Gra Blasphemous | PC

Będzie to jedna ze świetnych metroidvani pomijając seriębCastelvania która była świetna. Przeczuwam to :)
Po screenshotach mogę powiedzieć, że będzie to przypominać Dark Soulsy ale w uniwersum 2.5D

W moim odczuciu, będzie to jedna ze świetnych gier z gatunku metroidavni, jak to było w przypadku wszystkim znanym Castelvanii. Przeczuwam to :)
Po screenshotach stwierdzam, że w moim odczuciu przypomina to Dark Soulsy ale w uniwersum 2.D

Ciekawe czy zjazd na drabinie będzie taki ===> https://www.youtube.com/watch?v=HPjJCVylFBo

Crowdfunding? Czyli znowu zrobią fundujących w konia i będzie ESG exclusive?

W Blasphemous widziałem wielki potencjał. Potencjał na jedną z najlepszych metroidvanii w ogóle. Na trailerach i późniejszym gameplayu system walki wyglądał znakomicie, pixelart genialny, ale największym plusem tej gry miał być przygnębiający klimat i chory, brutalny artstyle. Innymi słowy bardzo wyczekiwałem tej gry. A jak wyszła w praniu?

Blasphemous to metroidvania z wieloma elementami zapożyczonymi z serii soulsborne (która to seria notabene sama zawiera bardzo wiele elementów z metroidvanii). Mamy tu więc półotwartą mapę, zdolności otwierające nowe przejścia, kapliczki pełniące rolę ognisk z Dark Souls, punkty "doświadczenia" (które są także walutą), możemy robić przewroty, a także odblokowywać nowe zdolności w drzewku umiejętności i zakładać różne pierścienie, artefakty, czy inne bransolety. Niestety nie możemy zmienić naszego oręża, więc gra się raczej nie nadaje na wiele przejść. Pierwsze przejście gry zajęło mi ok. 15 godzin, co nie jest takim złym wynikiem, jak na metroidvanię (głównego przedstawiciela gatunku - Castlevanię: Symphony of the Night - przechodzi się w połowę tego czasu).

Zgodnie z trailerami, ciachanie oponentów jest satysfakcjonujące, animacje są płynne, nasz bohater jest dostatecznie responsywny. Tego dobrego nie można natomiast powiedzieć o elementach platformowych.
Po pierwsze: gra aż roi się od przepaści lub kolców w których giniemy od razu, a droga od ostatniej kapliczki często nie jest zbyt krótka.
Po drugie: kamera ssie. Jak w Dark Souls... Ale nawet w Dark Souls nie była na tyle skopana, żebyśmy nie mogli zobaczyć platformy pod nami. Bo tak, w Blasphemous czasami po prostu nie widzimy co jest pod nami. A jeżeli wpadniemy w kolce to musimy zaczynać wszystko od początku...
Po trzecie: ruchome platformy i to jak na nie wskakujemy jest co najmniej dziwne. Hitbox gdzie nasza postać dotyka spodu platformy (gra jest renderowana w 2.5D, a nie 2D jak Hollow Knight np.) nie jest taki oczywisty i czasami musimy po prostu wykonać skok wiary.
Konkludując, elementy platformowe są bardziej irytujące niż wymagające. I co najgorsze zostały zaprojektowane tak, że gdyby usunąć kolce, które są głównym powodem irytacji (przymknąłbym oko na dziwne platformy, gdyby nie one), to kompletnie wykastrowalibyśmy jakąkolwiek trudność. Spodobał mi się natomiast wall-jumping. Musimy kliknąć przycisk ataku w odpowiednim momencie (chociaż ja bym szczerze mówiąc przypisał go do oddzielnego przycisku), towarzyszy jemu głuchy odgłos. I po prostu mi się podoba, jest satysfakcjonujący :P

Przejdźmy natomiast do dania głównego, czyli do projektu lokacji, bossów i klimatu. Te elementy moim zdaniem rozwiązane są po mistrzowsku. Po chorym (w dobrym tego słowa znaczeniu) wstępie, mamy na dobrą sprawę wolną rękę odnośnie tego do jakiej lokacji się wybierzemy (oczywiście do czasu). Każda lokacja ma jakąś ciekawą mechanikę, może nie coś co byśmy już nie widzieli w innych grach, ale nie można powiedzieć, że widzieliśmy ich zbyt wiele, a już na pewno nie możemy powiedzieć, że Blasphemous się nudzi. A po otwarciu pierwszej "bramy", mamy kolejny wybór gdzie chcemy iść. Co ciekawe nie musimy posiąść żadnej umiejętności żeby ukończyć grę. Umiejętności prowadzą jedynie do znajdziek i kilku pomniejszych miejscówek.

Przejdźmy do bossów. Nie są jakoś bardzo trudni, za wyjątkiem ostatniego, wszyscy zajęli mi maks. 3 podejścia. Nie jest to wada, raczej nie jest to też zaleta. W czym bossowie lśnią, to oczywiście w designie i spektakularności, każdy z bossów jest ładnie zaprojektowany wizualnie, a ich ataki sprawiają wrażenie potężnych (poza jednym :P). Wszyscy są różnorodni, a odstępy pomiędzy walką z bossem są na tyle duże, żebyśmy czuli, że tak - to jest ten złodupiec, który rządzi tym miejscem :D

Ale jak dla mnie największym plusem tej gry jest klimat. Klimat tak gęsty, że można by go kroić nożem. Przygnębiające, mroczne lokacje dopełniane są chorymi projektami bossów, ciężkim soundtrackiem, w którym dominuje gitara klasyczna, obrzydliwej i jeszcze bardziej chorej niż reszta gry opowieści i lore.

Podsumowując, Blasphemous to bardzo dobra gra. Ma pewne duże niedoskonałości, ale nie sposób odmówić jej satysfakcjonującego systemu walki i ciężkiego, chorego klimatu, które to robią z tej gry jedną z lepszych Metroidvanii w jakie grałem i drugą - po Hollow Knighcie - najlepszą grę souls-like niewydaną przez From Software (ale to się oczywiście zmieni kiedy w końcu wyjdzie druga część wspomnianego HK ;) Nie oszukujmy się - Silksong może być i najlepszą Metroidvanią. Nawet nie dałbym szansy nowemu Ori. Silksong wygląda znakomicie, a wywiady z twórcami tylko to potwierdzają)

Od pewnego czasu rowniez przygladam sie tej produkcji. Pochlebne recenzje, jak ta powyzej sprawiaja, ze pewnie w najblizszym czasie ja kupie i sam sprawdze.

Gra na takie 6.5 a 7.0 Jest to bardzo dobry średniak / na dobrą i tylko dobrą gre. Problem jest tutaj największy z gameplayem, ponieważ jest dość nużący i monotonny. Walka jest mało ciekawa, bardzo mało skilli, głównie machanie mieczem zwykłym atakiem. Natomiast gra nadrabia bardzo designem, klimatem i oryginalną fabułą.

Ostatecznie tytuł ukończyłem w 16h, lecz ciężko było przez właśnie nużący gameplay.

Bardzo przyjemne doznanie. Gra naprawdę klimatyczna, tajemnicza i (dla chcących wydobyć wszystkie smaczki) wymagająca. Nieco kojarzy się z soulsami poprzez nawiązania do mitologii chrześcijańskiej w atmosferze dark fantasy oraz wymaganą bezwzględną uważność podczas gry.