Gra Baldur's Gate 3

Jednym słowem: MISTRZOSTWO!
Gra pod względem fabuły, grafiki i walki (a nie lubię turówek) niesamowicie dobra.
Napotkałem kilka błędów (w tym jak w jednej z lokacji nagle na stałe znikli mi wszyscy NPC, ale nie zablokowało to gry), ale grałem w pierwszy miesiąc od premiery.
Przykład na to, że czasami w stosie tego dziadostwa, którym raczą nas obecne studia (patrzę na ciebie Bethesda) czasami może pojawić się piękny diamencik.

Jak dotrzecie do Rivington, obstalujcie sobie w Cyrku własny posąg.
Zrozumiecie że pomniki to warto sobie stawiać za życia.. ;)
..no dobra, trzeba zapłacić te 5000 sztuk złota ale kto doszedł do Miasta, powinien być już bogaty ;)

Drugi akt sporo gorszy niż pierwszy. Lokacja strasznie słaba i brzydka, w większości słabe zadania, fabuła dalej stoi w miejscu a dodatkowo okazało się, że nasze wybory to pic na wodę jak u Telltale. W pierwszym akcie

No super. Dodatkowo doszło do skandalicznej sytuacji, gdzie gra mi anulowała zadania bo nie zrobiłem czegoś w odpowiedniej kolejności jaką sobie gra założyła. Jak na grę, która miała oferować dowolność, otwartość i wiele możliwości to strasznie słabe. Cały ten akt bardzo ostudził mój entuzjazm na dalsze granie i pogorszył moją ocenę o grze...

Wbrew pozorom ratowanie Diabelstw ma swój sens fabularny i przy odpowiednim prowadzeniu gry ratujemy dwie trzecie znajomych Diabelstw także w akcie drugim ;)
Podstawą jest dobrze przeprowadzona akcja w więzieniu Wież a także w końcówce II aktu.

W Gospodzie Ostatniego Światła dostajemy zresztą za te akcje niezłe nagrody (warunek: musimy pamiętać o Bex i jej chłopaku)

Tak, trzeba pamiętać o kolejności niektórych zadań. Gra to sygnalizuje.
Kiedy zlekceważyłem ostrzeżenia też gra nie zaliczyła mi bytności w niektórych lokacjach i zrobił mi się bałagan w zapisach. ;)
Ze złości skasowałem kampanię pechowej postaci łącznie z nią. Moja strata ;)

Tak więc, skuszony wyraźną poprawą poruszania się w Mieście, z marszu postanowiłem zakończyć wątek Posępnego Serca. W końcu perypetie romansowe z tą panią, sprowadziły na mnie długotrwałą obrazę i obstrukcję drużynową płomiennej Karlach ;)

Dopiero teraz, ruszę sobie bez pośpiechu, do wykonywania reszty zadań.

Po patchu 5:
..garść uwag z mojej strony. Jak pisałem słabiutki mam sprzęt a patch 5 znowu polepszył mi ogląd i funkcjonowanie gry także w akcie III czyli w Mieście.
Co dla mnie okazało się najważniejsze?
Otóż dotąd grałem w BG 3 tradycyjnie, za pomocą myszy i klawiatury. Dość żmudna to była metoda. Wszędzie małe literki, utrudniające czytelność interfejsu, w terenie kłopoty z prowadzeniem kamery, każde drzwi i wejścia do pomieszczeń, przeszkodą ;)
Teraz Larian, pewnie z racji wersji na konsole poprawił funkcjonowanie pada.. Nagle litery i opisy stały się większe i wygodniejsze w odczycie a prowadzenie drużyny w terenie stało się przyjemnością. Wystarczy tylko przełączyć sterowanie na pad.
Polecam.
Mam zwykły kontroler (pad) xboks

Jak w takiego izometrycznego RPG'a gra się na padzie? Da się czerpać radość z gameplayu, bo zastanawiam się nad zakupem na XSX.

Gram w BG3 i bawię się jak na razie świetnie, zaczynam akt 3, pewnie wystawię ocenę 10/10 ale jeszcze poczekam do przejścia gry, ale teraz mam pytanie:

Gdzie tu jest jakiś bestiariusz opisujący potwory i rasy w tej grze?

BG3 zgarnęło dwie Steamowe nagrody. Niemal oczywisty obrót sprawy, ale mega zasłużone. Intensywność patchowania też zmalała, to może raz jeszcze sobie przejdę w całkowicie inny sposób. Muszę poznać ten ulepszony epilog :).

Wiecie może kiedy ma być pudełkowa wersja na ps5?

Zapraszam na kanał, na którym sukcesywnie będę dodawał ciekawostki dot. BG3. Aktualnie chociażby film, w którym można się dowiedzieć jak dołączyć do drużyny Bulettę.

[link]

memeczyslaw - Jest jeszcze w Podmroku przejście-winda do kryjówki Zhentarimów. Poza tym po prostu teleporty :)

Wrocilem do BG po dluzszej przerwie i pierwsze co zauwazylem to, ze gra dziala u mnie duzo plynniej niz przy premierze. Save/Load dziala szybciej, nie czuje zeby wydajnosc spadala przy dluzszych sesjach tak jak kiedys no i mam teraz stabilniejsze fpsy na zmodyfikowanych "wysokich" niz wczesniej na "srednich". Mowa tu o akcie I i II gdyz do tego okrytego zla slawa III jeszcze nie dotarlem. :)

Stoje aktualnie tuz przed kulminacyjna potyczka rozdzialu i musze przyznac, ze ta przerwa dobrze mi zrobila. Caly akt pochlonalem z ogromnym apetytem. Staram sie juz nie przeszukiwac kazdej jednej beczki czy skrzyni ale nadal duzo wczytuje zeby sprawdzic alternatywne rozwiazania niektorych sytuacji.

Zaczalem tez wczoraj nowa kampanie na Honorowym poziomie trudnosci razem z kuzynem. Obaj jestesmy noobkami jezeli chodzi o glebsza znajomosc mechanik D&D takze dzialamy lekko "na czuja" i hehe no nie wroze nam sukcesow ale na bank bedzie zabawnie. :D Brak mozliwosci wczytania gry jest mechanika tak samo wspaniala jak i przerazajaca. Pierwsza potyczka we wraku nautiloida z rannymi w katastrofie mozgami i odrazu jeden z nich zestrzelil mi kuzyna pojedynczym zakleciem. :) Jak juz dotarlismy do Gaju Druidow to tez mial pecha bo po tym jak pozyczylem sobie cos co nie nalezalo do mnie to do niego przyczepil sie NPC i (pomimo wreczenia lapowki) trafil do wiezienia za moje wystepki lol. Przynajmniej wiem, ze moge mu zaufac bo mnie nie wsypal.... ;)

[edit]
zapomnialbym - chetnie przyjme jakies porady by przezyc jak najdluzej w trybie honorowym. :P

Nawiazujac do mojego poprzedniego posta - [996]

Kurcze odnioslem wrazenie, ze sporo osob narzeka lub nasmiewa sie z tego jak latwe jest BG3. Troche liczylem, ze w zwiazku z tym uzyskam chociaz jedna czy dwie "pro" porady do trybu Honorowego. Niekoniecznie gotowe OP buildy ale jakies wskazowki co do tego, ktore zaklecia potrafia Waszym zdaniem przewazyc o wyniku potyczki. Moze jakies przedmioty, ktore warto zdobyc w pierwszej kolejnosci? Albo zwykle life hacki - obstawiam, ze nawet oczywiste rzeczy moglyby byc dla nas zaskoczeniem. No nic - po intensywnym weekendzie mam kilka swoich spostrzezen, ostrzezen i wskazowek. Sorry za anegdotyczny charakter posta ale lubie sobie poopowiadac - a nuz cos z tego komus kiedys sie przyda. :)

Na co uwazac:

- Klikanie gdzie popadnie. Okazuje sie, ze rozzloszczenie NPCow do tego stopnia, ze wszyscy beda chcieli Cie zamordowac jest latwiejsze niz sie wydaje. Mielismy juz dwa powazniejsze przypaly tego typu. Pierwszy w Gaju Druidow gdy kuzyn chcial mi pokazac, ze jego przyzwaniec moze stac sie niewidzialny. Tym jednym kliknieciem sprawil, ze Kagha i wszyscy inni druidzi chcieli nas rozszarpac. Udalo nam sie uciec ale po powrocie do Gaju znalezlismy sie po srodku ludobojstwa przeprowadzanego na diabelstwach wiec postanowilismy zrestartowac kampanie. Drugim razem moj kompan sprobowal przestawiac jakies skrzynki przy plonacym domostwie, z ktorego mielismy ratowac ludzi i znowu doprowadzil do tego, ze cala grupa nas zaatakowala. Wniosek - przy neutralnych/przyjaznych NPC nalezy zachowac wzmozona czujnosc.

