Forum: porywacz zwłok prezentuje retro

Znalazłem bardzo fajną stronę: http://www.vgamuseum.info/index.php/benchmarks
Dziesiątki starych i w miarę nowych kart. Przetestowane w DOSowych i Windowsowych warunkach. Naprawdę przydatna rzecz. Ja poluję na SVGA na slocie ISA, żeby reanimować stare 386SX. Dzięki tej stronie wiem czego unikać. Zaskoczyło mnie, że OAK 67 jaką miałem w starym komputerze aż tak tragiczna nie była, chociaż były lepsze karty np. ET4000, który kosztuje teraz sporo, bo to bardzo dobra, jeśli nie najlepsza karta pod ISA.

Kolejna ciekawa rzecz: http://pcem-emulator.co.uk/
Emulator PC, nastawiony na dokładną emulację różnych podzespołów. W przeciwieństwie do innych emulatorów nie poprzestaje na wysokiej kompatybilności, ale emuluje dokładną prędkość różnych procesorów i kart graficznych. Fajna rzecz, można się pobawić i sprawdzić ile potrafi 386DX, a ile np. 486DX4. Do tego bardzo wiele różnych kart graficznych do przetestowania.

Porywacz Zwłok to jak dla mnie bardzo fajny nick -) do tego jeszcze prezentuje retro więc już w ogóle brzmiało na tyle ciekawie ze musiałem zerknąć - no zobaczę z przyjemnością, pewnie mi się przypomną stare czasy jak podłączałem zx spectrum do telewizora przenośnego b/w wela (czy jak on tam się nazywał -)

Taka luzna uwaga.
Jesli juz nagrywasz z kamery, ktora masz w rekach, trzymaja ja przynajmniej na wysokosci glowy lub klatki piersiowej, a nie na wysokosci pasa. Strasznie znieksztalca to twoja osobe i oglada nieciekawie.

Dodatkowo staraj sie stac w miejscu lub usiadz. Gdy sie ruszasz, wszystko za toba wiruje i rowniez odbior jest nieciekawy.

No i spinaj wlosy... gdy je co chwile poprawiasz, wygladasz jak jakas blondi z reklamy szamponow do wlosow.

famicom

to jest duzo warte jak sie trafi na kolekcjonera, zwlaszcza w polszy gdzie nintendo nigdy jaj nie zlozylo z wyjatkiem epizodu wii chyba

W przypadku mojego "pseudonimu artystycznego" podwójne "oo" wymawia się jak "u" czyli "Guzys". Taka mala dygresja, ale w sumie skąd można wiedzieć, jak to wymawiać, skoro ja sam do dziś nie wiem, jak czytać YackOO, Coy2K i tym podobne :D

Ciesze się, że posłuchałes dobrych rad i mam tez nadzieje, ze nie odebrałes ich jako ataku na twoją osobę. Zwłaszcza z ta blondynka ;)

Świetny kanał, bardzo dobra treść. Iście tygryskowa... tak, jak zapamiętałem twoja osobe z pikniku GOLA, z roku 2002.

Pozdrawiam!

Latka leca.

Taaa... kto by tego nie pamietal :D
W koncu zostaliscie nakryci...

a z jakiej racji oni mają cokolwiek Ci udowodniać? Co to przedszkole i "mój tata jest lekarzem" "a mój to batman"?

Ostatnio natrafiłem na bardzo fajną rzecz:
https://www.youtube.com/watch?v=hNRO7lno_DM
Rok temu wyszło demo, które na pierwszym PC XT z kartą CGA dokonało niemożliwego. Na powszechnie uznawanej za najgorszy układ graficzny wszech czasów karcie CGA wyświetlono 1024 kolory! Mowa o sprzęcie z 1981 roku, gdzie high-endem było 16 kolorów z limitami odnośnie ich rozmieszczenia na ekranie.

Okazało się, że CGA może bez problemu pracować w 256 kolorach i rozdzielczości 160x200, bez sztuczek, które wymagają synchronizacji CPU do linii ekranu. Dopiero tryb 1024 kolorów wymaga specjalnego udziału CPU w trakcie generowania obrazu, co oznacza że nadaje się tylko do statycznych obrazów.

