Gra Silent Hill 2

ciek this ałt ...tam wsio jest omówione zdaje sie ...

a mi gra się szybciutko znudziła ...owszem momentami można się "zdygać", ale jakoś nic specjalnego w sumie....odrazu mówię, ze nie jestem wielkim fanem tego typy Sulvival Horrorów ..wolę AvP ;)

niedawno dorwałem się do SH2 ale mam spory problem - latarka oświetla tylko przedmioty (np naboje, apteczki) i potwory (zobaczcie screen) a otoczenie zostaje dalej w ciemnościach, macie jakiś pomysł :(( mam radeona 9200 i najnowsze stery

Do Daro_ufo:
Miałem ten sam problem na R9600- zainstaluj patch v1.01 do SH2, a wszystko powinno działać.

Witam
Chcąc odpocząc od świetnego i słodziutkiego mmoRPG - ROSE - kupilam Silent Hill 2 ;).
Niestety, gra mi tnie, dźwiek sie łamie, generalnie chodzi gorzej niż Gothic 3 :) . Poszperałam w sieci, znalazłam patch, niestety guzik, nie pomaga.
Liczę na pomoc ludzi z GOLA.

Ostatnio przeszedlem pierwsza czesc na psx. Smutna historia, wywolala we mnie wiele emocji. Najblizsze osoby umieraja, a sam gracz trzymany jest w niepewnosci i przy pierwszym przejsciu gry nawet nie wie dlaczego tak sie stalo. Polecam tekst president'a evil'a, w ktorym wyjasnia doglebnie cala historie po ktorej przeczytaniu az chcialoby sie opierniczyc tworcow gry, dlaczego tak postapili z bohaterami gry. A co do dwojki to wlasnie na nia poluje.

ja zamierzam zagrac w najblizszym czasie :]

kiszka ta graaaaa

Inspiracja Lynchem i "Lśnieniem" w połączeniu z magicznym soundtrackiem Akiry Yamaoki daje wspaniały efekt. Mimo trochę sztywnych wypowiedzi głównego bohatera (pozostałe postacie prezentują się pod tym względem o wiele lepiej), fabuła gry rozwija się tak, że im później, tym trudniej przestać grać i nie być ciekawym cóż się wydarzy za chwilę.
Niby jest to survival horror, niektórzy mówią przygodówka, a moim zdaniem żadne z nich (walka mało porywająca, a te zagadki niezbyt wyrafinowane, przynajmniej na poziomie normal)
Najlepsze określenie to chyba interaktywny film, z elementami akcji i przygody : )

Dziś dorwałem tą grę, trochę przypadkowo i tak patrząc na nią postanowiłem sprawdzić ile dla mnie warta będzie ta jakże wychwalana gra. Pograłem 30 minut i wyłączyłem szczerze przekonany, że robię słusznie. Nie dlatego, że gra wydała mi się kiepska, nie dlatego że mnie wystraszyła. Po dotarciu do tytułowego miasteczka stwierdziłem, że grzechem jest grać w to, gdy za oknem świeci słonko. Odpalę wieczorem. Będę miał okazję przekonać się czy ta gra naprawdę jest tak straszna jak o niej mówią. Ale zapowiada się smakowicie:)

nadolle-->http://allegro.pl/item839009276_silent_hill_2_pc.html

Mam pytanie czy pierwsza część Silent Hilla została wydana na pc? Dwójka mi się bardzo spodobała i chciał bym zagrać w jej poprzednika.

giermuś1972--> oryginalnej gry na pc nie kupisz,bo nie została wydana...zaś można ściągnąć pod tym linkiem http://thepiratebay.org/torrent/4451831 .Jest to wersja przeniesiona z konsoli,nie da sie tego kupić,więc samo w sobie ściągnięcie nie jest złe ;) a gra jest jeszcze straszniejsza niż wszystkie inne części razem wzięte..Pamiętam jak przerwałem gre,bo po prostu nie wytrzymywałem psychicznie z tym klimatem i dźwiękami...brrr był moment ,że nawet do kibla bałem się wejść (w grze ofkorse:P)

chelenger-->na zagranicznych serwisach można kupić,jest kilkanaście ofert ale odrazu mówie...to nie jest gra za 10 zł :D ceny ok.120 zł no chyba ,że natrafi się okazja.Ja trafiłem na Allegro za 100 zł oryginalnego Silent hilla 2 directors cut :D Jak bardzo ci zależy to moge ci zamówić ,a pózniej ci sprzedam ;)

Ściągnołem zainstalowałem lecz gdy naciskam PLAY robi się czarny ekran i wywala mnie do windowsa. Help!

lukas007

Ta gra ma najtrudniejsze sterowanie w historii gier.Od razu wyłączyłem i nie chce wracać do niej

Przecież ta część wyszła również na Xbox'a czemu jej tu nie ma ??

