Publicystyka Żyjemy w najlepszych możliwych czasach, by być graczami

To są wspaniałe czasy, bo mogę ograć co żywcem zapragnę ze starych tytułów za bezcen i czaaaaaaaaaaasem się trafi jakaś nowa perełka jak soulsy która mnie wchłonie bez reszty.
Ale pre 2010 > post 2010

Jeśli ktoś nie gra w gry AAA, to owszem, ma indyki - ale znalezienie interesującego indyka w zalewie tego wszystkiego jest nad wyraz trudne. Na pewno nie pomaga w tym wszystkim brak dem produkcji, bo jak sprawdzić, czy mechanika i styl rozgrywki będą komuś odpowiadały? Indyki są tak niemiłosiernie różnorodne, że ciężko dopasować coś pod siebie, coś co przyciąganie na wiele godzin i nie będzie pieniędzmi wyrzuconymi w błoto, a o to nie trudno. I nie mówię tutaj o "błocie" jakoby dana gra była po prostu słaba - na własnym przykładzie mam tutaj na myśli gry, które przez wielu są oceniane bardzo dobrze, a mnie ani trochę nie bawiły - i tak przykładowo FTL, czy Orwell - obie gry były chyba za darmo i obiema produkcjami byłem zainteresowany, a po zagraniu okazało się, że gdyby nie fakt ich rozdawnictwa, skończyłoby się to dla mnie istną tragedią wydania pieniędzy i nie spożytkowania tego. Podsumowując - nie uważam, że jeśli ktoś mówi, że nie ma w co grać, to jest ignorantem. Sam w trakcie wolnych dni, bo normalnie nie gram już w nic, musiałem sięgnąć po starocie (może nie aż takie) - i jedyną grą z moich młodszych lat, która naprawdę była w stanie pochłonąć mnie, może nie jak kiedyś, ale na tę parę godzin zabawy co jakiś czas był Jedi Academy z modem Movie Battles 2 - nie wiem, co jest w tej grze, ale jestem w stanie, z perspektywy czasu i teraz, powiedzieć że jest to najwspanialsza gra jaka kiedykolwiek powstała.

I teraz, co chwila wychodzą nowe produkcje i nawet jeśli sprzęt by pozwalał - nie byłoby w tym nic dla mnie - po prostu już tego nie czuję.

Czasy dla graczy są super. Każdy może wybrać co mu się podoba i grać na czym mu się podoba.

Im nowsze czasy, tym lepsze. Biblioteka gier stale wzrasta, więc nie może być inaczej.

Uważam, że żyjemy w dobrych czasach, aczkolwiek jedynym poważnym minusem są ceny gier udostępnianych cyfrowo.

Dla mnie najlepsze czasy były na poprzedniej generacji, jakos bylo wiecej nieco mniejszych, ale nadal glosnych tytułow
Taki Prototype, Sleeping Dogs, Bulletstorm, Singularity, Condemned, Turok - brakuje tego typu gier
Ogolnie Acti ma totalnie w dupie gry singlowe i zyje tylko z COD'a, Overwatcha i Destiny (na 360/Ps3 pare fajnych tytułow wydali chocby wlasnie Singularity), EA wydawalo nowe swietne ip - Mass Effect, Mirrors Edge, Crysis, Dead Space - dzisiaj jak juz jest cos nowego to albo AA (way out), albo gra glownie nastawiona na multi (anthem)
Tak samo Take 2, na poprzedniej generacji wydalo sporo fajnych gier, a obecnie wlasciwie nic

Parę multiplatform swietnych sie trafilo (RE7, LiS, Batman AK, Dishonored2, Wiedzmin3), ale ogolnie exy mocno ratuja sytuacja.
Sony i Nintendo kontynnuja politke z poprzednich lat, a ich gry sa w wiekszosci jeszcze lepsze niz dawniej.

Żyjemy w dobrych czasach o ile ktoś potrafi filtrować produkty które go interesują. Problemem jest tylko i wyłącznie słaba "kontrola jakości" na Steamie. Gdyby nie było tam takiego wysypu gier będących lepszych od legendarnego ET tylko i wyłącznie faktem że działają względnie poprawnie, to mielibyśmy co miesiąc minimum kilka fajnych tytułów nisko budżetowych, które to z taką łezką w oku wspominają byli użytkownicy Amig itp.