Jestem ciekaw jakby potoczyła się historia domowych komputerów, gdyby w latach 80 wiedziano o tych możliwościach CGA. Najciekawsze jest to, że wtedy używano zarówno kolorów NTSC jak i tego dziwacznego trybu 160x200 z 16 kolorami. Naprawdę, że nikt na to nie wpadł. Jak zobaczyłem to demo, to praktycznie od razu wpadłem na to, że musieli połączyć te dwie rzeczy, żeby wyciągnąć więcej niż 16 artificial colours z NTSC.

Z drugiej strony pokazuje to dokładnie jak mało osób miało w domach IBM PC, który dopiero od 1993 roku zaczął przejmować rynek domowych komputerów.

Wcześniej głównym powodem, jeśli nie jedynym, posiadania PCta była możliwość pracy w domu. Gry były tylko dodatkiem.

Mam dwie myszy na port szeregowy. Właśnie je przetestowałem, co było trochę problematyczne. Okazuje się, że Windows 7 nie wykrywa myszy szeregowych podłączonych przez przejściówkę USB->COM. Odpaliłem FreeDOSa z płyty i na starszym komputerze co ma COM jeszcze na płycie myszy działają. Jedna działa OK, ale w drugiej działają tylko przyciski i poruszanie w pionie.

Tą sprawną mysz chciałbym sobie zostawić, ale tą drugą mogę Ci wysłać jakbyś chciał. Nie wiem co z nią jest nie tak. Wiele lat temu się po prostu zepsuła. Może sensor poziomy padł? To idzie naprawić zastępując go z nowej myszki kulkowej, są po kilka zł na allegro, ale tylko w wersjach PS/2.

W necie znalazłem schemat PS/2 -> COM, ale to nie jest prosta sprawa, bo elektronika myszy musi wykrywać tego typu przejściówkę i przełączać tryb pracy. PS/2 i COM różnią się czymś więcej niż tylko złączem.

Najłatwiej mysz testować pod DOSem. Norton Commander w swoich narzędziach ma plik "gmouse.com", który jest uniwersalnym sterownikiem myszy i wszystko wykrywa.
Działanie myszy można sprawdzić nawet w Norton Commander.
Windows potrafił być problematyczny w tym względzie, a im nowsze wersje tym gorsze wsparcie dla myszy szeregowych.
Ewentualnie możesz spróbować Windowsa 3.11 tam się w instalatorze wybierało rodzaj myszy.

Żeby było ciekawiej nawet w ramach myszy szeregowych były dwa standardy! Był standard Microsoftu dla myszy 2 przyciskowej i standard PC (chyba stosowany w OS/2) z myszą 3 przyciskową. Moje myszy mają przełącznik z boku 2/3 którym wybiera się tryb pracy.
Sterownik dosowy gmouse.com wykrywa z automatu tryb pracy myszy, dlatego go polecam.

FreeDOS nie jest konieczny. Wystarczy dowolny DOS, nawet ten od Windows 95.
Wysłałem maila.

Nie wiem, czy Windows 95 obsługiwałby jakieś programy do przechwytywania obrazu, ale nie lepiej byłoby spróbować nagrywać już właściwą grę własnie za ich pomocą?

a druga to czy nagrywając za pomocą graberów nie zniknie klimat starego komputera i jego jakości?
To nagrywanie ekranu ma swój urok, ale szkoda że podłączasz te komputery do monitora LCD. Klasyczny CRT fajniej by wyglądał.

Druga sprawa, to nie jest tak, że Pentium czy nawet starsze komputery 386/486 nie obsłużą dysków większych niż 8 GB czy 250 MB (dla 386). Jest specjalny programik, który tworzy odpowiednią partycję rozruchową, że możesz odpalić dysk dowolnej wielkości np. podłączają 20-40 GB HDD do 386. Jedynym minusem jest to, że komputer do działania potrzebuje małego TSRa ładowanego w config.sys, co dla gier pod DOS4GW i dla Win95 nie jest w żadnym wypadku problemem, ale te bardzo stare tytuły, które musiały zadowolić się 640 KB pamięci podstawowej często wymagały startu maszyny bez jakichkolwiek dodatków.

Z tym dodatkowym kontrolerem też chyba łatwo nie będzie. Nie wiem jak to będzie działało w BIOSie, pewnie będzie widoczny jako SCSI albo inny zewnętrzny kontroler.

