: http://www.youtube.com/watch?v=0qXRcRE1Mm8

Modelowo staroszkolna, a więc skrajnie liniowa, szybka i skondensowana strzelanka z widoku pierwszej osoby polskiej produkcji. W mojej ocenie krytykowana bardziej z powodu prostackiej rozgrywki i technologicznego zacofania, aniżeli rzeczywiście występującej plejady rażących wad i krytycznych błędów. Po prostu - stuprocentowy arcade, mechanika gry jako żywo z lat 90, z lekkimi, niezbędnymi muśnięciami CoDa tu i ówdzie.

W Terrorist Attack zagrałem po raz pierwszy już po ukończeniu Powrotu do Zony i Undergrounda. Po rozpoczęciu nowej gry pierwsze spostrzeżenia przyszły bardzo szybko. Sama sekwencja wprowadzająca zwraca uwagę kinowym charakterem i amerykańskim dubbingiem, przez co miałem wrażenie, iż gra została przygotowana z większym rozmachem i miała znacznie większy budżet, niż jej kontynuacje.

Kampanię osadzono głównie w wymarłym mieście Prypeć oraz terenach przyległych. Widać starania twórców mające na celu w miarę wierne odwzorowanie dzisiejszych realiów tego miejsca. Oprawa graficzna prezentuje się przyzwoicie i chyba bardziej przypadła mi do gustu niż większość poziomów Powrotu do Zony, mimo iż mamy tutaj ponoć wcześniejszą inkarnację silnika Argon. Dzienne pole walki opuszczonego miasta oraz zieleń drzew i krzaków okolicznych wiosek były dla mnie miłą odmianą po mrocznych etapach Undergrounda. Na plus zaliczam także znacznie większą liczbę ustawień graficznych, pozwalających nieco łatwiej dopasować oprawę do posiadanego sprzętu.

Stawiane przed graczem zadania układają się w spójną całość (znacznie bardziej niż np. w części trzeciej) i są całkiem interesujące - szczególnie przypadły mi do gustu (*SPOILER ALERT*) znamienna "ostra jazda" drezyną (wbrew ośmieszającym recenzjom na youtube jest to trudny, intensywny etap, z kompletną rozpierduchą i masą eksplozji, m.in. dzięki praktycznie nielimitowanej amunicji), a także wartki epizod w tunelu, misja snajperska na dachu bloku mieszkalnego oraz ostatnia potyczka czasowa niczym w Halo, ze spowalniającymi gracza Mi-24, efektownymi eksplozjami składów broni i kapitalną sceną końcową, w której wyposażony w detonator terrorysta salwuje się dramatyczną ucieczką korzystając ze sznurowej drabinki zaczepionej do dymiącego śmigłowca.

Poziom trudności omawianego tytułu stoi chyba na najniższym poziomie w kontekście trylogii, seryjne zgony zaliczałem w zasadzie tylko w drezynie i w ostatniej misji. Mówię tutaj oczywiście o poziomie trudności Trudny - na poziomie Realistyczny kampania w moim odczuciu jest niegrywalna, ze względu na konstrukcję poziomów i ogólny charakter rozgrywki trzeba by nauczyć się poziomów na pamięć, w przeciwnym razie nie byłoby by prawdopodobnie zadania, którego wykonanie nie wymagałoby przynajmniej kilkukrotnego wczytywania gry. Cała zabawa zamyka się w około 3,5 godziny, porównywalnie do Undergrounda.

Dostępne w Terrorist Attack uzbrojenie jest najskromniejsze w całej trylogii, co wcale w moim odczuciu źle o grze nie świadczy. Każda pukawka jest zdolna do unicestwienia wroga, kłopotliwy w użytku bywa tylko legendarny Kałach, którego ogień z lufy jest nieco przesadzony i przez to komplikuje skuteczną eliminację wroga (z drugiej strony - w pewnym sensie podnosi realizm i poziom trudności!). W kilku miejscach mamy skrzynki z amunicją, którą zawsze należy opuszczać z w pełni napompowanym plecakiem nabojów. Chociaż terroryści korzystają z kilku rodzajów broni (m.in. RPG, strzelby, pistolety maszynowe, granaty), to w zdecydowanej przewadze jest tutaj AK-47, a ten, choć skuteczny, nie zawsze jest optymalnym wyborem.

Oprawa dźwiękowa bez większych zarzutów, wydaje mi się nawet że podkład muzyczny jest bogatszy i lepiej zmontowany, niż w Powrocie do Zony. Za to wspomniany wcześniej dubbing to dla mnie zagadka, nie jestem bowiem przekonany po co polskie studio zatrudniło amerykańską firmę z Nowego Jorku do podłożenia głosów pod rosyjskich żołnierzy. Tak czy owak, sprawia on z pewnością wrażenie bardziej profesjonalnego, aniżeli amatorskie (lecz przezabawne!) nagrania z dwójki w rodzimym języku, czy zupełny brak jakichkolwiek podkładów (niemiluch Undeground).

Ostatecznie Terrorist Attack jest w moim odczuciu solidną strzelanką, której jednak z pewnością nie należy porównywać do współczesnych FPSów. Gusta graczy preferujących gry zwane niegdyś doomopodobnymi przez te kilkanaście lat mocno zdążyły ewoluować i od gry wymagają znacznie więcej, niż sprawnej mechaniki i nieprzerwanej akcji. Stąd też zapewne tak słabe oceny gier z serii, które w mojej opinii są mocno przesadzone, szczególnie w Polsce (potwierdzają to znacznie bardziej zrównoważone reakcje zagranicznych graczy, np. oceny na Desurze, GamersGate czy GreenManGaming, świetna sprzedaż na rynku rosyjskim). Nie ma tutaj pełnej swobody, quick time eventów, osiągnięć, broni do odblokowania, zadań pobocznych czy nawet trybu multiplayer. Jest za to efektowna gra o klarownych zasadach, ciekawym umiejscowieniu i wartkiej akcji w starym stylu, pozwalającej całkiem realnie poczuć się jak żołnierz i komandos rodem z filmów akcji z lat 80. Jeśli ktoś nie wymaga więcej - być może przyzna grze racjonalną ocenę, rzeczywiście odzwierciedlającą poziom dostarczonej przez rodzimych twórców rozrywki. Tak jak np. moje sześć na dziewięć ;)

Eee, tam. Mi się ta gra podoba. :P