W jakich grach nic nie znaczymy, jesteśmy nikim? Czyli nigdy, nawet pod sam koniec gry, nikt u władzy nie będzie nas znał, nikt u władzy nie zleci nam niczego, będziemy dla władzy nic nieznaczącą osobą. My znamy polityków, aktorów, ale żaden aktor nas nie zna, żaden urzędnik nas nie zna i tak samo ma być w grze przez całą grę. Jeśli napotkamy na jakiegoś rycerza, nasze imię nic mu nie powie. Przeciwieństwo każdej gry, w której ratujemy świat lub ważnych ludzi i dostajemy questy bezpośrednio od władzy i króli, książąt i cały świat nas zna.
Teraz druga gra. Jesteśmy słabi przeciwko grupie osób, zawsze, nawet na sam koniec gry. Będziemy mogli mścić się na niektórych postaciach, jeśli stać nas, wydajemy pieniądze zlecając zabójstwo kogoś, ale nie mamy pewności czy ten zleceniobiorca nas nie oszuka, albo nie doniesie komuś. To ma być podły, brutalny świat, gdzie każdy kombinuje, gdzie brat brata może zabić, byle odziedziczyć koronę. My będziemy mieć ograniczone możliwości, nie będziemy zbyt silni. Czyli przeciwieństwo każdej gry, w której nie możemy zlecać morderstw, bo sami potrafimy wybić pół świata gry bez pomocy (gdyby król był zniszczalny, sami byśmy wybili cały zamek łącznie z królem, bez ryzyka śmierci), a w plecaku mamy kozacki sprzęt i tyle kasy, że nie ma co za nią kupić. Idziemy sami drogą, wyskakuje 15 bandytów? Nie ma problemu, sami ich wytłuczemy tracąc przy tym 30% HP, nawet gdy oni są lepiej ubrani i 10 osób trafiło nas z kuszy w twarz.
Fani fantasy lubią patos. Nie kojarzę nic takiego, ale pomysł w pytkę.
Do drugiej pasuje (tylko nie wiem jak bardzo) Age of Decadence
https://www.gry-online.pl/gry/age-of-decadence/zd250f#pc
To ta sama, o której był materiał na tvgry? Ocenę ma mierną, a opinia recenzenta chyba nie napawała optymizmem przez jakieś wady?
Do drugiej pozycji trochę wiesiek pasuje. Nie do końca ale trochę jednak, i to wszystkie 3 części na najwyższych poziomach trudności.
Tak poza tym, zawsze pozostają stare RPGi. W takim ICWDII nikt ponad burmistrza z nami nie gada, a zagrożony jest nie cały świat a jedynie jeden region, 10 miast. Ale tutaj mamy Fearun, a nie dark fantasy, i drużynę. Ale gra przez cały czas stanowi wyzwanie.
A jak z grywalnością Icewind 2? Współcześni gracze mogą narzekać na sterowanie lub inne rzeczy? Dialogi są dojrzałe, czy płytkie i polegają na "idź, zabij, przynieść, dostarcz" i nawet gdy ktoś nas widzi pierwszy raz, nie zna, zleca nam coś, co normalnie byłoby absurdalną sytuacją, czy nie ma takich sytuacji? Bo wolę gdy nikt nie darzy nas zaufaniem zanim nas dobrze nie pozna, czyli NPC nie powinien mówić o niektórych rzeczach obcej, nowo-poznanej osobie, bo to trochę tak jakbyś wyszedł z domu, na przystanku zaczepił ludzi i opowiadał, że uprawiasz marihuanę i diler jeden zwiał z towarem i chcesz zlecić jego zabójstwo. Po prostu takich rzeczy się nie mówi przypadkowym osobom, ale w grach często (niemal zawsze) jest tak, że nam każdy ufa i mówi takie rzeczy, choć nie powinien.
W sumie ICWDII to jest bardziej RPG taktyczny (czyli koncentruje się na walce, ale nie typowo H&S jak Diablo, tylko drużynowej), więc misji jest tam tyle co kot napłakał. Czy są dojrzałe? Ujdą, w sensie nie ma specjalnego polotu.
A co do zlecania misji, w tej grze sytuacja wygląda tak, że zostajemy przysłani z konkretną misją, i tak do nas się postacie odnoszą, jak do najemników z początku.
Co do sterowania, przed dwoma laty grałem i grało mi się przyjemnie. Gra zestarzała się dużo lepiej od choćby Baldura.