Alternatywą jest użycie karty CF, które w standardzie mają tryb pracy jako IDE i wystarczy zwykła przejściówka, by podłączyć je do komputera.

teraz gdy ten sprzęt się po prostu wyrzuca to przypoluję na jakąś mocną siedemnastkę :)

Lepiej rozejrzyj się za 19". Nawet słabe modele miały możliwości dobrych 17". Chodzi o to, że 19" wspierały 1280x1024 w 85 Hz w najgorszym wypadku, co dawało 1024x768 w 100 Hz i nawet więcej w niższych rozdzielczościach.
Ja mam 19" LG f900p, który obsługuje takie rozdzielczości:
640x480 w 200 Hz,
1024x768 w 120 Hz,
1280x1024 w 100 Hz,
1600x1200 w 85 Hz,
1920x1440 w 72 Hz,
2048x1536 w 60 Hz (według specyfikacji w 69 Hz, ale nigdy takiego trybu nie ustawiałem).
Ogólnie wspiera praktycznie wszystkie rozdzielczości jakie kabel VGA obsługiwał.

Jeszcze kilka lat temu widziałem ten monitory na allegro za jakieś symboliczne kwoty. Z biegiem lat sprzętu CRT na rynku coraz mniej, bo on się zwyczajnie zużywa.

I co Ty teraz z tym wszystkim zrobisz? ;D

Zdecydowanie wolałbym dostać taki retro sprzęt niż np. najnowszego Geforce'a 1080. Świetna sprawa:) Teraz masz mnóstwo materiału na kolejne filmy.

Z płytami do 286 też jest ciekawa sprawa. Wiele z nich miało hardware'owy kontroler EMS tj. można było w BIOSie podzielić pamięć tak, by część od razu była w systemie jako EMS. Co upraszcza zabawę z config.sys i autoexec.bat. Ostatnie gry dla 286 wymagały właśnie takiej pamięci, ewentualnie pamięci XMS, którą dostarczał sterownik himem.sys.
Najlepszym pokazem możliwości 286 są przygodówki Lucas Arts, a dokładniej te z pierwszej połowy lat 90. Późniejsze już wymagały 486 lub Pentium do poprawnego działania.

Największym problemem z 286 jest brak obsługi 32-bitowego kodu, który wprowadzono w 386. Dlatego też 386 SX, który "zegar w zegar" ma porównywalną wydajność daje większe możliwości. Bywa też szybszy, bo 286 taktowano max 25 MHz, a 386 SX występowały w 33 i 40 MHz.
Największy problem z brakiem 32-bitowych instrukcji jest taki, że nowsze (S)VGA miały BIOSy, które zakładały obecność 386 i lepszych. Po włożeniu do 286 komputer nawet nie wystartuje.
Na Vogons.org był wątek o kompatybilności najróżniejszych modeli kart graficznych z 286. Na 386 wszystko co da się włożyć w slot ISA będzie działało.
Dlatego też jak kiedyś pisałem 386 SX/DX to najlepsza platforma do gier DOSowych z lat 87-93 tj. począwszy od gier, które nie były pisane ściśle pod taktowanie XT, do epoki popularyzacja extendera DOS4GW, co zbiega się w czasie z pierwszym DOOMem. 386 jest jeszcze na tyle wolne, że nie powoduje błędu dzielenia przez zero, który pojawiał się w części starszych gier uruchamianych na 486 i szybszych.

Ciekawą kwestię poruszyłeś w ostatnim filmie. Chodzi o to jak powinniśmy traktować retro sprzęty, czy pozostawić je tak jak w oryginale, czy w rozsądny sposób rozszerzać ich możliwości do współczesnych czasów.

Ja sam jestem zwolennikiem tego ostatniego, a same retro sprzęty nie traktuję jako coś muzealnego, tylko jako narzędzia, które dają możliwość uruchomienia starych gier czy aplikacji w sposób w jaki powinno się z nich korzystać, co w przypadku emulacji nie jest zawsze możliwe.

Amiga jest tu sztandarowym przykładem jak społeczność rozwijała swoje komputery aż do poprzedniej dekady. Z 16-bitowych komputerów z końca lat 89 zrobili sprzęty, które obsługiwały najnowsze technologie dostępne w 2000-2003 roku.

