Quake (1996)

Quake to gra FPS wydana w 1996 roku. Po ID Software, którzy są odpowiedzialni za świetne Wolfenstein 3d 1992 i wybitne Doom 1993 było pewne, że kolejny raz spróbują zaskoczyć branżę gier video. Wolfensten 3d jest rewelacyjną grą 2,5D. Doom był rewolucyjnym przejściem w 3D w którą ludzie grali dniami i nocami. Quake to strzelanka pierwszoosobowa, która jest fenomenalna, fantastyczna, odjazdowa, ale twórcy zrezygnowali z wielu nowatorskich pomysłów, bo gra miała być jeszcze bardziej surowa, mroczna, realistyczna, ale studio bało się, że to może być słabo przyjęte i muszą trochę zastopować swe zapędy. W imię pewnego sukcesu komercyjnego porzucono więc wiele nowatorskich pomysłów, a szkoda bo gra mogła dużo mocniej się wyróżnić.
Gameplay. Mysz z trzema przyciskami stała się niemal koniecznością, ponieważ umożliwiała jednoczesne poruszanie się, obracanie i strzelanie w dowolnym kierunku. Akcja rozgrywa się w prawdziwym świecie 3D. W porównaniu z innymi tytułami FPS, które powstały wcześniej w Quake wrogowie i obiekty miały zupełnie nowy poziom głębi. Możemy oglądać dowolny element gry pod dowolnym kątem uzyskując niezmiennie płynne i realistyczne rezultaty. Architektura poziomów jest znacznie bardziej wyrafinowana niż w ówczesnych konkurencyjnych tytułach podobnie jak animacje w czasie rzeczywistym, które obejmują takie efekty jak cząsteczki eksplozji latające we wszystkich kierunkach i ogromne, przypominające kolce obiekty wystrzeliwane z ukrytych pomieszczeń. Strzelanie daje radochę. Mamy fontanny krwi i latające części ciała. Rzeźnia raczej nie trzymająca się humanitarnych standartów. Stworzenia zamieszkujące cztery światy i 28 poziomów gry są chore, pokręcone i przewrotne. Wstrząsający efekt krwawych grymasów i entropicznych bioform jest wzmocniony animacją, która jest niezwykle płynna i całkowicie przekonująca. W Quake dostępny jest niesamowity zestaw broni. Mamy tu topory, strzelby na gwoździe czy pistolety błyskawicowe. Nowością jest wyrzutnia granatów. Prawdziwie trójwymiarowe środowisko pozwala także na zupełnie nowe strategie ataku takie jak odbijanie granatu od ściany zgodnie z prawami fizyki w celu wysadzenia przeciwnika czającego się za rogiem. W Quake możemy atakować (lub być atakowanym) z niemal dowolnego kąta i wysokości. Klimat Doom w dużej mierze pozostał, ale Quake jest bardziej mroczny, złowieszczy i sugestywny. Wrażenie zaszczucia stało się jeszcze bardziej przerażające. Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy zagrałem w Quake'a u kuzyna w 1996 roku późnym wieczorem i zostałem zaatakowany przez wroga z hakiem właściwie zostałem zahipnotyzowany. Takiej grafy i takiego mroku w FPSach wcześniej nie było. Kilka akcji jest tak przerażające, że studzi zapał nawet największych twardzieli. Quake jest bardziej krwisty i brutalny niż Doom choć wydawało się to niemożliwe. W grze ukrytych jest także mnóstwo wzmocnień, a ich zbieranie może natychmiast zmienić równowagę sił. Przedmioty te obejmują krąg ochrony, który zapewnia punkty wytrzymałości co wystarczy, aby zmierzyć się z każdym, pierścień cieni, który czyni nas niewidzialnym czy Quake Power, który radykalnie zwiększa poziom obrażeń całej broni.
Grafika i udźwiękowienie. Id Software w dużej mierze oparło się na ciemnych kolorach, aby stworzyć ostateczny mroczny wygląd Quake'a, który wiele osób uważa za piękny. W przeciwieństwie do Dooma czy Duke Nukem 3D dopiero Quake wykorzystuje silnik graficzny prawdziwego 3D do tworzenia szczegółowych i wiarygodnych środowisk. Minęły czasy nierównych animacji wrogów i ich płaski wygląd. Podobnie jak w Duke Nukem 3D można także pływać pod wodą. Wszystko to przy płynnej liczbie klatek na sekundę co było szokujące! Quake wraz z Tomb Raider to pierwsze gry, gdzie czuło się w pełni trzeci wymiar. To także pierwsze gry obsługujące akcelerację 3D OpenGL, która od tego czasu stawała się standardem. Największym osiągnięciem jest stworzenie algorytmów zarządzającym całym światem w którym walczymy i giniemy. Epizody są nadzwyczaj złożone, wielopiętrowe plątaniny korytarzy, komnat, lochów. Trudno oddać realizm, sugestywność i wpływ na wyobraźnię, ale to po prostu robiło ogromne wrażenie, a miałem przyjemność grać w tą grę pierwszy raz u kuzyna w 1996 roku blisko premiery. W budowaniu tych niesamowitych klimatów niewątpliwie istotną rolę odgrywają doskonałe algorytmy zarządzające perspektywą, cieniami i układem tekstur, które by zachować ostrość zmieniają się wraz z odległością. Rozmieszczone pochodnie tworzą tańczące refleksy, a przez szpary w drzwiach i oknach padają smugi lekko rozświetlające mrok pomieszczeń. Quake jednak odsłania wszystko od razu więc brak stopniowego napięcia. Mamy mocne uderzenie od początku, a później zmienia się tylko kosmetycznie wygląd otoczenia. Potwory są w pełni twójwymiarowe i z każdej strony wyglądają odmniennie. Grafika jest doskonale uzupełniona efektami dźwiękowymi i melodiami otoczenia z mroczniejszych rejonów muzycznego umysłu Trenta Reznora. Udźwiękowienie jest niepokojące. Słyszymy rózne jęki, wrzaski, ryki, charczenia. Niepokojąca muzyka w tle wpychają i tak już mroczną i przerażającą atmosferę Quake'a w krainę czystego zła.
Podsumowanie. Quake to udany FPS na wielu poziomach ze swoją złowrogą atmosferą, jedwabiście gładką animacją, niesamowicie dobrze zrównoważoną rozgrywką i projektowaniem poziomów oraz niezrównaną ścieżką dźwiękową. Gra zapewnia niesamowity przypływ adrenaliny, który zaczyna się w chwili, gdy postawimy stopę w zaciemnionych korytarzach. Dzięki 28 pomysłowo zbalansowanym mapom trudno jest się temu oprzeć. Po raz kolejny zespół id Software stworzył bezkompromisowy, niezwykle brutalny festiwal gore, który z pewnością stał się nowym polem bitwy wybieranym przez walczących w trybie jednoosobowym i wieloosobowym na całym świecie. W doskonałości technicznej Quake w 1996 roku można było się zakochać. Konkurencja FPS pod względem grafiki została znów zmiażdżona przez ID Software, ale pod względem gameplayu nowym królem został Duke Nukem 3d od konkurencji. Quake bowiem odsłania wszystkie karty od razu, a przez to nic nie chowa w zanadrzu na później. Pewnie gdyby powstał przed Duke Nukem 3d większość padłaby plackiem z wrażenia. Gra jest niezła oraz ważna dla gatunku pod kątem technologicznego postępu więc jak najbardziej warto ją sprawdzić, ale nie spodziewaj się czegoś tak wybitnego pod względem gameplayu jak Doom 1993, Duke Nukem 3d 1996, Half Life 1998, The Operative: No One Lives Forever 2000. Z serii Quake najlepsza jest fenomenalna dwójka. Quake 1 otrzymał oficjalny remaster, ale na modach z lepszymi fanowskimi teksturami wygląda lepiej.
https://www.youtube.com/watch?v=Oj3NcoWiMJg&ab_channel=h00ch2003

