Witam was, taka mysl mnie naszla bo wlasnie trzeci raz przechodze dwojke by dobic trofki z patcha. Wiecie jaki moim zdaniem jest paradoks drugiej czesci? Ze jest przeszlo dwa razy dluzsza niz jedynka, a mimo to zostawia znacznie wiekszy niedosyt. W czesci pierwszej mielismy kompletna i genialna historie, ktora co prawda zostawiala pewne niedopowiedzenie i furtke, ale porownal bym to do puzli - ulozylismy caly zestaw, ale brakowalo jednego malo znaczacego w calosci elementu, kontynuacji. Wszyscy jej chcielismy, ale nic by sie nie stalo gdyby tak to zostawili. Dwojka zamiast ten element dolozyc rozwalila caly zestaw. Zakonczenie zostawia nas z niesmakiem, z zalem i z ogromnym niedosytem. Gdzie jedynka zamyka wiekszosc watkow postaci, tu zostawia je otwarte. Co z Abby, co z Dina, co z Ellie, co z Tommem. Niby cos tam dzwoni, ale niewiadomo w ktorym kosciele. Ot, taki moj sobotni wywod. Dla mnie obie czesci sa genialne i tworza moj absolutny nr 1 w grach wideo. Nie moge sie doczekac trzeciej czesci. A wy co o tym myslicie?
Ps. Pewnie dalbym rade te mysli lepiej ubrac w slowa, ale zdecydowalem sie na maly spontan, moze nie wyjdzie tak zle. Pozdrawiam