Dziś głównym zastosowaniem takich modów jest ułatwienie transferu danych między współczesnymi komputerami. W komputerach ze stacjami dyskietek, wystarczy zamontować kieszeń z wejściem USB, które czyta obrazy dyskietek z pendrive'a. Do starych komputerów z kasetami wystarczy zwykły kabel jack i można programy wrzucać bezpośrednio ze smartfona. C64 wymaga jeszcze małego układu DAC, bo przyjmuje dane w formacie cyfrowym, gdyż magnetofon miał specjalny układ konwertujący dane analogowe na cyfrowe.
W przypadku ZX Spectrum czy Amstrad wystarczy sam kabelek.

Ciekawym projektem jest SuperCPU do C64: https://www.youtube.com/watch?v=IKqyOHNdU5w
Czyli jakby działał C64, gdyby dać mu 20 MHz CPU. Okazuje się, że oprócz współczesnej demosceny, także część starych gier robi użytek z dodatkowej wydajności, w szczególności gry 3D, które na C64 działały w 3-7 fps, a z tym CPU wyciągają 30+ fps.

Takie eksperymenty prowadzą do kolejnych dywagacji na temat hipotetycznego rozwoju starych komputerów.
Przykładowo co by było, gdyby C65 https://en.wikipedia.org/wiki/Commodore_65 wszedł do seryjnej produkcji i zyskał popularność? Bardzo unikatowy komputer swoją drogą. Kompatybilny z C64 o możliwościach dorównujących Amidze 500 w pewnych aspektach, czy wręcz ją wyprzedzających np. 640x200 w 256 kolorach.

Mam wrażenie, że czasy 8 i 16-bitowych komputerów skończyły się zbyt wcześnie. Te platformy nie pokazały wszystkiego zanim 32-bitowe PCty je wykończyły. Jakkolwiek Pentium PC + 3DFX było rewolucją samą w sobie, to była to już bezduszna maszyna złożona z przypadkowych części, a nie wspaniale zaprojektowane i kompletne urządzenie.

tygrysek czemu nie masz crt tv do starych gier tylko jesziesz na lcd? Przeciez to gorsza jakość obrazu oraz jak sam powinieneś się domyśleć Nie ma tego klimatu...

Miałem dzisiaj trochę wolnego czasu, więc powalczyłem ze swoim starym 386SX. Usunąłem starą baterię 3,6 V, która już miała lekki wyciek. Na szczęście płyty nie uszkodziła. Korozja zjadła jedną ścieżkę, ale sprawdziłem i przejście prądu jest.
Przerobiłem stary zasilacz ATX dodając mu wtyczkę AT, co było proste, bo kolory przewodów w AT i ATX są identyczne. Teraz mam zasilacz z wyjściem na ATX i AT:)
Zamiast baterii podłączyłem 3 stare akumulatorki AA, które powinny dać radę przy napięciu 3,6-4,5 V. W każdym razie rozwiązanie tymczasowe.

Tyle dobrego. Płyta daje oznaki życia, ale tylko wydaje 10 sygnałów na PC Speaker. Google powiedziało "CMOS shutdown register read/write error- The shutdown for the CMOS has failed", co nie jest dobrym znakiem. Szukając dalej dowiedziałem się, że to oznacza iż płyta nie przechodzi podstawowej instrukcji, gdzie BIOS odpala tryb protected, potem wraca na real i zapisuje stan do CMOS, by po ponownych resecie od razu przejść do kolejnego kroku.
Prawdę mówiąc nie mam pojęcia co jest nie tak. W teorii może być to kostka BIOSu, bo jak się ją wyjmie to płyta w ogóle nie startuje. Jednak trudno cokolwiek powiedzieć.
Oczywiście testowałem samą płytę bez jakichkolwiek podzespołów i kombinowałem ze zworkami.
http://stason.org/TULARC/pc/motherboards/C/CHAINTECH-COMPUTER-COMPANY-LTD-486-325AX-333AX-325.html
Tutaj schemat mojej płyty. Na płycie mam podane, że to 333AX.
Prawdę mówiąc nie mam kompletnie pojęcia co zrobić dalej. Może jakieś kondensatory padły? Może wymiana BIOSu pomoże, a może to CPU nie działa? Brak jakichkolwiek informacji w google na temat tego błędu.
Poza "uszkodzona płyta główna, taniej będzie kupić nową".

