Gra Copycat

Po sukcesie Stray porównania do tej gry nasuwają się same, ale nie są zbytnio uczciwe - i to nawet pomijając budżet czy wielkość studia. Copycat pomimo, iż też ma kociego protagonistę i z pozoru jest zwykłą opowieścią, to bardziej się stara być komentarzem poruszającym poważniejsze tematy - podejścia do adopcji, bezdomności zwierząt czy ludzkich problemów oraz niekiedy ich bezmyślności.

Historia opowiada o adoptowanej kotce, która zostaje skazana na bezdomność i radzenie sobie z przeciwnościami losu, gdyż została przechytrzona przez podobnie wyglądającą “konkurentkę”. Zmarnowano potencjał narratora, który w zasadzie próbuje się kontaktować ze zwierzęciem, a nie opisywać co zamierza zrobić. Dodatkowo temat samotności, odrzucenia, zastąpienia wypada dość blado i został przedstawiony w dość łopatologiczny sposób. Kocia protagonistka została ukazana w sposób stereotypowy, czuć ogromne hiperbolizowanie zachowań - zrzuca rzeczy z mebli, drapie wszystko, próbuje podkraść jedzenie czy nawet demoluje mieszkanie. Dodatkowo kotka narzeka na tanią karmę czy potrafi czytać i odpowiadać sobie w myślach na przeczytany tekst, co odbiera jakąkolwiek wiarygodność. Mam wrażenie, że twórcy chyba wiedzę o kotach czerpali z memów, bo pomimo iż zwierzęta potrafią być psotne, to nie w taki istnie karykaturalny sposób.

Gameplay nie jest wybitny, przez większość gry po prostu biegamy lub ze względnie dużą dowolnością wskakujemy na przeszkody, a od czasu do czasu mamy urozmaicenie w postaci niezbyt wymagających minigerek - walki, polowania, biegianie jak w endless runnerach czy nawet przyjmującą postać bardzo prostej platformówki 2,5D oraz 3D. Gra starcza na 2,5-4h, chociaż już pod koniec czuć, że wkrada się pewna monotonność

Optymalizacyjnie gra leży, potrafi mieć ogromne spadki klatek kompletnie z czapy. Nawet nie da się tego usprawiedliwić, bo graficznie wygląda brzydko, a do tego brak tu bardziej zasobożernych efektów czy większej dynamiki na ekranie. Oprawa audio nie wyróżnia się niczym szczególnym poza jednym utworem muzycznym, który zapada w pamięć – cała reszta jest absolutnie przeciętna.

Copycat to niestety ogromny zawód, bo gra upada pod ciężarem własnych ambicji, niewykorzystanego potencjału. Raczej ją odradzam, do sprawdzenia co najwyżej na bardzo dużej promocji.