Life hacki:

- Warto miec jedna postac lekko wycofana i gotowa do ucieczki w razie gdyby walka wymykala sie spod kontroli. Wystarczy, ze jednej osobie uda sie wrocic do obozu i moze ona wskrzesic u Marnieja reszte ekipy.
- Ten system jest niestety (lub stety) troche zepsuty poniewaz zawiera luke, z ktorej latwo korzystac. Mianowicie cala kasa wydana na wskrzeszenia i resety postaci zostaje w kieszeni naszego obozowego, magicznego zombiaka... i jak sie okazuje, nie ma on nic przeciwko probom odzyskania jej przez kradziez. Mozna probowac do skutku i nie ma za to zadnych konsekwencji.
- Mikstury, zwoje i specjalne strzaly sa od tego zeby ich uzywac, a nie nosic w plecaku "na wszelki wypadek". Warto czyscic handlarzy z mikstur leczenia oraz skladnikow potrzebnych do ich tworzenia.
- Nie wiem dokladnie od czego to zalezy, ale co jakis czas handlarze uzupelniaja swoje zapasy wiec warto zajrzec do nich, nawet jezeli wczesniej nabylismy juz wszystko co wydawalo sie przydatne.
- Ogromna wygoda jest przerobienie towarzysza, z ktorym nie zamierzamy podrozowac, na buff-kleryka siedzacego w obozie. W ten sposob mozna wzmocnic trzech bohaterow buffami trwajacymi do nastepnego dlugiego odpoczynku bez marnowania komorek czaru na wlasciwej postaci.
- Czar "rozkaz" i inne formy crowd control sa nieocenione. Moge byc w bledzie ale cc > dmg w wiekszosci sytuacji.

Na koniec chcialem zapytac czy przychodza komus do glowy jakies wyjatkowo trudne walki, do ktorych lepiej nie podchodzic bez przygotowania? Takie, z ktorych ucieczka bedzie niemozliwa, a ryzyko ujrzenia napisu Game Over wysokie? Poki co jest znosnie... ale tez nie trafilismy na zadnego bossa z dodatkowa Legendarna Akcja i troche boimy sie, ze takie spotkanie moze szybko zakonczyc nasza przygode. Aktualnie wyczyscilismy wiekszosc powierzchni w I akcie (oprocz bagien) i bedziemy ruszali do Podmroku. Pamietam, ze krwi napsula mi zasadzka Beholdera i autentycznie boje sie tam isc wiedzac, ze w razie W nie bede mogl zaladowac gry. :D Ostatnim razem uzylem chyba Trucizny Drowa zeby trzymac go uspionego ale moze ktos zna pewniejszy patent? Wydaje mi sie, ze dobrym pomyslem bedzie respec i dodanie kazdej postaci atutu dajacego niewrazliwosc na zaskoczenie zeby nie tracic tej pierwszej rundy... :P Wkrecilem sie.

Ogarnęli już problem z kasującymi się sejwami na XSX?

Znalazłem taki poradnik odnośnie Minthary i jej rekrutacji jeśli gramy po stronie gaju czyli dobra, testował ktoś to może ?

5 kroków do zrekrutowania Minthary podczas dobrej rozgrywki | Baldur’s Gate 3
Znokautuj ją prawidłowo: 5 kroków do zrekrutowania Minthary w dobrym przejściu.

Baldur’s Gate 3 Jak zrekrutować Mintharę
1. Stan: Tymczasowy wrogi

Kiedy ją znokautujesz, musi być tylko Tymczasowy wróg. Najlepiej zrobić to, gdy przekonasz ją, że jesteś po jej stronie.

Halsin nie może być w twojej drużynie, kiedy to robisz!
Nie możesz jej dać znać, że jesteś przeciwny najazdowi!

2. Warunek: Znokautuj ją
Pamiętaj, aby przełączyć tryb pasywny i używać ataków wręcz, aby to osiągnąć.
Tylko wtedy to zrobi remprzeżyję, mając jeszcze 1 HP.

3. Warunek: ukończenie zadania Halsina
Podczas gdy Minthara jest nieprzytomny, zajmij się resztą zadania Halsina, eliminując pozostałych przywódców Goblinów, a następnie dokończ realizację zadania Halsina.

Nie korzystaj z długiego odpoczynku, dopóki misja Halsina nie zostanie ukończona.

Dla bezpieczeństwa unikaj także szybkiej podróży. Ale długi odpoczynek przed zakończeniem zadania (impreza) to pewny sposób na niepowodzenie rekrutacji efforts.

4. Warunek: zapobiec jej egzekucji
W Moonrise Tower stanie przed sądem. Pomyślnie przeprowadź kontrolę i zamiast egzekucji, wtrąć ją do więzienia.

5. Warunek: Uratuj ją
Uwolnij ją z więzienia, walcząc lub mówiąc, jak się wydostać.

Nie wolno ci używać szybkiej podróży w żadnym momencie, dopóki nie znajdziesz się poza obszarem wpływu Wież Księżycowego Wschodu.

Gdy wszystkie warunki zostaną spełnione, będzie można ją spotkać na obozie i stać się Twoim stałym towarzyszem.

Jak chodzi o poziomy trudności, czy ktoś próbował ustawień "Własne"?

Co tam konkretnie można zmienić?

Niektórzy mówią że to gra roku, ja się tylko zastanawiam czemu konsolowe wersje mają tak niską ocenę?

Czy ktoś wie dlaczego nie mogę użyć zguby wiedźm?

Nigdy nie byłem fanem turówek, również Divinity: Original Sin był dla mnie tylko ok, ale tutaj brak mi słów.
Świetna gra, na pewno na więcej niż jedno podejście. 170h poszło za pierwszym razem.
Polecam wszystkim, nawet jeśli nie lubi się gier z turowym systemem walki.

Gra jest naprawdę bardzo dobra, całkowicie zasłużyła na miano gry roku. Ilość sytuacji w których nasze decyzje mają znaczenie jest naprawdę spora co sprzyja idei grania w grę RPG. Ilość misji, miejsc i postaci godna podziwu. Podoba mi się sposób rozwoju postaci i ilość kombinacji i łatwość mieszania klasy. Gramy po prostu jak chcemy. Bardzo rzadko levelujemy, więc nie musimy marnować czasu na zastanawianie się w jakie atrybuty iść tym razem. Spory współczynnik regrywalności z uwagi na ilość scen i reakcji postaci jakie mogą się wydarzyć przy ponownym przechodzeniu gry. Niemal wzorowy RPG, ale do ideału sporo brakuje, krótko wymienie co się nie udało:
-w ostatnim akcie jest tyle questów, że dochodzi do sprzeczności np. takich że postacie, które pierwszy raz spotykamy traktują nas jakbyśmy się znali,
-świat jest aż zbyt przesiąknięty magią, każda postać czaruje nawet gobliny z drewnianymi pancerzami,
-praca kamery to jakiś koszmar!
-zakończenia niektórych questów np. tego z klaunem Ślimakiem są słabe,
-zabrakło podsumowania naszych dokonań na wzór zakończenia w divinity original sin 2.
Będąc jednak szczerym w tak dużej grze nie było możliwości, żeby uniknąć pewnych wad, a pomimo ich gra jest świetna. Nie mogę jej jednak polecić osobom, którym nie podoba się turowy systemu walki. Od razu OSTRZEGAM! Jeśli walki w pierwszych akcie was męczyły to serio odpuście, nie warto się męczyć. Tych walk później będzie o wiele więcej i będą dłuższe. Ten system walki bezwarunkowo trzeba lubić.

Dobra, niech mi ktoś wyjaśni kwestię porozumiewania się z Łupieżcami bo czegoś nie rozumiem...

Pytanie do ludzi, którzy już przeszli grę: jak najlepiej zrekompensować brak Astariona w drużynie? Drażni mnie ta postać, chciałbym ją wymienić na kogoś innego, ale jednak ktos te wszystkie łotrzykowskie rzeczy musi robić, a bonus do testów z umiejętności złodziejskich się bardzo przydaje. Co w związku z tym? Dodać komuś klasę łotrzyka przy następnym awansie? A może w ogóle nie trzeba i spokojnie da się przejść całą grę bez łotrzyka, wspomagając się jedynie odpowiednim sprzętem? Jak to najlepiej rozwiązać?

U Marnieja można przecież zresetować klasę każdej postaci. Ja z Jaheiry zrobiłam barda np. Polecam, mi właśnie często pasuje koś z drużyny z "charakteru" a niekoniecznie z klasy.

Świetna turówka, fabuła, scenki renderowane w grze, grafika, muzyka. Trochę bugów i kilka średnich rozwiązań ale bawiłem się na prawdę bardzo dobrze. Nie ma chyba lepszej gry w tej kategorii.

