Po wielu seansach z profesorem Andrzejem Draganem staram sie zrozumieć o co w tym chodzi.
Doszedłem do takich wniosków:
Powiedzmy, że wisi sobie bombka na choince. W świecie makro jestem w stanie określić jej położenie na choince w 3 wymiarach. X, Y i Z. Jeżeli ta bombka porusza się wokół choinki to do tego dochodzi czas.
Czyli o godz. 5.30 bombka znajduje się we współrzędnych 5, 20, 5. I jak na razie wszystko jasne.
To jest chyba ta fizyka klasyczna.
Fizyka kwantowa pojawia się, gdybym te bombke pomniejszył do rozmiarów atomu. Ważne jest tu, by ten rozmiar był na tyle mały by grawitacja przestała mieć wpływ na te bombke.
Gdy już nasz obiekt osiągnie odpowiedni rozmiar zaczyna się dziać magia.
Otóż wg teorii kwantowej wszystkie obiekty tego świata prócz swych zwykłych właściwości mają także właściwości falowe.
Co z tego wynika?
Teraz robi sie trudno.
Otóż nie da sie określić precyzyjnie współrzędnych naszej bombki. Możemy jedynie przewidzieć prawdopodobieństwo, iż ta bombka jest akurat tu a nie tam. Dodatkowo, dopóki nie będziemy jej aktywnie szukać na tej choince, to ta bombka może być wszędzie. Dopiero gdy my jako obserwatorzy zaingerujemy w jej "świat" to ta bombka w tym właśnie momencie określi sie w danym punkcie współrzędnych.
Innymi słowy obserwator kreuje rzeczywistość.
Pytanie do tych, co to lepiej zrozumieli, gdzie sie mylę i czego w tej teorii nie rozumiem?
Innymi słowy obserwator kreuje rzeczywistość.
Nie, obserwator zmusza rzeczywistość do określenia się, przejścia ze stanu prawdopodobieństwa do stanu określonego. To nie jest kreacja bo te obiekty tam są, po prostu ich stan jest nieokreślony.
Najlepiej widać to na przykładzie eksperymentu ze szczeliną i fotonów, gdzie zależnie od detekcji ich zachowania lub nie będą one padać w określony sposób, czyli gdy je śledzimy to tak jak cząstka a gdy nie to tak jak fala, czyli w skali makro dostaniemy wizualizacje rozkładu prawdopodobieństwa ich pozycji.
Ogólnie samo określenie obserwatora jej tutaj mylące bo to wcale nie oznacza celowej i świadomej obserwacji. W skrócie działa to tak, że wszystko we wszechświecie nie ma określonego stanu dopóki nie jest jego znajomość wymagana przez czynniki zewnętrzne. W wypadku dużych obiektów (od atomu w górę, bo zjawiska kwantowe to bardziej poziom elektronów czy fotonów a nie całych atomów) ze względu na to, że ten rozkład prawdopodobieństwa nie jest liniowy tak to zjawisko jest niedostrzegalne, ale nie niemożliwe. Po prostu takie jabłko jest zbudowane z takie wielu kwantów, kwarków itd. że szansa wystąpienia stanu w którym ono na chwilę znika by pojawić się z powrotem jest ekstremalnie mała. Bo to, że w danej sekundzie zniknie jeden na miliard przejdzie bez echa, co więcej cząstki tam na siebie działają, więc zmusza to większość z nich do samookreślenia się.
Z tego co ja rozumiem chodzi o prawdopodobieństwo. To, że świat wygląda tak a nie inaczej (czyli wszystko co widzimy, obserwujemy jest takie a nie inne) wynika z faktu, że akurat taki stan wywołany jest nieporównywalnie większym prawdopodobieństwem niż jakikolwiek inny - zgodnie z prawami natury (w tym fizyki klasycznej i w skali mikro).
Innymi słowy obserwator kreuje rzeczywistość.
Ja bym raczej powiedział, że sam fakt obserwacji prowadzi do wykreowania w/w prawdopodobieństwa.
Wszystko fajnie, ale tu powoli dochodzimy do rzeczy kompletnie niepojętych dla mnie:
- co powoduje, że takie a nie inne prawdopodobieństwo jest większe lub mniejsze?