Odnośnie dużych tytułów, fakt że najlepszy z możliwych okresów mamy za sobą (2004-2010, chociaż i to zależy od osobistych gustów), to mimo wszystko wydaje mi się że jest więcej dużych, ciekawych tytułów niż kiedyś, a na pewno nie mniej. Największym problemem jak zawsze jest przełamanie nostalgii, w sprawach mechaniki i techniki gry może nie przeprowadzają jakiejś rewolucji, no ale nie da się co parę lat wymyślać koła na nowo. Natomiast te mechaniki które zostały wprowadzone wcześniej zostały ulepszone i w większości przypadków udanie. Na przykład Doom, to samo co pierwsze odsłony, tyle że lepiej.

Jeśli chodzi o stan gier na premierę to może i mają więcej bugów, ale stosunek bugów do zawartości wydaje mi się że jest podobny, natomiast na korzyść obecnych czasów przemawiają patche przez internet. W niektórych starszych tytułach bywało tak że trzeba było zaczynać planszę od nowa i liczyć że tym razem skrypt się odpali, choć czasem i to nie pomagało. Ja nie mogłem przejść Freespace 2 bo po jednej z misji cały czas wyświetlało mi że zdezerterowałem, mimo że wypełniłem wszystkie cele. Dopiero jak grałem w wersję GOG udało mi się przejść grę, a więc po, ja wiem, 10 latach, jak nie więcej.

przez takie debilne podejscie juz nie bedzie lepiej. dalej piszcie jak jest zajebiscie, zeby lemingi wiedzialy co myslec.

Dla casuali tak. Dla graczy wymagających - nie. Dla graczy - kolekcjonerów - nie.

Wszędzie wszechobecne DRM. Gry pocięte na "kawałki". Parę gatunków umarło lub wegetuje. Syfiaste, tworzone na kolanie proste produkcje z grafiką rodem z lat 80 mają taryfę ulgową bo to niby jakiś pixel-art i indie. Co dzień pojawia się mnóstwo syfu i znaleźć coś wartego zagrania to wyczyn.

Niestety najlepsze czasy mamy juz dawno za soba! Kto by jeszcze 10 lat temu pomyslal ze single FPSy praktycznie wymra a w zamian dostaniemy tone indie szamba ktore codziennie zalewa Steam!
Czasami jeszcze pojawia sie rozbudowane gry single z innego gatunku jak rpg ale to za malo!
Chcemy powrotu zwyklych korytarzowych wysokobudzetowych gier w stylu Uncharted, Alan Wake, Dead Space, Bioschock i wielu, wielu innych a nie same Batlle Royale z hazardem ktore nayzywaja mikroplatnosciami i lot boxami!

Czy mamy właśnie najwięcej gier, najbardziej dopracowane, z budżetem większym niż kiedykolwiek? Tak.
Czy to najlepsze możliwe czasy by być graczem, lub inaczej, czy teraz pojawiają się najlepsze gry? Nie.

Dla mnie jako gracza PC czasy nie są jakieś kolorowe. Nie chodzi mi o cenę podzespołów tylko o to, że na tej platformie pojawia się mało interesujących mnie gier, a jak już są to albo twórcy mają zbyt mały budżet i ekipę żeby ją rozwijać albo zwyczajnie doją graczy na kasę. Na dodatek takie gry są zawsze zacofane. Aktualnie jedyna gra PC na jaką czekam to M&B II i wygląda na to, że jeszcze trochę poczekam.

ujmę to tak: wciąż jest wiele świetnych, miodnych, wybitnych gier, które ujmują nas pomysłami na rozgrywkę (rzadko, ale jednak) czy zastosowaną technologią (choć coraz trudniej nas tu zadziwić).

natomiast jeśli chodzi o stronę biznesową, o podejście devów i wydawców do odbiorcy - cóż, ogólnie jest chyba gorzej. Dużo gorzej.

No nietsety albo stety ale mamy najlepsze czasy jako gracze.
Ps. Gry to nie tylko korporacyjne aaa nastawione na zysk. Tyle gier i tak latwo dostepnych nie bylo nigdy do tej pory.

"Żyjemy w najlepszych czasach..." zależy dla kogo. Otóż to "zależy od punktu siedzenia". Niektóre gatunki gier, kiedyś nawet popularne, dziś już nie mają racji bytu. Najlepsze moje gry mają tak niską popularność na steam, że nie opłaca się ich robić. Wiele firm tworzących podobne gry już nawet nie istnieje, nigdzie już ich nie można dostać. Wszystko zależy od punktu siedzenia. Dla mnie nie są to najlepsze czasy i dla niektórych graczy nie są to dobre czasy i zapowiada się, że odrodzenia już nigdy nie będzie.

