nie mam jaj na samobójstwo, boje się, że mi nie wyjdzie i wyląduje w zakładzie zamkniętym.
Czy można np. w Szwajcarii poddać się eutanazji, nie będąc chorą, fizycznie cierpiącą osobą. cierpie tylko wewnątrz.
ktoś coś wie?
Moderacja: Potrzebujesz pomocy? Oto gdzie możesz jej szukać:
116 111 - całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
116 123 - telefon zaufania dla dorosłych czynny 14-22:00
Lista wszystkich Ośrodków Interwencji Kryzysowej w Polsce świadczących nieodpłatną pomoc psychologiczną:
www.oik.org.pl
Lista pomocowych numerów telefonów:
www.zwjr.pl/bezplatne-numery-pomocowe
Twoje zdrowie jest dla nas ważne.
A może w takiej sytuacji zakład nie będzie taki zły?
Boisz się zamknięcia, ale śmierci nie sie boisz? Nie widzisz w tym absurdu?
Nie, nie ma takiej możliwości. Masz rozum na poziomie 5 latka? kto Cię podda eutanazji, bo się wewnętrznie źle czujesz? widać, że nie masz jaj. Zamiast wylewać żale tutaj, to weź gdzieś zasięgnij języka, pomocy, bo wylewając tutaj żale sobie nie pomagasz. Nie atakuję Cię w żadnym razie, ale weź się ogarnij, bo tutaj i tak Ci nikt nie pomoże. Tak jak u góry, zakład zamknięty, jeżeli nic innego Ci nie pomaga.
tak, wychodzi na to ze mam rozum 5 latka, bo nie umiem odnalezc sie w otaczającej mnie rzeczywistosci
Walcz o siebie, najłatwiej się zawsze poddać. Dopiero zobaczysz jaka będzie satysfakcja jak o siebie zawalczysz, zamiast wylewać żale i wygrasz walkę sam ze sobą, wtedy się poczujesz jakbyś wygrał drugie życie.
nie, ale ty tez sie mijasz z prawda - bo wylewając tutaj żale sobie nie pomagasz
właśnie to było najlepsze co mogłem zrobić, jedni wylewają żale na kartke, ja na golu.
Ale pierdolenie... Widzisz, że chłop ma problem, a jeszcze po nim lecisz... Depresja to jest widzimisię tylko choroba, swoimi głupimi tekstami wcale nie pomagasz. Pomyśl trochę człowieku co wypisujesz. Nie wiem, może poczytaj na czym polega depresja to się dowiesz, że pierdolenie typu: "weź się w garść" tej choroby nie wyleczy i nie żadne żale tylko zadał normalne pytanie na które wiele osób szuka odpowiedzi
Ja to zawsze myslalem, że jak już bede chciał skonczyc z soba to spróbuje chociaż obrabować bank czy coś w tym stylu ;) Zawsze jest szansa ze sie uda i jakieś wakacje fajne by się przeżyło chociaż, drogimi furami pośmigało, dupeczki poobracało itp. ;) Nigdy nie zrozumiem ludzi w wieku produkcyjnym którzy nie mają żadnych marzeń.
Z Twoich postów wnioskuję, że sam zamykasz się na świat i maksymalnie izolujesz. W związku z tym, taki zakład zamknięty zbyt wiele nie zmieni a może jedynie pomóc. Czemu nie spróbować?
bo kiedyś polecany psychiatra zamknął mnie w psychiatryku z zaznaczeniem, że mogę wyjść kiedy chce. na drugi dzień chciałem wyjść, było to bardzo problematyczne i wymagało wiele moich łez aby mnie wypuścili. nie chce przeżywać tego drugi raz.
Ale po co miałbyś wychodzić przed zakończeniem leczenia? Idziesz tam dla siebie i powinno Ci zależeć na tym żeby pozostać w tym miejscu do czasu aż poczujesz się lepiej.
bo czułem się tam jak w więzieniu, a widocznie nie byłem jeszcze na to gotowy.
Chcesz innym ręce pobrudzić? Nieładnie.