Wyczerpały mi się pomysły co z tym dalej zrobić...

Bios to takie dwie kostki: http://allegro.pl/retro-bios-ami-bios-386dx-i6343062843.html#imglayer z tym, że u mnie to 386SX, a nie DX.

Też myślałem nad wymianą kondensatorów, ale najpierw muszę kupić odpowiedni miernik. Będę działał jak znajdę wolny czas.

Jest jedna właściwa kość BIOSu, a druga to kość obsługująca klawiaturę. To już były czasy gdy było złącze PS/1 i PS/2, ale to drugie było bardzo niszowe. W ten sposób oddzielając obsługę klawiatury z głównego BIOSu mogli wytwarzać jeden BIOS dla wszystkich urządzeń. Tyle mojej teorii. Może były jeszcze inne interfejsy dla klawiatur, nie wiem.

The Lost Vikings, grało się lata temu, grało:)
Pierwsza gra Blizzarda w jaką miałem okazję zagrać i jedna z moich ulubionych platformówek.

Gra wyszła na kilku platformach, ale niestety żadnej wersji nie można nazwać definitywną. Co prawda każda jest bardzo dobra technicznie jak na platformę na której działa, w końcu to Blizzard, ale każda ma trochę inne cechy:

- Amiga - moim zdaniem najgorszy port. Długie wczytywanie z dyskietek, brak teł parallax, tylko czarny ekran, a do tego tylko 32 kolory, przez co brak animacji z efektu palety - wystarczy porównać lokacje na statku, na SNESie czy PC miga mnóstwo światełek, ekranów itd. Jedyny plus to muzyka i efekty PCM grające bardzo czysto, dzięki 44 kHz układom Amigi. No i rozdzielczość 320x240.
- Sega Genesis - podobne wady do amigi. Mało kolorów i mimo iż 2x więcej niż na Amidze tj. 64, to tylko z palety 512 kolorów. Wciąż brak animacji, ale są tła parallax. Główną wadą tej wersji jest udźwiękowienie. Nie wiem jakim cudem wypadło tak słabo mimo faktu, że Genesis ma 4 operatorową syntezę FM.
- SNES - chyba najlepsza wersja. 256 kolorów + efekty przezroczystości w niektórych miejscach. Wszystkie efekty graficzne, tła parallax, a także muzyka i dźwięki PCM. Kanałów 8 (2x tyle co w Amidze), ale tylko 32 kHz, a nie 44 kHz. W efekcie dźwięk jest taki przytłumiony. Główną wadą tej wersji jest rozdzielczość 256x224 względem 320x240 na pozostałych platformach. To niestety się czuje, że obszar gry jest znacznie mniejszy.
- PC DOS - to była wersja w jaką grałem lata temu. Port był przygotowany wzorowo i mało która gra była tak dopieszczona w tamtych czasach na PC. Ultra płynna animacja to było coś unikatowego. W każdym razie 256 kolorów, wszystkie animacje, wysoka rozdzielczość, ale niestety brak teł parallax. Bardzo podobało mi się udźwiękowienie. Bardzo dobre wykorzystanie chipu OPL3 z Sound Blastera. Zaskakujące jest to, że muzyka na PC jest po prostu lepsza niż na Genesis mimo iż tam jest 4 operatorowe FM, a na PC tylko 2 operatorowe. Można też włączyć muzykę MIDI czy MT32, ale moim zdaniem FM brzmi lepiej.
- Gameboy Advance - bardzo zła wersja. Wszystko to co na SNESie, ale jeszcze bardziej zaniżona rozdzielczość czyni tę grę niegrywalną.

Idealna wersja jak dla mnie:
- grafika ze SNESa,
- rozdzielczość z pozostałych platform,
- muzyka z PC,
- efekty dźwiękowe z Amigi/SNESa.

