Zawsze mnie zastanawia co ludzie widzieli grając w pierwsze części Doom. Przecież to przedstawiciele najbardziej prymitywnych shooterów!
Fabuła jakaś jest ale chodzi tylko o to aby wyżynać pojawiających się od groma przeciwników którzy są klonami klonów, bo niewiele ich jest rodzajów.
A wracając do fabuły to nie jest ona jakaś zła ale jest tylko tłem do wybijania hord potworów. Niby mamy opowieść o tym jak ludzkość założyła jakieś badawczo wojskowe kompleksy w których prowadzi się prace nad jakimiś portalami do innych miejsc we wszechświecie, czy innych wymiarów.
Jak to w grach bywa coś idzie nie tak i grupa od siedmiu boleści naukowców otwiera portal do piekła, z którego wylatują hordy potworów i wszystkich tam mordują. Łącznie wydawałoby się ze świetnie uzbrojonymi i wyszkolonymi komandosami! Niektórzy z nich, to nawet zostają opętani i zamienieni w zombie.
Oczywiście został wysłany kolejny oddział ''świetnie'' wyszkolonych marines i ponownie okazało się że wszyscy zginęli i przypadkiem przeżył jeden w którego wcieli się gracz!
I w ten oto sposób samotny komandos przemierza te wszystkie kompleksy zostawiając za sobą hordy trupów potworów i demonów i pod koniec etapów i bosów.
Tak więc ciśnie się na usta pytanie. Jak to możliwe że jeden komandos położył tysiące potworów a inni komandosi zostali zdziesiątkowani!
Przecież to jest kompletnie nielogiczne i się kompletnie kupy nie trzyma! Kto to wymyślił?
Kolejny zarzut do tych gier mam taki że jak się ją włączy po raz pierwszy, to nawet nie wiadomo o co tu chodzi! Skąd się tu wzieliśmy i co to za potwory nas atakują?
Brak jakiegokolwiek intra wprowadzającego do gry! Brak jakiegokolwiek przybliżenia graczowi fabuły! O co w tej grze chodzi to dowiedziałem się dopiero z wikipedii, bo gra nie raczyła mi nawet w najprostszy sposób przedstawić fabuły!
Co ludzie w tym Doom widzą?
A kto gra w FPSy dla fabuły? Przecież dzisiejsze CODy, Battlefieldy i inne fabularyzowane tryby dla pojedynczego gracza są nudne jak flaki z olejem. Typowe blockbusterowe zwroty akcji i do bólu ograne schematy. Do tego wałkowane cały czas motywy z uratowaniem się bohatera w ostatniej sekundzie.
DOOM 1 i 2, czy ogólnie gry ID Software nie stawiały na fabułę, ale na gameplay. Te gry były bliższe dzisiejszym grom survivalowym niż współczesnym FPSom.
To nie potwory były największym zagrożeniem, ale zarządzanie zasobami. DOOM to bardziej gra logiczna niż shooter. Skończona ilość amunicji wymagała efektywnego zdejmowania potworów i doskonałej znajomości każdej broni. Shotgun był efektywny na pojedyncze potwory. Podwójny shotgun rozwalał zbiorowiska impów. Rakietnicy i broni plazmowej używało się na najwytrzymalsze bestie, w które trzeba by wpakować z połowę zapasu śrutu do strzelby.
Na Ultra Violence konieczne było odwiedzanie wszystkich sekretów, żeby uzupełniać braki w amunicji, a także trzeba było wykorzystywać fakt, że różne potwory walczyły ze sobą jak zostawiło się je same.
DOOM to też wspaniale zaprojektowane labiryntowe mapy. Aspekt eksploracyjny był świetnie zrealizowany. Szukanie kolejnych kluczy było rozrywką samą w sobie i nadal jest.
DOOMa 1 na przestrzeni lat przeszedłem z dobre 20 razy od początku do końca. DOOMa 2 przeszedłem może z 2 razy. Ta gra ma dodatkowe potwory, które mocno wzbogacają rozrywkę, ale ma gorszą konstrukcję map. Większość jest po prostu zbyt duża i jest stylizowana na blokowiska.
Dzisiejsze FPSy to nawet nie namiastka tego co oferował DOOM. Skopane jest wszystko:
1. Osłonowa walka - nuda!
2. Jeden rodzaj broni - niezależnie jak się nazywa, strzela się z tego tak samo.
3. Jeden rodzaj przeciwników - różnią się wytrzymałością, ale to ten sam typ.
4. Liniowe korytarze, bez żadnej eksploracji.
5. Nieograniczona amunicja, nieskończone życie, brak zarządzania zasobami.
Innymi słowy dzisiejsze gry to powtarzanie tego samego fragmentu przez całą grę. To się nudzi po 15 minutach. Okraszone jeszcze tak durną i oklepaną fabułą, że szkoda słów.
DOOMy to kamienie milowe gier video. Perfekcyjne tytuły w rewolucyjnej technologii, które nie zestarzały się nic a nic.
Siłą DOOMa było to, że zacząć było łatwo. Masz giwerę i strzelasz, ale im dłużej grałeś, tym więcej odkrywałeś elementów.
DOOMy to też wzór jeśli chodzi o poziomy trudności. Inne rozmieszczenie potworów, przedmiotów itd. Dwie różne gry. Niższe poziomy wybaczały więcej błędów, a po przejściu gry na niskim poziomie można było grać na Ultra Violence i dostawaliśmy zupełnie inną grę.
