Recenzja gry Battlefield 3: Dogrywka - apokalipsa na Bliskim Wschodzie

Ostatnie dwa rozszerzenia do Battlefielda 3 nie rzuciły mnie na kolana. Każde z nich miało kilka dobrych elementów, ale Walka w zwarciu frustrowała chaotyczną bieganiną, a Siły pancerne zawodziły nieco jakością nowych map i nieprzemyślanymi dodatkami w postaci kanonierki i trybu bitwy pancernej. W ostatecznym rozrachunku nadal najwięcej czasu spędzałem w lokacjach z podstawki. Zmieniła to dopiero Dogrywka, która okazała się najlepszym pakietem od czasu Powrotu do Karkand.

Miejskie tereny to między innymi intensywne starcia na wąskich uliczkach Teheranu.

Battlefield 3: Dogrywka to przede wszystkim cztery nowe mapy, umiejscowione w różnych dzielnicach Teheranu, zniszczonego przez potężne trzęsienie ziemi. Siłą rzeczy mamy tu do czynienia z terenami zabudowanymi, przypominającymi te z Wielkiego bazaru czy Autostrady do Teheranu. Nie ma co zatem liczyć na wielkie ofensywy pancerne na całej długości frontu czy przemierzanie dużych połaci terenu. Dogrywka stawia na kompromis między działaniami piechoty a wsparciem pojazdów. Robi to zresztą bardzo udanie.

Każda z nowych map ciut inaczej rozkłada akcenty. Na Bazarze Talah odnajdą się głównie miłośnicy (nomen omen) Wielkiego bazaru i Przeprawy przez Sekwanę. Piechota gra tu dominującą rolę, a nieliczne pojazdy, w postaci zmodyfikowanych wozów opancerzonych, stanowią okazjonalne i dość wrażliwe wsparcie, biorąc pod uwagę łatwość, z jaką inżynierowie potrafią zaminowywać wąskie uliczki i organizować zasadzki na beztroskich kierowców. Podobny klimat oferuje Epicentrum – tyle że niskie chatki arabskiego targu zastąpiono tu nowoczesną zabudową centrum Teheranu. Wrażenie robi szczególnie charakterystyczna linia demarkacyjna – zgodnie z nazwą będąca pasmem zniszczeń przy uskoku sejsmicznym. Bardzo często starcia toczą się właśnie na tym półotwartym obszarze, na szczęście pełnym naturalnych okopów zapewniających osłonę przed ogniem strzelców wyborowych rozstawionych po drugiej stronie ulicy.

Z kolei Monolit Markath to oryginalna, choć na dłuższą metę nieco nużąca konstrukcja. Nad lokacją dominuje bowiem zrujnowany szkielet wieżowca, oferujący idealne pozycje strzeleckie dla snajperów, ale skupiający na sobie też najwięcej uwagi wrogich czołgów i śmigłowców. Nie zakochałem się w powtarzalnych szturmach i obronach kolejnych pięter drapacza chmur. Pakiet zamyka za to jedna z najciekawszych map przygotowanych dotychczas na potrzeby Battlefielda 3. Pałac Azadi łączy wiele znanych już elementów i niebezpodstawnie porównywany jest do Szturmu na Karkand. Tutaj też mamy przed sobą ogromny zurbanizowany teren, zróżnicowany i zapewniający niezliczone opcje taktycznych posunięć. Zacofane i wiejskie peryferia miasta powoli przechodzą w coraz nowocześniejsze dzielnice, a tytułowy imponujący gmach staje się polem brutalnych walk piechoty. Szerokie ulice to gratka dla snajperów, zaś kilka wzniesień pozwala na bezpieczne prowadzenie ognia przez czołgi. Pałac Azadi szczególnie rozwija skrzydła w trybie podboju, gdzie każdy pojazd i każda klasa ma swoje zastosowanie, a zwycięstwa odnoszą żołnierze trzymający się razem i wzajemnie uzupełniający swoje braki.

Monolit w swej okazałości. Bieganie po jego schodach potrafi jednak znużyć.

Dogrywka, choć potrafi imponować rozmachem map, słabsze wrażenie robi modelem zniszczeń. W ruinach miasta zaskakująco mało elementów podatnych jest na destrukcję – zdarzają się nienaruszalne betonowe osłony, kamienne łuki i fasady. Kto pamięta jeszcze obietnice twórców z 2011 roku, ten słusznie może poczuć się zawiedziony. Oddanie krajobrazu totalnej destrukcji w Dogrywce wymagało kilkumiesięcznych prac z edytorami map, a przecież taki poziom rozwałki, całkowicie nieoskryptowanej, planowano zaimplementować w Battlefieldzie 3 od podstaw.