Chciałem tylko uzupełnić informacje. Otóż po zaznajomieniu się (i oczywiście przejściu) doom64 dopiero kilka lat temu, zauważyłem, ze doom64 jest swoistym przejściem pod względem klimatu, od doom do quake. To coś pośredniego. Polecam! i Q1 i D64 jako mroczne i demoniczne :D oczywiście Q1 bardzo traci na klimacie, jeśli jest ogrywany bez muzyki Reznora

Areneus > Dzięki za info szczegółowe. Chodzi mi bardziej o samą atmosferę podczas gry - ten doom 64 wdrożył specyficzną kolorystykę, rezygnując z takiej kolorowości dooma 1 i 2. Możliwe, że podczas tworzenia, tak jak pisałeś, to właśnie inspirowano się Quake. Pod tym względem, jeśli ktoś zalicza najpierw doomy, a później quake, to można poczuć coś w rodzaju ciągłości. Albo inaczej - zaznajomiwszy się z doomem 64 po doom 1 i 2, te pastelowe barwy Quake nie są zaskoczeniem.
Id software niby i tak jakąś tam pieczę nad tym sprawowało (nad produkcją tego przez Midway). Pozdrawiam

Szczątkowa fabuła… Nieznany wróg, który wziął się znikąd… Bezimienny wojownik, bohater, który staje mu naprzeciw. I nie, nie chodzi tu o Doom’a, choć skojarzenie jest poniekąd trafne. Otóż studio id Software stworzyło kolejnego potwora, tym razem w pełni trójwymiarowego. Przed państwem… Quake!

