GRAmofon: Devil Doll
Devil Doll jest świetne(świetny?), podoba mi się podejście tego gościa do muzyki. Ciekawi mnie tylko ile z tych opowieści jest prawdą, a ile jest wymyślone, by nadać tajemniczości całemu projektowi.
PS. Polecam też album Delirium Cordia zespołu Fantomas - jest utrzymany w podobnym stylu.
Jakieś 2 lata temu na Słowacji spotkałem pewnego pana. Piotr był melomanem, słuchał naprawdę dziwnej muzyki, częściowo nasze gusta się pokrywały. Opowiedziałem mu o Devil Doll, pierwsze co zapytał jak wiele z tych rzeczy jest prawdą, dokładnie tak jak Ty mówisz. Zastanawiałem się nad tym... W jednym z wywiadów, bodajże szef fanklubu wspomina, że Mr Doctor nie ma problemów finansowych. Możliwe, że to jakiś bogacz, który zechciał zrobić wokół siebie taką aurę tajemniczości i wiele z tych rzeczy jest zmyślone. Osobiście bardzo nie chciałbym, żeby tak było. I szczerze podoba mi się życie w przekonaniu, że to wszystko jest prawdziwe. Może i naiwnie, ale przynajmniej tego niech mi ciężkie ziemskie życie nie zabiera ;)
A co do Fantomasa to spróbuję zapoznać się z tą płytką. Osobiście miałem z tą formacją do czynienia tylko pobieżnie, ale znokautowali mnie. To czego posłuchałem było dla mnie zbyt eksperymentalnie :)
Fantomas ma w sumie tylko dwie "normalne" płyty - The Director's Cut - covery utworów z filmów (m.in. motyw z Dziecka Rosemary skomponowany przez Krzysztofa Komedę) i jedną koncertówkę.
Reszta to właśnie Delirium Cordia , której słucha się jak soundtracku do horroru oraz płyty Fantomas, która jest niby-soundtrackiem do francuskiego komiksu o tej samej nazwie, oraz Suspended Animation (dobra gra słów, bo zwrot ten oznacza masaż serca), którzy brzmi jak muzyka z kreskówek zmiksowana z metalem.
I szczerze podoba mi się życie w przekonaniu, że to wszystko jest prawdziwe.
Też mam taką nadzieję. :) Ogólnie uwielbiam tego typu historie dotyczące jakiejkolwiek sztuki.
