Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać
Recenzja gry 19 lutego 2009, 13:32

autor: Krzysztof Gonciarz

Włatcy Móch: Wrzód na dópie - recenzja gry

To musiało się tak skończyć – najniższa ocena w historii GIER-OnLine od czasu Crazy Frog Racer staje się faktem! Komputerowa adaptacja Włatców Móch to prawdziwy Wrzód na dópie.

Recenzja powstała na bazie wersji PC.

Włatcy Móch to podróbka South Parku skrzyżowana ze stylem graficznym Salad Fingers (animacje flashowe Davida Firtha). Scenariusze nie mają w tym serialu drugiego dna, tak charakterystycznego dla ledwie przykrytych chamstwem obserwacji Parkera i Stone`a. Humor jest prymitywny i w sumie nie tak kontrowersyjny, jak się zwykło uważać. Kontrowersyjny to był odcinek o Papieżu w South Parku – tutaj są tylko bluzgi, błędy ortograficzne i obskurne słowotwory, które są jakby celem samym dla siebie. Mimo to serial jakoś przeniknął do ogólnej świadomości młodych ludzi w naszym kraju i zakorzenił się u nas na dobre. DVD świetnie się sprzedają, zaczęły się ukazywać komiksy, do kin wszedł film pełnometrażowy. A gracze dorobili się Wrzodu na dupie, którym to dziś się zajmiemy. Na dópie, znaczy się.

Komputerowa adaptacja przygód chłopaków z II B ukazała się nakładem firmy Nicolas Games i jest w pewnym sensie klasyczną przygodówką typu point and click. Mamy więc prościutki interfejs i zestaw ruchów, listę zebranych przedmiotów na dole ekranu, no i tak sobie łazimy i klikamy, co popadnie. Formuła istnieje od zarania gierczanych dziejów, a mimo to wciąż da się ją zepsuć. Przez cały czas rozgrywki (w moim przypadku niecałe 2 godziny) mamy wrażenie, że twórcy nie mieli *absolutnie * żadnego pomysłu na to, co chcą zrobić – więc po prostu zaczęli strzelać w próżnię jakimiś prowizorycznymi motywami, by w końcu ukręcić bicz, wiadomo z czego. Ale przejdźmy do konkretów.

Po lewej – świetny, choć ciężkostrawny pierwowzór. Po prawej – Czesio.

Scenariusz gry pozostaje oczywiście w konwencji serialu. Nauczycielka bohaterów, czyli pani Frau, została zainfekowana przez jakiegoś pasożytniczego kosmitę, który za jej pośrednictwem zaczął siać popłoch w szkole. To, co dzieje się później, to już jakiś swobodny strumień świadomości bez przyczyny i skutku. Chłopcy wymyślają coraz to nowsze sposoby na wyeliminowanie zagrożenia, a mechanizmy gry naginają rzeczywistość, żeby wszystko się jakimś cudem zazębiło. Zagadki są wobec tego bezsensowne – ale nie na sposób, który pamiętamy z Goblinów albo Discworlda. Nie, tutaj wszystko jest maksymalnie proste i oczywiste. Pokazuje to już sam początek gry: chłopcy muszą pozbyć się kamery bezpieczeństwa ze szkoły. Zbiegiem okoliczności w JEDYNYM AKTYWNYM KOSZU NA ŚMIECI W SZKOLE JEST PATYK W KSZTAŁCIE PROCY. A jedyna stojąca na korytarzu dziewczyna jest klikalna – kiedy ją aktywujemy, któryś z bohaterów wyciągnie jej gumę od majtek. Że niby to masz na myśli, klikając na stojącej w korytarzu dziewczynie. Taka jest cała gra: nie musimy tu w żaden sposób myśleć, wystarczy przeklikać wszystko na ekranie i tyle. Może to nawet dobrze, bo większość „pomysłów” to takie bzdury, że bez dokładnego prowadzenia za rękę nikt by chyba nie nadążył za brakiem wyobraźni twórców.

Recenzja gry The Inquisitor. To nie obroniłoby się nawet w 2005 roku
Recenzja gry The Inquisitor. To nie obroniłoby się nawet w 2005 roku

Recenzja gry

Czy to się mogło udać? Czy mimo wszystkich znaków na niebie i ziemi The Inquisitor na motywach cyklu o Mordimerze Madderdinie Jacka Piekary mógł ostatecznie okazać się porządną grą? Niestety nie mam dobrych wieści.

Recenzja gry Niezwyciężony - godny hołd dla Stanisława Lema
Recenzja gry Niezwyciężony - godny hołd dla Stanisława Lema

Recenzja gry

Stanisław Lem długo – za długo – czekał na swój czas w świecie gier wideo. Myślę, że byłby rad widząc, jak polskie studio Starward Industries przeniosło jego Niezwyciężonego do interaktywnego medium. Co nie musi oznaczać, że to wybitna gra.

Recenzja Return to Monkey Island - to (nie) jest gra dla starych ludzi
Recenzja Return to Monkey Island - to (nie) jest gra dla starych ludzi

Recenzja gry

Return to Monkey Island to gra, w której w końcu, po tylu latach, wielu z nas odkryje sekret Małpiej Wyspy. Prowadzi do niego ciepła, kolorowa i nostalgiczna przygoda zamknięta w pomysłowej, świetnie napisanej, metatekstualnej przygodówce.