Bardzo dobra gra. Nie jest to typowa gra akcji, ale bardziej gra przygodowa, gdzie walka występuje ale w większości wypadków można jej unikać. Gram na poziomie akcji Hard i poziomie zagadek normal i nie mam żadnych większych problemów z przetrwaniem. Jedyny poważny problem z jakim się spotkałem, to ucieczka z Marią w szpitalu przed gościem co mówi się na niego ''Piramid Head''. Maria jest bardzo wolna i zginęła mi z kilkanaście razy z rzędu, zanim dobiegałem do windy. Dopiero na Youtube znalazłem odpowiedź. Trzeba dwa razy w trakcie ucieczki się zatrzymać i strzelać mu w łeb, aby go spowolnić.
W niektórych momentach gra daje wolną rękę i po Silent Hill można się poruszać swobodnie, szukając np przedmiotów typu naboje i apteczki pochowanych w różnych miejscach.
Dzisiaj w większości przypadków zombiaki w tej grze jakiegoś specjalnego wrażenia na mnie nie robią, więc nie miałem takich momentów że się bałem. Nawet swoim zachowaniem wzbudzają czasami uśmiech politowania. No ale pewnie kiedy gra miała swoją premierę, musiała być straszna dla wielu ludzi, bo grafika i dźwięk robiły znacznie większe wrażenie niż dzisiaj.
Grafika w wersji PC daje nawet radę i można bez większych problemów, uruchomić grę w rozdzielczości panoramicznej, oczywiście w FullHD, co daje tej grze nowe życie.
Niestety Silent Hill 2 nie znosi wielordzeniowych procesorów i trzeba specjalnie uruchamiać ją na jednym rdzeniu, wyłączając resztę (U mnie trzy rdzenie).
Silent Hill 2 w wersji PC udowadnia, że jest najlepszą ze wszystkich wersji, nawet od tych HD na PS3 i Xboxa 360, które działają tylko w 720p i z gorszą grafiką. Po tylu latach możliwość uruchomienia gry w FullHD i panoramie bez zniekształcenia obrazu, sprawia że jak wyżej wspomniałem gra dostaje nowe życie.
Konami musiało by zrobić konwersję na PS4 i Xboxa One, żeby konsole dostały FullHD ,a przecież i tak może się okazać, że grę na PC można uruchomić w 1440p (2560x1440) , albo nawet w 4K (3840×2160). Ja tego szybko nie sprawdzę, bo mam monitor tylko FullHD, ale w przyszłości jak będę kupował nowy monitor, to na pewno to będzie minimum 2560x1440 i wtedy powrócę do tej gry, bo jest tego warta i sprawdzę to.

Kiedyś grałam w trójkę bez znajomości poprzednich części i jakoś mnie naszło na starsze gry więc wybrałam SH2 i...OMG.
Boska gra to za mało żeby ją opisać. Świetna fabuła, świetny ciężki klimat,muzyka,postacie. Wszystko w tej produkcji jest 10/10. Nie rozumiem czepiania się sterowania na PC. Ja ogarnęłam to dosłownie w minutę :P
Kurde kiedyś to było nad czym myśleć i kombinować co z czym się je żeby popchnąć fabułę do przodu, dzisiaj tylko strzałka tu, strzałka tam.

Jedna z najlepszych gier i zdecydowanie najlepsza część serii!

I to był prawdziwy horror,nowoczesne horrory typu Amnesia,SOMA i ogółem skradanko-horrory mogły by tej grze najwyżej buty czyścić.

I'm robię się starszy tym bardziej doceniam Silent Hill 2, choć nie tyle za elementy survival horroru co za fabułę. Z perspektywy czasu czuję, że wyrządziłem krzywdę tej grze dając jej tylko 9.

Po tych blisko dziesięciu latach od momentu gdy zagrałem po raz pierwszy SH 2 już nie straszy w przeciwieństwie do SH 3, mimo że obie ogrywałem wielokrotnie. Fabuła natomiast? Doceniam ją dużo bardziej niż kiedyś.

Mimo że w swoim życiu ograłem naprawdę masę gier tak Silent Hill 2 jest dalej dla mnie absolutnym szczytem narracji w grach wideo. To naprawdę ciężka i bardzo dojrzała historia, która nie stara się być kalką "dojrzałych" motywów znanych
kina.

