Burnout Paradise

up-Jedziesz jak najszybciej na czas do punktu na mapce.To taki time attack.Dla ulatwienia podpowiem,ze jedziesz po zoltej lini na mapce.

Mam pytanko: czy w tej grze jest również ucieczka przed policją?

Dla mnie ta gra to nieporozumienie . ocena 2.0

Burnout jest moją ulubioną serią gier wyścigowych, ale ostatnią część odkładałem bardzo długo i spowodowane było to obawami tyczących się otwartego świata, który nijak mi do tej serii pasował. Teraz po jej ukończeniu mogę potwierdzić swoje obawy. Już na początku gry dostajemy dostęp do całego świata, co ma zarówno swoje plusy, jak i minusy. Od razu możemy pojechać gdzie tylko chcemy, ale też od razu zobaczymy wszystko co gra ma nam do zaoferowania, bez podziału na odblokowujące się dzielnice. Zdecydowanym minusem jest jednak wymus ciągłego dojeżdżania na eventy i brak możliwości ich zrestartowania, a że Paradise City nie należy do najmniejszych to trochę się najeździmy. Wersja Ultimate Box w której w skład wchodzą wszystkie wydane wcześniej DLC, dodaje tryb nocny, motocykle(!) i zmienne warunki pogodowe, takie jak deszcz i mgła. Motocykli jest tylko 4, ale w pakiecie z nimi dostajemy całkiem nową i pokaźną ilość przeznaczonym im eventów, co w połączeniu z podstawową wersją gry daję naprawdę mnóstwo dużej ilości zabawy. Dodano również tryb grania w co-opie przy jednej konsoli, czego w trybie podstawowym bardzo brakowało. Ujęto też najlepszy tryb z poprzednich części, czyli stworzenie najbardziej widowiskowej kraksy i zebranie odpowiedniej ilości pieniędzy za spowodowane uszkodzenia. A co się tyczy uszkodzeń to pozwolę sobie zacytować pewną notkę z GOL-owskiej encyklopedii, a mianowice:
"Ponadto zwiększono liczbę podatnych na uszkodzenia fragmentów wirtualnych pojazdów do blisko stu. "
Co jest dziwne bo ja przez całą grę obejrzałem może ze dwie albo trzy różne animacje wynikające z jakiegoś wypadku, których w tej grze z powodu nadmiernej prędkości doświadczamy bardzo często i przeważnie dane jest nam oglądać jak samochód uderzony w przód zmienia się w harmonijkę i tyle. Nie przekonywało mnie również ciągłe zaglądanie w mapę i ustalanie najkrótszej trasy podczas wyścigów, gdyż do mety zawsze prowadzi kilka dróg i od nas zależy na którą się zdecydujemy, a przeciwnicy zazwyczaj wybierają tą najkrótszą. Negatywnie zaskoczył mnie także soundtrack, który w całej serii był zawsze świetny i długo po ukończeniu zapętlone kawałki odtwarzałem sobie jeszcze na YT, bo takie były dobre, a tutaj utworów dostajemy kilka na krzyż, żadnego fajnego i do porzygu ciągle załączanego z menu startowego, tytułowego kawałka od Guns N' Roses. Troszkę ponarzekałem, ale nie zmienia to faktu, że piąta odsłona Burnouta jest bardzo dobrą wyścigową arcede'ówką i spodoba się zwłaszcza tym, którzy wcześniej z serią nie mieli do czynienia. Grafika po dzień dzisiejszy wciąż prezentuję się wyśmienicie, a jej zeszłoroczny remaster nie był potrzebny. Dla mnie jednak nie udało jej się dorównać rewelacyjnemu Takedown i Revange, które podobały mi się tak bardzo, że wymaksowałem je na 100%.

Burnout Paradise - recenzje graczy