To jest dobry czas pod warunkiem jak się ma dużo wolnego czasu. Praca (szczególnie jak się jest wdrożeniowcem) plus rodzina = czas jedynie po 23:00. Dodaj do tego zerwanie pół nocki na grze to do równania można dołożyć, że następny dzień będzie koszmarny przez niewyspanie i zmęczenie ;)

A pograłoby się teraz w dobre tytuły.

Dziś czasy dla graczy są dobre, ale śmiem się nie zgodzić że najlepsze... Owszem mamy gier tak dużo, że życia nie starczy aby wszystkie przejść, owszem są rozbudowane, piękne, filmowe itp ale... Zbyt wiele chorób dzisiaj toczy świat gier, które odbierają graczom smak życia. Early Access, mikropłatności nawet w tytułach single player, dziesiątki niewiele wnoszących, ale kosztujących sporo DLC, Wszelkie oszukańcze crowdfundingi, obiecywanie gruszek na wierzbie (wiecie na pewno do jakiej gry się odwołuję), testowanie gry na graczach, tj. wydawanie gry niedopracowanej i naprawianie jej "w locie" kiedy ludzie już grają (to najbardziej znienawidzona przeze mnie patologia, to tak samo jakby wydać np książkę pełną błędów czy nawet brakujących stron, a potem dosyłać miesiącami czytelnikom kolejne erraty - co z tego, jak większość z nich taką niedorobioną książkę już przeczytało). Poza tym teraz dla wydawców liczy się tylko zysk, a więc wszystko wydawane jest według najlepszego (dla nich_) zarabiającego schematu. Wydawcy stawiają na wyrobione, rozpoznawalne marki, dlatego też mamy tasiemce. Wszystkie gry są podobne, brak jest oryginalności, innowacyjności, nikt nie chce wyjść przed szereg, bo to ryzyko porażki finansowej. Pamiętacie perełki sprzed kilku lat, takie jak np Wiggles, Majesty i tym podobne gry całkowicie uciekające schematom, które do dziś są unikatowe? Dzisiaj nikt nie odważy wrzucić kupy pieniędzy i miesięcy pracy w nieznane. Moim zdaniem najlepsze czasy do grania były między 2006 a 2012 rokiem - gry wreszcie weszły do mainstreamu, przestały kojarzyć się tylko z nerdami. Zaczęły wychodzić produkcje z wielkim budżetem, z epicką historią, z dobrą grafiką, normą stały się głosy podkładane dla każdego NPC przez znanych aktorów. Gry takie jak np Mass Effect miały w sobie ścieżkę audio dłuższą niż zajmuje przejście gry. Porównajcie np Morrowind i późniejsze TES-y. W Morrowind niemal cała zawartość była tekstowa. W Oblivionie i Skyrim już wszystkie kwestie NPC były wypowiadane przez aktorów. Większy rynek to większy budżet dla gier. Jednocześnie w tym czasie jednak świat gier wciąż miał w sobie tego ducha przeszłości, kiedy gry były przeznaczone dla pasjonatów. Gry były wydawane (zazwyczaj) dopracowane, wydawcy szanowali modderów, do gier były często dodawane edytory. Potem niestety branżę grową zacżął trawić rak, który dzisiaj już wydaje się normą. Nikogo już nie dziwi że po zakupie gry w pudełku zaraz po premierze już na starcie trzeba ściągnąć 8GB patch, że w dniu premiery gra wydawana jest w kilku wersjach (dla biednych i zamożnych), że nikt już nie pamięta o wersjach demo, że płatne DLC są zapowiadane jeszcze przed premierą gry.