- jaka jest różnica między świadomym i nieświadomym obserwatorem? świadomy obserwator to np. mysz a nieświadomym maszyna? bo jak rozumiem atom nie będzie obserwatorem dla drugiego atomu?
- "dopóki nie jest jego znajomość wymagana przez czynniki zewnętrzne" - tego już zupełnie nie rozumiem.
Bo wynika z tego nic innego jak to, że dopóki obserwator nie spojrzy, to rzeczywistość pozostaje nieokreślona.
- co powoduje, że takie a nie inne prawdopodobieństwo jest większe lub mniejsze?
Zależy dla jakiej właściwości, w jakiej cząstce, w jakiej sytuacji. Nie ma jednej odpowiedzi, bo to nie jest konkretne pytanie. NA przykład w wypadku elektronów ma na to wpływ energia powłoki, kwestie potencjału i kilka innych czynników.
- jaka jest różnica między świadomym i nieświadomym obserwatorem? świadomy obserwator to np. mysz a nieświadomym maszyna? bo jak rozumiem atom nie będzie obserwatorem dla drugiego atomu?
Może być tym atom. Dlatego słowo obserwator jest tutaj mylące bo insynuuje jakiś świadomy akt. Przykładowo oznaczanie większych cząstek mniejszymi jest wystarczające, lub jakiekolwiek działanie siły zewnętrznej wymagającej kwantyfikacji prawdopodobieństwa danej cechy w konkretną wartość.
- "dopóki nie jest jego znajomość wymagana przez czynniki zewnętrzne" - tego już zupełnie nie rozumiem.
Ponieważ tutaj chodzi nie tyle o obserwację co o oddziaływania wymagające konkretnej wartości. Wyobraź to sobie jako symulację ruchu drogowego. By ocenić natężenie ruchu nie musisz wiedzieć gdzie, który samochód pojedzie a jedynie jaki jest rozkład prawdopodobieństwa dla pozycji startowych i celów samochodów. Cały układ będzie pokazywał prawidłowe wyniki nawet bez wiedzy o indywidualnej podróży pojedynczego samochodu, jednak jeżeli chciałbyś śledzić pojedyncze auto to już ta wiedza staje się konieczna. Ba, wcale nie musisz obserwować tego, starczy np. że auto będzie musiało zatankować, a więc trzeba będzie znać drogę jaką pokonało by wiedzieć ile paliwa spaliło i już też choć nie śledziłeś jego ruchu wymagana jest znajomość pozycji startowej, trasy i docelowej by ocenić spalanie.
Bo wynika z tego nic innego jak to, że dopóki obserwator nie spojrzy, to rzeczywistość pozostaje nieokreślona.
Nie rzeczywistość, bo to pojęcie dość nieprecyzyjne, a pozostają nieokreślonymi pewne właściwości obiektu. Bo zasady kwantowe nie tyczą się wszystkich właściwości, jak i ich znaczenia zanika wraz z efektem skali.
Zależy dla jakiej właściwości, w jakiej cząstce, w jakiej sytuacji. Nie ma jednej odpowiedzi, bo to nie jest konkretne pytanie. NA przykład w wypadku elektronów ma na to wpływ energia powłoki, kwestie potencjału i kilka innych czynników.
Ale jakie właściwości może mieć np. taki foton? Czy to zależy od polaryzacji, barwy? Czy to oddziaływanie z innym fotonem lub samym sobą powoduje takie a nie inne prawdopodobieństwa?
"Dlatego słowo obserwator jest tutaj mylące bo insynuuje jakiś świadomy akt."
Czyli skłaniasz sie ku teorii Penrosa, że obserwator nie musi być świadomy. Ale rzecz w tym, że to nie jest takie pewne.
Ba, sam Roger Penrose jest "prawie" przekonany, że kwestia świadomości obserwatora jest nieistotna.
https://youtu.be/TSBOBJsdEuY?t=188
Jeżeli założymy konieczność świadomości obserwatora w rozumieniu klasycznym to implikacje wynikające z teorii kwantowej potrafią być naprawdę wstrząsające światopoglądowo dla wielu.