Samą grę można by rozszerzyć np. o coop w 3 osoby. Tego zawsze mi brakowało w tej grze.

http://www.neolemmix.com/

Tutaj macie nowoczesny port na nowe komputery. Jest dostępny zarówno oryginalny zestaw z pierwszej części jak również Oh No More Lemmings.
Do tego są też wydawane co jakiś czas paczki z mapami tworzonymi przez społeczność w postaci Lemmings Plus.

Testowałem różne porty m.in. SuperLemmini, ale Neolemmix jest najlepszy tj. w 100% wierny oryginałowi, a do tego ma dodatki:
- można klikać na lemmingi po włączeniu pauzy czyli wybierać umiejętności z precyzją co do klatki, jak chcemy przesunąć klatkę do przodu to klikamy gdzieś poza lemingami,
- używając strzałek kursora można wybrać leminga który idzie w określoną stronę tj. klikając w zbiorowisko lemingów mając wciśnięty lewy kursor na klawiaturze umiejętność przydzielimy lemingowi, który idzie w lewą stronę,
- klawisz F przesuwa czas o kilka sekund do przodu, akurat o tyle ile wynosi wybudowanie mostu tj. klikamy w leminga, by budował, naciskamy F i mamy moment w którym słychać, że mu się kończą klocki.
- gra ma wbudowane przyspieszenie czasu, tak jak miała druga część "The Tribes",
- gra automatycznie zapisuje powtórki tj. gdy po 5-6 minutowej grze skopiemy poziom, nie trzeba wszystkiego powtarzać od początku, naciskamy ESC i restartuje się plansza, ale dopóki nie zrobimy żadnej akcji jest odtwarzana powtórka ostatniej rozgrywki. W późniejszych poziomach bardzo przydatne.

Dodatkowe zestawy "PLUS" mają nową grafikę i dodatkowe umiejętności, a same plansze są jeszcze trudniejsze.

Jakoś rok temu po raz pierwszy w życiu ukończyłem wszystkie poziomy w pierwszej części. Mayhem było ultra trudne.

Nieoczywiste zagrania:
- jeśli leming idzie po stali w której nie da się kopać, można go zawrócić dając mu most i gdy wybuduje 2 kostki, używamy kilofu, po czym zawraca,
- jeśli mamy 100% do uratowania, a potrzebujemy blokera, to wciąż można go odzyskać poprzez usunięcie mu gruntu pod nogami, popularna metoda to użycie mostu i blokowanie leminga stojącego na 2-3 kafelkach mostu, wówczas inny leming z kilofem go odblokuje,
- zawracanie bez bloku: kopiemy prosto w dół na kilka pikseli i używamy mostu, leming zawraca.
- zatrzymanie stada lemingów bez bloku - kopiemy prostu w dół lemingiem i jak jest już dość głęboko dajemy mu most, żeby przestał kopać. W zależności od głębokości dołu możemy lemingi w nim zatrzymać, a możemy też zablokować im jedną stronę. Jak lemingi idą z prędkością 50% to pierwszy leming kopie, drugi przechodzi, trzeci i reszta się zatrzymują w dole.

Praktycznie wszystkie późniejsze poziomy są oparte na tych sztuczkach, ale też pomagają w początkowych etapach.

Na youtubie są filmy jak przejść każdy poziom, niektóre rozwiązania są po prostu niesamowite:)

Ten laptop Toshiby to prawdziwy skarb:)
http://www.toshiba-europe.com/computers/products/notebooks/t4700ct/product.shtm
Według tej specyfikacji jest to bardzo porządny 486 z SVGA na VLB, która posiada BitBlt (zwany w tamtych czasach windowsowym akceleratorem, innymi słowy potrafi bardzo szybko pracować na grafice 2D). Kompatybilna z VESA, pracuje w 256 kolorach w wyższych rozdzielczościach. Ekran to 640x480 aktywny, kolorowy TFT - czyli najlepszy dla DOSa.

Do tego karta dźwiękowa, co jest absolutną rzadkością w laptopach z 486. Według specyfikacji jest to niestety Windows Sound System, a nie SB. Co prawda późniejsze gry z 1993+ posiadały wsparcie dla tej karty dźwiękowej, ale DOS to zawsze tylko i wyłącznie Sound Blaster, jeśli chodzi o 100% kompatybilność.
W każdym razie doczytałem, że WSS miał software'ową kompatybilność z Sound Blasterem. Wystarczyło załadować jakiś sterownik w autoexec.bat. Według specyfikacji ta karta ma chip OPL3 i jakiś chip od PCM, czyli to samo co SB Pro, czy nawet SB 16. W teorii wystarczyłby TSR ładowany do pamięci, który robiłby za wrapper.