Gra do której zbierałem się dosyć długo... ale jak zacząłem grać to nie potrafiłem się oderwać. Z żoną przeszliśmy całość w trybie współpracy na jednym ekranie!

No i stało się. Po stu dwudziestu szalenie nierównych godzinach przeszedłem wreszcie naszego nowego mesjasza, najwspanialsze złote dziecko tej branży, arcydzieło, któremu inne arcydzieła mogą tylko buty czyścić, itp., itd. – „Baldur’s Gate 3”. I wiecie co? Ta gra mi się, no, nawet podobała.
Przyznam szczerze, że podczas samego tylko pisania tej opinii już słyszę w głowie krzyczące na mnie głosy uważające mnie za heretyka. „Jak to – TYLKO ci się podobała???”. Ano tak. Nie wiem, jak u innych, ale w moim środowisku słyszałem jedynie tylko i wyłącznie jednomyślne chóry piejące nieustanne zachwyty w dzień i w nocy dla dzieła Lariana. Tak uniwersalnego pozytywnego odzewu dla jakiejkolwiek gry nie słyszałem od czasów premiery trzeciego „Wieśka”, a to było, przypomnę, dziewięć bitych lat temu. Ileż to ja się nie nasłuchałem o tym, jaka ta gra jest dobra…
Zabawna sprawa – choć nie jestem największym na świecie fanem trzeciego „Baldura”, to właśnie mi, a nie moim znajomym, przypadło w zaszczycie zamienić parę słów z samym Swenem Vinckem, Człowiekiem w Zbroi. No i usłyszałem od niego, że choć jego studio przeszło od tworzenia gier AA do gier AAA, nie czuli potrzeby, by upraszczać swoją narrację, choć Swen przyznał, że, zgodnie z moją teorią, jest to pewien wyjątek w tej branży.
Tak czy inaczej – historii rzeczywiście nie uprościli, scenariusz ich „Baldura” jest szalenie rozbudowany, a treści dla gracza, i to takiej oryginalnej, ręcznie napisanej, a nie z generatora jak w ubigrach, jest tutaj po sam sufit. Ta gra jest ogromna i choć z reguły lubię czyścić największe nawet produkcje, tutaj zdarzyło mi się parę zadań opuścić, chociaż to było raczej przez przypadek niż z winy gry.
Jak większość zadań pobocznych ma tutaj swoją atmosferę i niesie za sobą coś ciekawego dla gracza, tak główna nić fabularna, jak rozległa by nie była, zdała mi się raczej przewidywalna i sporą część zwrotów akcji byłem w stanie ujrzeć z wyprzedzeniem. Słyszałem, jak ktoś twierdził, że można materiały z tej gry spokojnie oglądać sobie na „YouTube” bez obawy o spojlery, bo narracja tej gry jest tak rozbudowana, że i tak nasze jej przejście będzie zupełnie inne niż to, które sobie obejrzymy. Jestem co do tego mocno sceptyczny. Jasne, opcji jest dużo, a ja nie sprawdzałem sobie alternatywnych ścieżek, ale jestem przekonany na podstawie tego, co widziałem, że choć można po drodze popełnić wiele głupot, koniec końców przejdzie się tę grę w sposób raczej podobny do innych, może z tą różnicą, że opowiemy się po jednej bądź drugiej (bądź trzeciej) stronie konfliktu. Rewolucja w nieliniowej narracji to to nie jest, co jest jasne chociażby ze względu na bardzo tradycyjny system dialogów. Nie jest to jakaś wielka wada, w żadnym razie, niemniej po opisach, które słyszałem, spodziewałem się czegoś znacznie bardziej imponującego, rewolucji pokroju tej, którą przyniosło nam „Disco Elysium”.
Nie grałem w poprzednie części serii, ale wiem, że zawsze duży ciężar był w niej położony na towarzyszy (Dnd to wszak gra drużynowa, coś o tym wiem). Jak oni tutaj wypadają? Cóż, również w porządku, chociaż nie powiedziałbym, bym się z nimi jakoś szczególnie zżył przez tę ponad setkę godzin. Przez całą niemal grę grałem w składzie ja (druid niziołek), Shadowheart, Will i Karlach, olewając zupełnie pozostałych. Wiem, że wszyscy uwielbiają Astariona i że jest on maskotką tej gry, ale ja za bardzo nie przepadałem za jego manierą w stylu „Och, jakże to diabolicznie uwodzicielskie!”. Aż za dobrze znam takie postacie z prawdziwych sesji Dnd… Także tak, nie to, żebym go wyrzucił z mojej drużyny, ale do walki z nami nie ruszał. Pozostali mi nie przeszkadzali, zwłaszcza Karlach budziła we mnie, powiedzmy, jakieś pozytywne odczucia. Nie mogę natomiast nic powiedzieć na temat systemu romansów, bo od tego trzymałem się z daleka – żadna z postaci mnie nie zainteresowała, nie czułem potrzeby się z nikim wiązać. Samemu też da się bardzo przyjemnie żyć (i w grze, i w rzeczywistości…).
Tyle na temat narracji. Dodam jeszcze może tylko, że choć oprawa jest absolutnie śliczna, a modele postaci zazwyczaj na bardzo wysokim poziomie, nawet tych pobocznych, gra nie ma w sobie jakiegoś szczególnie silnego klimatu. Pod tym względem akurat idealnie moim zdaniem oddaje Faerűn, który, jak go rozumiem, z zamierzenia jest światem fantastycznym generycznym do bólu, w którym wszystko się zmieści. Pod względem nastrojowości cała gra w zasadzie jest doświadczeniem dobrym na lato, brak tu prawdziwie gęstego klimatu właściwego produkcjom odpowiednim na jesień czy zimę.
Pod względem rozgrywki z kolei miejscami jest genialnie, a miejscami, no, dosyć kiepsko. Zacznę od walk. Z tego co widzę sporo osób tutaj na nie narzeka, a ja muszę przyznać, że mi się szalenie podobały i to była dla mnie najlepsza część tej gry, lepsza niż relacje z towarzyszami i zwiedzanie świata przedstawionego. Być może jest to zasługa tego, że jestem weteranem Dnd i system ten znam od podszewki, a obserwowanie, jak czarownik rzuca nieziemskie uderzenie we w pełni zanimowanym trójwymiarowym środowisku to dla mnie powód do czystej radości. Larian całkiem nieźle poradził sobie z przeniesieniem zawiłości systemu Wizards of the Coast na ekrany komputerów, dowodząc tym samym, jak wszechstronnym i po prostu dobrze zaprojektowanym on jest. Jak na początku miałem pewne trudności z co silniejszymi przeciwnikami, tak kroczek po kroczku się wszystkiego uczyłem i pod koniec siałem już zniszczenie na lewo i prawo. Jasne, pomogła w tym taka sobie sztuczna inteligencja przeciwników, którzy bez zawahania wbiegali w moje ściany ognia, ale co mi tam – jeśli coś sprawia frajdę, to nie jest to wada. Generalnie walki są świetne, a jedna, z przeciwnikiem, który ma bodaj najwięcej PW w grze (i rogi, przynajmniej czasami…) tak mnie wciągnęła, że sam nie wiem, kiedy zeżarła mi trzy godziny. Pokonanie tego gościa było tak satysfakcjonujące, że jeszcze długo będę tę walkę wspominał.
No, to to były zalety trzeciego „Baldura”. Teraz kolej na wady, a wbrew obiegowej opinii jest ich całkiem sporo. Nie pojmuję, ale to naprawdę głowię się i głowię, jak to jest możliwe, że tak dobrze oceniana gra z tak potężnym budżetem, która zgarnęła chyba wszystkie nagrody branżowe, jakie tylko dało się zgarnąć – jakim cudem ta gra ma tak wiele tak oczywistych błędów projektowych, które nawet ja jestem w stanie wyłapać?
Po pierwsze – mapy. Są śliczne, naprawdę, ale dlaczego zawierają tak mało znaczników? Ja wiem, tradycja każe tworzyć własne notatki, ale na Boga, są lata 20-te XXI w., nie ma żadnego powodu, żeby to robić. Mapy w tej grze ledwo zaznaczają znaczniki dla części zadań, przede wszystkim jednak – nie zawierają oznaczeń, gdzie są przejścia do innych map (i do jakich). Dlaczego nie można przeglądać innych już odblokowanych map w ramach tego samego aktu? Dlaczego nie ma możliwości przerzucania się z piętra na piętro? Dlaczego na mapie w obozie widać tylko te postaci, które stoją zaraz obok nas, a nie wszystkie, które znajdują się na tej planszy? Same grafiki, jak już powiedziałem, są ładne, piękne nawet, ale należałoby jeszcze z parę miesięcy posiedzieć nad tym, w jaki sposób gracz wchodzi z nimi w interakcje.
Po drugie – dziennik zadań. Mój Boże, dziennik! Jaki on jest niewiarygodnie brzydki i nieuporządkowany! I czemu, do wszystkich diabłów, ta szalenie rozbudowana gra nie zawiera encyklopedii z najważniejszymi miejscami, postaciami, terminami, pokonanymi wrogami itp. Co, że niby nikt tego nigdy nie czyta? Ja czytam! A wiem o Faerűnie znacznie więcej niż przeciętny gracz, ze względu na to, od jak dawna gram w Dnd. Co by szkodziło to wszystko wytłumaczyć?
Po trzecie – ekwipunek. Jest nawet w porządku i fajnie, że każdy najmniejszy przedmiot jest tak szczegółowo opisany, ale, naprawdę, zarządzanie nim strasznie szybko staje się upierdliwe. Może to już po prostu tak jest w tym gatunku, ale przydałby się np. przycisk do automatycznego równego rozłożenia wszystkich mikstur leczących między członków drużyny.
Po czwarte – generalnie wchodzenie w interakcję ze światem bywa niekonsekwentne. Niektóre drzwi da się rozwalić, a inne tylko otworzyć, czasem przez przypadek się coś źle kliknie, a jedna zagadka była zabugowana i pożerała mi przedmioty z ekwipunku. Dobrze byłby, gdyby była np. możliwość cofnięcia ostatniej akcji, zwłaszcza w walce, bo nie zliczę, ile razy ktoś z moich wbiegł przez przypadek w ogień i potem musiałem go leczyć.
Po piąte – pułapki! Ja wiem, po co one są, dodają napięcia itd. Ale w połączeniu z kiepskim wyszukiwaniem ścieżek przez towarzyszy oznaczają zazwyczaj katastrofę. Szczerze, to ja bym pułapki z tej gry najlepiej po prostu w całości wyrzucił, razem z ich rozbrajaniem. Żadna strata, zapewniam.
I to chyba tyle. Tzn. pewnie mógłbym jeszcze coś więcej wymyślić, ale na tym pozwolę sobie to wyliczenie skończyć. Gdyby poprawić te pięć rzeczy, gra byłaby, moim zdaniem, fantastyczna, a tak wykonanie ściąga ją, niestety, w dół.
Także tak, „Baldur’s Gate 3” nawet mi się podobał, ale nie byłem nawet w połowie tak zachwycony jak wielu moich znajomych. Może to gra nie dla mnie? Może w arcydziełach szukam większej głębi myśli, a w grach arcyfajnych jeszcze więcej frajdy? Mimo to, daleki jestem od odsądzania dzieła Lariana od czci i wiary. To bardzo solidny (choć miejscami wadliwy) tytuł, który ma tę jedną niezaprzeczalną zaletę, że całe nowe pokolenie graczy, jak się zdaje, zapoznał z gatunkiem cRPG, bardziej nawet, niż zrobiło to „Disco Elysium”. A choć nie uważam, by byłby to najlepszy ze wszystkich gatunków gier, bez wątpienia zasługuje on na to, byśmy częściej widywali go w segmencie AAA. Innymi słowy, największą zaletą trzeciego „Baldura” jest to, że dzięki niemu wróciliśmy do czasów świetności „Baldura”. I oby trwały one jeszcze długo.

