Recenzja gry Big Pharma – symulator koncernu farmaceutycznego dla fanów tycoonów

Prowadzenie koncernu farmaceutycznego to na co dzień naprawdę trudne zadanie, zwłaszcza jeśli trzeba mierzyć się z nieustannymi obostrzeniami prawnymi, ciągle mutującymi wirusami czy epidemiami, które powodują zwiększone zapotrzebowanie na dany specyfik. Misja niesienia ludziom pomocy jest rzecz jasna wyjątkowa, ale wyrzeczenie z tym związane okazuje się naprawdę ogromne. Najlepiej uwidacznia nam to Big Pharma – z pozoru bardzo prosta, a w praktyce niezmiernie skomplikowana strategia stawiająca przed nami spore wyzwanie.

Dzieło autorstwa studia Twice Circled to tak naprawdę połączenie gry logicznej oraz strategii ekonomicznej. Naszym zadaniem jest rzecz jasna stworzenie leków, które spotkają się z przychylnym odzewem ze strony klientów oraz umożliwią nam uzyskanie odpowiedniego dochodu, pozwalającego na kontynuowanie farmaceutycznej działalności. Dokonujemy tego poprzez stawianie linii produkcyjnych, za których wygląd oraz efektywność bierzemy odpowiedzialność wyłącznie my – to bowiem do gracza należy jej zaprojektowanie oraz przeprowadzenie wybranych składników do samego końca procesu produkcji, a właściwie do momentu, w którym nasz lek pojawi się na taśmie w formie kapsułki.

I co do czego służy?

Refundacja? Nie licz na to!

Z pozoru nie jest to zbyt trudne zadanie – cały cykl produkcyjny opiera się bowiem na wybraniu składnika, postawieniu kilku urządzeń i połączeniu ich taśmą produkcyjną. W praktyce jednak tworzenie leków okazuje się być niesamowicie skomplikowane, zwłaszcza jeśli konieczne staje się wykorzystanie mieszanek poszczególnych produktów. To, w jaki sposób stworzony środek będzie działał na pacjenta, zależy od stopnia koncentracji specyfiku – każdy ze składników posiada zarówno swoją funkcję leczniczą, jak i efekt uboczny, a my musimy znaleźć złoty środek między tymi dwoma czynnikami, by ilość negatywnych opinii nie przeważyła nad potwierdzonymi przypadkami wyleczenia. Konieczne staje się więc umieszczenie w cyklu produkcyjnym urządzeń, które obniżą lub podwyższą koncentrację w taki sposób, by efekt działania był możliwie jak najsilniejszy, a produkcja – jak najbardziej opłacalna.

W taki sposób stworzymy jednak tylko podstawowe leki, takie jak słabe antydepresanty czy tabletki na ból brzucha. Stworzenie bardziej specjalistycznych, droższych i co za tym idzie – także bardziej opłacalnych – specyfików wymaga od nas nierzadko sporych inwestycji w nowe maszyny. Te jednak musimy najpierw odblokować, co czynimy za pośrednictwem naukowców prowadzących badania. Podobny model przyjęto także w kwestii odkrywania nowych składników, pozyskiwanych z insektów i owadów czy też rzadkich roślin – co więcej, niektóre z nich będą wymagały od nas partycypowania w kosztach bardzo drogich eskapad na drugi koniec świata, ale wielokrotnie rachunek zysków i strat pokazuje, że jest to gra warta świeczki.

Chyba czeka nas wycieczka do Afryki…

I w ten oto sposób prosta linia produkcyjna staje się niemiłosiernie skomplikowana, z czasem bowiem zajmujemy się dobudowywaniem kolejnych segmentów, co wiąże się z solidnym przeprojektowaniem tego, co już wcześniej zrobiliśmy. Ten fragment rozgrywki wygląda po prostu jak układanie puzzli – musimy po prostu korzystać z kolejnych urządzeń, licząc kolejne stopnie koncentracji i zwracając uwagę na warunki jakie musimy spełnić, by dany specyfik wykształcił właściwości pozwalające na zwalczenie danego typu schorzenia. Do stworzenia idealnego leku posłuży nam kilkanaście różnorodnych maszyn, które nie tylko łączą bądź rozbijają substancje wprowadzone do produkcyjnego obiegu, ale i miksują substancje lub też je analizują w celu uzyskania wyższej efektywności leczniczej danego farmaceutyku.