Gdyby id Software wypuściło Quake’a pod nazwą Doom, to wszyscy uwierzyliby, że to faktycznie kolejna część serii. Poza technologią, gry pod względem mechaniki i „złożoności” fabuły bardzo siebie nawzajem przypominają. Studio nie kombinowało nad jakimś wyniosłym scenariuszem. Dla nich fabuła miała być tylko pretekstem do naciśnięcia spustu. Na zasadzie: tam jest wróg, strzelaj do niego! (spoiler ?? ). Quake jest rozwinięciem idei studia. Oczywiście było kilka zmian, ulepszeń technologicznych i mechanicznych. Największą zmianą mechaniki jest fakt, że bohater Quake’a potrafi… skakać. Ale skakanie stało się w 1996 już praktycznie standardem. Największych zmian dokonano w technologii. Na potrzebę gry został skonstruowany nowy silnik graficzny – Quake engine. Pozwoliło to na zastosowanie pełnego 3D. I chociaż Quake nie był pierwszym w pełni trójwymiarowym FPS-em, na pewno był najsławniejszym (stąd łatka pierwszej trójwymiarowej strzelaniny, co nie było prawdą). I myślę, że swoją sławę zawdzięcza poniekąd sukcesowi Doom’a. I w odróżnieniu od Doom’a klimat Quake’a jest dużo mroczniejszy, brudniejszy, mniej kolorowy. A po wyciągnięciu toporka, to już w ogóle mamy wrażenie, że to już nie FPS, tylko jakieś Dark Fantasy.

Grę można kupić na Steam’ie i GOG-u za około 40 zł. Posiadaną przeze mnie wersję na Steam zakupiłem, nie bezpośrednio w sklepie, tylko w wersji pudełkowej Premium Games – „The Quake Collection”. Grę można uruchomić w dwóch trybach: klasycznym i zremasterowanym. Wersja klasyczna uruchamia oryginalną grę. W wersji zremasterowanej mamy za to szereg bajerów poprawiających rozgrywkę i efekty audiowizualne. Lepsze tekstury, wyższe rozdzielczości i ogólnie poprawioną grafikę, możliwość rozglądania się również w górę i w dół za pomocą myszy, celownik… i muzykę. Niestety wersja klasyczna ma problemy z odgrywaniem ścieżki dźwiękowej. Z tego co przeczytałem w internecie, jest możliwość tego naprawy, ale wymaga to trochę wysiłku. Oczywiście udoskonalona wersja posiada również szereg osiągnięć Steam. I co w tym wszystkim jest najfajniejsze, to fakt, że Quake cały czas jest wspierany – wychodzą nowe aktualizacje, które poprawiają błędy i samą grę.

Fabuła, tak samo jak w poprzednich produkcjach id Software, jest nic nie znaczącym tłem i stanowi tylko pretekst do ubijania maszkaronów. Jako bezimienny żołnierz przechodzisz przez kolejne teleporty (tak zwane Slipgate’s), aby zlikwidować najeźdźców z innego wymiaru.

I chociaż strona fabularna gry nie przedstawia sobą nic szczególnego, to nie stanowi to żadnego problemu, gdyż główną zaletą tej produkcji jest strzelanie, które jest równie przyjemne, jak to z Doom’a. Do dyspozycji również mamy szereg broni, zarówno standardowych jak topór (no dobra, topór nie jest standardowym wyposażeniem żołnierzy i trochę mnie zdziwiło, że nie ma w grze noża), strzelba, super strzelba, granatnik, wyrzutnia rakiet, jak i kilka innych, bardziej futurystycznych zabawek.

W klasycznego Quake’a gra się przyjemnie, ale momentami wkrada się nuda. Ciężki klimat jest plusem, a grafika, dzięki temu właśnie mrocznemu klimatowi, nie wypada najgorzej. I na pewno niektórzy stwierdzą, że grafika to już syf, ale według mnie, nie jest aż tak źle. Audio za to wypada okropnie w mojej ocenie, głównie poprzez problemy ze ścieżką dźwiękową.

Podsumowując Quake jest po prostu solidnym i naprawdę bardzo dobrym, lecz niestety, nienadzwyczajnym FPS-em.

PLUSY:
+ Ciężki i mroczny klimat.
+ Oprawa graficzna dobrze się zestarzała.
+ Przyjemnie się strzela.

MINUSY:
- Strona wizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy.
- Problem ze ścieżką dźwiękową w klasycznej wersji gry.
- Czasem wieje nudą.

Quake (1996) - recenzje graczy