Czemu aktualizacje mają po 124GB??

Grę kupie lada dzień. Mam takie pytanie. Czy da się mieć własną drużynę, jak w Pillarsach gdzie szedłem do karczmy i tworzyłem własną ekipę czy jestem zdany na tych fabularnych?

Gra od dojrzałych twórców dla dojrzałych graczy pamiętających gry rpg z lat 90tych i początku obecnego milenium. Cała reszta wychowana na późniejszych grach może sobie odpuścić ten tytuł bo będzie się tylko frustrować.

Poprawili optymalizację w tym 3 akcie? czy dalej kuleje?

...

.

Baldur's Gate III ukończony! Była to jedna z najwspanialszych, najbardziej epickich, najbardziej emocjonalnych, ale też jedna z najbardziej frustrujących (czasami) przygód jakich doświadczyłem w wirtualnym życiu.
Aha, od razu zaznaczam że mogą pojawić się porównania do innego wielkiego erpega i chyba największego konkurenta: Pathfinder: Wrath of Righteous a może i do innych tytułów. Postaram się też żeby nie było spojlerów, ewentualnie kompletnie nic nie znaczące.
To było moje pierwsze spotkanie z piątą edycją Dungeons & Dragons i nie mogę powiedzieć by ta edycja wyszła z tego obronną ręką. Wszystko wydaje się takie jakieś.....uproszczone, ograniczone względem najlepszej, trzeciej edycji (zwłaszcza edycji 3,5 jaka była w Świątyni Pierwotnego Zła czy Neverwinter Nights 2). Tworzenie postaci – mimo ładnych możliwości wyboru ras typu githyanki, drakon czy podział drowów na drowy Lolth i dobre drowy Seldarine – jest bardzo szybkie i proste i pozostawia ogromny niedosyt. Ilość atutów i umiejętności jest absurdalnie mała, zwłaszcza w porównaniu z Pathfindederem, ale ze starszymi tytułami też. Ja wiem że gra w założeniu miała być bardziej casualowa, z drugiej jednak trzeci Baldur's Gate wpada w pewną pułapkę w mojej opinii: gracz zostaje rzucony na „głęboką wodę” samym uniwersum: ktoś kto nie grał w gry black Isle i Bioware (nie mówiąc już o czytaniu książek z Forgotten Realms) może się pogubić w tych wszystkich bóstwach, dziwnych rasach pokroju łupieżców umysłu, drowów, githyanki itd. Czyli: robimy mechanikę tworzenia i rozwoju pod casuali, ale cała reszta w sumie dla starych fanów Forgotten Realms. Więc wracając: mechanika jest niby n plus bo jakby nie patrzeć to kochane D&D, ale to takie....prymitywne, proste D&D. Szkoda. W dodatku wydaje mi się że twórcy gry więcej wysiłku włożyli w to by przymilić się lewactwu i politycznej poprawności bo zamiast skoncentrować się na atutach i umiejętnościach, wybierając płeć można wybrać opcję „Niebinarna” i stworzyć babę z siusiakiem albo facia z pipką. Kompletny absurd.
To uproszczenie, o którym chwilę wyżej pisałem, wiążę się z czymś jeszcze. Zwojów może używać każdy, nie tylko mag czy kapłan, także wojownik czy barbarzyńca. To sprawia że przy dobrych zakupach zwojów w sklepach i ograbywaniu zwłok z tychże, w zasadzie można dać sobie radę spokojnie bez maga. Co jest dosyć zabawne bo wśród towarzyszy mamy dwóch druidów, kapłana, czarownika i maga. Podobnie rzecz się ma z taką rzeczą jak otwieranie zamków. W zasadzie każdy robi to tak samo dobrze, wystarczy że ma przy sobie „narzędzia złodziejskie”. Złodziej w zasadzie jest zbędny, szkoda, bo jeden z towarzyszy to złodziej a przy okazji, w mojej opinii, najciekawiej napisana postać w całej grze. Ja wiem, to wszystko miało służyć temu by było łatwiej „niedzielnym graczom”...Widzicie że teraz trochę grę atakuję i jeszcze się poznęcam (co jest dziwne, biorąc pod uwagę ocenę ostateczną gry): odpoczywać można wszędzie (no, prawie). Podmrok w pobliżu legowiska hakowych poczwar ? Czemu nie? Twierdza goblinów? No przecież! Kto tam będzie przechodził przez 8 godzin, dadzą nam pospać i wypocząć! Czepiam się, ale muszę, bo takich uproszczeń w takim Pathfinderze nie ma.
Równocześnie....Walki są często cholernie trudne. Często walki na poziomie trudności Odkrywca (najłatwiejszy) doprowadzały mnie do większego szału i dawały bardziej w kość niż walki we Wrath of Righteous na poziomie trudności Core/Wyzwanie! Na szczęście do walk się nie doczepiam, to jedyny słuszny w tego typu produkcjach tryb turowy (tak, uważam że tzw. real time + pauza to jeden z największych absurdów stworzonych w izometrycznym drużynowym cRPG). Ataki okazyjne, inicjatywy, możliwość użycia wszelkich rąbnięć, szałów bitewnych ale też skakania zamiast biegu i branie pod uwagę wysokości na jakiej znajdują się postacie przy atakach dystansowych....BG III to dobre taktyczne granie, które każe MYŚLEĆ podczas walki, bez chaosu real time. Wszystko oczywiście sygnowane przy każdej akcji rzutem kostką dwudziestościenną :)
Kostka, rzuty. Właśnie. Twórcy gry chcieli byśmy się poczuli jak przy sesji RPG przy stole więc wszelkie akcje typu otwieranie drzwi wytrychem czy akcje dialogowe typu Zastraszanie sprawiają że rzucamy kostką. Rzut jest całkowicie losowy, wyrzucenie 1 oznacza automatyczną porażkę, wyrzucenie 20 oznacza automatyczny sukces, nawet jeśli Stopień Trudności wynosi 99. Fajnie? Fajnie i niefajnie. Gra pozwala zapisać stan gry w DOWOLNYM momencie. Także tuż przez rzutem kostką. Jeżeli więc wynik nam nie pasuje....wczytujemy grę i próbujemy.....Do skutku. Nieuczciwe? A dlaczego skoro gra na to pozwala?
Graficznie jest oczywiście ślicznie, ale ja od kilku lat w 99% gram tylko w szeroko pojęte cRPG, w zasadzie NIE WIEM jak wyglądają współczesne (tak z ostatnich 10 lat, jeśli nie więcej) gry z innych gatunków, w zasadzie mnie to nie obchodzi. Nie jestem więc tutaj pewnie obiektywny w nawet minimalnym stopniu, ale wiem że ludziom grafika się podoba. Larian miał jednak o wiele więcej kasy niż Owlcat Games, więc Pathfinder nie ma tutaj startu i trzeci Baldur jest tu o kilka długości ładniejszy, mimo tego, że nikt nie może powiedzieć żeby Pathfinder był brzydki. Jest klasycznie ładny (tak jak ładne jest Pillars of Eternity), a trzeci Baldur's Gate jest, hm, bajerancko ładny :)