Dużo się od kilku lat mówi, że gry dojrzały, fabuła w grach dojrzałą i medium można w końcu traktować poważnie. Co jest trochę zabawne, że najlepiej napisane gry z ostatniej generacji ciągle są w tej kwestii gorsze od blisko dwudziestoletniej gry.

Wiele zostało o SH2 powiedziane, a przez swoją niejednoznaczność i niedopowiedzenia dyskusja o tej grze wciąż ma rację bytu. Gra o przytłaczającym poczuciu winy, szukaniu usprawiedliwienia/wybaczenia swoich czynów, bezradności i cieniach jakie przeszłość rzuca na psychikę człowieka, sposób w jaki miasteczko działa na przebywające w nim osoby przypomina mi odrobinę motyw z planetą Solaris Stanisława Lema, a przez soundtrack (Theme of Laura) można zbierać szczękę z podłogi, jedna z najlepszych rzeczy jakie dane mi było usłyszeć w grach. W moim odczuciu to bardziej thriller niż horror, chociażby mniej tu grozy niż w jedynce, sam James z którego perspektywy obserwujemy wydarzenia jest dość nijakim, tajemniczym gościem (lecz jak się później okazuje miało to swój cel), za to sposób w jaki przedstawieni są przeciwnicy jest świetny - starczy powiedzieć, że żaden z karykaturalnych potworów jakich gracz napotyka nie jest przypadkowy. Masa zasobów porozrzucanych po ulicach Silent Hill zachęca do eksploracji... no i właśnie, wspominając o tym można od razu zahaczyć o wady, bo fakt że amunicji i przedmiotów leczniczych leżących na chodnikach jest jak lodu to jeden z dwóch minusów jakie byłbym w stanie wyróżnić. Drugi okazuje się być mocno powiązany z pierwszym, mianowicie chodzi o walkę która jest tak samo prostolinijna jak w SH1, a w połączeniu ze wspomnianą ogólnodostępnością robi się za łatwo(przynajmniej na normalu), wszak niemal od połowy gry może dojść do sytuacji w której Jamesowi z nogawek będą wysypywać się pudełka z amunicją i napoje lecznicze. Nie jest to Resident Evil w którym nie dość, że z zasobami bywają problemy, to jeszcze ma się ograniczone miejsce w ekwipunku. W ogólnym rozrachunku nie ma to jednak tak dużego znaczenia, bo Silent Hill 2 mimo podobieństw błyszczy w zupełnie innych rejonach w których próżno było szukać konkurencji, potrafiąc przy tym trzymać w niepokojącym napięciu i będąc swego czasu prawdziwą perłą pokazującą zupełnie świeże podejście do survival horrorów.

Aż mnie naszła refleksja jaka to technologiczna przepaść te 20-25 lat gamingu i jak piękne są dzisiejsze gry.