Chociaż ciekaw jestem, czy podciągają depresję pod chorobę przy której można przeprowadzić eutanazję.
Eutanazja jest legalna w kilku krajach Unii Europejskiej, jednak podobnie jak śluby homoseksualne, nie będzie honorowana w Polsce. Krótko mówiąc, polski fiskus jeszcze przez lata będzie oczekiwał podatków.
W tej sytuacji chyba lepiej będzie się jednak zamknąć na to leczenie. Co to jest słabe pół roku w zakładzie z perspektywy 60 szczęśliwych lat, które możesz mieć przed sobą.
Co to jest słabe pół roku w zakładzie z perspektywy 60 szczęśliwych lat, które możesz mieć przed sobą.
znając moje życie, to będąc menelem w niedoli dożyłbym setki, a jak tylko wyjde na prostą, zgine pod kołami samochodu. poza tym nie przesadzaj, zostało mi maksymalnie 20 lat, więc czy warto?
poza tym nie przesadzaj, zostało mi maksymalnie 20 lat, więc czy warto?
Dla jednego dnia bez mrocznych myśli warto, a co dopiero 20 lat.
Może się mylę ale podejrzewam że te zakłady zamknięte w Polsce tylko pogorszą stan. Zajebiście ważne jest być zdrowym fizycznie, jak to masz to z wszystkiego wyjdziesz jeśli tylko będziesz wystarczająco chciał. Może potrzebujesz jedynie nowego pozytywnego otoczenia, które stopniowo zaczęło by cie zmieniać. No i zastanów się czy chcesz umrzeć czy raczej nie mieć problemów. Na pewno to drugie, więc nie myśl o takich bzdurach jak eutanazja.
No i zastanów się czy chcesz umrzeć czy raczej nie mieć problemów
oczywiscie ze nie chce problemow. ale nikt nie da mi nagle miliona złotych, żebym tych problemów nie miał. wtedy tylko uzależnienie które niszczy mnie finansowo, zmieni się w hobby, a problemy znajdą się nowe. nie ma ludzi bez problemów.
żebyś sie pytał, nie, bo nikomu by sie nie przydał
Boisz się zamknięcia a nie boisz śmierci? Ale przecież depresja na tym polega, ze się zamykasz. Przecież już teraz unikasz kontaktu, już teraz nie chcesz przebywać pośród ludzi.
I fakt, wypisanie się jest pewnym wysiłkiem, bo jednak ludzie tam chcieli ci pomóc a nie spisać na straty. I nie, nie jest to miejsce przyjemne, ale czy życie dla ciebie takim jest? Różnica jest taka, że tamto odcięcie, tamto poświęcenie może dać dobre owoce a zostanie w marazmie nic nie zmieni.
I tak wiem, że to nie jest miejsce przyjemne, odwiedzałem tam znajoma osobę z depresją po próbie samobójczej, niestety po zmianie miejsca zamieszkania zaprzestała leczenia, zasuwaliśmy na wizyty przez pół kraju. Wiem, że bywa dołujące, że osoby z poważniejszymi dolegliwościami denerwują, że człowiek czuje się nieszczęśliwy a nie wariatem, że ma dość tej nadopiekuńczości i kontroli.
Ale w przeciwieństwie do cierpienia do co dzień to ma szanse pomóc. Potraktuj to jak poważną operację, niby przykuwa na czas gojenia się na dwa tygodnie do łózka, potem upierdliwa rehabilitacja, ogólnie wielka upierdliwość, ale po pewnym czasie jest lepiej niż było wcześniej, lepiej niż kiedykolwiek.
I tak da się z tego wyrwać. Nie jest to łatwe, ale znam dwie osoby z trzech, które się leczyły, które kiedyś nie wierzyły, że będą mogły prowadzić normalne życie a tu po latach ciężkiej pracy, w tym często więcej niż jednej wizycie w zakładzie im się udało. Co z trzecia nie wiem, bo całkowicie zerwała kontakt, ale tutaj mam obawy, że nie najlepiej.