Wrażenia nie zrobiła za to na mnie muzyka, ale to żaden zarzut bo w Pathfinderze też nie. Za to rewelacyjnie są podłożone głosy. Facet który podkładał głos pod Astariona powinien dostać Oscara czy coś w ten deseń :)
Trzeci Baldur's Gate zachwyca jednak czym innym. Zachwyca światem, mimo że ten nie jest tak wielki jak starych Baldurach czy Pathfinderze, ale zachwyca w tym sensie że podoba się realizacją szczegółów, wyglądu, niesamowitą frajdę sprawia to przemierzanie tych wszystkich ruin, twierdz, Podmroku, etc. Może zachwycić fabułą, choć mi bardziej się podobała niż mnie zachwyciła bo raz że rozkręca się wolno i początkowo wygląda sztampowo, dwa że co prawda motyw z łupieżcami umysłu, githyanki i wielokrotnym mruganiem do starych graczy pamiętających pierwsze Baldury, jest naprawdę super, to jednak główny antagonista (czy może antagoniści) nie są tak dobrze napisani jak Jon Irenicus z Baldur's Gate II, który chyba jest najciekawszym złolem w historii cRPG, MOŻE z wyjątkiem głównego wroga w Star Wars: Knights of the Old Republic II - The Sith Lords.
Nadrabiają towarzysze, choć wiadomo, nie wszyscy. Tak wyszło, że nie miałem w drużynie Gale'a więc tu się nie wypowiem, kompletnie zignorowałem też Minsca – nigdy nie lubiłem tej postaci w starych Baldurach i fenomenu do dziś nie rozumiem. Jaheiry też nie lubiłem, ale tu jest o wiele milsza i ciekawiej w mojej opinii napisana. Wyll i Halsin są przeciętni, co nie znaczy że źle napisani, ale są tak przeciętni jak przeciętni w drugim Baldurze byli np. Valygar czy Cernd. Posepne Serce oraz Lae'zel dołączają do nas na samym początku rozgrywki, pierwsza to taka sympatyczna dziewczyna „do tańca i do różańca” (choć dziwnie to wygląda w przypadku kapłanki bogini ciemności – Shar), druga to od początku wydaje się być taka wredna, zimna sucz. Jednak w trakcie gry obie Panie przechodzą (lub nie, w zależności od decyzji gracza) pewne, hm, metamorfozy i okazują się być jednymi z najciekawszych postaci w cRPG. A jeszcze ciekawiej prezentują się kolejne postacie: Astarion, nasz elf o mrocznej tajemnicy (którą odkrywamy dość szybko) i niezbyt dobrym charakterze, ma jednak jedne z najciekawszych dialogów i komentarzy w grze a aktor go odgrywający to absolutny Mistrz! Astarion to jest top 10 najfajniejszych/najlepszych towarzyszy w cRPG, zresztą podobnie jak Karlach; na początku może się wydawać: meh, zwykłe diabelstwo o klasie Barbarzyńca, która ma na pieńku z demonami. Jednak jej historia tak się rozkręca, stawia gracza przed takimi wyborami a momentami tak łapie za serce....Nie miałem z nią romansu, ale jeden z jej monologów pod koniec gry sprawił że oczy się szkliły i miałem ochotę wejść w monitor, do gry i ją po prostu mocno przytulać, jak przyjaciółkę. Najfajniejsza postać w Baldur's Gate III a może i w całej historii cRPG! Ale jednak towarzyszy (podróżuje z nami 3 maksymalnie) jest mniej niż w Pathfinderze i są o wiele bardziej nierówni jakościowo i uważam że tutaj Pathfinder jest jednak lepszy bo ma Arueshalae, Ember, Lanna, Wenduag, Camellię, Regilla, Nenio i nawet jeśli każde z nich jest ciut słabiej napisane niż Karlach, to dorównują lub przewyższają pozostałych towarzyszy z trzeciego Baldura. Jednak mimo wszystko towarzysze to ogromny plus, Larian w końcu nauczył się pisać towarzyszy, którzy zapadają na długo w pamięć, choć jest ich mało. I nie tylko towarzyszy bo NPCe, w tym antagoniści, też są naprawdę dobrze lub wręcz świetnie napisani ale nie chcę tu spamować imionami.
Pewnie mógłbym napisać jeszcze o innych rzeczach dużo: o masie questów pobocznych, o wyborach, które BARDZO wpływają na fabułę, o bardzo ważnym wyborze fabularnym po pierwszym akcie, który determinuje dalszy przebieg rozgrywki i dobrze zagrać minimum dwa razy z tego powodu; o tym że można się irytować babą z siusiakiem przy kreacji postaci i możliwością romansu z każdą postacią, ale jednak nie jesteśmy tym w trakcie gry atakowani: raz Halsin „coś tam chciał” ale go szybko zgasiłem i więcej ani od niego ani od nikogo innego w drużynie homo wątku nie było.
Baldur's Gate to wspaniała podróż do Zapomnianych Krain, to piękna gra, nie ma bzdurnych „kółeczkowych” dialogów z gier Bioware, jest bardzo klimatyczna, ze świetnymi NPCami i świetnymi towarzyszami i naprawdę fajną, momentami zaskakującą fabułą. Czasami jednak swym ogromem potrafi przytłoczyć, ma wiele ciężkich, męczących i upierdliwych walk, mimo że są turowe (to plus), rozwój postaci nie daje funu, towarzysze są także przeciętni i jest ich mało, teoretycznie da się grać złym i wygląda to lepiej niż w starych grach Black Isle czy Bioware ale wciąż wygląda jak przedszkole przy możliwości grania Liszem, Diabłem czy Rojem w Pathfinder: Wrath of Righteous. To jednak erpeg wybitny. Mimo wad (bo która gra ich nie ma?): arcydzieło gatunku. Czy najlepszy w gatunku? Oczywiście nie. NIE MA (i dobrze żeby każdy to zapamiętał) czegoś takiego jak najlepszy erpeg. Mógłbym co prawda uzasadnić że najlepszy jest. Za chwilę jednak udowodnię że to Pathfinder: Wrath of Righteous jest najlepszym cRPG ever. Albo Vampire the Masquarade Bloodlines. Albo jakiś stary Fallout. Albo Morrowind. Albo Arcanum. Albo Might and Magic VII. Albo Planescape: Torment. A może drugi Baldur, bo są elementy gdzie jest w gatunku najlepszy. Jak każdy z ww. tytułów i innych tytułów też. Jednak, powtórzę: to arcydzieło godne miejsca w koronie gatunku cRPG, stojące w jednym szeregu z arcydziełami od Troiki, Black Isle, Bioware, New World Computing, Owlcat Games i innych. Grać!

Baldur’s Gate III - jak to pieknie wyglada. :)

Ahh no i to jest news dnia ;>, ciekawe kiedy premiera ^^.

https://www.youtube.com/watch?v=LI4v6hC_rjM

Uwielbiam ten ich humor... :)

Oho, doczekam w moim życiu Baladur's gate 3 xd To będzie genialna gra, pierwszy raz od dawna mam hype na tytuł który jest pewniakiem. Wszystko na to wskazuje i tu nie ma co zepsuć.