Zgodzę się z tymi którzy twierdzą że kiedyś było lepiej, argumenty że nie było launcherów, lootboxów, gry nie były tak pocięte na kawałki dla potrzeb DLC itd. itp. są trafne. Choć różowo nie było, choćby okazjonalne ograniczanie liczby instalacji, Securom jako zabezpieczenie które przemieliło niejedną płytę podczas grania. Ale wiadomo, dziś kupując grę Ubisoftu na Steam odpalasz też Uplay... jeden launcher, drugi, potem gra, reklama sklepu ze skórkami, seasson passa... w ogóle Ubi to dla mnie dobry przykład tego że kiedyś było lepiej. Genialna seria Splinter Cell moim zdaniem skończyła się na Chaos Theory w 2005 roku, Prince of Persia, Assassin's Creed 1 i 2, Rayman 3, R6 Vegas. To były świetne gry. Ich dzisiejsze produkcje mnie jakoś nie jarają i nie wiem czy to mój gust się zmienił czy oni tak bardzo się zmienili.
Z drugiej strony, o dziwo zakup PS4 Pro rok temu trochę mnie rozbudził jako gracza, miałem wrażenie że to co mnie interesuje do grania w singlu wychodzi głównie na tą platformę więc po namyśle zakupiłem, i miałem rację. Nie żebym był fanboyem, bo to moja pierwsza konsola od czasów Pegasusa, po prostu widząc serie Uncharted, The Last of Us, Bloodborne, Horizon ZD, a niedawno God of War i świetnego Spider-Mana ciężko byłoby wybrać co innego, zwłaszcza że mam PC z W10 i w teorii mogę pograć w te "exclusivy" Microsoftu ale tu wchodzi kolejny launcher, znienawidzony już przeze mnie MS Store. A na PS wkładam płytę, instaluję, gram. Przejdę, mogę sprzedać. To najbardziej przypomina mi stare czasy grania i dlatego uważam że obecne czasy są... po prostu nie takie złe.

Oczywiście, w co grać jest, i po części zgadzam się z treścią artykułu, ale tak naprawdę mamy teraz złote czasy z racji tego, jak wiele doskonałych tytułów wyszło w przeszłości.
Na przykład ja jako fan klasycznego erpegowania, jeżeli chciałbym pograć w wysokobudżetowego cRPG z całą masą współczynników, z rozbudowanym rozwojem postaci i krwistymi dialogami muszę cofnąć się... o prawie 10 lat, do pierwszego Dragon Age'a. Od tamtego czasu nie przypominam sobie żadnej gry, która łączyłaby wysoki budżet (a co za tym idzie porządną oprawę audiowizualną) z rozbudowanymi elementami RPG. Wyobrażacie sobie teraz EA wydające klasycznego rolpleja, a potem jeszcze duży, dwudziestogodzinny dodatek do niego? Dziś to już się nie sprzeda, najlepiej widać to po najnowszej odsłonie DA od której wciąż się odbijam.
W pewnym stopniu tę niszę wypełnił mi Wiedźmin 3, ale po prawdzie mechanicznie bliżej mu do ubi-sandboksów niż Dragon Age'a czy nieśmiertelnego KotORa.
Rynek gier indie jest co prawda zróżnicowany, ale cały segment AAA jest jednorodny. Z gier, które Redaktor wymienił w tabelce na drugiej stronie połowa to akcyjniakowe sandboksy, dwa to sieciowe shootery i w sumie tylko Wolf wyłamuje się z obecnie przyjętych za lukratywne schematów.
O tak, czasy dla graczy są świetne, ale z racji oceanu wyśmienitych pozycji, które premierę miały 5, 10, 15 lat temu, a nie ostatnimi czasy.

Czasy są wspaniałe, karty graficzne po 6 tysi, a ostatnio procki intela przez tydzień kilka stów do góry.

A pewnie, że złote czasy :)

Największe hity to oczywiście komercha i często (nie zawsze) odgrzewanie kotletów, tak jak w przypadku filmów, za to każdy może zagrać i nawet się spodoba.

Za to indyki to piękna sprawa, można znaleźć naprawdę prawdziwe perełki, tylko trzeba poszukać :)

swietny, autoroniczny tytul :) dzis wszyscy sa graczami, hahaha dlatego wracam do perelek sprzed 2008 roku

dzis masz psychiatryczne zjawisko, ogladanie gier, faktycznie bardzo ciekawe czasy, rozwoj gier skonczyl sie 10 lat temu

I co z tego, że budżety liczone w setkach milionów, jak większosć z tego pożera marketing, z tego co zostanie większość idzie na grafikę, a cała reszta, z AI na czele, dostaje marne resztki?

Gracze nie mają już łatki nerdów tracących czas? No super, teraz są: nazistami, faszystami, mizoginistami, rasistami i fobami, a twórcy serii, z którą są od początku istnienia potrafią im powiedzieć w twarz "won", bo ktoś śmiał w ciemno nie łyknąć każdego pomysłu mającego na celu robić dobrze postępowym twitterowym krzykaczom. I tu piję przede wszystkim do BFa, bo akurat afera z kobietami w Rome 2 była mocno naciągana.