Tak więc pamiętaj, tak to jest upierdliwa, irytująca, nieprzyjemna sprawa, ale warta wysiłku. To jest skończone w czasie poświęcenie (ile potrwa nie wiem bo cie nie znam) ale mogące zmienić twoje życie na lepsze, na takie jakiego sobie nie wyobrażasz. Znam osoby, którym się to udało, które z poziomu nieudanej próby samobójczej doszły do normalnego życia (jedna z nich nawet mogła zaprzestać już leczenia tabletkami, choć po kilku latach) i w perspektywie czasu są wdzięczni za to, ze rodzina i bliscy wręcz zmusili je do leczenia bo też robiły wszystko by go uniknąć.
Grunt to znajdź sobie kogokolwiek bliskiego, rodzina, kumpel, znajomy ksiądz (znam dwóch co nawet to ledwo znanych osób zasuwają w pocieszeniem, nie je nawracać, nie prawic morały a po prostu pogadać), ktokolwiek kto się tam od weekendu odwiedzi i utwierdzi w przekonaniu, że ma to sens.
Powiem więcej, choć cię nie znam to gdyby to było w Gdańsku (ze względu na małe dziecko dojazdy odpadają) to mógłbym w jakiś weekend wpaść pogadać o gierkach na godzinę czy dwie, choć pewnie nie co tydzień.
elathir, dziękuję za post. i zgadzam się z Tobą pod wieloma względami. Też znam osoby którym się udało, ale znałem też takie, które przez depresje lub pieniądze popełnił jednak samobójstwo. sam, od wielu, wielu lat żyje w jakiejś wyimaginowanej bańce w małym pokoju w piwnicy domu mojej mamy. i problem jest też taki, że depresja depresją, uzależnienia uzależnieniami, a nawet po udanym leczeniu wychodząc na świat czeka mnie jedno - praca do końca życia. PRACA, czyli wykonywanie jakichś czynności dla innych w zamian za pieniądze, jest dla mnie koszmarem, nienawidzę pracować bardziej niż nienawidzę siebie, wiec nikt, nigdy i nigdzie nie zgwarantuje mi, że nie będę musiał tego robić. bo niestety ku*wa będę musiał. dlatego wole tkwić w chujozie i robić z siebie większego debila niż na prawde jestem, pasożytować na matce, byle tylko nie wziąć się za siebie jak i za prace.
dodatkowo, mówisz 2/3 osoby. zgadzam się. tylko mam 300% pewności, że to ja będę tą trzecią, bo jestem bardzo słąby psychicznie, nie lubie ciezkiej pracy(w tym pracy nad soba) i boje sie zmian.
jednakze bnie ukrywam, ze twoj post byl narazie najblizej przekonania mnie aby jednak t ozrobic.
wczoraj serio o tym myslalem, tylko ze doskonale zdaje sobier sprawe, ze zrobie to pod wplywem chwili, a kolejny tydzien bede tego zalowal i beczał w zakłądzie żeby mnie wypuscili...
edit. Boisz się zamknięcia a nie boisz śmierci? Ale przecież depresja na tym polega, ze się zamykasz. Przecież już teraz unikasz kontaktu, już teraz nie chcesz przebywać pośród ludzi.
jakby mieli mnie zamknąć w jedynce z dostepem do internetu to spoko, tylko chodzi wlasnie o to ze jest tam mnostwo ludzi, a obecnie siedze sobie w pokoju i widze tylko tych ludzi ktorych chce, kiedy chce i pojedynczo. a nie chmara ludzi z ktorymi zmuszaja cie przebywania
Praca może nie być taka zła, ot trzeba znaleźć coś co cię nie męczy tak bardzo i gdzie są spoko ludzie. Naprawdę idzie, zwłaszcza jeżeli nie zależy ci bardzo na kasie. Jedna z osób o których pisałem odnalazła się rozwożąc pizze. Powód trywialny też nie lubiła pracować, regularnie wylatywała z roboty ale lubiła prowadzić, nawet w mieście, nawet w korkach. Nawet takie irytujące innych rzeczy jak szukanie miejsca by zostawić auto w zatłoczonym mieście sprawiało jej satysfakcję (że mu się udaje a innym nie). Nagle się okazało, że taka praca nie irytuje. Może nie jest to rozrywka, czasem męczy ale jak w innych pól roku to był maks., tak tutaj siedzi już kilka lat.