Tak oglądam te screeny i nie za bardzo rozumiem logiki twórców, w sensie w jakim kierunku to poszło. Bo Baldurs Gate 2 kojarzy mi się z grą pełną humoru (te teksty Jana czy Korgana) oraz miłą dla oka grafiką (piękne budowle w mieście, zielone górzyste tereny, itp.) a patrząc na te screeny automatycznie mnie to odpycha od grania a już na pewno od ewentualnego zakupu i obawiam się, że zrobią z tej gry jakis gó...niany horror z krwioflakami i jak to już bywało normą, kolejną część kultowej serii zepsują na maksa. Obym się mylił...

Rany, mam straszną nadzieję że pokarzą coś na Gamescomie ^^

https://www.reddit.com/r/baldursgate/comments/ey8lls/baldurs_gate_3_is_playable/

Swen Vincke, CEO Lariana, już pogrywa w BG 3. Zakładając że zaczęli tworzyć BG 3 zaraz po wydaniu D:OS 2, to gra jest już ponad 2 lata w produkcji, co oznacza że większość gry jest zapewne ukończona.

Jak jest naprawdę? Pewnie dowiemy się za około 2 tygodnie.

Dodatkowo BG 3 tworzą na zmodyfikowanym silniku D:OS 2, więc tym bardziej produkcja gry nie będzie trwała nie wiadomo jak długo.

Ja jestem dobrej myśli i pomimo faktu że nie jestem jakimś wielkim fanem serii BG, na BG 3 czekam z wypiekami na twarzy właśnie dlatego, że zakochałem się we wcześniejszych grach Lariana, od Divine Divinity poczynając, które ograłem za dzieciaka i nadal do tej gry czasem wracam.

Mam nadzieję, że BG 3 okaże się równie świetną lub nawet lepszą grą niż D:OS 2.

Ciekaw jestem jak im to wyjdzie?

Mam bardzo mieszane uczucia po obejrzeniu prezentacji, miałem ogromne nadzieje ale teraz to raczej zawód... mimo wszystko jest to pre-alpha więc pewnie sporo się zmieni.

Jak tylko wyjdzie w pudle na konsole pelna wersja to kupuje :)

Wygląda przeciętnie.

To zacząłem przygodę ;) Najpierw bałem się że mój sprzęt (minimalne) nie pozwoli w ogóle na granie. Tak się nie stało.
Poza tym nigdy nie kupowałem gry "we wczesnym dostępie" ;)
Dobrze znam Baldury i nie gorzej gry Lariana. To jest to co lubię.

Póki co to jest to DoS3 we wczesnym dostępie

To jeszcze dopiszę ci mjk4444, że w związku z nowym patch;em, są małe zmiany w dialogach z partnerami. Przyjemnie mnie one zaskoczyły wraz z wizualizacją.
Poprzednio moje postacie też dużo rozmawiały lecz takich "efektów" nie było ;)

Dzień dobry. Wszystkiego dobrego w nowym 2021 ;)

Będąc jednakże w temacie ;). Pobawiłem się troszkę PoE w systemie turowym. Mocno się różni od BG i nie chodzi mi o to, że w PoE rzuca się kością k100.

Gdybym miał wybrać, który lepszy, nie potrafię. Który mi się bardziej podoba, też nie potrafię. Zarówno jeden, jak i drugi ma swoje mocne (i słabe) strony.

Trzymam jednakże kciuki za BG i czekam niecierpliwie na wersję końcową... no i potem na enhanced ;)

Właśnie trwa pokaz nowej zawartości do BG III (EA). Druid zapowiada się kozacko, jeszcze niech necrosa dadzą :).

Teraz próbuję gry Drowem Druidem ;) To będzie ciekawe.

Early access jest w języku polskim?

Jak długo, grając przeciętnie, trwa pierwszy akt?

Mam wolną nockę z dzieckiem w domu, żona wychodzi, pograłbym :)

Mam takie pytanko do ogrywających early access.

Czy trzeba jak w D:OS bawić się w beczki z olejem, podpalenia, porażenia i inne pierdoły?
Uwielbiam wcześniejsze części i gry na Infinity Engine, a jednocześnie nie chce mi się bawić w takie pierdoły.

Z resztą ogólnie wolałbym 2.5 zamiast 3D i skakania po drabinach ale to jakoś przeboleje :)

72 nie będzie ale i tak przesunęli z 31 na 3 więc każdy i tak zadowolony. Za to nowy CP dokładnie opisuje co dodano a jest tego cała masa !

Wiedzmin mam wrażenie że ty w ogóle w EA BG3 nie grałeś ;) Bugów w rozdziale 1 nie stwierdziłem a dwa poprzednie szlifują od roku. Zapewne coś się tam znajdzie ale zakładam że nie ma szans nawet "na tyle" co w DOS2 mimo że gra jest GIGANTYCZNA i w porównaniu z tym co jest na rynku właściwie (bez porównania).

Bigodinho - przesunęli dla fanów bo walka z starfieldem nikomu w tym roku na dobre nie wyjdzie. Nie znam właściwie nikogo ze znajomych którzy czekają na coś innego. Starfield ma dokładnie taki sam hypertrain jak cyberpunk w 2020 roku a że jest to gra na która czekają i fani gier typu eve/starcitizne i gier tes to można sobie tylko wyobrazić o jakim przychodzi myśli MS ;)

Towarzysze który dołączą do nas i zostali przedstawieni :

c.d.

c.d. II

tutaj to mnie zaskoczyli szczególnie Jaheirą

Wybraliście już swoją klasę? https://youtu.be/xLPdD-fZRiM

gryonline -> poradnik jeśli chodzi o listę towarzyszy

My (Us) to tymczasowy towarzysz, którego możecie dołączyć do drużyny już na początku gry. Niestety będzie on Wam towarzyszył jedynie do momentu opuszczenia statku.

Lae'zel po raz pierwszy spotkacie podczas przemierzania jednej z uszkodzonych bocznych sekcji latającego statku Nautiloid. Lae'zel automatycznie dołączy do głównego bohatera po krótkiej rozmowie. Pozostanie ona w drużynie do momentu ukończenia prologu. Po awansowaniu do pierwszego aktu kampanii musicie ponownie odnaleźć Lae'zel.

Posępne Serce (Shadowheart) również możecie spotkać już na pokładzie statku podczas prologu. Jeśli nie pomożecie jej uwolnić się z kapsuły, spotkacie ją niedaleko miejsca, w którym rozbije się statek.

Astarion zaczepi Was na początku pierwszego aktu, w pobliżu miejsca katastrofy statku. Pierwsze spotkanie z Astarionem może przebiec na kilka różnych sposobów. Jeśli spotkanie to zakończy się pozytywnie, Astarion dołączy od razu do drużyny lub odwiedzi Was w obozie.

Gale to Czarodziej, którego możecie spotkać przy Ancient Rune Circle w Roadside Cliffs w 1 akcie kampanii. Po rozmowie z nim otrzymace opcję dołączenia go do drużyny, odmowę lub odesłanie go do obozu.

Wyll przebywa na terenie Druid Grove, którą musicie obronić przed atakiem goblinów podczas przechodzenia 1 aktu. Przy rozmowie z czarnoksieżkiem możecie zajrzeć do jego umysłu, wykonując test umiejętności, który na pewno zostanie zaliczony.

Helsin to potężny Druid, którego spotkacie w Warg Pens w 1akcie kampanii. Gdy pomożecie mu uciec z obozu goblinów, spotkacie go później w Druid Grove.

Karlach możecie spotkać podczas questu Uciekający diabeł (Hunt the Devil) w 1 akcie. Wykonując quest musicie opowiedzieć się jednej ze stron i albo zabić Karlach albo rozprawić się z paladynami i ich przywódcą Andersem.

Mintharę spotkacie w obozie goblinów w 1 akcie. W naszym poradniku wyjaśniliśmy jak zrekrutować Mintharę do swojej drużyny lub stanąć do walki z tym silnym Paladynem.

Minsc to postać znana z poprzednich gier. Będziecie mogli go spotkać najprawdopodobniej w 2 akcie i pomóc mu zemścić się na kultystach.

Jaheira jest kolejną osobą, która występuje w poprzednich grach. Spotkacie ją w Last Light Inn podczas przechodzenia 2 aktu kampanii.

:D normalna sprawa

EA a pełna to niebo a ziemia jeśli chodzi o wprowadzone zmiany i to wszystkie na PLUS ;)

Herr Pietrus - odstaw grę bo twój mózg może tego nie przeżyć ;)

jakby co ja już w "szkółce", poza startową lokacją. przebrnąłem przez to co w EA błyskawicznie, choć dużo nowej fabuły więc nie skipowałem, pierwszy "romans" też już za mną ;p

Najlepsze jest to że jest masę alternatywnych rozwiązań

Postacie to przysłowiowe mistrzostwo świata jeśli chodzi o towarzyszy (od czasu dawnych gier od BioWare niczego takiego nie było). Nieźle się uśmiałem jak spotkałem z Astarionem łowcę wampirów Gandrela na bagnach :)

Shadowheart przypomina mi żeńską odmianę Sheldona z wyglądu i zachowania. Potrafi być irytująca i zołzowata ale przydaje się w teamie bo inaczej chętnie bym ją ukatrupił. Następnym razem choć nie wiem czy w ogóle się da bo może być zbyt ważna dla fabuły. Blady też dostanie łomot.
Karaluch wydaje się najbardziej spoko z całej ekipy jak na razie.

