Czołgi premium i wszędobylska artyleria – co nas ostatnio denerwuje w World of Tanks - Strona 6

To be the best we got to pass the test...

Część powyższych mankamentów została przeniesiona na niedawno wydane gry rankingowe. Pozycja w rankingu oraz zdolność do awansu lub spadku zależy wyłącznie od doświadczenia zdobytego w bitwie: awansuje większość zwycięzców i trzech przegranych z najlepszym wynikiem, reszta może stracić pozycję. W rezultacie rozgrywki te nie promują rozwijania umiejętności gracza, tylko kombinowanie: chowanie się za sojusznikami, wystawianie ich na ostrzał, byleby zdobyć kilka dodatkowych punktów doświadczenia po zakończeniu starcia. Dodatkowo okazuje się, że nie trzeba być nawet dobrym graczem, by awansować – wystarczy mieć trochę szczęścia i dużo wolnego czasu. Na rosyjskim serwerze gry zdarzały się przypadki, że słabi gracze awansowali do najwyższej ligi tylko dzięki temu, że wzięli udział w ponad 500 bitwach i poszczęściło im się w losowaniu.

Lista nagród za udział w bitwach rankingowych. Tylko pierwsza liga pozwala na zakup ulepszonego ekwipunku po zakończeniu sezonu.

Osobną kwestią związaną z bitwami rankingowymi jest fakt, że powodują one dalsze rozwarstwienie graczy, a w rezultacie mogą ponownie uderzyć rykoszetem w rozgrywki klanowe. Tym razem chodzi o... nagrody. Zwycięzcy poszczególnych rankingów mają prawo korzystać z zupełnie nowego, silniejszego ekwipunku, dającego znacznie lepsze bonusy niż ten dotychczas istniejący w grze. Przykładowo ulepszony dosyłacz przyspiesza przeładowanie o 12,5% w stosunku do 10%, jakie daje normalny moduł. Podobnie działa wentylacja czy optyka. Dodatkowe 2,5% to niedużo, ale w połączeniu z pozostałymi modułami i dyrektywami bonus ten z 10% zbliża się niebezpiecznie do 20%. Teraz wystarczy wyobrazić sobie rozgrywki klanowe, w których jedna strona posiada 15 ulepszonych czołgów, zaś druga 15 normalnych. Bez trudu można zobaczyć, jak dużą przewagę dają nowe moduły i jak bardzo mogą one wspomóc najlepszych, ułatwiając im wygrywanie ze słabszymi graczami.

Jak widać, każdy tryb rozgrywek klanowych ma swoje problemy, przy czym wszystkie posiadają jeden wspólny mianownik: coraz mniej chętnych do zabawy. Aby stały się ponownie popularne, trzeba je zarówno zareklamować, jak i w nie zainwestować. Wargaming ma, niestety, zwyczaj tworzenia nowego trybu gry, a następnie porzucania go. Do reliktów należy już konfrontacja (znana też jako bitwy narodów) oraz bitwy historyczne, a wojny klanów – jak widać – powoli zaczynają kierować się w tę samą stronę. Innym zaproponowanym przez moich rozmówców rozwiązaniem jest stworzenie swego rodzaju ligi dla klanów, z osobnymi sezonami i nagrodami na koniec sezonu, podobnie jak ma to miejsce w piłce nożnej. Stanowiłyby one motywację dla graczy do ciągłego doskonalenia się w celu dołączenia do najlepszych.

WGL Grand Finals 2016 w Warszawie. Wargaming potrafi zrobić show, jednak nadal ma problemy z przyciągnięciem widzów.

Ostatnim punktem naszej rozmowy był e-sport. Największą bolączką, o jakiej wspomnieli moi rozmówcy, jest zupełny brak dostępu do trybu turniejowego 7v7 (na poziomie X) dla normalnych graczy! W rezultacie rozgrywki e-sportowe są zupełnie oderwane od normalnej gry, a tym samym niemożliwe jest zrozumienie wszystkich niuansów tych starć. Jak ważna jest znajomość trybu gry, który aktualnie oglądamy, potwierdzi każdy gracz w League of Legends czy w Dotę 2 – znając wszystkie detale rozgrywki, można na żywo komentować to, co dzieje się na ekranie, zamiast być jedynie pasywnym widzem.

Drugim problemem, o którym wiadomo nie od dzisiaj, jest słaby marketing wydarzeń e-sportowych ze strony firmy Wargaming. Mimo że gram w World of Tanks codziennie, o ostatnich turniejach, drużynach i graczach wiem znacznie mniej niż w przypadku wyżej wspomnianego League of Legends, z którym moja przygoda skończyła się kilka lat temu. Przykład gier konkurencji pokazuje, że dobrze zorganizowane i nagłośnione wydarzenia potrafią przyciągnąć rzesze zainteresowanych. Zamiast gier rankingowych korzystających z „dobrodziejstw” bitew losowych o wiele lepszym pomysłem byłoby wprowadzenie starć 7 na 7 – trybu identycznego z ProLigą. Nie tylko stawiałoby to na umiejętności graczy, ale byłoby również pierwszym krokiem w kierunku rozgrywek e-sportowych.

Słowo na do widzenia

Powyższa lista nie wyczerpuje wszystkich problemów, z jakimi boryka się World of Tanks, zawiera jednak te najczęściej spotykane i najbardziej irytujące. Czy i kiedy nastąpią jakieś poprawki? Tego nie wiadomo. W ostatnim czasie komunikacja pomiędzy graczami a managerami społeczności nie bywała najlepsza, co może być spowodowane okresem wakacyjnym. Z drugiej strony – nawet jeśli już uda się dotrzeć do któregoś z managerów, szanse, że nasze komentarze trafią do producenta gry, są małe. Od lat mówi się, że Wargaming słucha głównie głosów rosyjskich graczy, często ignorując resztę świata.

Na szczęście tym razem i Rosjanie zauważyli powyższe bolączki i od jakiegoś czasu naciskają na dewelopera, aby ten zajął się naprawą swojego sztandarowego produktu. Czego sobie i Wam życzę, gdyż mimo powyższych mankamentów World of Tanks nadal jest unikatową grą doskonale łączącą szybką rozgrywkę z elementami taktycznymi oraz pozwalającą na stworzenie własnej kolekcji z setek pojazdów z okresu II wojny światowej. I co by nie mówić – od lat w nią gram.