Sam może tez coś takiego znajdziesz. Zawłaszcza jak już pisałem, nie będziesz miał parcia na kasę. Są osoby po przejściach (bardziej trauma była to u znajomej osoby niż typowa depresja) co odnajdują się pomagając innym. I pomoc potrzebującym to nie jest łatwa praca, też słabo płatna, ale dla niektórych pozwalająca im się ogarnąć.
I jasne, że pierwsze kilka dni będzie ciężkie, z czasem jest łatwiej. Wiem po znajomych. I każdy zakłada z góry, że mu się nie uda, to jeden z objawów depresji. Ci co idą do zakładu z przekonaniem, ze im się uda to w większości osoby z innymi problemami (jak schizofrenia choćby).
I odpowiadając na pytanie skąd znam tyle osób z problemami. Kiedyś w czasach akademickich udzielałem się w jednej wspólnocie religijnej mieszającej młodzież sobie radząca, religijną, często z dobrych szkół i młodzieżą z problemami (nastoletnie ciąże, próby samobójcze, problemy w szkole, alkoholizm w rodzinie), mieliśmy nawet wspólne spotkania z okolicznym ośrodkiem leczenia uzależnień (ksiądz prowadzący ta wspólnotę był tam duszpasterzem). Oczywiście nie czyni to ze mnie specjalisty, kilka osób z tej wspólnoty było w trakcie leczenia a my stanowiliśmy jego uzupełnienie dla nich. Jak już młodzież wyrosła, wspólnota się rozpadła to i tak częścią ekipy trzymaliśmy się razem. Stąd znam kilka osób z poważnymi problemami.
Sam do tego mam delikatne spektrum autyzmu i jest to choroba u mnie w rodzinie dość częsta, na szczecie w łagodnej formie.
Można w Szwajcarii, kup sobie sarco (kapsułę do eutanazji) i ustaw w fajnym miejscu (z widokiem np. na j. Bodeńskie lub Alpy). Pożegnasz się ze światem w wybranym przez siebie miejscu - oczywiście jeśli jesteś o takiej decyzji przekonany.
wiem że można w Szwajcarii, dlatego podałem ten kraj jako przykład w op, czytaj do końca. pytanie brzmi czy mnie to przysługuje
Byłem w zeszłym roku w szpitalu psychiatrycznym, izolacja tam jest prawie niemożliwa. Poza tym otworzenie się do ludzi jest częścią terapii. Codziennie masz jakieś zajęcia, rozmowy z lekarzami, psychologami, pokój będziesz miał wspólny z innymi pacjentami.
Więc jak izolujesz się w domu to w takim zakładzie raczej będziesz musiał tego unikać (co ci wyjdzie na dobre)
Pobyt w szpitalu mi w pewnym sensie pomógł, ale mnie nie wyleczył. Ogromna ilość wolnego czasu pozwoliła na przemyślenie wielu spraw i zaplanowanie dalszych kroków. Ostatecznie wyleczyła mnie psylocybina, ale to też trzeba się do niej mentalnie przygotować i być po prostu gotowym na zmianę. Pisałem o tym w innym wątku więcej.
Edit:
Tutaj mój post o psylocybinie.
https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=15856437#post0-15856537
zaraz zaraz psylocybina, to nie grzyby? Chyba takie rzeczy minie do tego doprowadziły. chętnie bym tego spróbował, ale raczej nie przepisuje się grzybków halucynogennych narkomanom
I jak taki... zgłasza do moderacji post, który jest później usuwany, bo d... coś się nie podobało i siadło mu na psyche to jest ok? Powinieneś od razu dostać bana albo chociaż żółtego nicka, żeby nikt nie brał cię na poważnie. Zawsze uważałem cię za d...a i dziękuję, że mnie w tym utwierdziłeś. Ktoś jeszcze jest tutaj psychiczny? Wpisujecie się i będzie łatwiej oddzielić normalsów od pozostałych.