https://www.youtube.com/watch?v=FD6FOKVY5YI&t=145s

Silent Hill 2 wydany przez KONAMI w 2001 roku jest przepustką dla graczy szukających arcydzieła horroru. To studium surrealizmu i niesamowitego, psychologicznego strachu. Mistrzowskie, niepokojące, inteligentne, przerażające. Doskonały przykład gry wideo jako szanowanej formy sztuki. Z elastycznym systemem kamer, który próbuje rozwiązać problem stagnacji i stałych ujęć, które pomogły zdefiniować gry typu survival horror, zestawem niegodnych zaufania postaci, niesamowitą atmosferą i powolną, przerażającą historią, która rozwija się niczym zła pleśń. Arcydzieło pod względem opowiadania historii i klimatycznego otoczenia. Perfekcyjny sequel. Uczta dla zmysłów. Welcome To Silent Hill Again!
Fabuła. Wcielamy się w Jamesa Sunderlanda, samotnego, przygnębionego mężczyznę, który kiedyś był szczęśliwie żonaty. Jego była żona Mary zmarła trzy lata temu na straszliwą chorobę i od tego czasu James nie może się pozbierać. Pewnego dnia James otrzymuje list podpisany przez jego martwą żonę Mary w którym prosi go o spotkanie w miasteczku Silent Hill. Zaniepokojony, zakłopotany i zaintrygowany James pozwala swoim emocjom decydować wbrew logice. Krótko po przybyciu zauważamy, że z miastem dzieje się coś naprawdę złego, a jedyni ludzie, których spotykamy są zauważalnie niezrównoważeni psychicznie, a z toczącej się mgły wyłaniają się maszkary. I tak zaczyna się ta opowieść.
Gameplay. W gatunku survival horroru ujęcia kamery stały się swego rodzaju elementem, który służy do tworzenia prawdziwego nastroju. Twórcy Konami starali się stworzyć stałe kąty kamery uzupełnione ruchomymi kamerami, które zapewnią graczowi przyzwoity poziom kontroli nad tym na co patrzy. Ponadto mamy możliwość wyboru więcej niż jednego ustawienia kamery co pozwala jeszcze mocniej cieszyć się tym unikalnym doświadczeniem. Gra jest doskonale skonfigurowana od samego początku powoli wciągając nas gęstą atmosferą, niepokojącym otoczeniem, postaciami i opowieścią. Każda drobnostka w grze powoduje uczucie chłodu. Łączy w sobie dużą ilość eksploracji z zadaniami związanymi ze zdobywaniem kluczy i dostarcza intrygujących łamigłówek. Istnieją zagadki w standardowym stylu takie jak odblokowania łamigłówki z zegarem oraz łamigłówki kolekcjonerskie obejmujące zagadki jak trzy monety w pięciu przegródkach, a nawet ciekawy teleturniej radiowy. W dalszej części gry znajdują się też łamigłówki w stylu kostki Rubika. Niektóre łamigłówki wymagają zebrania i połączenia kluczowych elementów, inne wymagają przeskanowania znalezionych notatek i dokumentów w celu znalezienia określonych liczb, które można później zastosować w łamigłówkach łączonych, a kilka jest losowo dostępnych do odgadnięcia. Zagadki są też zależne od poziomu trudności. Grając na średnim poziomie trudności zagadki są ani za łatwe, ani za trudne. Eksploracja jest bardzo satysfakcjonująca. Kluczowe zadania są niezwykle naturalne. Jednym z powodów dla których te wszystko działa tak znakomicie jest to, że akcja Silent Hill 2 rozgrywa się w zwykłym mieście, a James jest zwykłym facetem. Podobnie jak w serii Resident evil niezwyle pomocna jest też mapa, który wiele podpowiada. Cała gra sprawia wrażenie złego koszmaru, który z każdym krokiem staje się coraz głębszy i bardziej skomplikowany. Walka w grze jest wygodna i przyjemna. James może chodzić i trzymać dowolną broń, a także może przeładować bez konieczności przeglądania systemu menu. Bronie to pistolet, deska, długi stalowy pręt, strzelba i karabin. Liczne gadżety i akcesoria takie jak noże, klucze, pierścionki, klucze, osłony i inne przedmioty pomagają nam w wyprawie. Kilka unikalnych potworów, które napotkamy w grze jest znakomicie zaprojektowanych. Prawie wszystkie niebezpieczne stworzenia nie mają rozpoznawalnych twarzy. Wyginające się na różne strony manekiny, irytująco brutalne pielęgniarki dzierżące stalowe pręty i ogromny facet z głową piramidy. Niemal każde wrogie stworzenie albo wygląda albo w jakiś sposób się porusza wywołując efekt zranionej ofiary seksualnej co tylko dodaje niesamowicie niepokojącego charakteru. Gra ma świetnie zaprojektowany prolog, gdy podążamy ścieżką do miasteczka, a także trzy rozbudowane lokacje kamienice, szpital, hotel. Zwłaszcza na słowa pochwały zasługują projekt lokacji szpitalu i hotelu. Rewelacja. Silent Hill 2 jest niewiarygodnie genialny w tym co robi. Gra potrafi przestraszyć skutecznie na wiele sposobów, a także wręcz zmusza nas do poznania całej historii. Nieustannie nas wytrąca z równowagi przez tak ogromną liczbę zmiennych co powoduje nerwowość, niepokój i czysty strach, ale to postacie pozostają dziwnie, niewygodnie