Jakbyś miał czas, to przetestuj jak ta karta dźwiękowa działa. Jak działa w grach z natywnym wsparciem WSS (prawie wszystkie tytuły z 1994 roku i późniejsze - miały narzędzie setsound.exe z tuzinami sterowników), oraz jak wygląda kompatybilność z SB.

https://www.youtube.com/watch?v=k2v7k-wAm2E
Tutaj bardzo dobry materiał o tym jak wybierać laptopa do DOSowych gier.

Tak przy okazji Electro Body. Gra miała unikatowy sposób zapisu muzyki. Pierwsze wrażenie jest takie, że w grze jest odtwarzany zwykły amigowy moduł, ale nic z tych rzeczy. Gra powstawała od samego początku z myślą o PC z uwzględnieniem wad i zalet tej platformy.
Amigowe moduły muzyczne działały w taki sposób, że odtwarzały sample instrumentów na wszystkich 4 kanałach PCM. PCty nie miały takich możliwości. Sound Blaster czy inne urządzenia dźwiękowe potrafiły odtworzyć tylko jeden kanał PCM (no SB Pro i późniejsze dwa kanały, na lewy i prawy głośnik).
Gry takie jak Jazz Jackrabbit używały modułów i miksowały 4 kanały software'owo na CPU, albo używały zaawansowanych kart dźwiękowych jak Gravis Ultrasound, która mogła sprzętowo odtwarzać 32 kanały PCM, ale niestety karty te nigdy nie zyskały większej popularności z powodu braku sensownej kompatybilności z Sound Blasterem, a także faktu że rynek zalewały tanie klony Sound blastera, bo Creative rozdawał bardzo tanie licencje.

Wracając do ElectroBody. Jak zatem odtwarzano muzykę? W bardzo prosty sposób. Nagrano utwór z użyciem prawdziwym instrumentów, a potem pocięto go na kawałki, z których złożono całość. W efekcie kawałki trwają może z 8-12 sekund, a łącznie tworzą utwór na 3 minuty. Słychać co prawda powtarzanie taktu za taktem, ale sposób odtwarzania muzyki jest unikatowy, a co ważniejsze pozwoliło to na odtwarzanie dźwięku na wszystkich urządzeniach dźwiękowym, w tym popularnym w naszym kraju (bo kosztującym ułamek ceny Sound Blastera) COVOXie.
W samej grze nie ma już muzyki, bo wówczas programista nie znał wydajnej metody software'owego miksowania ścieżek.
W późniejszej grze Hearthlight mamy już dźwięk oraz muzykę w grze.

Tak na marginesie. Taka metoda odtwarzania muzyki była ciekawym pomysłem, który w czasach 4 i 8 MB RAM i gier, które zajmowały już po 10-20 MB mógł zostać rozwinięty. Jakby jednak nie patrzeć został rozwinięty pod postacią używania CD-Audio jako ścieżki dźwiękowej.
Na Amidze też wykorzystywano podobne motywy np. sławny motyw z Cannon Fodder został tak przygotowany, że perkusja + bass są odtwarzane jako jeden duży sample, a na pozostałych kanałach jest wokal i inne instrumenty. W efekcie odtwarzając tylko 4 ścieżki słyszymy 6 czy 7 głosów.

Co do samego laptopa, to jednak nie ma sprzętowej kompatybilności z Sound Blasterem? Jak pisałem wcześniej, może te software'owe sterowniki pomogą.
W każdym razie możesz wypróbować gry Disneya np. Lionking albo Aladdin, one obsługiwały bezpośrednio Windows Sound System. Ewentualnie Descent, tam też w menu jest wybór tego dźwięku.

Sam COVOX był szerzej znany jako Disney Sound Source na zachodzie, ale te proste wersje COVOXa nie były z nim do końca kompatybilne. Pamiętam, że znajomy miał COVOXa i jak odpalaliśmy gry z Disney Sound Source, to dźwięk był totalnie zniekształcony.