...

...

...

...

...

Ja już skończyłem i osobiście w żadnym razie nie jest to gra 10/10 a już na pewno nie w dzisiejszej formie. O plusach powiedziano już dużo, ale ja powiem co nieco o minusach, które najbardziej rzuciły mi się w oczy.

1-Kiepska optymalizacja, szczególnie w mieście w 3 akcie.

2-Stopniowo spadający poziom dopracowania w miarę rozwoju fabuły. 1 akt to wielka piaskownica, można zabrać się za zadania na wszelkie sposoby jakie ci przyjdą do głowy, ale w drugim akcie i trzecim zdecydowana większość polega na wyżynaniu wrogów. Wrota Baldura są jak dla mnie dość rozczarowujące bo mają mniej treści ze względu na fakt, że pousuwano końcówkę.

3-Bardzo nierówni towarzysze. O ile taka Posępne Serce i Astarion dostali masę kontentu tak pozostali są wyraźnie mniej dopracowani, wydają się niekompletni i często zabugowani. Wiecie jak byłem wkurzony, gdy w środku aktu trzeciego dowiedziałem się, że wątek miłosny Minthary jest nadal zbugowany i nie da się go aktywować? Nie wspominając o tym, że dialogów ma jak na lekarstwo. Minsc też mnie rozczarował, po prostu za mało go było.

4- Absolutny burdel w kwestii plecaka, wymienianiu się sprzętem z towarzyszami i handel. Za mało filtrów sortowania rzeczy, jeśli chcesz zabrać lub dać coś komuś to musisz go przyłączyć do drużyny tracąc cenny czas, skrzynia obozowa nie ma żadnych filtrów i musisz się użerać z szukaniem potrzebnej ci rzeczy. Gra ma ten problem, że ma naprawdę dużo przedmiotów i nie wiadomo czy to śmieć czy nieodzowny przedmiot w kolejnym rozdziale. Interfejs umiejętności to też bajzel, ale ten w miarę można ogarnąć, choć jest to dosyć oporne.

5- Bugi w czasie walki są dość irytujące. Przykładowo tekstura martwego dużego smoka zasłania mniejszych wrogów. Z innych rzeczy to czasami do walki włączają się wrogowie z drugiego końca mapy, albo z kilku pięter nade mną co było naprawdę uciążliwe. Dobrze, że przynajmniej szybki zapis w czasie walki wprowadzili bo oszaleć by można.

6-Questy są zabugowane i to często strasznie. Najgorszy był ten, który spowodował, że jeden z bossów się nie pojawiał i musiałem czekać ponad tydzień na pierwszy większy patch który go przywraca. Niektóre questy nie chciały mi się zaliczyć, inne zaliczały się w zupełnie randomowych momentach kilka godzin później lub po pójściu spać w innym wypadku miałem coś komuś przynieść, ale dowiedziałem się o pewnym ukrytym fakcie, dzięki któremu mogłem wrócić i zażądać większej kasy z góry na co ta postać się zgodziła, kazała mi wracać do roboty, ale dialog utknął na tym zdaniu i nawet jak przynoszę mu to co chciał to dalej mówi "idź mi to przynieś ty draniu jeden". Na końcu przykład jak odkryłem, że osoba w queście z którą rozmawiam nie jest tym za kogo się podaje, przez co ta się przemieniła, ale w przemienionej formie nie dało się w żaden sposób z nią porozmawiać przez co musiałem bo prostu ją zabić i nic się od niej nie dowiedziałem. O braku tekstu w książkach nie wspomnę bo już to naprawili, ale gra ma niestety sporo błędów w wersji polskiej.

7- BEZNADZIEJNE ZAKOŃCZENIE ... Co to do cholery miało być? "17 000 wariacji zakończeń" a dupa! Nie ma żadnego podsumowania naszych wyborów! Nic pokroju zakończenia z wiedźmina, dragon age, pillars of eternity czy nawet Baldurs Gate 2, gdzie moglibyśmy zobaczyć jak nasze decyzję wpłynęły na naszych towarzyszy. Mamy jedynie pewną scenę końcową, która zależy od wyborów podjętych w zasadzie na godzinę przed końcem gry i tyle. Nie oczekiwałem, że powiedzą mi co się stanie z każdym Rysiem i Marysią, ale żeby nawet nie powiedzieć co z naszymi towarzyszami i najważniejszymi postaciami i lokacjami? Jak się dalej potoczą ich losy, jak wpłynęliśmy na ich życia, co się stanie z lokacjami i ludźmi których zniszczyłem lub ocaliłem... Naprawdę, tak rozczarowującego i pełnego niepodpowiedzeń zakończenia to ja w życiu nie widziałem!

Podsumowując to ta gra to dla mnie w obecnej formie 8/10 a po naprawieniu bugów, dopieszczeniu optymalizacji i wprowadzeniu różnych ułatwiaczy życia to wzrośnie może do 9/10. Żeby to była gra 10/10 to 3 akt musiałby być faktycznie skończony a taki nie jest w żadnym wypadku.

Widoczki bywają przednie :). Często zatrzymuje się tylko po to, żeby odpowiednio ustawić kamerę. W sumie przydałby się jakiś tryb fotograficzny, z prawdziwego zdarzenia, akurat ten tytuł skorzystałby na tym, jak żaden inny :)

...

Z ciekawostek:

Jeśli ktoś się łudził, czy mamy jakieś wybory to tak średnio bym powiedział, tak średnio. Główna fabuła zawsze i tak idzie tak samo. Są momenty, których nijak się nie ominie.

Skończone. 167 godzin, zdecydowana większość zadań wykonana. Larian tworzy gry bardzo dobre, ale też baaaaaardzo męczące i żmudne. Wiem coś o tym, bo w ciągu roku przeszedłem Original Sin jedynkę, dwójkę i teraz BG3. Każda z tych gier strasznie mnie wymęczyła w drugiej połowie i każdą kończyłem z ulgą. Orignal Sin 1 wymęczyła i rozczarowała, Original Sin 2 mnie "tylko" wymęczyła - gra okazała się sporo lepsza od jedyni. BG3 z kolei mnie zaskoczył pozytywnie, ale i nie zapomniał mnie wymęczyć ;) Jestem OGROMNYM fanem BG2 (jest w trójce moich gier wszechczasów, razem z HoMM3 i serią Gothic) i po ukończeniu BG3 z całkowitym przekonaniem mogę stwierdzić, że to bardzo dobra gra w uniwersum D&D, ale słaby Baldur. Niemniej mam świadomość, że ktoś może się ze mną nie zgodzić. Ja, jako wielki fan dwójki, nie czuję tu jednak tego wyjątkowego klimatu. Ale też wiem, że raczej ciężko w grze z 2023 roku poczuć klasyczny, cudowny klimat Baldura z 2000 roku... Tak więc BG3 jest bardzo dobrą grą w D&D - tylko tyle i aż tyle. Cieszę się też, że przemodelowano system turowy z Original Sin, bo tamten był już trochę archaiczny. System akcji i akcji dodatkowej sprawdza się dużo lepiej. Co do samej gry - ogromny świat (jak dla mnie aż za duży), pięknie zazębiające się mechanizmy, bardzo duża możliwość kreacji bohaterów, ciekawa (choć przewidywalna) fabuła i wiele, wiele więcej. Na wymienienie zalet tej gry potrzeba naprawdę dużo czasu, bo to po postu bardzo dobrze i mocno przemyślany projekt. Dlatego też bardziej skupię się na wytłumaczeniu się, dlaczego grę oceniłem "tylko" na 8,5:
- jak wszystkie gry Larian - gra po jakimś czasie robi się naprawdę żmudna i trochę męcząca. Moim zdaniem trochę przesadzają z chęcią zrobienia wielkiego świata i przez to tracą umiar pomiędzy zabawą a żmudnym bieganiem po wielkiej mapie (ale to oczywiście moje zdanie)
- dość długo wczytujące się zapisy gier
- fabuła wolno się rozkręca
- trochę za duże mapy (mogliby podzielić je na kilka mniejszych - byłyby mniej przytłaczające)
- niemy bohater
- niektóre lokacje są trochę za bardzo przekombinowane, np. Klasztor Jutrzenki w Górskiej Przełęczy czy Świątynia Shar
- nierówno "napisani" towarzysze
- niepotrzebne i wydłużające sztucznie rozgrywkę zagadki środowiskowe (Larian je uwielbia). Jest ich i tak dużo mniej niż w OS2, ale nadal niepotrzebnie frustrują
- przeładowany i słabo czytelny interface oraz ekran ekwipunku
- może mała wada, ale upierdliwa - czasem trzeba kilka razy kliknąć na portret kogoś, by go zaznaczyć
- problemy z pracą kamery
- mało naprawdę ekscytujących przedmiotów
- trochę za dużo niepotrzebnych śmieci w lokalizacjach (kubki, butelki, szmaty, zwykle ubrania)
- grałem w tę grę od dnia premiery do teraz, nabiłem 167h - w tym czasie wyszło kilka dużych łatek, a gra nadal miała i ma dużo bugów
- słabe zakończenie, a raczej podsumowanie naszych decyzji i czynów - a w zasadzie brak czegoś takiego
- za szybko wbija się maksymalny lvl - ja ledwo wszedłem do miasta Baldur's Gate i po chwili już nie miałem możliwości się mocniej rozwijać, bo osiągnąłem 12 lvl
- ograniczenie miasta Baldur's Gate tylko do jednej dzielnicy (zabrakło czasu na więcej czy w planach maja już DLC/dodatki?)
- w trzecim akcie jest trochę niewykorzystanych wątków. Np. zadania związane z walką dwóch rywalizujących ze sobą gildii - w BG2 podobny wątek składał się z kilku zróżnicowanych misji, tutaj ogranicza się tylko do jednej i to prostej jak budowa cepa