prawdziwe. Za każdym razem, gdy Maria się odzywa staje się coraz bardziej przerażająca. Cała gra jest taka. Przerażająca, niesamowita, powodująca utrzymujące się wątpliwości w umyśle na temat naszej postaci i tego co według nas się stało. Tworzy wewnętrzny, psychologiczny strach. Nie strach wywołany wstrząsami jak psy czy kruki rozbijające okno z hukiem rozbijanego szkła w Resident Evil. Strach wywołany w Silent Hill 2 jest ciągły i niepokojący wywołany klaustrofobią, wytrącającą z równowagi ciszą, a czasami przebijaną metalicznymi, ostrymi efektami dźwiękowymi. Niezależnie od tego jak bardzo możemy się czuć spokojni nadal czujemy się tak niesamowicie zagubieni i pozbawieni steru, że to prawie niesamowite, że tak działa gra wideo. A zwłaszcza, gdy gramy nocą ze słuchawkami. Dla mnie Silent Hill 2 to najstraszniejsza gra wideo jaka powstała wraz z Amnesia - Mroczny obłęd 2010.
Grafika i udźwiękowienie. Brzęcząca metaliczna muzyka i efekty dźwiękowe są więcej niż skuteczne. Każdy dźwięk brzmi inaczej. Kroki na trawie, cemencie, potłuczonym szkle lub wodzie itp. Ilekroć zakłócenia radiowe nasilają się zaczynamy się niepokoić. Partytura muzyczna gry jest skąpa i miejscami ledwo zauważalna, ale w kluczowych momentach odpowiednio się zwiększa dając świetny efekt. Warstwy wolumetrycznej mgły są najgęstsze jakie kiedykolwiek widziałem w grze wideo. Wywołują klaustrofobiczne uczucie, które wytrąca z równowagi. Jednak wewnątrz budynków mamy do czynienia z różnymi efektami wizualnymi. W ciemnych korytarzach budynków latarka umieszczona na wysokości klatki piersiowej pomaga stworzyć dodatkowy efekt podobnie jak w Alone in the Dark: A New Nightmare. Być może jeszcze bardziej intrygujące są tekstury otoczenia i postaci. Szorstki, brudny, poplamiony węglem styl tych tekstur jest niezaprzeczalnie atrakcyjny choć w przygnębiający i przerażający sposób. Każdy mebel, każdy samochód, budynek czy drzewo ma w sobie niesamowite poczucie realizmu, a poziom szczegółowości jest wyjątkowy. Pokoje są często poplamione kolorem, a najczęściej celowo kolorem ciemnoczerwonym budzącym kojarzenia z krwią i śmiercią. W przypadku gier wideo występuje niespotykany dotąd poziom brudu i syfu, realistycznie zarysowanych powierzchni, graffiti, śmieci. Kiedy James biegnie lub idzie po linii prostej, wygląda niesamowicie realistycznie. Grafika jest piękna, postacie poruszają się twarzami naturalnie, a ich ciała płyną z realistyczną płynnością. Konami zachwyca też przejściami między przerywnikami filmowymi, a właściwą rozgrywką. Różnica jest prawie niezauważalna, a staranne zestawienie tych dwóch elementów tworzy płynną historię i rozgrywkę.
Podsumowanie. Grę przeszedłem kilka razy i za każdym razem działa w ten sam sposób. Konami dostarczyło głęboką przygodę na ok 10 godzin, która jest przerażająca w niepokojący i niesamowity sposób. Smutna i przerażająca historia, a jednocześnie piękna. Schemat sterowania nie przeszkadza w zabawie, a szorstki, klaustrofobiczny styl wizualny jest kuszący i skuteczny, gdzie mgła jest gęsta jak grochówka, jest jej dużo i pojawia się tam celowo, a nie tylko po to, żeby ukryć sprzętowe niedoskonałości. Gra nie burzy żadnych schematów ani nie rewolucjonizuje w żaden szczególny sposób gatunku survival horroru, ale opowiada wspaniałą, surrealistyczną historię, która dziwnie rozdziera serce, a nawet przygnębia i trzyma w niepewności aż do końca. Dla wielu osób SH2 ma najlepszą historię opowiedzianą kiedykolwiek za pośrednictwem gry wideo. Zawiera mnóstwo treści psychologicznych. Ludzie wypierają złe wspomnienia ze względów obronnych, by wygrać z cierpieniem. James chciał uciec od tego co zrobił, ale szok był tak wielki, że miał urojenia. Potwory występujące w grze i wszelkie podteksty seksualne są także odzwierciedleniem co siedzi w bohaterach. Kilka zakończeń zwiększa głębię, a jedno z nich jest nieco ironiczne. Arcydzieło horroru, którego akcja rozgrywa się na bardzo cichym wzgórzu. Silent Hill 2 stanowi niezbity dowód na to, że gry wideo mogą być sztuką i to naprawdę piękną. Rzadko zdarza się, aby gra wideo naprawdę osiągnęła ten sam poziom szczegółowości filozoficznej i metaforycznej jaki można znaleźć w innych mediach. Jednakże jak w przypadku wszystkich zasad istnieją wyjątki od reguły jak przykładowo Final fantasy VII 1997, Metal Gear Solid 1998, Planescape Torment 1999, Deus Ex 2000 i oczywiście Silent Hill 2. Optymalną wersję gry uzyskamy przez dogranie do wersji Pc Director's Cut paczki modów Enhanced Edition wraz z spolszczeniem.
Ocena - 10/10.
https://www.youtube.com/watch?v=zq1DzVeIspE&list=PLptBSVL3BuFVK80UmBUMFwAI1jPmcrSTV&index=4&ab_channel=D%27Flayer