FIFA 11 - recenzja gry na PC

Po latach mydlenia oczu, że jeszcze nie czas, że przeciętny komputer wciąż jest za słaby, a pecetowa FIFA to wcale nie tragedia, w końcu doczekaliśmy się przełomu. Wirtualna piłka, którą znamy ze świetnej wersji na konsole, w next-genowym wydaniu ostatecznie trafia na PC. Trochę wybrakowana i kapryśna, ale jednak robi wrażenie. Wraz z debiutem komputerowej FIF-y 11 EA Sports może wreszcie przestać się jej wstydzić.

Blaszakowa „jedenastka” to w rzeczywistości podrasowana „dziesiątka” z Xboksa 360 i PlayStation 3, nie zaś FIFA 11, w którą możemy bawić się na konsolach. Nie ma w niej gry bramkarzem, przerobionego trybu Kariery czy multi 11 na 11. Jest za to świetny gameplay, który pokazuje, jak prymitywny był silnik meczowy, którego jeszcze do niedawna używano, i jaka w związku z tym przepaść dzieliła dotąd pecetową FIF-ę od jej next-genowej siostry.

W tej edycji żegnamy technologiczne średniowiecze.

To, co dzieje się na boisku, jest dla PC skokiem w nową epokę, gdzie nie ma już topornej animacji, schematycznych ataków i do bólu przewidywalnej AI. Dogrania do partnerów, wrzutki i strzały stały się naturalne, a piłkarze zaczęli poruszać się po murawie dużo żwawiej, zgodnie ze specyfiką swoich pozycji. Wreszcie mamy poczucie, że to my sami, a nie skrypty, panujemy nad ich zagraniami. System podań nie doczekał się co prawda „jedenastkowej” przeróbki z konsol, ale wyłączając asystę w sterowaniu, możemy przynajmniej zniwelować niesławny ping-pong passing. Dokładniej działa też drybling 360, pozwalający balansować ciałem, a przy tym pokazujący, jak istotną rzeczą są gałki analogowe pada. Jeśli chcemy wykonywać w FIFI-e 11 precyzyjne zagrania i błyszczeć sztuczkami technicznymi, wybór klawiatury to zdecydowanie zły pomysł. Z kolei sterowania myszką, jakkolwiek kontrowersyjne by nie było, w tegorocznej edycji w ogóle nie uświadczymy.

U komputerowego przeciwnika nastąpił progres, a co za tym idzie, szybsze tempo gry oraz wyższy stopień trudności na poziomach World Class i Legendary. Nawet bez wsparcia konsolowego (i mocno przereklamowanego) systemu Personality+ AI stosuje podwójne krycie, gra pressingiem i przechwytuje niemal każde niedokładne podanie. Znacznie częściej korzysta też ze sprintu i gry na jeden kontakt, a wychodząc z kontrą, bez trudu znajduje nasze luki w kryciu. Pecet za mało jeszcze drybluje, ale w stosunku do zeszłego roku i tak poczynił duże postępy. W kolejnym sezonie EA powinno zadbać jeszcze o lepszą detekcję spalonych oraz synchronizację komentarza z sytuacją na boisku – tekst „nerwowo, ale skutecznie” słabo pasuje do niecelnego strzału z rzutu wolnego. Niemniej jednak sam gameplay sprawia mnóstwo frajdy, jakiej na PC nie zaznaliśmy od dawna.

Wśród trybów single mamy m.in. znajome Zostań Gwiazdą oraz zbiór turniejów. Wprost z konsolowej „dziesiątki” zaimportowano też tryb menedżerski, który nie jest wprawdzie wolny od błędów, ale w zabawie dla jednego gracza gwarantuje z pewnością najciekawszą rozrywkę. Tylko w nim możemy bowiem połączyć swoje zapędy trenerskie z chęcią strzelania goli, choć musimy przy tym brać poprawkę na drobne niedociągnięcia, np. odbiegające od rzeczywistości transfery. W FIF-ie 11 jeszcze przed inauguracją sezonu bez trudu da się ściągnąć do Ekstraklasy Salihamidzica, a w kolejnym oknie transferowym po Pawła Brożka zgłasza się sam Inter.