Jak widać wad trochę jest. Nie są to wielkie i bardzo poważne wady, ale gdy je wszystkie zsumujemy, to okazuje się, ze BG3 bardzo daleko do 10/10. Jak już pisałem, jakoś tak do końca nie potrafię się grach Larian bawić bardzo dobrze, bo robią gry żmudne i trochę na siłę wielkie, tracąc przy tym umiar. Po jakimś czasie granie w ich gry sprawia mi coraz mniej przyjemności. BG3 wypada najlepiej z ich dorobku, ale nadal mnie zmęczyło. No i też trzeba sobie jasno powiedzieć - BG3 to Original Sin 2 w świecie D&D i na sterydach. To nic złego, ale tym właśnie jest BG3 - podrasowanym OS2.
I tak jak BG2 przejdę jeszcze pewnie w życiu wiele razy, tak do BG3 raczej już nie wrócę. Może za kilka lat jeszcze raz się skuszę, ale pewien nie jestem. Grało mi się dobrze, ale z czasem coraz bardziej nie mogłem się doczekać końca. Jednak 167h to kupa czasu.
I na koniec chciałbym to jeszcze raz zaznaczyć, zanim zostanę zlinczowany ;) - to bardzo dobra gra. Ilość zalet zdecydowanie przekracza wady. Jednak ja przedstawiłem głównie wady, by na tej fali bezkrytycznych zachwytów pokazać, że to nie jest tytuł idealny. Ale to nic złego, bo to moim zdaniem nadal bardzo dobra gra.
Bardzo dobre, ale nie wybitne: 8,5/10.

Po 48 godzinach grania, na 7 poziomie jestem gotowy wreszcie skończyć pierwszy akt. Gra jest bardzo dobra, na pewno jest sporo lepsza niż Original Sin (w dwójkę nie grałem) ale nie powiedziałbym, że jest lepsza niż Wasteland 3 czy Pillars of Eternity II (o Disco Elysium nawet nie wspominam). Nie widziałem nic nadzwyczajnie wspaniałego, czegoś czego inne gry by nie miały. Mi osobiście brakuje na początku gry więcej narracji i jakiegoś wprowadzenia do świata, szczególnie dla tych, którzy z poprzednimi odsłonami nie obcowali. Fabuła też jakaś taka nieobecna przez większość tego aktu. Przez większość czasu biegamy radośnie po mapie spotykając przypadkowych ludzi i robiąc przypadkowe zadania. Mnie osobiście rozczarowują dialogi. Spodziewałem się, że będą dużo bardziej rozbudowane, spodziewałem się typowych dla gatunku ścian tekstu i rozmów trwających 10 minut a tu nawet się nie można wypytać o wszystko. Zawiódł mnie też trochę kreator postaci, bo żaden z dostępnych presetów nie był dla mnie idealny, chciałoby mieć możliwość zmiany wypranych elementów twarzy jak oczy czy usta, bo w domyślnych presetach zawsze jak coś było ok to coś innego już nie: jak nos był spoko to usta już nie. Jak na standardy RPG to straszna bieda. Interfejs trakcyjnie już dla Lariana skopany, mało czytelny i upierdliwy. No ale gra się ogólnie dobrze, gameplay jest solidny, grafika naprawdę dobra jak na izometryczny cRPG, production value jest naprawdę wysokie. Ogólnie bawię się naprawdę dobrze, ale 10/10 w życiu bym tej grze nie dał, przynajmniej na razie. Bardziej coś między 8,5 a 9.

Beznadzieja

Gra to Anomalia na rynku gier jak to mówi konkurencja mająca większe możliwości niż Larian studio.. A czemu anomalia bo gra na premierę była kompletna i gotowa bez błędów XD Przecież gra grywalna na premierę w 2024r to rzecz niespotykaną Ubisoft do tej pory chyba w to nie wierzy że takie rzeczy są możliwe xD... Gra roku i według mojej oceny 10/10 przewiduje różne podejście do questów i niestandardowe rozwiązania jakie jest tylko w stanie zrobić gracz i questa można przejść na wiele sposobów od tego jakim wejściem wejdziemy, cicho głośno czy do decyzji po której stronie staniemy czy też odkryjemy sekretne możliwość po spełnieniu pewnych warunków... Zakochałem się

Na GOGu ciągle stoi za 249 zł. Brać czy czekać na jakąkolwiek promocję wg was? Warte to tych pieniędzy ?

Tak jak kiedyś pisałem, Fallen Heroes to nie jest główny projekt Lariana, Larian pracuj nad czymś innym... i proszę ;) https://www.youtube.com/watch?v=OcP0WdH7rTs

Tytuł jak najbardziej the best, polecam :D

Witam. Zastanawiam się na kupnem tego tytułu, ale strasznie nie pasuje mi widok izometryczny. Gra wydaje się interesująca i dlatego chciałbym wiedzieć czy chociaż podczas eksploracji można używać widoku TPP jak np w Dragon Age: Początek. Jak wygląda sterowanie czy można używać WSAD do poruszania postacią?
Dzięki za odpowiedzi.

Tak technicznie spier*olonego babola dawno nie widziałem. Czym Wy się ludzie przy tym gó*nie tak podniecacie? Interfejs woła o pomstę do nieba. Jest tak nieczytelny, że bardziej nieczytelny być już nie może. Sterowanie kamerą to jakaś parodia. Zaznaczasz sobie obrót kamery po najechaniu na krawędź ekranu? Zapomnij, że zadziała. Podążanie kamery za postacią? No se podąża jak chce, albo raczej jak jej się nie chce. Sterowanie kamerą i postacią to jakaś paranoja, nawet te ponad 20 lat temu to było normalnie zrobione. Rzut izometryczny jest spoko, ale nie w takim wykonaniu, gdzie na ekranie gówno widać. Jak sobie przypomnę pierwsze dwa Baldury, albo całkiem niedawne Pillars of Eternity i porównam z tym technicznym gó*nem bo inaczej tego nazwać nie można to mnie szlak trafia. Rzuty kośćmi? Na cholerę to komu do czegoś potrzebne? Tylko irytują już i tak zirytowanego tym badziewiem człowieka. Masz ekran 32:9? To se kup lornetkę, bo nie ma skalowania interfejsu. Ni ch*ja,. nie da się ustawić go na środku, jakiś opis czegoś? Kręć głową bogolu je*any bo nam się nie chciało skalowania robić. Ustawiasz proporcje 21:9? A ch*j Ci w dupę! Będziemy Ci grę w małym okienku odpalać i za każdym uruchomieniem wchodź w opcje i przestawiaj na pełny ekran! A idźcie mi z tym w pi*du, żałuję tylko wydania tych 250zł. Nie kumam, jak ktoś mógł narzekać na Diablo 4 i teraz wychwala "to coś". Co z tego, że gra sama w sobie fajna, jak to co najważniejsze, czyli kamera i interfejs w skali 1-10 otrzymują -10? Jak można dać takiej niedoróbce ocenę 10/10? Tych wszystkich śmieci od recenzji bym za jaja najchętniej powiesił. A o tej spier*olonej na amen walce turowej to już mi się nawet nie chce strzępić ryja. Co za pacan to wymyślił....