Cultures 2: Wrota Asgardu - recenzja gry

Przeszło rok temu, na rynku gier komputerowych, pojawiła się gra zatytułowana „Cultures: Discovery of Vinland”, którą to autorzy wychwalali pod niebiosa tuż przed premierą. Według ich publicznych wypowiedzi, gra miała zmienić oblicze świata dzięki szczegółowej grafice oraz wysokiej grywalności. Niestety, oblicza świata na pewno nie zmieniła i pomimo naprawdę bardzo dobrych recenzji w prasie, odeszła szybko w niepamięć. Stykając się z pierwszą częścią „Cultures” miałem nieodparte wrażenie, że gram w najzwyklejszy klon „Settlers’” przez co sceptycznie odniosłem się do tego produktu. Miałem również żal do producenta, za to, że robił zbędny szum przed premierą, aby zaciekawić swoją produkcją jak największe grono graczy. Co mogli zrobić sami programiści, aby uniknąć porównań „Cultures” z „Settlers”? Musieli stworzyć drugą część, która w jak najmniejszym stopniu nawiązywałaby do jakże popularnych Osadników.

Fabuła „Cultures 2” zostaje zaserwowana nam w postaci niezwykle ciekawego filmiku. Opowieść jest jakby wizją młodego wikinga, podczas której widzi on zaciętą walkę z olbrzymim wężem Midgardu. Nie byłoby może w tym nic nadzwyczaj dziwnego, gdyby nie obecność trzech wojowników pomagających mu w bitwie. Wizja ta na tyle go przeraża, że postanawia udać się do druidów, aby ci pomogli mu ją przetłumaczyć. I dokładnie w tym miejscu zaczyna się gra. Przede wszystkim w nowej odsłonie mamy bardzo jasno określone zadania, z jakimi będzie musiał poradzić sobie młody wiking. I tak na jego barkach spoczywa odnalezienie pozostałych trzech przyjaciół z wizji, otworzenie wrót Valhalli, a także pokonanie wcześniej wspomnianego węża.

Niestety, droga do celu bez wątpienia nie będzie łatwa. Tym razem panowie z Funatics Development postawili przed graczem naprawdę nie lada zadanie. Dla fanów takich gier jak Settlers czy Alien Nations na pewno jest to fantastyczne wyzwanie, żeby móc wykazać się po raz kolejny jako dobry architekt, ale też i dowódca. Do poprowadzenia została oddana nam tylko jedna cywilizacja, a mianowicie: wikingowie. Dla nich zostały przygotowane bardzo ciekawe misje, w których nowicjusze nauczą się sposobu zasiedlania sąsiadującej wyspy, handlu z innymi nacjami oraz walki. Dla bardziej wytrawnych strategów program oferuje bardzo dobrze rozbudowaną kampanię.

Sama rozgrywka także uległa widocznej zmianie. W przypadku drugiej części znacznie większy nacisk położono na aspekty wojenno-strategiczne, niźli w prequelu. Po pierwsze nasi żołnierze zostali wyposażeni w trzy tryby aktywności: atakujący, obronny oraz pasywny. Dzięki temu odpowiednio reagują do zaistniałej w danej chwili sytuacji. Jako przykład mogę podać, że podczas znacznie przewyższającej siły nieprzyjaciół, zaczną oni ratować się ucieczką i będą szukać schronienia w pobliżu naszych wież obronnych. Żołnierzom naszej barbarzyńskiej armii możemy przydzielić kilka rodzajów broni, takich jak: włócznia, miecz, łuk itp. Ich siłę dodatkowo wzmacniają katapulty będące tak przydatne podczas niszczenia wrogich budynków. W „Cultures 2” dokładnie widać, jak duże znaczenie miała w życiu Wikingów flota wojenna. Na morzu dochodzi do naprawdę ciekawych potyczek z udziałem okrętów bojowych. Skoro mowa już o bitwach, w tym miejscu trzeba koniecznie podkreślić, że przeciwnicy zostali obdarowani przez producentów wysoką inteligencją. Teraz o wiele ciężej walczy się z nimi i nawet kilkukrotna przewaga naszej armii nad siłami przeciwnika nie gwarantuje nam wygranej. Ważnym aspektem jest dobre sformowanie szyku. Mam tu na myśli to, że przed każdą walką powinniśmy na pierwszej linii zawsze stawiać wojowników z mieczami, którzy ochraniają lekko uzbrojonych łuczników. Łucznicy natomiast rozstawieni na wyższych partiach terenu mogą nawet przy znikomej ilości nieźle namieszać w szeregach wroga.