Krwawe żniwa na Ziemi – recenzja gry Mass Effect 3
Czekaliśmy, czekaliśmy i się doczekaliśmy. Trylogia Mass Effect ma swój wielki finał, w którym Shepard wraz z resztą załogi Normandii musi ocalić galaktykę przed Żniwiarzami. Przed nami jedno z najlepszych RPG akcji ostatnich lat!
- arcyciekawa fabuła z trzymającym w napięciu i dość zaskakującym finałem;
- wysokiej jakości oprawa audiowizualna;
- mnóstwo nawiązań do poprzednich części;
- dobrze opracowane systemy rozwoju postaci i doboru ekwipunku;
- udoskonalone i całkiem wymagające potyczki z siłami wroga;
- satysfakcjonujący multiplayer.
- niezbyt porywająca swobodna eksploracja galaktyki;
- ograniczona dowolność wyboru w sytuacji utworzenia nowego stanu gry;
- niski poziom skomplikowania i jakość wykonania niektórych zadań pobocznych.
Premiery trzeciej części przygód Sheparda wyczekiwałem ze zniecierpliwieniem, będąc ciekawym, jak cała ta kosmiczna epopeja się zakończy i czy przypadkiem po raz kolejny nie zobaczymy znienawidzonego napisu „ciąg dalszy nastąpi...”. O nowej grze mówiło się dużo jeszcze przed jej wydaniem, ale warto przypomnieć, że akcja Mass Effecta 3 nie rozpoczyna się w jakimś odległym zakątku kosmosu, a na naszej rodzimej planecie, na której Shepard jest uziemiony razem z Normandią. Ludzie bardzo szybko zostają zaatakowani przez Żniwiarzy. Już w pierwszych minutach zabawy jesteśmy świadkami bezsilności obrony wobec przepotężnego agresora, a nasz podopieczny z niechęcią opuszcza niszczony glob, wyruszając na Cytadelę z zamiarem poproszenia członków Rady Przymierza o pomoc. Sprawy oczywiście komplikują się jeszcze bardziej, bo wrogowie zaczynają pojawiać się w całej galaktyce…
„Trójka” powiela schemat znany z wcześniejszych odsłon cyklu – o ile jednak poprzednio zajmowaliśmy się wyłącznie werbowaniem członków drużyny, tak tutaj próbujemy przekonać do współpracy całe cywilizacje, dysponujące dużą siłą militarną i zdolne stawić opór najeźdźcom. Nie jest to oczywiście takie proste. Nikt nie ofiarowuje się nam od razu ze wsparciem, bo każda nacja na pierwszym miejscu stawia potrzeby własnych obywateli. Nie chcę jednak zdradzać zbyt wiele, tak więc powiem tylko, że akcja rozwija się w bardzo ciekawy sposób, niejednokrotnie zmuszając nas do wkradania się w łaski innych ras i do jednoczesnego radzenia sobie z działalnością organizacji Cerberus, wcale nie dążącej do unicestwienia Żniwiarzy. Gra w kilku miejscach zaskakuje niespodziewanymi zwrotami akcji, skutecznie podtrzymując motywację do odkrywania kolejnych intryg. Nie można też nowej przygodzie odmówić dużej dawki pompatyczności, szczególnie w sytuacjach, gdy okazuje się, że nawet najbardziej rozwinięte rasy nie są w stanie na własną rękę ocalić galaktyki przed zbliżającą się zagładą.
Seria Mass Effect bez dwóch zdań posiada jedno z najbardziej ciekawych, złożonych i przekonujących uniwersów, jakie kiedykolwiek stworzono na potrzeby gier komputerowych, i także trzecia część ma się w tej materii czym pochwalić. Recenzowana gra to przede wszystkim przekrój postaci, ras, lokacji i innych rozpoznawalnych elementów kosmicznej sagi, dzięki czemu niemal na każdym kroku przypomina ona o swojej bogatej przeszłości. A to zauważymy jakąś znaną twarz, odwiedzimy lubiane miejsce czy też spotkamy przedstawicieli rasy oficjalnie uznawanej za wymarłą... wszystko to wywołuje duże zainteresowanie wykreowaną opowieścią i mobilizuje do troszczenia się o losy głównych bohaterów. Radosne „spotkania po latach” przewijają się ze smutnymi momentami, w tym z dość licznymi pożegnaniami, w trakcie których łatwo o uronienie łezki. Nie oznacza to oczywiście, że „trójka” nie ma nic od siebie do zaoferowania. Co to, to nie. Warto w tym miejscu przywołać chociażby zupełnie nowych członków drużyny, wśród których znajdują się dwie unikalne postacie.