Dwie pierwsze odsłony DOOMa i Quake'a to absolutna czołówka singlowych FPSów. Takich gier się teraz praktycznie nie robi.
Ilekroć odpalam pierwszego Quake'a to design lokacji zawsze budzi podziw. Wspaniała architektura. Wielopoziomowe, zawiłe lokacje i bardzo wertykalny gameplay. Dzisiejsze gry są zwyczajnie prymitywne pod tym względem.
Gry ID Software rzucały graczowi wyzwanie i to jest w nich piękne. Dzisiejsze gry to tylko niekończące się osłonowe areny, zrobione bez polotu. Mamy jednak zupełnie inne pokolenie graczy. Dziś gry są mainstreamowe, dawniej były targetowane dla nerdów.
"Typowe blockbusterowe zwroty akcji i do bólu ograne schematy. Do tego wałkowane cały czas motywy z uratowaniem się bohatera w ostatniej sekundzie." Wolę to niż kolejnego nudnego sandboxa. I ja gram dla fabuły głównie w fpsy.
Pytanie co ludzie widzą w pierwszych doomach ma tyleż samo sensu co pytanie współczesnych co takiego wspaniałego ma Ford model T.
Nie zgadzam się. Doom się zestarzał jedynie w temacie oprawy. Gameplayowo to nadal majstersztyk.
Matysiak G - oceniłem zasadność pytania a nie samego Dooma. Zarówno Ford T jak i pierwsze Doomy były swego rodzaju kamieniami milowymi które wyznaczyły ścieżki w swoich dziedzinach na kolejne lata.
Zamiast pytać odpal.
W Dooma po prostu przyjemnie się gra. Ma dobre tempo, jakiś z braku lepszego określenia rytm. Wszystko tam się zgadza. Siła i celność broni, szybkośc postaci, sposób poruszania i ataki przeciwników. Oprawa dźwiękowa, która to spaja.
Nie wiem jak ID to zrobili, ale w 1993 nie mając w zasadzie wzorców stworzyli kompletnego fps-a, którego model rozgrywki w wielu aspektach pozostał aktualny. Na psp mam jedynkę i dwójkę i często sobie odpalam, żeby się zrelaksować zaliczając 3-4 levele.
Jedyne co się naprawdę zestarzało, to oprawa, ale na to nic się nie poradzi, choć różne open sourcowe porty enginu co nieco poprawiają.
Widzą to czego praktycznie nie zobaczą w dzisiejszych FPS, a mianowicie miodności. Zresztą najnowszy Doom udowadnia, że dalej jest to zajekuhwabiste.
Dobrą grą, a nie dzisiejsze odsmażane kotlety rodem AC albo BF.
(nie obrażając tych dwóch, dobrych gier).
No CoD'y to jest najbardziej znana gra z tego, a IW dla mnie jest jednym z lepszych CoD'ów.
Raczej tego nie obrażam.
Swoją drogą, połowa dzisiejszych gier to kotlety. DiS2, Outlast 2, itd.
A bo Cod nie jest odgrzewanym kotletem. Weź przestań ciągle tak chwalić tę serię i dostrzeż do cholery wady w niej w końcu, a nie.
Likfidator w zasadzie wyczerpal temat i podpisuje sie pod tym rekami i nogami.
Wyzynanie hord przeciwikow to sama frajda, dlatego ja lubie nawet odstresowac sie np. przy Serious Samie, ktory juz z zalozenia jest mniej skomplikowany od Dooma, (mapy sa typowo arenowe), ale pozostaje zarzadzanie amunicja i apteczkami.
Likwidator ma oczywiście rację. Ja od siebie dodam, co utrzymało DOOMa na podium FPSów, przez ponad 20 lat. Fani. Niesamowitych rozmiarów scena moderska. Ludzie, którzy perfekcyjny gameplay obu części, przenoszą na wyższy poziom. Najlepsze fanowskie mapy, to tak naprawdę Perfect Hatred Johna Romero, w nieskończenie wielu wariacjach. Scythe 2, Deus Vult 2, Combat Shock 2, Sunlust, Sunder, Alien Vendetta, Going Down, Stardate 20x6. .wady, które zasługują na wydanie w pudełku bardziej, niż 95% współczesnych FPSów. Porównanie do gry logicznej, także jest na miejscu. Szczególnie w mapach typu slaughter, gdzie ilość przeciwników wymaga od gracza wprawy i odnalezienia skutecznej taktyki. Niech nowy Doom się schowa ze swoimi nastoma przeciwnikami na raz, dwa tysiące wrogów, mądrze rozlokowanych w pięknie zaprojektowanej lokacji (to ona definiuje gameplay), to jest to. Prosta S.I, oparta na predefiniowanych zachowaniach wrogów, pociski, które możesz omijać (tylko trzej oponenci mają hitscan), TĘPO, PRĘDKOŚĆ, niesamowite uczucie potęgi (BFG 9000, który jest trudny w perfekcyjnym opanowaniu, daje masę frajdy, nawet gdy nie potrafimy się nim posługiwać). I błagam, Brutal Doom jest może zabawny przez 10 minut, ale niszczy pieczołowicie szlifowaną rozgrywkę dodając hitboxy (zabicie Cyberdemona 7 rakietami w głowę, podziękuję) i niesamowicie brutalne, ale po 5 minutach męczące finishery (rujnujące bezbłędne tępo). Patrzcie na to i nawróćcie się na True Doom Murderheadyzm.
https://www.youtube.com/watch?v=f_y0NJMoL6E
