House of Cards: Sezon 2 - Serial perfekcyjny
Powtórzę wypowiedź z wątku serialowego, ale w House of Cards S02xE01 popsuli przebiegłość i prawdopodobieństwo serialu.
spoiler start
FU to kawał bezwzględnego i nikczemnego sukinsyna, który nie cofnie się przed niczym - ale stoi za nim pragmatyzm, zimna kalkulacja i inteligencja. Co innego zabić czyimiś rękami (w dodatku gdy było łatwo upozorować samobójstwo i wszystko było zaplanowane), a co innego samemu zabić dziennikarkę na stacji metra gdzie są kamery i może się przytrafić sto różnych rzeczy (poza tym wcale mogła nie wykasować wiadomości, mogły być kopie - a z telefonu można to odzyskać). Idiotyzm i bezsens - będzie teraz sam wykańczał wszystkich wrogów jak Dexter?
spoiler stop
Serial jest świetny pod każdym względem, jednak z biegiem czasu zaczęło mnie drażnić to z jaką łatwością nasz "bohater" radzi sobie z wszelkimi przeciwnościami losu a to za bardzo wiarygodne nie jest, szczególnie, że to jest z założenia ambitna produkcja w odróżnieniu od większości tytułów powstających w USA.
Po obejrzeniu obu sezonów Frank Underwood to dla mnie taki "Rambo" świata polityki, postać grana przez Stallone gromiła wrogów za pomocą karabiua a ta przez Kevina Spacey'a wykorzystuje do tego wyszukane intrygi;)
To w sumie jedyny minus "House of Cards" który mnie razi, chociaż mógłbym się jeszcze czepić urwanych wątków jak np ten z końcówki 11 odcinka drugiego sezonu;)
@krzychu2k7
Nie nazwałbym grafiki promocyjnej spojlerem. :3
@pisz
Może takie rozwiązanie było ekstremalne, ale osobiście lubię takie zabiegi. Zwalają z fotela, a osobiście od seriali nie oczekuję kompletnego realizmu. :)
@DARKI
Jak wyżej, już dawno wybaczyłem tego typu produkcjom odejścia od realizmu. A nie wiem czy serial był by tak zabawny gdyby główny bohater miał ciągle pod górkę :)
@pisz Ja mam podobne odczucia, chociaż w sumie nie są związane z autentycznością, tylko z kreacją bohatera.
spoiler start
W pierwszym sezonie byłem wystarczająco zaskoczony tym, że FU pozbył się R - zaskoczony w tym sensie, że to dość odważny zabieg ze strony twórców. Mimo tego, że główny bohater jest oczywiście przebiegłym sukinsynem, to dało się z nim sympatyzować. Ma jakąś swoją ludzką stronę i raczej nikogo nie krzywdził, a już na pewno nie w bezpośredni sposób. To wszystko oczywiście zostało zachwiane przez wspomniany przeze mnie epizod, a w drugim sezonie twórcy poszli już na całego i przez to na głównego bohatera zacząłem trochę krzywo patrzeć.
To jest oczywiście kwestia jakiegoś zdystansowania się do postaci i powoli się do tego przyzwyczajam, ale trochę mi szkoda, że w ogóle muszę to robić. :P Polubiłem drania, a teraz lubię go nieco mniej.
spoiler stop
