Ride to Hell: Retribution

Okazje do walki przytrafiają się nie tylko na drogach, bowiem bohater wielokrotnie zmuszany jest obić komuś facjatę w walce w zwarciu. Jake doskonale radzi sobie nie mając na podorędziu niczego więcej prócz gołych pięści. Mimo to w grze spotykamy różne rodzaje broni białej, w tym noże, czy klucze francuskie, które często znajdujemy przy pokonanych przeciwnikach. Choć zazwyczaj starcia toczą się w tradycyjny sposób, są one w dużym stopniu oparte są na sekwencjach QTE (Quick Time Events).

Prócz szeregowych członków gangu The Devil’s Hand, w grze spotykamy kilka grubych ryb, które pełnią rolę bossów, a ich pokonanie wymaga niekonwencjonalnego podejścia. W grze mamy też niejedną okazję, aby postrzelać do wrogów – bohater nosi przy sobie pistolety i strzelbę, co jakiś czas w jego ręce wpada też karabin maszynowy, a nawet zdarza mu się zasiąść za działkiem stacjonarnym. Podczas wymiany ognia Jake potrafi robić użytek z osłon terenowych.

Oprawa wizualna w Ride To Hell: Retribution prezentuje się dość skromnie. Modele i tekstury są uproszczone, podobnie jak i animacje. Ma to związek ze stylem graficznym, nawiązującym do klasycznego amerykańskiego kina drogi. Twórcy starali się o pewną efektowność, dodając w co bardziej widowiskowych momentach klasyczne zbliżenie i spowolnienie akcji.

Rozgrywce w Ride To Hell: Retribution towarzyszą hardrockowe kawałki, czyli ulubiona muzyka subkultury motocyklistów. Motywem przewodnim gry jest piosenka Pressure and Time grupy Rival Sons.

Autor opisu gry: Dorota Drużko