Batman: Arkham City

Batman w dalszym ciągu jest w swojej szczytowej formie! Co takiego czeka Człowieka Nietoperza w tytułowym Arkham City i dlaczego warto ponownie wybrać się z nim we wspólną podróż?

Świetna kontynuacja Arkham Asylum. Nieco bardziej otwarta mapa, ale wciąż nie jakaś gigantyczna i to się chwali, bo mam dość ogromnych map takich jak z trzech ostatnich odsłon Assassin's Creed. W ogóle świetny feeling poruszania się po mapie, wyrzutnia haków i peleryna robią robotę. Fabuła tak samo ciekawa jak w Arkham Asylum, fajna intryga, dużo kolorowych postaci. Jedyne do czego mogę się przyczepić to przytłaczająca ilość znajdziek (440 wyzwań człowieka zagadki) a trzeba zebrać je wszystkie żeby odblokować misję fabularną. No i bardzo chamskie wymuszanie backtrackingu, często potrzeba jakiegoś gadżetu żeby dostać się do trofeum i jeszcze rozumiem jeśli jest to jakiś fajny gadżet dodający nowe mechaniki, ale nie znoszę czegoś takiego jak czekanie na to żeby dostać jakiś zakłócacz żebym mógł wyłączyć minę zagradzającą mi drogę do zagadki jednym kliknięciem i dopiero wtedy ją zebrać. Ogólnie wymaksowanie gry (główna fabuła + wszystkie zagadki + Zemsta Harley Quinn, bez wyzwań) zajmuje jakieś dwa razy tyle co Arkham Asylum czyli około 40 godzin.

W jedynkę grałem dwa razy - w okolicach premiery i jakieś dwa lata temu. W obu przypadkach bawiłem się świetnie. Grywalność była świetna, fabuła wciągała a wszechobecna metroidvania (którą uwielbiam w grach) zadowalała moje instynkty odkrywcy ;) Do dwójki podchodziłem kilka razy, ale nigdy nie mogłem przy niej dłużej usiedzieć. W końcu się zebrałem w sobie i zasiadłem. I jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że ta gra jest tak strasznie... wkurzająca i nudna :/ Nie wiem o co z tym chodzi, ale nieziemsko mnie irytowała :/ walki polegały na zawaleniu nas dziesiątkami nienaturalnie wytrzymałych przeciwników, były nudne i monotonne, nie dawały żadnej satysfakcji (w przeciwieństwie do części pierwszej). Pseudo otwarty świat jest nieciekawy i brzydki (ten ulubiony przez twórców w tamtych czasach "brudny, brązowy" styl graficzny...), znikła tak fajnie przygotowana w poprzedniej części metroidvania, znikł świetny klimat, znikła ciekawa i wciągająca fabuła, wrócili Ci sami antagoniści co w jedynce... Wiem, że to postacie ikoniczne, ale Batman miał w swojej historii zdecydowanie więcej ciekawych przeciwników i można było dać tu paru innych niż ciągle eksploatowani Joker, Freez czy Pingwin. Ogółem jestem mocno zawiedziony. Wynudziłem się, wkurzyłem się i grałem tylko po to, żeby grę skończyć (od jakiegoś czasu była na mojej kupce wstydu). Do tego dość szybko zrezygnowałem z zadań pobocznych... City mocno się zestarzała i dziś jej mechaniki po prostu już nie bawią. Na pewno kiedyś podejdę do trzeciej części, ale po tej wątpliwej przyjemności z dwójką szybko to nie nastąpi. Wciąż mam jednak nadzieję, że Arkham Origins bliżej do Asylum niż City. Przekonam się pewnie najszybciej za kilka miesięcy. Póki co cieszę się, że już mam City za sobą. Bardzo się cieszę.

Batman Arkham City 8/10Platforma: PCCzas ukończenia: 17hBardzo dobra kontynuacja poprzedniej części. Nigdy nie przepadałem za Batmanem a czekało mnie kolejne pozytywne zaskoczenie. Dobrze napisani bohaterowie, ciekawe misje, świetny system walki i dobrze zrobiony system poruszania się, sprawia, że chce się grać i latać po mieście. Grałem z włączonym NVidia PhysX, które zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Szkoda, że dziś fizyka jest zepchnięta na dalszy plan... Gierka bardzo dobra, polecam.

Dwa razy więcej znajdziek, trzy razy więcej misji, cztery razy więcej grywalnych postaci, pięć razy większy świat... I dużo więcej zabawy.

Moja ocena 6.5Kontynuacja jest większa lepsza mniej toporna, ale dla mnie jest grą sprzeczności.Nieźle się zaczyna. Gra Brucem Waynem oraz Kobietą Kot jest miłym powiewem świeżości jednak mamy tego za mało ( niewykorzystany potencjał ) Arkham City jest większe i bardziej zróżnicowane niż Arkham Asylum, ale jego struktura i architektura przywodzi na myśl senny koszmar, przez co akurat u mnie świat wydawał się nierealistyczny i nie pozwala w siebie uwierzyć .Szybowa z pomocą pazura jest satysfakcjonujące, ale przełączanie pomiędzy 10 różnymi gadżetami jest już niezręczne. Interfejs Waynetech też jest jakiś brzydszy i mniej czytelny.Bez zarzutów są zagadki słowne i wiążące się z nimi nagrody w postaci historii dzielnicy. Z początku naprawdę wciągnąłem się w wszystkie wyzwania Raddler’a, ale jak zobaczyłem że jest ich 400 to zwątpiłem, bo po 200 zaczynają męczyć. Misje poboczne też są ciekawe, ale by wykonać zadanie Szarada Enigmy musiałem zebrać około 95 % wyżej opisanych trofeów.Fabularnie nieźle. Antagoniści Batmana w większości konkurują miedzy sobą i prowadza otwartą rywalizacje mając odmienne motywacje ( o zmiennej sytuacji dowiadujemy się od podsłuchiwania bardzo gadatliwych więźniów ) Walka z bossami oraz etapy składankowe są dalej zadowalające, a walki wręcz z dużą grupką przeciwników są dalej irytujące i toporne. ( Shadow of Mordor naśladuje ten system, ale tam jest to jakoś miodniej zrobione )Podsumowując jest lepiej, ale dalej za mało by się wyrwać z przeciętności.

Fajna gra, Arkham Asylum mi się jednak bardziej podobała. Wolę zwartą historię w tego typu grach, przeszedłem główny wątek, kilka misji pobocznych i fabularne rozszerzenie. Zajęło to 20 godzin i licznik mu pokazuje, że gra ukończona na 34%... Na pewno do niej nie wrócę, ale na pewno polecam bo grało się przyjemnie. W skrócie to samo co w Asylum ale w otwartym świecie (osobiście uważam, że fabuła na tym stracila).

Bat-recenzja drugiej najlepszej bat-gry. Batman w bardzo wysokiej formie dostaje ode mnie bat-wyróżnienie.