I nie, wcale nie jest mi ciebie żal biorąc pod uwagę jak pisałeś donosy do moderatora 60-siono.
Jeżeli masz problemy z uzależnieniem od narkotyków to raczej unikaj, i tak jak pisałem nie rób niczego bez konsultacji z lekarzem. Grzyby same w sobie nie są uzależniajace, ale nie mam pojęcia o osobach uzależnionych od narkotyków więc ciężko mi się odnieść do twojego przypadku.
Pierwszym dobrym krokiem byłoby zapisanie się na odwyk, a dopiero później brać się za depresję.
Carrol
Nie wiem o co ci chodzi, bo z tego bełkotu ciężko coś zrozumieć ale chyba mnie z kimś pomyliłeś, kim ty w ogóle typku jesteś, ja cię tu pierwszy raz widzę?
Stary... Popłynąłeś.
Masz jakieś potężne długi ?
Ściga Cię mafia ?
Jesteś poszukiwany przez policję w 50 krajach ?
Jeśli nie, to seppuku jest najgłupszym pomysłem jaki mógł pojawić się w Twojej głowie.
Przede wszystkim świat nie musi kończyć się tak szybko (zakładam że nie jesteś tuż przed 50).
Jedynym rozwiązaniem jest terapia u psychologa lub psychiatry.
Nie należy się nastawiać że psychiatra nie pomoże, że to siara... Bla bla bla... GÓWNO PRAWDA!
Jak mam coś z oczami to idę do okulisty, jak ze słuchem to do laryngologa, a jak nie daje rady z własną głową to do psychologa.
Po pierwsze, musisz sam się nastawić na to że idziesz do lekarza po pomoc, a jak ten do którego się zgłosisz będzie chujowy, to idź do następnego.
Z depresji (bo zakładam że to Cię dopadło) da się wyjść. Wiem z własnych doświadczeń bo sam byłem zmuszony do korzystania z usług psychologa.
"Bądź silny! Próbuj! " Takie coś słyszałem od rodziny i znajomych... I wiesz co ? Za entym razem zaskoczyło i trafiłem na świetnego psychologa. Dzisiaj jestem już zdrowy, a skoro mnie się udało to Tobie też się uda. Wierzę w Ciebie!
Przecież w Polsce jest eutanazja popaczcie na służbę zdrowia i opiekę nad starszymi, chorymi ludźmi.
Stary, przestań palić zioło sypane kryształem… już lepiej na tania fetę się przerzuć.
a nie ważne...
Zdążyłem przeczytać.
Nie warto się zabijać, kto wie co jest dalej? Ja myślę że nie można nie istnieć, więc coś jest. A jak faktycznie piekło? Gorsze od tego na ziemii...
ja tam zawsze ,myślałeż, że po "śmierci" jest nicość, nic, pustka, nieskończona ciemność. to mnie troche trzyma
Już kiedyś Gęsty nie istniałeś. Lem kiedyś pisał, że boimy się nie być, zapominając, że już nas kiedyś nie było.
Percepcja ciemności w nicości...
po śmierci jest albo reinkarnacja czyli reset i odradzamy się jakoś kto inny lub jako jakieś zwierze albo trafiamy do innego wymiaru gdzie żyje się dalej albo najgorsza możliwość naprawde nie ma nic zwykła pustka z której powstaliśmy.
Eutanazja powinna być legalna dla osób śmiertelnie chorych które nie chcą umierać w męczarniach a reszta dopiero po wywiadzie lekarskim by sprawdzić czy to nie zwykła depresja.
Wystarczy pojechać na wschód. Kontyngent międzynarodowy jest zalegalizowany. Może pociągnie się kilku bandytów ze sobą.
Szczerze, tego typu wątki i dyskusje nie powinny być prowadzone na takim forum. Jeśli autor wątku szuka pomocy, powinien udać się do specjalisty.
