Książe nie jest wybredny. Recenzja techniczna Prince of Persia: The Lost Crown

Od pierwszych zapowiedzi Prince of Persia: Zaginiona korona przykuwało moją uwagę. Po pierwsze jestem fanem platformówek, po drugie czuję lekką nostalgię do Księcia Persji i po trzecie, takie tytuły zazwyczaj nie mają dużych wymagań sprzętowych (i faktycznie oficjalne wymagania są dość niskie, o czym pisze Hubert). Kiedy dostałem w swoje ręce pełną wersję gry, postanowiłem, że sprawdzę, jak radzi sobie w prawdopodobnie najgorszym możliwym scenariuszu, czyli na Nintendo Switchu, któremu już od dawna ewidentnie brakuje mocy.

Bez zbędnego owijania w bawełnę muszę powiedzieć Wam, że Prince of Persia: Zaginiona korona działa na Switchu znakomicie. W trybie przenośnym wyświetla obraz w ostrym 720p, a w docku jest to 1080p. Co więcej, nie byłem w stanie zauważyć tu jakiegoś skalowania rozdzielczości i nawet w trakcie intensywnych walk z bossami na ekranie nadal widać było z grubsza tyle samo pikseli, co wcześniej.

Grafika wykonana jest w stylu, który dobrze wygląda też na słabszych sprzętach i prawdopodobnie ładnie się zestarzeje.

Sama oprawa graficzna również stoi na bardzo przyjemnym poziomie i jeśli chcemy przełożyć to na terminologię pecetową, to sklasyfikowałbym ją, jako coś pomiędzy ustawieniami średnimi a wysokimi. Tekstury są wyraźne, oświetlenie zróżnicowane i dość precyzyjne, a większość detali widoczna na komputerze na „ultra” także jest zachowana (choć zazwyczaj w nieco niższej jakości).

Powiązane:Pecetowa szlachta poniżej ultra nie schodzi. Recenzja techniczna Manor Lords we wczesnym dostępie

Nie można też nie odnotować, że krytykowana przez część graczy, nieco kreskówkowa oprawa graficzna Księcia Persji, sprzyja Switchowi, bo detali jest zwyczajnie nieco mniej niż np. w takim Metroid Dread. Mnie ten kierunek artystyczny bardzo się podoba, gra powinna dzięki temu starzeć się z godnością, a feeria kolorów widoczna na ekranie podczas przemierzania świata Księcia Persji jest bardzo przyjemna dla oczu.

Na Switchu gra prezentuje się bardzo dobrze, choć dopiero na PC rozwija skrzydła.

No dobrze, ale skoro ta gra jest ładna i działa w dobrej rozdzielczości, to pewnie cierpi na tym płynność, prawda? Otóż nie! W trakcie rozgrywki Switch stara się trzymać bardzo solidne 60 klatek na sekundę. Jedyne ścinki zdarzają się podczas zapisywania gry (widać wtedy na ekranie znaczek, który to potwierdza), ale to w sumie nie jest nic istotnego. Zapisy odbywają się pomiędzy ważnymi sekcjami rozgrywki, więc kompletnie nie przeszkadzają w grze. W trakcie rozgrywki Prince of Persia: Zaginiona korona zachowuje się naprawdę wzorowo, prawie jakby był to tytuł na wyłączność, a nie port gry wieloplatformowej. Gra działa na Switchu doskonale, więc jeśli lubicie grać na konsolce Nintendo, to na pewno się nią tutaj nie rozczarujecie.

Odpaliłem także Zaginioną koronę na pececie z RTX-em 4080 i… w zasadzie nie musimy o niczym tu rozmawiać. Na najwyższych ustawieniach graficznych, w rozdzielczości 1440p uzyskałem 175 fps z włączoną synchronizacją pionową, a więc odpowiadało to maksymalnej częstotliwości odświeżania mojego monitora. W tym miejscu warto zaznaczyć, że karta graficzna oraz procesor „nudziły się” podczas tego testu, ale zrobiłem to specjalnie, bo nie czułem potrzeby rozgrywki w 400 fps-ach (bo takie wartości spokojnie można osiągnąć w tej grze). Więcej o jakości pecetowego portu dowiecie się więcej z poniższej ramki napisanej przez Konrada.

Okolice 200 klatek na niezbyt wydajnym laptopie to przyjemny wynik.

Czytaj więcej:Myślałam, że dostanę więcej, a tu spore rozczarowanie. Recenzja techniczna Fallout 4 Next-Gen na PC

Mikołaj Łaszkiewicz

Mikołaj Łaszkiewicz

W GRYOnline.pl pracuje od maja 2020 roku. Najpierw był newsmanem w dziale technologii, z czasem zaczął udzielać się w grach i publicystyce, a także redagować oraz nadzorować działanie newsroomu technologicznego. Obecnie jest redaktorem naczelnym serwisu Futurebeat.pl. Wcześniej swoimi przemyśleniami na temat gier wideo dzielił się m.in. na różnych grupach tematycznych. Z wykształcenia prawnik. Gra na wszystkim i we wszystko, co widać czasem w recenzjach. Jego ulubioną konsolą jest Nintendo 3DS, co roku gra w nową część serii FIFA i stara się poszerzać gamingowe horyzonty. Uwielbia szeroko pojęty sprzęt komputerowy i rozkręca wszystko, co wpadnie mu w ręce.