Założenie o braku koniecznej świadomej obserwacji jest bezpieczniejsze, zwłaszcza, że ciężko dowieść jednego i drugiego bo niespecjalnie potrafimy dokonać nieświadomego pomiaru, tutaj trzeba liczyć na szczęście i znalezienie efektów takiego pomiaru, powstałych od nas niezależnie, choć i tutaj sam fakt zaobserwowania takiego zjawiska może zmienić jego stan.
To kot żyje czy jest raczej martwy?
Ostatnio pojawił się wniosek wskazujący na to, iż wnętrza czarnych dziur są wszystkie ze sobą połączone, coś jak splątanie w skali makro.
Rozwiązuje to problem utraty informacji poprzez parowanie czarnych dziur.
Więc rzeczywistość może być znacznie bardziej nieokreślona niż się na ten temat sądzi.
Ta, o wiele zabawniejszym jest fakt, iz sam Schrödinger przytaczał przykład z kotem by wyśmiać teorie kwantową, w którą nie wierzył.
Więc rzeczywistość może być znacznie bardziej nieokreślona niż się na ten temat sądzi.
Z tego co mówił Dragan, jest wręcz zupełnie inna niż nam się wydaje, natomiast my jako istoty ludzkie na określonym stopniu zaawansowania / rozwoju nie mamy zdolności percepcji (własciwego zmysłu, poziomu inteligencji), do jej właściwego odebrania. Dlatego wydaje nam się, że to co widzimy to takie jest, przy czym u podstaw rzeczywistość ma niewiele wspólnego z tym, jaką ją odbieramy.
Daje to do myslenia ;)
Chwilami mam wrażenie, że u Dragana pewne rzeczy akcentuje się inaczej w kontekście jego teorii obserwatorów nadświetlnych, niż u na przykład takiego Meissnera, który zawsze i wszędzie tłucze do łba, że kot nie może być jednocześnie martwy i żywy. Ogólnie na Draganie świat się ani nie kończy, ani nie zaczyna. Warto czasem posłuchać kogoś innego.
summoning
Mechanika kwantowa jako jedno z najbardziej wartościowych odkryć ludzkości.Einstein sądził, że mechanika kwantowa jest wybrakowana z racji tego, że określa tylko prawdopodobieństwa możliwych wyników, natomiast Niels Bohr miał przeciwne zdanie – uważał, iż jest to pełna teoria naszych obserwacji mikroświata. Mechanika kwantowa to teoria, która wyjaśniła bardzo dużo rzeczy i jest to jedno z najbardziej wartościowych odkryć ludzkości. Podam przykład, który nie jest tak szeroko znany. Teoria kwantów, wymyślona przez fizyków, wyjaśnia, czym jest wiązanie chemiczne, czego nie mogła wyjaśnić sama chemia. Dzięki mechanice kwantowej odkryto później tysiące innych rzeczy: na przykład zbudowano tranzystory, cała nasza cywilizacja jest oparta na komputerach, które mają układy scalone zbudowane z tranzystorów. To także jest owoc mechaniki kwantowej.
Nic nie pali mi tak mózgu jak sluchanie wykladow o fizyce kwantowej.
Wystarczy obejrzeć ostatnią część Avengers, Hulk i Ant-Man tam wszystko pięknie tłumaczą.
A wiedziałeś, że Andrzej zanim został znanym fizykiem, tworzył z reguły nietypową muzykę na Amidze? :-D
Oczywiście - mało tego, ja go właśnie stąd znam, a nie z bycia fizykiem :)
Kiedys sluchalem o komputerach kwantowych i w skrocie.
Tradycyjny komputer: wszystko oparte na 0 i 1. Albo cos jest TAK albo NIE.
Kwantowy komputer: oparty jest na tym co jest pomiedzy 0 i 1. Moze byc rownoczesnie w tym samym czasie i TAK i NIE w zaleznosci kiedy sie spojrzy. Potem zaczyna sie wyklad o superpozycji i nic sie z tego nie rozumie.
XDD
Znac angielski I wtedy posluchasz czy poczytasz Feynmana a PBS space time na YouTube ma dziesiatki godzin na ten temat. Albo znajdziesz takiego fizyka, ktorego wyklady polubisz najbardziej.
Dlaczego angielski? Bo prawdopodobienstwo, ze ktos zadal podobne pytanie a ktos inny odpowiedzial jest wyzsze niz w polskim.
Cos tam sie z tego zrozumiec da.
